"พวกเธอรับไปแล้ว ก็แปลว่าช่วยฉันแล้ว ขอร้องพวกเธอช่วยฉันด้วยเถอะ"ซางเสี่ยวเฟยทำท่าทางขอร้องกึ่งขี้เล่นสิ่งที่ตระกูลชางมีมากมายก็คือเงิน แต่คุณแม่เติบโตมาในบ้านเด็กกำพร้า ต่อให้แต่งเข้าตระกูลมหาเศรษฐีมาหลายสิบปีแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงรู้จักประหยัดเก็บเงินไม่ชอบเวลาที่เห็นเธอใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายเป็นที่สุดไห่ถง ...มีเงิน จะทำอะไรก็ได้!เซินเสี่ยวจวินรู้สึกว่าปกติแล้วของที่เธอซื้อก็แพงอยู่หรอก แต่ถ้าเทียบกับคนรวยของจริงอย่างซางเสี่ยวเฟยแล้วล่ะก็ ไม่ต่างอะไรกับเอามดไปเทียบกับช้าง"ไห่ถง ป้าคนนี้คือ?"ซางเสี่ยวเฟยถามไห่ถงพร้อมกับมองไปที่ป้าเหลียง"ฉันขอให้มาช่วยดูแลหยางหยางน่ะ ฉันกับเสี่ยวจวินบางทีก็ยุ่ง กลัวหยางหยางจะวิ่งเล่นออกไปข้างนอก ขอให้ใครสักคนมาช่วยดู พวกเราก็สบายใจไปได้บ้าง"ช่วยคนอื่นเลี้ยงเด็ก ต่อให้จะเป็นหลานชายแท้ๆของตัวเองก็ตาม แต่ความรับผิดชอบก็หนักหน่วงเอาการสำหรับไห่ถงแล้ว เรื่องที่ต้องดูแลหยางหยาง เธอไม่กล้าชะล่าใจเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว"ก็จริง"ซางเสี่ยวเฟยไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับป้าเหลียงอีกไห่ถงถามเธออย่างเป็นห่วง "ทำไมคุณหนูซางถึงอารมณ์ไม่ดีล่ะ?""ไห่
ไห่ถงตบหลังมือของเธอ แล้วปลอบใจ "เสี่ยวเฟย เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ปล่อยมือจากผู้ชายที่ไม่ได้เป็นของเธอ ต่อไปจะต้องได้เจอกับความสุขแน่"ซางเสี่ยวเฟยเม้มปาก ขอบตาแดงระเรื่อ เธอปาดน้ำตาตรงหางตาอย่างดื้อรั้น แล้วพูดแบบฝืนยิ้มออกมา "ใช่ คนอย่างซางเสี่ยวเฟยแค่อยากแต่งงาน ก็มีผู้ชายตั้งมากมายต่อแถวกันมาสู่ขอ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปแย่งผู้ชายกับคนอื่น!"เซินเสี่ยวจวินพูดแทรกขึ้นมา "อยู่คนเดียว อิสระจะตาย ไม่ดีตรงไหน?"เธอยังไม่เคยได้ลิ้มรสการหลงรักผู้ชายสักคน จึงไม่เข้าใจความรักที่ไม่ถูกรักตอบแบบที่ซางเสี่ยวเฟยเผชิญอยู่มันทุกข์ยังไงซางเสี่ยวเฟยมองเธอ แล้วก็นึกอะไรได้ ขอบตายังแดงอยู่ แต่กลับยิ้มออกมาแล้วพูดว่า "คุณเซินอยู่ในงานเลี้ยงคุณนายต้วนรอบนึง ก็เป็นที่รู้จักในแวดวงไฮโซของกวนเฉิงแล้วนะ""ฉันยังพูดว่าเธอเมามาก ตอนนี้มาคิดดูเธอตั้งใจใช่ไหม? ได้ยินว่าเธอถูกคนที่บ้านเร่งให้แต่งงานหนักเลยนี่"เซินเสี่ยวจวินหัวเราะคิกคัก "ตอนนี้หูของฉันสะอาดกิ๊งเลย แม่กับป้าของฉันจะไม่รวมหัวกันจู้จี้จะให้ฉันแต่งเข้าตระกูลคนรวยที่ไหนอีกแล้วล่ะ"ซางเสี่ยวเฟยหัวเราะ "วิธีของเธอเทพจริง ดูท่าทางป้าของเธอคงไม่ย
