บททั้งหมดของ หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี: บทที่ 231 - บทที่ 240

“พระชายา สิ่งที่ท่านเขียนไม่ใช่ยา นี่...นี่เป็น...”“ใช่ ข้าต้องการใช้พิษสู้พิษ!”เซี่ยเชียนฮวันพิงวงกบประตูอย่างอ่อนแรง ราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อ แต่ดวงตาคู่นั้นยังคงสดใส และเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่นเมื่อเห็นแววตาของนาง เสี่ยวตงที่ยังนึกสงสัยในตอนแรกจึงพยักหน้า เลือกเชื่อนางอีกครั้ง“ตกลง บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”เสี่ยวตงไม่กล้าชักช้า นางรีบจากไปในทันทีบ่ายซูอวี้เออร์ที่นั่งจิบชาอยู่ในเรือนจิ่นซิ่วก็ทราบข่าวแล้วเช่นกัน“อะไรนะ เซี่ยเชียนฮวันคิดใบสั่งยาขึ้นมาจริงๆ หรือ?” นางตกใจมากเสียเงินจำนวนมากเพื่อเฟ้นหากลุ่มมือสังหารแต่ไม่คาดว่า ก็ไม่อาจขัดขวางเซี่ยเชียนฮวันได้เสียเงินไม่เท่าไหร่ แต่ดันทำให้เซียวเย่หลันเพิ่มแนวป้องกันของทหารรอบหอหลันเซียงช่างได้ไม่คุ้มเสีย!อวิ๋นซีพยักหน้า และอดกล่าวอย่างปลงๆ มิได้ว่า “ทักษะทางแพทย์ของพระชายาร้ายกาจมาก เมื่อจับหนูพิษตัวนั้นได้ นางก็ใช้เวลาวิเคราะห์ข้ามคืนจึงระบุได้ว่ามันเป็นพิษชนิดใด เมื่อครู่เสี่ยวตงเพิ่งจะนำกล่องสมุนไพรกลับมาให้นางปรุงยา ได้ยินมาว่าตอนนี้แม้แต่หนูพิษก็หายขาด และกลายเป็นหนูธรรมดา”เพี๊ยะ!ซูอวี้เออร์พลันบั

“ขอยืมคําพูดของท่านหญิงเมื่อครู่ ถูกผิดอยู่ที่ใจคน ข้าได้แสดงจุดยืนของข้าไปแล้ว และเจ้าก็เป็นคนเดียวที่ไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยสูตรยา ข้าคิดว่าในใจของทุกคนคงรู้เหตุผลว่าทำไม”เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเบาๆ เมื่อเทียบกับท่าทางโมโหของท่านหญิงหยวนหลี่แล้ว เห็นได้ชัดว่านางดูผ่อนคลายมาก เดิมทีท่านหญิงหยวนหลี่คิดจะมาก่อปัญหา แต่ตอนนี้สถานการณ์ของทั้งสองฝ่ายดูเหมือนจะกลับกันโดยสิ้นเชิงคนที่ถูกบีบให้พูดไม่ออก กลับกลายเป็นท่านหญิงหยวนหลี่ ไม่ใช่เซี่ยเชียนฮวันฝูงชนต่างทยอยมารวมตัวกันและเริ่มชี้นิ้วมาที่ท่านหญิงหยวนหลี่“พระชายาจ้านอ๋องคือผู้มีพระคุณช่วยชีวิตพวกเรา เจ้ารีบกลับไปขายยาของเจ้าต่อเถอะ อย่ามาสร้างปัญหาที่นี่!”“เมื่อก่อนข้าคงตาบอดไปแล้วจริงๆ ถึงเชื่อว่าคนประเภทนี้คือเทพธิดาที่ช่วยเหลือผู้คนในยามทุกข์ยาก...”“โชคดีจริงๆ ที่ข้าไม่ได้ซื้อยาของนาง แพงเสียขนาดนั้น แต่กลับใช้ไม่ได้ผล เจ้าแค่จงใจฉ้อโกงเงินของทุกคนตั้งแต่แรก”แม้จะมีผ้าคลุมปิดหน้า แต่ก็สามารถเห็นได้ว่าเวลานี้ท่านหญิงหยวนหลี่อับอายมากเพียงใดไม่กี่วันก่อนหน้านี้ นางยังเป็นเทพธิดาผู้สูงส่ง ที่ผู้คนมากมายล้วนยกย่องชื่นชม แ

