บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 371 - บทที่ 380

"ยิ้มหวานซะขนาดนี้ หลัวของเธอส่งข้อความมาล่ะสิ?"เซินเสี่ยวจวินแซวเพื่อนสาวเห็นเพื่อนรักกับคุณจ้านเริ่มก่อความรักขึ้นนิดๆแล้ว เซินเสี่ยวจวินก็รู้สึกดีใจแทน รอก็แต่ให้ทั้งสองคนจัดงานแต่ง เชิญเธอไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว ดื่มเหล้ามงคล"ห้องรับแขกที่บ้านเรายังขาดเตียงกับตู้ สองวันนี้เขาได้โบนัสมาก้อนนึง โอนมาเจ็ดหมื่นห้าให้ฉันไปซื้อเตียง ชุดผ้าปูที่นอนกับตู้เสื้อผ้า แล้วก็ของอย่างอื่น ป้าเหลียงกินข้าวเที่ยงเสร็จ รอให้หยางหยางนอนกลางวันแล้ว ฉันจะพาป้าไปช็อปปิ้ง ของที่ป้าต้องใช้ เลือกเองได้เลยค่ะ"ป้าเหลียงพูดยิ้มๆ "ป้าเป็นคนง่ายๆ ไม่เลือกมาก ขอแค่มีที่นอนก็พอแล้วค่ะ""จะเลือกแบบลวกๆไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงก็ต้องให้ป้าอยู่สบายหน่อย เจ้านายของป้าให้เงินมาซื้อของ เราไม่ต้องประหยัดหรอกนะคะ เลือกที่คุณภาพดีๆแล้วกัน"ไห่ถงยังคิดอยู่ด้วยซ้ำว่าถ้าป้าเหลียงทำงานดี ก็จะให้ทำด้วยกันนานๆ อาศัยอยู่ด้วยกันเหมือนคนในครอบครัว จะไม่ให้ป้าเหลียงต้องลำบากดูเวลาแล้ว ไห่ถงก็ถามซางเสี่ยวเฟย "เสี่ยวเฟย อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนไหม?"ซางเสี่ยวเฟยคิดได้ว่าตัวเองคงไม่ไปนั่งเฝ้านายน้อยจ้านที่โรงแรมกวนเฉิงอีกแล้ว แล้วก็ไ

ไม่นานแม่โจวก็เข้ามา เธอยังจูงมือหลานคนที่สามของโจวหงอิงมาด้วยโจวหงอิงไม่ได้ตามมา น่าจะกลับบริษัทไปทำงานแล้ว"หยางหยาง พี่เสียวเป่าเรามาเล่นด้วยแล้ว"แม่โจวเดินจูงมือหลานชายสายนอกพร้อมกับตะโกนเรียกหลานชายสายในไปด้วย"ไห่ถง คุณเซิน"แม่โจวยิ้มทักทายไห่ถงกับเซินเสี่ยวจวิน เมื่อเห็นทั้งสองคนกำลังจัดเก็บของอยู่ เธอก็สอดสายตามองหลายครั้งแต่ไม่นาน เธอก็หันเหความสนใจไปที่ซางเสี่ยวเฟยซางเสี่ยวเฟยไม่ได้ปล่อยหยางหยางลงพื้นแต่อย่างใด เธอถามหยางหยางว่า "หยางหยาง คนนี้ใครหรอ?"ไห่ถงลุกขึ้นยืนตรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ "ป้ามาได้ยังไง?" แล้วจึงหันไปบอกซางเสี่ยวเฟย "นี่แม่สามีของพี่สาวฉัน ย่าแท้ๆของหยางหยาง"ไห่ถงกัดฟันพูดคำว่าย่าแท้ๆซางเสี่ยวเฟยมองดูแม่โจวจูงมือเสียวเป่า แล้วก้มมองหยางหยาง เห็นหยางหยางแค่เอ่ยเรียกคุณย่าคำนึงจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เห็นได้ชัดว่าไม่ได้สนิทกับคุณย่าเดาว่าพี่สาวของไห่ถงกับแม่สามีจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก"ปกติหยางหยางไม่มีเพื่อนเล่นด้วย วันนี้ฉันก็เลยตั้งใจกลับไปพาเสียวเป่ามาเล่นกับหยางหยาง"แม่โจวอธิบายสั้นๆ เมื่อเห็นว่าหลานชายสายนอกดึงดันจะเ