ตอนที่พี่ยังไม่ได้มารับช่วงต่อชางซื่อกรุ๊ป คำสั่งของคุณพ่อยังไม่เป็นประกาศิตเท่าคำสั่งของคุณแม่ด้วยซ้ำ ลูกน้องทุกคนในบริษัทต่างก็ยอมไว้หน้าคุณแม่ของเธอมากกว่าจะเห็นได้ว่าคุณแม่ของเธอมีบทบาทมากขนาดไหนในชางซื่อกรุ๊ป"ใช่ๆ ฉันก็เห็นด้วยกับที่เสี่ยวเฟยพูด"เซินเสี่ยวจวินรู้สึกว่าตัวเองกับซางเสี่ยวเฟยคิดเห็นตรงกันแม่กับป้าของเธอเอาแต่อยากจะส่งเธอบินขึ้นฟ้า แปลงร่างจะอีกาเป็นหงส์ไห่ถงพูดยิ้มๆ "เพราะแบบนั้นฉันถึงได้หาผู้ชายที่สถานะพอๆกัน แล้วไม่เคยคิดจะแต่งเข้าตระกูลคนรวยเลยไง"เงินเดือนของจ้านหยินมากกว่ารายได้ของเธอนิดหน่อย แต่ก็ยังเป็นลูกจ้างของคนอื่นอยู่ ดังนั้นจึงถือว่าเป็นคนระดับเดียวกัน"ในเมื่อพวกเธอพูดกันขนาดนี้แล้ว ไห่ถง เธอให้สามีเธอช่วยจัดการนัดวันให้หน่อย ฉันจะไปเจอเพื่อนร่วมงานของเขาสักที ไม่แน่นะอาจจะเป็นเนื้อคู่ของฉันก็ได้""ได้เลย"ได้ช่วยให้เพื่อนเจอเนื้อคู่แล้วมีความสุข ไห่ถงก็มีความสุขไปด้วยป้าเหลียงฟังประเด็นแต่งงานที่ทั้งสามคนคุยกันอยู่ห่างๆ ก็เห็นด้วยกับวิธีคิดของซางเสี่ยวเฟยเมื่อเห็นซางเสี่ยวเฟยกับนายหญิงของเธอเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย ไม่ได้วางท่าเป็นค
"ยิ้มหวานซะขนาดนี้ หลัวของเธอส่งข้อความมาล่ะสิ?"เซินเสี่ยวจวินแซวเพื่อนสาวเห็นเพื่อนรักกับคุณจ้านเริ่มก่อความรักขึ้นนิดๆแล้ว เซินเสี่ยวจวินก็รู้สึกดีใจแทน รอก็แต่ให้ทั้งสองคนจัดงานแต่ง เชิญเธอไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว ดื่มเหล้ามงคล"ห้องรับแขกที่บ้านเรายังขาดเตียงกับตู้ สองวันนี้เขาได้โบนัสมาก้อนนึง โอนมาเจ็ดหมื่นห้าให้ฉันไปซื้อเตียง ชุดผ้าปูที่นอนกับตู้เสื้อผ้า แล้วก็ของอย่างอื่น ป้าเหลียงกินข้าวเที่ยงเสร็จ รอให้หยางหยางนอนกลางวันแล้ว ฉันจะพาป้าไปช็อปปิ้ง ของที่ป้าต้องใช้ เลือกเองได้เลยค่ะ"ป้าเหลียงพูดยิ้มๆ "ป้าเป็นคนง่ายๆ ไม่เลือกมาก ขอแค่มีที่นอนก็พอแล้วค่ะ""จะเลือกแบบลวกๆไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงก็ต้องให้ป้าอยู่สบายหน่อย เจ้านายของป้าให้เงินมาซื้อของ เราไม่ต้องประหยัดหรอกนะคะ เลือกที่คุณภาพดีๆแล้วกัน"ไห่ถงยังคิดอยู่ด้วยซ้ำว่าถ้าป้าเหลียงทำงานดี ก็จะให้ทำด้วยกันนานๆ อาศัยอยู่ด้วยกันเหมือนคนในครอบครัว จะไม่ให้ป้าเหลียงต้องลำบากดูเวลาแล้ว ไห่ถงก็ถามซางเสี่ยวเฟย "เสี่ยวเฟย อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนไหม?"ซางเสี่ยวเฟยคิดได้ว่าตัวเองคงไม่ไปนั่งเฝ้านายน้อยจ้านที่โรงแรมกวนเฉิงอีกแล้ว แล้วก็ไ
