บทที่ 372

จ้านหยิน "...คุณยายคิดไปไกลมากเลยนะครับ คุณยายไปบอกให้พวกลูกชายพยายามทำหลานสาวเพิ่มอีกสัคน น่าจะได้เร็วกว่านะ"

จังหวะนั้นคุณยายจ้านขำพร้อมกับแว้ดขึ้นมา "ถ้าปู่ของแกยังมีชีวิตอยู่ แกคงจะบอกให้ฉันกับปู่แกทำลูกสาวน่าจะเร็วกว่ารึไง? พ่อแม่กับพวกลุงๆป้าๆสะใภ้ของแกอายุปาไปตั้งเท่าไหร่กันแล้ว จะให้ทำลูกอะไร? สมัยวัยรุ่นทำลูกสาวกันออกมาไม่ได้ ตอนนี้ได้แต่ทุ่มตัวทำหลานสาวแล้วล่ะ"

"ลุงกับป้าสะใภ้สามเพิ่งจะสี่สิบกว่า ผมว่าให้พวกเขาสองคนลองดูสักตั้งก็ยังได้อยู่มั้ง"

สองสามีภรรยาลำดับสามแห่งตระกูลจ้าน "ไอ้หลานชายคนโต แกนี่มันเหลือเกิน!"

"แกกำลังยุ่งหรือเปล่า?"

"ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับคุณยายนี่ไง"

"ดูมัน พูดจาไม่น่ารักเอาซะเลย ไม่ยุ่งสินะ ถ้าไม่ยุ่ง ยายจะไปหาแกที่บริษัท พวกเราสองยายหลานไปเดินห้างกันดีกว่า"

จ้านหยินเริ่มมีสีหน้าตึงๆ

"คุณยายผมยังอยู่ในเวลางานนะ"

"ถึงบริษัทไม่มีแกอยู่ ก็ไม่เจ๊งหรอกน่ะ ยายเรียกให้แกไปช็อปปิ้งเป็นเพื่อนก็เพื่อตัวแกเอง แกจะได้ชินกับการพาสาวไปช็อปปิ้ง ต่อไปจะได้มีความอดทนแล้วไปเป็นเพื่อนไห่ถงได้ ฉันให้โอกาสแกได้สั่งสมประสบการณ์ แกยังไม่คิดจะคว้ามันเลย"

จ้านหยินกระต