Chapter 1

"You're getting married?!" 

Agad kong tinakpan ang bibig ko nang mapagtantong napalakas pala ang boses ko. While she just looked at me, amused. 

She elegantly put the coffee down at mahinhin na tumawa. 

"Alam ba 'to ni dad? How about your mom? Sumang-ayon ba siya riyan?" I asked. 

Alam ko kasi kung gaano kamahal ni Tita Solenn si Klare. Halos hindi nga ito makaalis ng bahay kung hindi niya nakikita si Klare na maayos ang kalagayan. Kahit konting init lang ng kaniyang noo ay para bang kung ano ng klaseng sakit ang dumapo sa kaniya at pagbabawalan ng umalis ng bahay.

She's my half-sister, Klare Cabrera, the one and only daughter of Richard and Solenn Cabrera. At least iyon ang sabi ng media. Dahil iyon naman ang pinalabas nila. Ang totoo ay may isa pang anak si Richard Cabrera. His child out of wedlock. At, oo, ako iyon. Nakakahiya naman kung ipalabas pa nila na may anak si dad sa labas 'di ba? Lalo pa na isa sila sa mga prominenteng pamilya sa bansa. It would only taint their name.

At paano naman ako napunta rito sa mansiyon nila. It is because of my mother. She blackmailed my dad; kung hindi niya ako patitirahin at papaaralin ay ipagsisigawan niya raw sa buong mundo na he cheated and had a child. Napakasama ng ugali, hindi ba? Dahil ayaw niya sa responsibilidad ay ibinigay niya ako sa ama kong hindi rin naman ako tanggap. Pero wala rin siyang choice dahil pangalan na niya ang nakataya kaya he agreed. Pero hindi kailan man sumang-ayon ang asawa niya, ang legal na asawa niya. Pero wala rin itong nagawa sa huli. Kaya ngayon nandito ako sa magarbong garden ng Cabrera, nagkakape kasama ang half-sister ko.

"They were the ones who arranged this marriage," she sipped. "At least that's what I heard."

Tahimik lang akong naghihintay. Baka kasi may idudugtong pa siya.  Napahalakhak tuloy siya nang makita ako. 

"Anong nakakatawa?" tanong ko.

"Your reaction. Hahaha. It's hilarious!" Tumawa pa siya ulit. 

"Hilarious, hilarious ka riyan! Seryoso kasi. Anong sila ang nag-arrange? You mean, arranged marriage? Iyong katulad sa mga telenovela?" Sunod-sunod kong tanong. Kinalma muna ni Klare ang sarili bago nagsalita.

"Yes, alam muna merging ng business," suminghap siya. "In this field, Lei. If you want to expand your business, marriage is one of the key," seryoso niyang saad.

"Expand? Hindi pa ba sapat mga business niyo rito sa Pinas? Iyong mama mo naman kahit may edad na ay sikat pa rin naman at active pa rin sa showbiz. So, hindi ko nakikita kung saan kayo nagkulang ng pagkukunan ng pera." Kuryoso kong tanong. A frown crosses her lips pero agad din naman siyang ngumiti para itago iyon. Malas lang niya dahil malaki mata ko. Kitang-kita ko iyon.

"Hindi mo siguro 'to paniniwalaan, Lei. Pero there was a time na halos ma-bankrupt na kami. Humiram si dad ng pera sa friend niya. Hindi sila nag-demand na bayaran agad. Hindi rin nila kami pine-pressure noon. Kaya nag-assume sila mom and dad na maaari lang nila bayaran kung kailan nila gusto. Pero..."

"Pero?" tanong ko.

"Last month, nakipagkita ang anak ng friend ni dad at doon lang nalaman ni dad na sobrang laki na ng utang namin dahil na rin sa interest. The jerk demanded that we should pay it in full, as soon as possible. Pero kahit ibenta pa namin lahat ng ari-arian namin, hindi talaga kaya. Kailangan pa naming umutang sa iba para mabayaran ang utang namin. That jerk knew na hindi namin kaya. So he proposed that he'll marry me instead."

"Hala...baka stalker mo 'yan?"

"Right?" Bahagya siyang natawa sa sinabi ko pero agad ding sumeryoso.

"Pero you know naman ayaw ni mom na mahiwalay ako sa kaniya, 'di ba? Pero dad told mom na mame-merge raw ang business namin, which is p-pabor naman sila. K-kaya ganoon...agad nila in-arrange iyong date ng kasal namin." 

Tumikhim siya saka sumimsim sa kape niya. 

Kung hindi ko lang talaga kilala itong si Klare, aakalain kong chill lang siya sa nangyayari. When in fact she's a big coward. Alam kong natatakot siya, I mean hindi pa nga niya kilala iyong mapapangasawa niya, eh. 

"Ha?? Ganoon lang? Hindi ba sila nagtanong kung bakit atat na atat iyong lalakeng ikasal kayo?" Naguguluhan kong saad. 

"At paanong hindi alam ni dad na may interest pala? Wala ba silang kontrata? Di ba mayroon namang ganoon?" Naguguluhan kong tanong.