จ้านหยิน "...คุณยายคิดไปไกลมากเลยนะครับ คุณยายไปบอกให้พวกลูกชายพยายามทำหลานสาวเพิ่มอีกสัคน น่าจะได้เร็วกว่านะ"จังหวะนั้นคุณยายจ้านขำพร้อมกับแว้ดขึ้นมา "ถ้าปู่ของแกยังมีชีวิตอยู่ แกคงจะบอกให้ฉันกับปู่แกทำลูกสาวน่าจะเร็วกว่ารึไง? พ่อแม่กับพวกลุงๆป้าๆสะใภ้ของแกอายุปาไปตั้งเท่าไหร่กันแล้ว จะให้ทำลูกอะไร? สมัยวัยรุ่นทำลูกสาวกันออกมาไม่ได้ ตอนนี้ได้แต่ทุ่มตัวทำหลานสาวแล้วล่ะ""ลุงกับป้าสะใภ้สามเพิ่งจะสี่สิบกว่า ผมว่าให้พวกเขาสองคนลองดูสักตั้งก็ยังได้อยู่มั้ง"สองสามีภรรยาลำดับสามแห่งตระกูลจ้าน "ไอ้หลานชายคนโต แกนี่มันเหลือเกิน!""แกกำลังยุ่งหรือเปล่า?""ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับคุณยายนี่ไง""ดูมัน พูดจาไม่น่ารักเอาซะเลย ไม่ยุ่งสินะ ถ้าไม่ยุ่ง ยายจะไปหาแกที่บริษัท พวกเราสองยายหลานไปเดินห้างกันดีกว่า"จ้านหยินเริ่มมีสีหน้าตึงๆ"คุณยายผมยังอยู่ในเวลางานนะ""ถึงบริษัทไม่มีแกอยู่ ก็ไม่เจ๊งหรอกน่ะ ยายเรียกให้แกไปช็อปปิ้งเป็นเพื่อนก็เพื่อตัวแกเอง แกจะได้ชินกับการพาสาวไปช็อปปิ้ง ต่อไปจะได้มีความอดทนแล้วไปเป็นเพื่อนไห่ถงได้ ฉันให้โอกาสแกได้สั่งสมประสบการณ์ แกยังไม่คิดจะคว้ามันเลย"จ้านหยินกระต
ไม่นานแม่โจวก็เข้ามา เธอยังจูงมือหลานคนที่สามของโจวหงอิงมาด้วยโจวหงอิงไม่ได้ตามมา น่าจะกลับบริษัทไปทำงานแล้ว"หยางหยาง พี่เสียวเป่าเรามาเล่นด้วยแล้ว"แม่โจวเดินจูงมือหลานชายสายนอกพร้อมกับตะโกนเรียกหลานชายสายในไปด้วย"ไห่ถง คุณเซิน"แม่โจวยิ้มทักทายไห่ถงกับเซินเสี่ยวจวิน เมื่อเห็นทั้งสองคนกำลังจัดเก็บของอยู่ เธอก็สอดสายตามองหลายครั้งแต่ไม่นาน เธอก็หันเหความสนใจไปที่ซางเสี่ยวเฟยซางเสี่ยวเฟยไม่ได้ปล่อยหยางหยางลงพื้นแต่อย่างใด เธอถามหยางหยางว่า "หยางหยาง คนนี้ใครหรอ?"ไห่ถงลุกขึ้นยืนตรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ "ป้ามาได้ยังไง?" แล้วจึงหันไปบอกซางเสี่ยวเฟย "นี่แม่สามีของพี่สาวฉัน ย่าแท้ๆของหยางหยาง"ไห่ถงกัดฟันพูดคำว่าย่าแท้ๆซางเสี่ยวเฟยมองดูแม่โจวจูงมือเสียวเป่า แล้วก้มมองหยางหยาง เห็นหยางหยางแค่เอ่ยเรียกคุณย่าคำนึงจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เห็นได้ชัดว่าไม่ได้สนิทกับคุณย่าเดาว่าพี่สาวของไห่ถงกับแม่สามีจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก"ปกติหยางหยางไม่มีเพื่อนเล่นด้วย วันนี้ฉันก็เลยตั้งใจกลับไปพาเสียวเป่ามาเล่นกับหยางหยาง"แม่โจวอธิบายสั้นๆ เมื่อเห็นว่าหลานชายสายนอกดึงดันจะเ
