All Chapters of Bound To Marry Mr. Sarmiento : Chapter 1 - Chapter 10

"P-pinagsasabi mo riyan? Haha. A-anong wala? Eh, ikakasal pa nga siya, 'di ba? Jino-joke time mo naman ako, dzae. Kung joke 'to, puryagaba ang iyong joke. Kaya huwag kang magbiro ng ganiyan, ha?" Hinawakan ko ang mga kamay niya pero isang tingin nang pagsimpatya lang ang nakita ko sa mga mata niya."Leigh, dzae, h-hindi ako nagbibiro. Wala na talaga siya. Nagpunta ang mga pulis dito para ipaalam kina ma'am at sir iyon. Nasa hospital din sila ma'am at sir. At iyong mga pulis naman nagsimula ng mag-imbestiga."May mga sinasabi pa si Luisa pero hindi ko na siya marinig dahil sa lakas ng tibok ng puso ko. Hindi rin ako makapag-isip ng tama. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Gusto ko ring pumunta sa hospital. Gusto kong makita kung siya nga ba iyon. Paano kung hindi? Paano kung nagkamali sila? Baka ibang tao iyon? Luminga-linga ako sa paligid, naghahanap ng masasandalan o makapitan. Dahil pakiramdam ko ay nanghihina na ang aking binti."Okay ka lang ba?" Rinig ko mula sa kung kanino. U

Klare Cabrera has never been interested in being a politician or an actress. As she dislikes being in a spotlight. Hindi rin siya pinapalabas noong mga bata pa kami, kung lalabas man ay parati siyang nagsusuot ng shades. Hindi rin naman nagrereklamo ang mga magulang niya, bagkus ay inirerekomenda pa nga iyon ni dad. Noong bata pa kasi kami ay grabe ang mga death threats na pinapadala kay papa. He's worried about Klare. Kaya as much as possible hindi niya talaga pinapalabas si Klare. Umabot pa nga sa ibang events ay ako ang dinadala nila at pinapasuot lang nila ako ng shades. Kuhang-kuha ko naman ang tindig at halos lahat ng galaw ni Klare. Siguro ang hindi ko masyadong makuha ay kung gaano kahinhin ang boses niya. Hindi tulad sa akin na para bang may built in microphone ang bibig. Noong una natutuwa pa ako dahil akala ko hindi na niya ako ikinakahiya. I was happy because finally he's being a good father to me. Kasi nga ay pinapalabas na niya ako kasama siya. Pero kalaunan ay napagta

Buong gabi akong hindi nakatulog. Hindi kasi mawaglit sa isip ko ang huling sinabi ni Xavier kagabi. Sa dami kong iniisip, dumagdag pa iyong sinabi niya. Ikakasal na raw kami. Gagi, alam ko naman na ikakasal sila ni Klare—na ako na pala ngayon. Pero grabe naman iyong bukas na agad after niya akong kidnap-in. Ano 'to atat na atat?Napaisip lang ako...Pupunta kaya sila dad sa kasal? Kung ganoon mapapatunayan ko na hindi ako si Klare. Napatayo ako sa naisip ko, sakto namang may kumatok sa pinto. Tinignan ko ang orasan sa bedside table, alas-kwatro pa lang. Sino naman kaya itong maagang namumulabog? Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at bumungad sa akin ang tatlong babaeng katulong. Whoa. Ngayon ko lang nalaman na may katulong pala sila rito. "Ahm...h-hello po." Nauutal kong saad. Yumuko rin ako para hindi nila makita ang hitsura ko ngayon. Alam ko kasi na mukha akong ewan every morning. Hindi pa ako naliligo, ni hindi pa ako nagto-tooth brush."Magandang umaga. Napakaaga mo iha, ah.

"Wahh! Kawaii!" Puri ni Iwa. May dinala kasi si Manang Esang na professional makeup artist para mag-ayos sa akin. Si Manang Esang naman ay nasa gilid lang, tahimik na nagmamasid sa amin. "Good to go na siya, dam. Hindi na ako makaka-attend sa wedding ni Xavier. May kliyente kasi ako later, eh." Tumango si Manang Esang sa kaniya. At totoo nga. Iyong makeup ko ay sobrang light lang naman. Pero it really made me looked so different compared to my usual look. Napatitig ako sa repleksyon ko. Hindi ko alam na puwede pala akong gumanda ng ganito. Hindi ko tuloy mapigilang bahagyang ngumiti at maging confident bigla sa gandang 'to! I stared for a few minutes ngunit napawi ang ngiti ko nang mahagilap ko ang sahig na kani-kanina lang ay may dalawang katawan na nakahandusay. "At ikaw bebegurl! Please, alam ko na kahit sobrang gwapo na ni Xavier pero kung ganito naman mangyayari—Ehem! I mean, hindi naman everyday may ganoon. Medyo naging mapangahas lang talaga iyong iba sa kadahilanang medyo

"Tita Solenn?" Bulong ko habang hinahayaang bumuhos ang luha ko. Hindi naman kami close, hindi nga niya ako gusto, eh. Gayunpaman, hindi ko mapigilang mapaluha. At last may pamilyar na tao rin akong nakita ngayon. Parang lahat ng nararamdaman ko na tinatago ko kahapon ay kumakawala na ngayon. "Klare!!" Dramatikong sigaw niya habang akmang tatakbo sa aisle pero may nagpaputok eksakto sa harapan ni tita Solenn. Napasinghap naman ako at tiningnan si Xavier na walang buhay na tumingin sa may pintuan."Dad?" Bulong ko. "Klare!" Sigaw niya na nagpatigil sa akin.Klare? Both of them called me Klare. Ano nagka-amnesia ba sila at tinatawag nila akong Klare? I mean, I was planning to live as Klare para malaman ang katotohanan sa likod ng aksidente kuno, pero natatakot na rin ako. I think I can't do this. Hindi ko 'ata kayang magtagal sa pamamahay ng Sarmiento. Ilang patayan pa ba ang masasaksihan ko? Please, tita Solenn and dad. Please get me out of here. Please.Kahit abusuhin ninyo ako sa