ความกังวลของชิวหมิ่นไม่ได้ไร้เหตุผลนางเคยได้ยินเรื่องราวแปลกๆ มากมายจากเสิ่นหรง ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงที่ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดคล้ายแมวที่ตายแล้ว หรือเสียแขนขาดขา แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเด็กที่เกิดมามีหัวแค่ครึ่งเดียวพ่อแม่เหล่านี้พยายามตามหาหมอผี เพื่อหาวิธีช่วยรักษาเสิ่นหรงอาจรักษาความผิดปกติบางอย่างได้ แต่ไม่สามารถทำอะไรกับพวกประหลาดพวกนั้นได้เซี่ยเชียนฮวันลูบท้องตัวเอง แล้วยิ้มจางๆ “พี่ชิวหมิ่น ความกังวลของท่านข้าเข้าใจดี ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อใช้ความรู้ทั้งหมดที่ข้ามี ดูแลเด็กคนนี้ให้เกิดมามีสุขภาพที่แข็งแรง”“รอคนผู้นั้นกลับมา ท่านก็ให้เขาช่วยตรวจดูสักหน่อยเถอะ หากเขาบอกว่าท่านมีครรภ์ที่แข็งแรง ท่านก็สามารถวางใจได้” ชิวหมิ่นกล่าว“คนผู้นั้นเป็นใคร?”เซี่ยเชียนฮวันเลิกคิ้วสูง แสดงสีหน้าสงสัยชิวหมิ่นยิ้ม แต่ไม่ตอบคำถามนี้ ซ้ำยังย้อนถามเสียงเบาว่า “พระชายา สหายเจียงหูของข้าจัดการทุกอย่างได้ไม่เลวเลยใช่ไหม?”“ยอดเยี่ยมมาก”เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้าเหตุผลที่ท่านหญิงหยวนหลี่ขายยาปลอมเป็นจำนวนมากได้ เป็นเพราะเซี่ยเชียนฮวันหาคนที่จะแอบเข้าไปในถงซ่านถังและเปลี่

“เย่ซิ่น เจ้าอยู่ช่วย”เซียวเย่หลันสีหน้าอึมครึม เขาอดไม่ได้ที่จะคว้าตัวเซี่ยเชียนฮวัน และดึงนางออกจากโรงหมอเซี่ยเชียนฮวันไม่คิดว่าเขาจะกล้าทําต่อหน้าทุกคน“เดี๋ยวก่อน ปล่อยข้านะ เซียวเย่หลัน ท่านจะพาข้าไปไหน?”นางพยายามสะบัดหนีฝูงชนทั้งสองฝั่งเฝ้าดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ และหลีกทางอย่างรู้ตัว ไม่มีใครกล้าหยุดพวกเขานี่คือจ้านอ๋องเซียวเย่หลันพวกเขาอาจพึ่งพาจำนวนคน เพื่อช่วยเซี่ยเชียนฮวันออกจากท่านหญิงหยวนหลี่ได้ แต่พวกเขาไม่กล้าต่อต้านจ้านอ๋อง!เซียวเย่หลันหันศีรษะกลับมา และตอบอย่างไม่พอใจ “ข้ายังจะพาเจ้าไปที่ไหนได้อีกล่ะ? กลับบ้าน!”“บ้าน?”สิ่งแรกที่เซี่ยเชียนฮวันนึกถึงคือจวนอันติ้งโหวแต่ไม่นานนัก นางก็เข้าใจว่าเซียวเย่หลันหมายถึงจวนจ้านอ๋อง ไม่ใช่บ้านแม่ของนางหรือว่า เขายอมรับนางเป็นคนในครอบครัวของเขาแล้ว...เซี่ยเชียนฮวันเกิดความลังเลในใจในช่วงเวลาดังกล่าว เซียวเย่หลันก็ฉวยโอกาสลากนางออกจากโรงหมอ ใช้กำลังบังคับนางให้เข้าไปในรถม้าเหมือนฉุดสาวชาวบ้านก็ไม่ปาน“เฮ้อ พระชายาช่างน่าสงสารจริงๆ ต้องมาแต่งกับเทพหน้าดำเช่นนี้!”“ก็นั่นนะสิ อันที่จริงแล้วพระชายาทั้งงดงาม ท

ฝีเท้านี้ ไม่เหมือนเซี่ยเชียนฮวัน ไม่เหมือนเสี่ยวตง แต่ดูคล้ายผู้ชายหรือว่าเป็นท่านอ๋อง?!ซูอวี้เออร์ตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น ดวงตาของนางได้รับบาดเจ็บ และห้องนี้ก็มืดมิดไร้แสงไฟ ทำให้หาทางออกอื่นไม่ได้นางไม่มีทางเลือก จึงทำได้เพียงมุดเข้าไปที่ใต้เตียง และพยายามกลั้นหายใจรอจนกระทั่งประตูถูกผลัก ซูอวี้เออร์ก็ได้ยินเสียงของผู้ชาย ในใจก็พลันตื่นตกใจ ท่านอ๋องจริงๆ ด้วยวรยุทธ์ของเซียวเย่หลันสูงมาก ประสาทการได้ยินก็เหนือกว่าคนทั่วไปหลายเท่าดังนั้น ซูอวี้เออร์จึงไม่กล้าแม้แต่จะหายใจทางจมูก ทําได้เพียงอ้าปากเบาๆ สูดหายใจเข้า แล้วพ่นออกอย่างเงียบๆ นางรู้สึกอึดอัดใจ และหดหู่อย่างบอกไม่ถูกแต่ไม่ว่านางจะอึดอัดมากแค่ไหนก็ไม่สามารถปล่อยให้เซียวเย่หลันพบว่าตัวเองแอบเข้ามาในเรือนของเซี่ยเชียนฮวันยามวิกาล“อื้อ…”เมื่อเซียวเย่หลันวางเซี่ยเชียนฮวันลงบนเตียง เซี่ยเชียนฮวันก็สะลืมสะลือตื่นขึ้นมานางเผลอหลับไปในรถม้า และเป็นเซียวเย่หลันที่อุ้มนางลงมา ทั้งยังอุ้มมาส่งถึงหอหลันเซียง“รอก่อน”เซี่ยเชียนฮวันพบว่าชายคนนี้กำลังถอดเสื้อผ้าให้นาง ก็พลันได้สติกลับคืนมา และตระหนักได้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันอ