Lahat ng Kabanata ng AKALA KO AY LANGIT: Kabanata 41 - Kabanata 50

Nakatitig si Leia sa kisame ng silid, nakahiga ng tuwid, at ang kaniyang mga palad ay nakapatong sa kaniyang tiyan. Tahimik siyang nakahimlay habang nagmumuni-muni. Wala siyang anumang kilos. Isinusalang ang mga sinabi ni Kenneth, iniisip niya ang mga damdamin na inamin nito para sa kaniya.Alam niya na mali, na hindi na dapat niyang iniisip iyon, at dapat ay agad niyang tinanggihan ang alok nitong pag-ibig dahil may asawa na siya. Ngunit sa kabila ng lahat, naguluhan pa rin siya.Ang gulo-gulo ng isip niya.Oo, iniwan siya ni Bryle, sila ng anak nila, ngunit buhay pa rin ang kaniyang asawa kaya't wala siyang karapatan na agad niya itong ipagpapalit. May pag-asa pa na bumalik ang kaniyang asawa sa kanilang pamilya, kaya't hindi maaaring agad na ibaling niya ang kaniyang nararamdaman sa ibang lalaki. Isa pa, tiyak siyang si Bryle pa rin ang kaniyang iniibig.Hindi rin naman niya masisisi si Bryle kung bigla itong umalis. Marahil, nakaradam lang talaga si Bryle ng takot o pagod gawa ng p

Lubos na ikinagulat ni Leia nang dumating na ang mga bisita ni Kenneth na itinawag nito kay Leia. Sila pa ay ang mga magulang ni Kenneth.Parehas mataba ang dalawang matanda. Hitsurang Pinay ang mommy ni Kenneth at mukhang Amerikano naman ang daddy nito.“Mom, Dad, si Leia po, my fiancée,” ngiting-ngiti na pakilala ni Kenneth sa kaniya sa magulang nito na galing pa sa America.Ang ngiti ni Leia ay dahan-dahang napalis. Parang pasabog iyon para sa kaniya. Fiancée siya ni Kenneth? Kailan pa?“So, totoo pala talaga ang sinasabi niyo ng Kuya Marvin mo? I thought you were just kidding all along,” blangko ang ekspresyon ng mukha na saad ng ginang.Nagkibit-balikat naman ang ama ni Kenneth. Ito ang mukhang istrikto. Lalaki na hindi masalita.“Of course, I'm serious, Mom. We shouldn't treat the fiancée thing as a joke. At ang totoo ay si Leia mismo ang dahilan bakit ako umuwi rito sa Pilipinas,” patotoo pa ni Kenneth sa mga magulang.“Kenneth, sandali lang,” pagtutol na sana ni Leia, pero inak

Kahit anong pilit ni Leia, hindi talaga siya makatulog. Patuloy sa pagtakbo sa utak niya ang napakaraming nangyari sa lumipas na bente kuwatro oras, lalong-lalo na ang nais siyang pakasalan ni Kenneth.“I don’t care, Leia. Basta maging asawa lang kita ay okay na ‘yon sa akin. Wala akong pakialam kung totoo o hindi na kasal ang mangyayari,” narinig na naman niya sa isipan niya na sinabi ni Kenneth, at talaga namang kinikilabutan siya.Ano ba ang mga nangyayaring mga ito? Totoo ba ang mga ito?Ginusto niyang sampalin ang sarili upang masiguro niyang hindi siya nanaginip. Hindi lang niya ginawa dahil hindi na kailangan, dahil naramdaman niya ang pagkirot ng kaniyang paa.Hindi panagip ang nangyayari. Totoo ang lahat.“Diyos ko, tulungan niyo ako,” naibulong niya kasabay nang pagsubsob niya sa kaniyang mukha sa mga palad.“Huh!” Ngunit agad din siyang nag-angat ng ulo nang naramdaman niyang may nagbubukas ng pinto ng silid.Parang binabayo ang dibdib ni Leia nang pumasok na si Kenneth. Ngi

Naglalabada nang gabing iyon si Aling Celia."’Nay?" nang biglang mahinang tawag ni Bryle sa kaniya sa madilim na parte ng labas ng bahay nila.Takang-taka ang matanda na inaninag niya ang nagsalita. Alam agad nito na si Bryle iyon dahil kahit kailan ay hindi niya makakalimutan ang boses ng kaniyang mga anak, lalo na ang kaniyang bunso.“Diyos ko, Anak. Ano’ng ginagawa mo rito?” Noong una ay natakot ang matanda dahil bakit nasa harapan niya ang anak imbes na nasa kulungan ito, subalit mas nanumbalik ang pagkasabik niya rito."Mas pipiliin ko na lamang mamatay kaysa makulong ng ganoong katagal, ‘Nay. Hindi ko po kaya pala na mawalay ng ganoong katagal sa mag-ina ko," damang-dama ang bigat sa dibdib na saad ni Bryle. Siya lang ang natira na buhay sa halos dalawampung preso na tumakas. Lahat ng kasama niya kundi nahuli rin ay namatay naman, kasama na roon si Andong."Pero, Anak, mas mapapahamak ka sa ginawa mong ito! Bakit ka tumakas? Hindi ka na ba talaga nag-iisip, ha?" Awang-awa na niy

“Elena, tulungan mo ako. Tulungan mo kami ni Lacey. Kailangan naming makaalis dito. Ayokong sumama kina Kenneth sa probinsya nila,” pakiusap ni Leia sa itinuturing na ngayon na kaibigan at kakampi na dalaga.Hindi niya inasahan ang pagliliwanag ng mukha ni Elena. Animo’y may spring ang kinauupuan nito na nagtulak dito upang makalapit agad sa kaniya. Tumingin-tingin ito sa paligid, mukhang tinitiyak muna nito na wala si Kenneth sa paligid.Nasa balkonahe sila ng malaking bahay. Pinili niya muna doon magpahangin pagkaalis ng mga magulang ni Kenneth. Kinailangan niya ng hangin dahil sa bigat na ng kaniyang dibdib. Halos hindi niya matanggap na ang natatanging makakatulong sana sa kanila ni Lacey upang makawala sa impyerno nilang kinasadlakan na kaniyang nanay ay wala, walang balak na tulungan sila. Ang sama-sama ng loob niya pati na rin sa sariling ina niya.Dumagdag sa sakit ang ginawang pagtalikod na iyon ng nanay niya sa kaniya. Sa kaniyang sarili’y hindi niya tuloy mapigilan ang magta