บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 361 - บทที่ 370

หลังจากนั้น ไห่ถงก็พูดว่า "ฟังคุณพูดแล้ว ฉันคิดว่าน่าจะดีกว่าผู้ชายที่เสี่ยวจวินเคยไปนัดบอดมาก่อนหน้านี้ พรุ่งนี้ฉันถามเสี่ยวจวินแล้วกันว่าคิดเห็นอย่างไร"“คุณจ้าน ตอนนี้มันดึกมากแล้วตาะ ฉันขอตัวกลับห้อง ไปอาบน้ำและนอนก่อนนะคะ”ไห่ถงเหนื่อยจากการเดินช้อปปิ่งจ้านหยินตามมาและพูดอย่างใจเย็น "ราตรีสวัสดิ์!"ไห่ถงบอกราตรีสวัสดิ์กับเขา แล้วหันหลังเดินกลับห้องของเธอไป และไม่ได้เอาของที่ได้มาการช้อปปิ้งออกมาจัดให้เรียบร้อยด้วยซ้ำ ไว้ค่อยมาจัดการในวันพรุ่งนี้เช้าเมื่อมองดูไห่ถงเข้ามาในห้องไป จ้านหยินก็ยืนนิ่งพูดไม่ออกเป็นเวลานานหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เดินออกไปที่ระเบียง นั่งลงบนเก้าอี้ชิงช้า และมองท้องฟ้ายามค่ำคืนอย่างเงียบ ๆ ครุ่นคิดถึงอนาคตที่เขาและไห่ถงอาจจะมีร่วมกัน?จ้านหยินคุ้นเคยกับการนอนดึกนั่งบนระเบียงจนกระทั่งถึง 5 ทุ่มกว่า จึงกลับห้องของเขาสองสามีภรรยาอาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกัน แต่การใช้ชีวิตนั้นแยกกันเขาไม่เคยเข้าไปในห้องของเธอมาก่อน และเธอก็ไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในห้องของเขาด้วยทันทีที่ประตูทั้งสองห้องปิดลง พวกเขาก็ดูเหมือนไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันแล้วนี่คือผลลัพธ์น

จ้านหยินอยู่ในห้องพักใหญ่ จนกระทั่งไห่ถงมาเคาะประตู“คุณจ้าน ป้าเหลียงเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ”ไห่ถงยืนอยู่ที่ประตูห้อง เพื่อเคาะและตะโกนเรียกหาแต่ในใจเธอกลับกำลังบ่นอยู่: เปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรตั้งนานสองนานยังไม่ออกมาอีกจ้านหยินมักจะทำอะไรอย่างรวดเร็ว และไม่เคยผัดวันประกันพรุ่งโอ้ ยกเว้นตอนที่เขาส่งดอกไม้ เขาไม่ได้เนี้ยบขนาดนั้นจ้านหยินมาเปิดประตูเขาสวมเสื้อเชิ้ตแต่ยังไม่ได้ติดกระดุมทันทีที่ประตูเปิดมา ไห่ถงก็เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกที่แข็งแรงหลังจากอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ไห่ถงก็พูดว่า "คุณจ้าน อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ"จ้านหยินให้ความสนใจกับท่าทางที่แสดงออกของไห่ถง เมื่อเห็นว่า ไห่ถงเพิ่งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากพูดเสร็จแล้วก็หันหลังเดินจากไปเขาปิดประตูอีกครั้ง มองลงไปที่เสื้อที่ปลดกระดุมออก สงสัยว่าเขาเปิดไม่พอหรือเปล่า?ภรรยาของเขาไม่น้ำลายหกเดี๋ยวนะ?ดูเหมือนเขาจะมีแผนเอาหยอกล้อภรรยาลส่วนมาก เขาไม่ประสบความสำเร็จในการหยอกลัอจ้านหยินรู้สึกว่า ตัวเองจะโดนผีเข้าในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาถึงทำอะไรแบบนี้ออกมาได้ รออักสักพักไว้กลับไปที่บริษัท เขาจะถามซูหนานว่าเขารู้จักห

ไห่ถงคิดและทำอย่างนั้นเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีและค้นหาขั้นตอนการผูกเน็คไททางอินเตอร์เน็ตหลังจากรีบอ่านอย่างรวดเร็วสองครั้ง เธอก็ยัดโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเธอเดินไปข้างหน้าและหยิบเน็คไทที่จ้านหยินออยู่ในมือ เธอดึงมัน ดึงมันขึ้นมา แล้วเอามันไปคล้องคอเขา เธอพึมพำ “การกลับห้องไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้ามันเหนื่อยมากกว่ากาไปแต่งหน้า แถมฉันยังไม่เคยผูกเนคไทด้วยซ้ำ”เมื่อเห็นเช่นนี้ ป้าเหลียงก็รีบเดินออกไปก่อนเธอรอสองสามีภรรยาอยู่ข้างนอก“พวกผู้ชายที่ฉันรู้จัก ยกเว้นพี่เขยบัดซบและนักเรียนมัธยมต้น พวกเขาต่างก็ไม่ใส่สูทหรือเนคไท ฉันไม่มีประสบการณ์จริงๆ และเรียนรู้จากอินเทอร์เน็ต ฉันไม่รู้ว่าจะทำมันได้หรือเปล่า ถ้าฉันรัดคอคุณก็โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะ”จ้านหยินฟังความคิดที่ไม่มั่นใจของเธอ ดวงตาของเขาสั่นไหวด้วยความดีใจเธอไม่มีประสบการณ์เธอไม่เคยช่วยผู้ชายคนไหนผูกเน็คไทมาก่อนแถมเธอยังต้องเปิดอินเตอร์เน็ตเพื่อดูขั้นตอนผูกเน็คไทเขาอีกความจริงเรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมากแม้ว่าไห่ถงจะดูขั้นตอนบนอินเตอร์เน็ตสองครั้ง แต่เธอก็ยังไม่สามารถผูกเน็คไทได้อย่างถูกต้อง เพราะมันดูง่าย แ

หลังจากออกจากโรงเรียนมัธยกวนเฉิงด้วยรถพาณิชย์ จ้านหยินก็แวะจอดรถที่ประจำของเขาและปล่อยให้บอดี้การ์ดขับรถไปทำงาน จากนั้นเขาก็ขึ้นชบวนรถพิเศษโรลส์-รอยซ์ระหว่างทางไปบริษัท เขาโทรหาลุงหมิงและขอให้ส่งคนเอาคาร์ซีทสำหรับเด็กมาให้จ้านหยินประหลาดใจ ซางเสี่ยวเฟยรออยู่ที่ทางเข้าบริษัทอีกครั้ง แต่ไม่ได้ขวางทางเขาอีกต่อไปเธอยืนเงียบ ๆ อยู่ข้างๆ มองดูขบวนรถพิเศษของเขาขับเข้ามาในบริษัทซางเสี่ยวเฟยพบว่าเป็นการยากที่จะตัดใจจากความรักที่เธอมีต่อจ้านหยิน เธอบอกตัวเองให้กลับมาพบเขาอีกครั้งในวันนี้และจะไม่กลับมาอีกในอนาคตเว้นเสียแต่ว่าเธอรู้ว่าเขาสวมแหวนเพื่อทำให้เธอตัดใจและไม่ได้แต่งงานจริงๆ เธอก็จะกลับมาประตูของจ้านซื่อกรุ๊ปถูกปิดอย่างรวดเร็วหลังจากขบวนรถพิเศษของจ้านหยินเข้ามาในบริษัทรถโรลส์-รอยซ์ที่ซางเสี่ยวเฟยจ้องมองก็ลับสายตาไป เธอยืนสักพักก่อนจะหันหลังและกลับไปที่รถอย่างหดหู่หลังจากนั้นไม่นาน ซางเสี่ยวเฟยก็เริ่มขับรถในที่สุด ในตอนแรกได้ขับอย่างช้าๆ แต่ทันใดนั้นมันก็เริ่มเร่งความเร็ว และขับหายไปไกลทันทีเมื่อเธออารมณ์ไม่ดี ซางเสี่ยวเฟยจะไปซื้อของบางอย่างสองชั่วโมงต่อมา รถของเธอก็จอด

ไห่ถงตบหลังมือของเธอ แล้วปลอบใจ "เสี่ยวเฟย เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ปล่อยมือจากผู้ชายที่ไม่ได้เป็นของเธอ ต่อไปจะต้องได้เจอกับความสุขแน่"ซางเสี่ยวเฟยเม้มปาก ขอบตาแดงระเรื่อ เธอปาดน้ำตาตรงหางตาอย่างดื้อรั้น แล้วพูดแบบฝืนยิ้มออกมา "ใช่ คนอย่างซางเสี่ยวเฟยแค่อยากแต่งงาน ก็มีผู้ชายตั้งมากมายต่อแถวกันมาสู่ขอ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปแย่งผู้ชายกับคนอื่น!"เซินเสี่ยวจวินพูดแทรกขึ้นมา "อยู่คนเดียว อิสระจะตาย ไม่ดีตรงไหน?"เธอยังไม่เคยได้ลิ้มรสการหลงรักผู้ชายสักคน จึงไม่เข้าใจความรักที่ไม่ถูกรักตอบแบบที่ซางเสี่ยวเฟยเผชิญอยู่มันทุกข์ยังไงซางเสี่ยวเฟยมองเธอ แล้วก็นึกอะไรได้ ขอบตายังแดงอยู่ แต่กลับยิ้มออกมาแล้วพูดว่า "คุณเซินอยู่ในงานเลี้ยงคุณนายต้วนรอบนึง ก็เป็นที่รู้จักในแวดวงไฮโซของกวนเฉิงแล้วนะ""ฉันยังพูดว่าเธอเมามาก ตอนนี้มาคิดดูเธอตั้งใจใช่ไหม? ได้ยินว่าเธอถูกคนที่บ้านเร่งให้แต่งงานหนักเลยนี่"เซินเสี่ยวจวินหัวเราะคิกคัก "ตอนนี้หูของฉันสะอาดกิ๊งเลย แม่กับป้าของฉันจะไม่รวมหัวกันจู้จี้จะให้ฉันแต่งเข้าตระกูลคนรวยที่ไหนอีกแล้วล่ะ"ซางเสี่ยวเฟยหัวเราะ "วิธีของเธอเทพจริง ดูท่าทางป้าของเธอคงไม่ย