ไห่ถงพูดด้วยสีหน้าดำทะมึน "ฉันก็หวังอยากจะให้เป็นแค่คุณยายเลี้ยงหรอก ถ้าเป็นแบบนั้นยังไม่ทำร้ายจิตใจมากเท่าไหร่ แต่น่าเสียดายที่เป็นยายแท้ๆน่ะสิ"ยายของหลานชายกับยายของเธอแทบจะเทียบกันติดๆแล้วเงียบไปสักพัก เธอก็พูดขึ้นมาอีก "ยายแก่นั่นพาเสียวเป่ามาที่นี่ แล้วให้เสียวเป่าแพร่เชื้อให้หยางหยาง พอหยางหยางจะได้ป่วย พี่สาวของฉันจะยังมีกระจิตกระใจไปทำงาน? เธอต้องลางานมาดูแลหยางหยางอยู่แล้ว เพิ่งจะไปทำงานได้สองวันก็ต้องขอหัวหน้าลางาน เธอคงจะกอดงานนี้ไว้ได้ไม่นานแน่"เพื่อที่จะทำให้พี่สาวไม่ต้องกลับไปทำงาน ครอบครัวโจวทำได้ทุกวิถีทางจริงๆตอนนี้พี่สาวมีงานทำแล้ว เห็นทีควรจะต้องพูดเรื่องหย่าให้เร็วขึ้น แล้วรีบๆกลับมามีชีวิตใหม่"ไห่ถง ทำไมแม่สามีของพี่สาวเธอไม่อยากให้พี่เธอไปทำงานล่ะ?"ซางเสี่ยวเฟยถามมาประโยคนึงไห่ถงหยิบไม้กวาดเดินกลับเข้ามา เห็นหยางหยางเดินออกมา เธอจึงโน้มเอวลงมาอุ้มหลานชายด้วยมือเดียว แล้วเดินพร้อมกับพูดไปด้วย "เธอนิสัยแบบนั้นแหละ พี่สาวสามีอยากส่งลูกสองคนไปเรียนในเมือง บ้านที่พี่สาวของฉันอาศัยอยู่ในเขตโรงเรียน เธอก็เลยเล็งบ้านหลังนั้นอยู่น่ะสิ""อยากให้พี่เขยสารเลวขอ

หยางหยางที่อยู่ในอ้อมกอดของแม่ไม่นานก็หลับปุ๋ยไห่หลิงอาศัยจังหวะที่ลูกชายหลับ ส่งต่อเขาให้กับน้องสาว เมื่อรู้ว่าน้องสาวกับน้องเขยชวนป้าเหลียงมาเป็นพี่เลี้ยงเพื่อช่วยเธอดูแลหยางหยาง ไห่หลิงก็ตื้นตันจนพูดไม่ถูกจนถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้ตั้งหลักใหม่ จึงจดจำบุญคุณของน้องสาวและน้องเขยเอาไว้ก่อน รอเธอตั้งตัวได้เมื่อไหร่ จะตอบแทนทั้งสองคนอย่างดีแล้วไห่หลิงก็ไปทำงานไห่ถงกดรับสายเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอที่โทรเข้ามา ไม่รู้ว่าเพื่อนจะนัดเธอไปทำอะไร หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ ก็บอกลาไห่ถงับเซินเสี่ยวจวิน จากนั้นก็รีบร้อนจากไป"เสี่ยวจวิน เธอดูร้านกับหยางหยางไปก่อนนะ ฉันจะพาป้าเหลียงไปซื้อพวกชุดเครื่องนอน"ไห่ถงยังจำเรื่องที่ต้องซื้อเตียง ตู้เสื้อผ้าและชุดเครื่องนอนให้ป้าเหลียงด้อยู่"โอเค"เซินเสี่ยวจวินตอบรับอย่างร่าเริง ตอนนี้จนถึงก่อนบรรดานักเรียนจะเลิกเรียนในช่วงเย็น เธอว่างสุดๆปกติเธอมักจะอ่านนิยายเพื่อฆ่าเวลาป้าเหลียงพูดว่า "คุณหนูไห่ไปคนเดียวก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหยางหยางตื่นขึ้นมา ต้องมีคนคอยดูแลนะคะ"พอรู้ว่าหยางหยางมีคุณย่าแบบนั้น ป้าเหลียงก็สงสารหยางหยางจับใจอย่างที่ซางเสี่

หลังจากที่ไห่ถงได้รับการยืนยันแล้ว ไม่อาจไม่รู้สึกเสียใจแทนซางเสี่ยวเฟยได้นายน้อยจ้านมีภรรยาแล้วจริงๆซางเสี่ยวเฟยต้องปล่อยวางแล้วหวังว่าหญิงสาวที่น่ารักคนนั้นจะทำใจลืมความรู้สึกที่มีต่อนายน้อยจ้านได้เร็วๆ นี้ และได้พบกับความสุขของตัวเองสักที“นายน้อยจ้านแต่งงานแล้ว ทำไมไม่มีข่าวอะไรออกมาเลย?”กระทั่งชางเสี่ยวเฟยก็ไม่รู้เรื่อง“อาจจะเป็นการปกป้องภรรยาของประธานก็ได้ คุณลองคิดดูประธาของพวกเราหน้าตาหล่อเหลา อายุน้อยและร่ำรวย หญิงสาวคนไหนที่ได้พบเห็นเขาก็ต้องตกหลุมรักอย่างโงหัวไม่ขึ้น”“แม้ว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ยกเว้นคุณหนูซาง ไม่มีความกล้าที่จะไล่ตามจีบอย่างเปิดเผย แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะคนชื่นชอบเขาไม่กี่คน เขากังวลว่าการเปิดเผยตัวตนและรูปลักษณ์ภรรยาของเขาออกไป จะนำซึ่งปัญหาที่ไม่มีที่สิ้นสุดมาหาเขาได้ หน้ำซ้ำยังกลัวว่าตอนเขาไม่มีเวลาให้ภรรยาจะมีคนมาทำร้ายภรรยาอีก”“คนอื่นฉันไม่รู้ แต่เสี่ยวเฟยไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่นอน เธอเป็นนิสัยดี แต่กลับที่ถูกคนภายนอกเข้าใจผิดอย่างมาก นายน้อยจ้านไม่ชอบเธอ ดังนั้นจึงพูดได้แค่ว่าพวกเขาถูกฟ้าลิขิตให้มาเป็นคู่กัน”ไห่ถงถอนหายใจ "ฉันหวังว่าเสี่