All Chapters of AKALA KO AY LANGIT: Chapter 61 - Chapter 70

Pabagsak na ibinalik ni Kenneth ang cellphone nito sa glove compartment ng kaniyang kotse habang nagmamaneho.Bahagyang nagulat pa si Leia na napatingin sa cellphone bago sa guwapong mukha ng binata."Sa susunod na makita pa kitang humawak ng cellphone, Leia, ay lagot ka na sa ‘kin!" madilim ang mukhang sabi ni Kenneth pagkuwan. Nakatiim-bagang ito.Maang na napakunot si Leia. "Pero bakit? Sinabi ko naman na sa iyo na si Elena lamang ang tinawagan ko kanina.”Nagtataka na talaga siya kung bakit parang lahat na lang ay ipinagbabawal sa kaniya. Pati na sa anak niyang si Lacey. Kahit ayaw niyang mag-isip tuloy ng hindi maganda ay napapaisip talaga siya. Hindi na niya maiwasan. Dinadagdagan lamang ni Kenneth ang pagdududa niya na may itinatago ito. At natitiyak niya tungkol iyon kay Bryle."Basta at sundin mo na lang ako kung ayaw mong masaktan!" madiing sagot ni Kenneth. Kitang-kita na napakahigpit ng pagkakahawak nito sa manibela."Pero bakit nga? Ano ba’ng masama kung hahawak o gagamit

“Ano’ng sabi mo? Sinabi mo bang Kenneth?” salubong ang mga kilay na tanong ni Bryle kay Sarina.“Oo, bakit?” takang-balik naman ng dalaga. Parehas na silang nakakunot ang noo na napatitig sa isa’t isa.“Sino’ng Kenneth ang tinutukoy mo, Sarina?”Nagkibit-balikat si Sarina. “Siya ang bunsong anak ng sugar daddy ko. Si Kenneth Fontallan. Kilala mo ba siya?”Lalong nakusot ang noo ni Bryle. Hindi nga pala niya alam kung ano’ng epelyido ng g*gong Kenneth na kakilala niya.“Bakit? Ano’ng problema mo sa pangalang Kenneth?” nawiwirduhan nang usisa ni Sarina sa kaniya.Napatiim-bagang siya’t nakuyom niya ang mga kamao. “Kenneth lang naman kasi ang pangalan ng lalaking umagaw sa asawa ko.”“Ano?!” Gulantang na gulantang si Sarina. “Seryoso ka?”“Oo. Naging amo siya ng asawa ko. Nagustuhan siya at ayun na nga inagaw niya ang asawa ko’t inilayo kasama pa ang anak ko.”“Paano?” Na-curios na talaga ang dalaga.Pinakatitigan muna ni Bryle ang kausap dahil biglang nag-alangan siyang ikuwento rito ang

Gabi ng family dinner sa mansyon ng mga Fontallan. Marangya’t napakaliwanag ang malawak na lawn na napapaligiran ng iba’t ibang palamuti na karamihan ay ang mga paboritong bulaklak ni Donya Alvina. Abala ang mga kasambahay sa pag-aasikaso sa paligid at ang mga staff naman ng inupahang catering sa mga masasarap na pagkain.At sa sandaling iyon, kasalukuyang nagdaratingan na ang maraming bisita. Napupuno na ng mga magagarang sasakyan ang garahe ng mansyon, pati na rin ang driveway.Hindi lamang kasi ang malalapit na kamag-anak ng don at donya ang inimbitahan kundi pati na rin ang malalayo, basta raw may dugong Fontallan.Maingat na isinara ni Leia ang bintana kung saan siya sumisilip. Kung ang lahat handa na sa magiging masayang okasyon… ‘daw’, siya hindi. Sinunod niya ang sinabi ni Kenneth na hindi siya lalabas at magpapanggap na lamang na masakit ang kaniyang tiyan o ulo. At hindi siya nalulungkot dahil doon, katunayan mas gusto nga niya iyon. Matutulog na lang siya. Wala siyang balak

"Wow! Astig!" hangang-hangang bulalas ni Sarina nang makita na niya si Bryle na naka-black suit. "Nagmukha kang tao at mas naging guwapo! Mai-in love na yata ako sa ‘yo!" biro pa nito.“Hoy!” Itinulak ni Bryle ang noo ng dalaga. Naglalandi na, eh. May pahimas nang nalalaman ito sa kaniyang braso. "Subukan mong ma-in love sa ‘kin at babatukan kita!" seryosong babala rin niya rito.Napakaganda ni Sarina. Napakaalindog. Kahit sinong lalaki ay matutukso rito. Gayunman kapatid na kasi ang turing niya sa dalaga at alam niyang hindi na hihigit doon. Isa pa’y mula nag-asawa siya ay hindi na siya nagkagusto pa sa ibang babae. Ibinigay na niya ang lahat ng pagmamahal niya sa kaniyang asawa.Humagikgik si Sarina na may kasamang nang-aakit na haplos na naman sa bicep niya. "Try natin gusto mo?"Ipinakita naman ni Bryle na kinilabutan siya. “Tumigil ka nga! Kadiri ka!"Doon na napabulangwit ng tawa si Sarina. Joke joke lang nito ‘yon dahil nakakatandang kapatid lang din ang turing nito kay Bryle at

Napabalikwas ng bangon si Leia sa biglaang pagbukas ng pinto sa silid na kinaroroonan niya ng anak na natutulog. Pumasok doon si Kenneth na susuray-suray.Nahintakutan niyang niyakap si Lacey dahil parang bangag din ang binata. Tutungo-tungo ang ulo nito na naglakad at umupo sa gilid ng kama.“T-tapos na ba ang kasiyahan niyo sa labas?” kunwari ay kalmado niyang tanong kahit na tumatahip na ang matinding kaba sa kaniyang dibdib.Walang imik na nagtanggal ng sapatos si Kenneth.Lalong nahintakutan si Leia. Diyos ko, tulungan sana sila ng anak niya o kahit ng anak na lang niya.“Kukunin ko lang po si Lacey.” Mabuti na lamang at parang agad siyang nadinig ng Diyos. Biglang sumulpot si Aling Marina at may pagmamadali na kinuha ang natutulog na si Lacey. Madali rin itong lumabas karga ang bata.Gustong mapaiyak si Leia. Sobra-sobra ang pasasalamat niya kay Aling Marina. Kumukurap-kurap ang mga mata niya at nanginginig ang mga labi niyang tumagilid na ng higa. Kipkip niya sa dibdib ang hangg