บทที่ 374

ไห่ถงพูดเสียงเย็น "เสียวเป่าเป็นใคร? เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน? หยางหยางเป็นหลานแท้ๆของฉัน ฉันจะไม่ทำให้หลานตัวเองต้องน้อยใจ แล้วไปโอ๋ลูกคนอื่น หยางหยางเสียคนตรงไหน? ที่เสียคนน่ะมันหลานชายสายนอกที่คุณเป็นคนเลี้ยงมาต่างหาก ปกติเสียวเป่าก็ชอบรังแกหยางหยาง แย่งของเล่นของหยางหยาง ตีหยางหยาง แล้วยังเอาของเล่นของหยางหยางกลับบ้าน เป็นย่าแท้ๆแต่ทำตาบอดไม่รู้ไม่เห็นหรือไง?"

"หรือปกติคุณสอนหลานแบบนี้? ป้าโจว เสียวเป่าเป็นหลานสายนอกของคุณ ส่วนหยางหยางเป็นหลานสายใน จะลำเอียงมากเกินไปหน่อยมั้ง!"

แม่โจว "..."

ไม่นาน เธอก็พูดขึ้นว่า "ไห่ถง เสียวเป่ายังเด็ก อีกอย่างหยางหยางมีของเล่นตั้งเยอะแยะ จะให้เสียวเป่าเล่นสักอันสองอันมันจะอะไรนักหนา? หยางหยาง ดูซิพี่ของเราร้องไห้หมดแล้ว แบ่งของเล่นให้พี่ชายสองอันเล่นได้ไหม?"

หยางหยางลังเล

ซางเสี่ยวเฟยหันไปพูดกับหยางหยาง "หยางหยาง ถ้าไม่อยากให้ก็ไม่ต้องฝืนใจตัวเอง เขาชอบร้องก็ให้เขาร้องให้พอ เขาอยากจะช่วยคุณน้าของหนูถูพื้น ก็ให้เขาถูต่อไป คุณน้าของหนูจะได้ไม่ต้องถู"

หยางหยางพูดกระซิบ "พี่ชายนิสัยไม่ดี"

ภาพจำของเขาที่มีต่อเสียวเป่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"พี่ชายนิสัย