ไห่ถงพูดเสียงเย็น "เสียวเป่าเป็นใคร? เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน? หยางหยางเป็นหลานแท้ๆของฉัน ฉันจะไม่ทำให้หลานตัวเองต้องน้อยใจ แล้วไปโอ๋ลูกคนอื่น หยางหยางเสียคนตรงไหน? ที่เสียคนน่ะมันหลานชายสายนอกที่คุณเป็นคนเลี้ยงมาต่างหาก ปกติเสียวเป่าก็ชอบรังแกหยางหยาง แย่งของเล่นของหยางหยาง ตีหยางหยาง แล้วยังเอาของเล่นของหยางหยางกลับบ้าน เป็นย่าแท้ๆแต่ทำตาบอดไม่รู้ไม่เห็นหรือไง?""หรือปกติคุณสอนหลานแบบนี้? ป้าโจว เสียวเป่าเป็นหลานสายนอกของคุณ ส่วนหยางหยางเป็นหลานสายใน จะลำเอียงมากเกินไปหน่อยมั้ง!"แม่โจว "..."ไม่นาน เธอก็พูดขึ้นว่า "ไห่ถง เสียวเป่ายังเด็ก อีกอย่างหยางหยางมีของเล่นตั้งเยอะแยะ จะให้เสียวเป่าเล่นสักอันสองอันมันจะอะไรนักหนา? หยางหยาง ดูซิพี่ของเราร้องไห้หมดแล้ว แบ่งของเล่นให้พี่ชายสองอันเล่นได้ไหม?"หยางหยางลังเลซางเสี่ยวเฟยหันไปพูดกับหยางหยาง "หยางหยาง ถ้าไม่อยากให้ก็ไม่ต้องฝืนใจตัวเอง เขาชอบร้องก็ให้เขาร้องให้พอ เขาอยากจะช่วยคุณน้าของหนูถูพื้น ก็ให้เขาถูต่อไป คุณน้าของหนูจะได้ไม่ต้องถู"หยางหยางพูดกระซิบ "พี่ชายนิสัยไม่ดี"ภาพจำของเขาที่มีต่อเสียวเป่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่"พี่ชายนิสัย
ไห่ถงพูดด้วยสีหน้าดำทะมึน "ฉันก็หวังอยากจะให้เป็นแค่คุณยายเลี้ยงหรอก ถ้าเป็นแบบนั้นยังไม่ทำร้ายจิตใจมากเท่าไหร่ แต่น่าเสียดายที่เป็นยายแท้ๆน่ะสิ"ยายของหลานชายกับยายของเธอแทบจะเทียบกันติดๆแล้วเงียบไปสักพัก เธอก็พูดขึ้นมาอีก "ยายแก่นั่นพาเสียวเป่ามาที่นี่ แล้วให้เสียวเป่าแพร่เชื้อให้หยางหยาง พอหยางหยางจะได้ป่วย พี่สาวของฉันจะยังมีกระจิตกระใจไปทำงาน? เธอต้องลางานมาดูแลหยางหยางอยู่แล้ว เพิ่งจะไปทำงานได้สองวันก็ต้องขอหัวหน้าลางาน เธอคงจะกอดงานนี้ไว้ได้ไม่นานแน่"เพื่อที่จะทำให้พี่สาวไม่ต้องกลับไปทำงาน ครอบครัวโจวทำได้ทุกวิถีทางจริงๆตอนนี้พี่สาวมีงานทำแล้ว เห็นทีควรจะต้องพูดเรื่องหย่าให้เร็วขึ้น แล้วรีบๆกลับมามีชีวิตใหม่"ไห่ถง ทำไมแม่สามีของพี่สาวเธอไม่อยากให้พี่เธอไปทำงานล่ะ?"ซางเสี่ยวเฟยถามมาประโยคนึงไห่ถงหยิบไม้กวาดเดินกลับเข้ามา เห็นหยางหยางเดินออกมา เธอจึงโน้มเอวลงมาอุ้มหลานชายด้วยมือเดียว แล้วเดินพร้อมกับพูดไปด้วย "เธอนิสัยแบบนั้นแหละ พี่สาวสามีอยากส่งลูกสองคนไปเรียนในเมือง บ้านที่พี่สาวของฉันอาศัยอยู่ในเขตโรงเรียน เธอก็เลยเล็งบ้านหลังนั้นอยู่น่ะสิ""อยากให้พี่เขยสารเลวขอ