"I don't know, actually. Anyway, hayaan mo na! Ikakasal lang naman ako sa kaniya. Hindi naman namin mahal ang isa't isa. Sure ako roon."

"Hala! Paano mo nasabi na hindi niyo mahal ang isa't isa? O, sige, sabihin na natin na hindi mo siya. Pero paano kung mahal ka niya? At huwag mo ngang ni-la-lang ang kasal," nginitian niya lang ako.

"Ano ka ba, huwag mo ng i-stress-in sarili mo. Ako nga hindi naii-stress." Tila proud pa niyang saad.

"Tsk. Iyan nga ang ikinakabahala ko eh. Chill, chill ka lang diyan. Baka may hindi ka pa sinasabi sa akin, ha?"

That's what I thought. She's actually acting weird and it's scaring me.

"Hahaha. Ano naman ang ililihim ko? You're not just my sister, you are also my best friend." Inilapit niya bahagya ang upuan niya para magkalapit kami saka niya ako yinakap.

"Sobrang suwerte ko talaga sa 'yo. Kahit magkapatid lang tayo sa ama ay itinuturing mo pa rin akong totoong kapatid." Kumalas siya at tinignan ako. "What do you mean 'totoong kapatid', ha? Kasi totoo naman talaga kitang kapatid. Tsk," nag-pout pa siya.

"Oo na. Hindi ko lang maiwasang ma-compare. Iyong mama mo kasi hindi pa rin ako tanggap."

"Hays. Unawain mo na lang, okay? She's just hurt," tumango-tango ako sa sinabi niya.

Yinakap niya ako ulit. Yinakap ko rin siya pabalik pero agad din kaming kumalas ng marinig namin ang isang pamilyar na boses sa likod namin.

"Klare, 'di ba ngayon kayo magkikita ni Xavier?" 

Xavier? Siguro iyon ang pangalan ng magiging asawa niya.

"Ah, yes, mom. I'm almost done naman with my coffee. I'll be off na. Give me a minute to fix," she smiled. 

"Okay, dear. Call me, ha, if you arrived na sa house niya. Hays. Are you sure ba na ayaw mong magpahatid sa akin?" malumanay niyang tanong sa anak na tinanguan lang ni Klare.

"Mom, just focus sa activities mo. You have shooting today 'di ba? And isa pa, I'm not a child anymore, mom. I'm going to be married soon, 'di ba? Atleast let me drive for now."

Mukhang rerebate pa sana si tita Solenn pero pinigilan ang sarili at nagpaalam na lang sa amin. Or should I say sa anak niya lang. Tinignan pa nga ako ng masama ni tita bago umalis.

"Eyy! I'm done. Alis na ako, ah. And you take care. Huwag mo masyadong gugulin ang oras mo sa paglilinis, okay?" Tumango lang ako kahit ang totoo ay on my way na ako kanina para maglinis, inuna ko lang talaga iyong kotse niya dahil aalis daw siya. Nakita lang niya talaga ako kanina at inanyayaang magkape rito sa garden. Sino ba naman ako para umayaw 'di ba?

She fixed her sunglasses. Hanggang ngayon talaga ay nagsusuot pa rin siya ng eyeglasses sa tuwing lalabas siya. She despises daw kasi ng attention. Eh, mas makukuryoso pa nga ang mga tao, 'di ba? Kapag nakasalamin ka ng napakalaki, iisipin nila baka artista or something.

"Lei..."tawag niya sa akin.

"Mmm?"

"You know I love you, right? And whatever I do, you'll forgive me, right?"

"Ha?" Naguguluhan ko siyang tinignan. She's wearing her sunglasses kaya hindi ko alam kung seryoso ba siya sa sinasabi niya.

"Wala! Hahaha. Nevermind. Alis na ako, okay?"

Ngumiti lang ako habang tinatanaw siya palabas ng gate. Nang makaalis ay agad naman akong kumilos para maglinis. Nang matapos ako sa loob ay bumalik ako sa garden para maggupit sa bermuda. Naudlot nga lang dahil umulan kalaunan. Naulanan pa nga ako.

The following day, I woke up late. Iba kasi ang pakiramdam ko, parang nahihilo ako. Lalagnatin yata ako. Pero sandaling nawala ang pagod sa katawan ko nang mapagtantong parang nagkagulo sa bahay. 

"Hoy! Ano'ng nangyari? Ba't may pulis?!" Natataranta kong tanong kay Luisa, isa sa mga kasamahan ko rito. Tumatambol din ang dibdib ko na para bang hindi na ako makahinga sa sobrang kaba.

"Hoy, dzae! Ba't ngayon lang kita nakita?!"

"Hala! B-bakit? Bakit ang daming pulis? May nangyari ba? Ano bang meron?!"

"Si Inday Klare!"

"Bakit? Anong mayroon kay Klare?"

"Naaksidente. Tapos hindi na raw makilala i-iyong k-katawan..."

"Ha?"