Share
บทที่ 234
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 235
ความกังวลของชิวหมิ่นไม่ได้ไร้เหตุผลนางเคยได้ยินเรื่องราวแปลกๆ มากมายจากเสิ่นหรง ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงที่ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดคล้ายแมวที่ตายแล้ว หรือเสียแขนขาดขา แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเด็กที่เกิดมามีหัวแค่ครึ่งเดียวพ่อแม่เหล่านี้พยายามตามหาหมอผี เพื่อหาวิธีช่วยรักษาเสิ่นหรงอาจรักษาความผิดปกติบางอย่างได้ แต่ไม่สามารถทำอะไรกับพวกประหลาดพวกนั้นได้เซี่ยเชียนฮวันลูบท้องตัวเอง แล้วยิ้มจางๆ “พี่ชิวหมิ่น ความกังวลของท่านข้าเข้าใจดี ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อใช้ความรู้ทั้งหมดที่ข้ามี ดูแลเด็กคนนี้ให้เกิดมามีสุขภาพที่แข็งแรง”“รอคนผู้นั้นกลับมา ท่านก็ให้เขาช่วยตรวจดูสักหน่อยเถอะ หากเขาบอกว่าท่านมีครรภ์ที่แข็งแรง ท่านก็สามารถวางใจได้” ชิวหมิ่นกล่าว“คนผู้นั้นเป็นใคร?”เซี่ยเชียนฮวันเลิกคิ้วสูง แสดงสีหน้าสงสัยชิวหมิ่นยิ้ม แต่ไม่ตอบคำถามนี้ ซ้ำยังย้อนถามเสียงเบาว่า “พระชายา สหายเจียงหูของข้าจัดการทุกอย่างได้ไม่เลวเลยใช่ไหม?”“ยอดเยี่ยมมาก”เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้าเหตุผลที่ท่านหญิงหยวนหลี่ขายยาปลอมเป็นจำนวนมากได้ เป็นเพราะเซี่ยเชียนฮวันหาคนที่จะแอบเข้าไปในถงซ่านถังและเปลี่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 236
ไม่กี่วันต่อมา เซี่ยเชียนฮวันกำลังยุ่งกับงานในโรงหมอยาของนางไม่เพียงแต่รักษาโรคระบาด แต่ยังสามารถป้องกันได้ดังนั้น นอกจากชาวเมืองตะวันตกแล้ว แม้แต่คนที่อาศัยอยู่ห่างออกไปก็รีบมาขอยาทำให้เกิดภาวะขาดแคลนเซี่ยเชียนฮวันเป็นเหมือนลาตัวเดียวในหมู่บ้าน ยุ่งจนหยุดไม่ได้ แม้แต่เวลาจะกลับจวนอ๋องก็ไม่มี กระทั่งอาหารการกินก็ยังให้คนไปซื้อซาลาเปาสองสามลูกข้างถนนมาทาน“พระชายา ท่านดูนั่น”ในขณะที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังล้างมืออยู่นั้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเสี่ยวตงเมื่อนางเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของชายหนุ่มรูปงามแสนเย็นชาก็ปรากฏในคลองจักษุของนาง เขาโดดเด่นจากฝูงชน และไม่เข้ากับคนรอบข้าง“เซียวเย่หลัน”เซี่ยเชียนฮวันพลันตะลึงทำไมเขาถึงมาที่นี่ฮัวเยว่ถังเปิดทำการมานานแล้ว และเขาก็ไม่เคยมาที่นี่รอจนเซียวเย่หลันเดินมาถึงตรงหน้า เซี่ยเชียนฮวันจึงได้สติ นางผายมือไปด้านข้าง “ถ้าจะรับยาให้ไปต่อแถวที่นั่น แม้ว่าท่านจะเป็นอ๋องก็ไม่มีสิทธิพิเศษหรอกนะ”“เจ้าเห็นข้าดูเหมือนคนมารับยาหรือ?” เซียวเย่หลันถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์“เช่นนั้นท่านมาทำอะไรที่นี่”เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกงุนงงมากท่าทางของนาง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 237
“เย่ซิ่น เจ้าอยู่ช่วย”เซียวเย่หลันสีหน้าอึมครึม เขาอดไม่ได้ที่จะคว้าตัวเซี่ยเชียนฮวัน และดึงนางออกจากโรงหมอเซี่ยเชียนฮวันไม่คิดว่าเขาจะกล้าทําต่อหน้าทุกคน“เดี๋ยวก่อน ปล่อยข้านะ เซียวเย่หลัน ท่านจะพาข้าไปไหน?”นางพยายามสะบัดหนีฝูงชนทั้งสองฝั่งเฝ้าดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ และหลีกทางอย่างรู้ตัว ไม่มีใครกล้าหยุดพวกเขานี่คือจ้านอ๋องเซียวเย่หลันพวกเขาอาจพึ่งพาจำนวนคน เพื่อช่วยเซี่ยเชียนฮวันออกจากท่านหญิงหยวนหลี่ได้ แต่พวกเขาไม่กล้าต่อต้านจ้านอ๋อง!เซียวเย่หลันหันศีรษะกลับมา และตอบอย่างไม่พอใจ “ข้ายังจะพาเจ้าไปที่ไหนได้อีกล่ะ? กลับบ้าน!”“บ้าน?”สิ่งแรกที่เซี่ยเชียนฮวันนึกถึงคือจวนอันติ้งโหวแต่ไม่นานนัก นางก็เข้าใจว่าเซียวเย่หลันหมายถึงจวนจ้านอ๋อง ไม่ใช่บ้านแม่ของนางหรือว่า เขายอมรับนางเป็นคนในครอบครัวของเขาแล้ว...เซี่ยเชียนฮวันเกิดความลังเลในใจในช่วงเวลาดังกล่าว เซียวเย่หลันก็ฉวยโอกาสลากนางออกจากโรงหมอ ใช้กำลังบังคับนางให้เข้าไปในรถม้าเหมือนฉุดสาวชาวบ้านก็ไม่ปาน“เฮ้อ พระชายาช่างน่าสงสารจริงๆ ต้องมาแต่งกับเทพหน้าดำเช่นนี้!”“ก็นั่นนะสิ อันที่จริงแล้วพระชายาทั้งงดงาม ท
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 238
“นั่นไม่จำเป็นเลย ถึงแม้ท่านอ๋องจะโกรธ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงต่อสุขภาพของตัวเองเช่นนี้”เซี่ยเชียนฮวันหดตัวเขยิบเข้าไปใกล้มุมรถอย่างเงียบๆเซียวเย่หลันร้องหึอย่างเย็นชา “ไม่ใช่ว่าเจ้ายุ่งมากในโรงหมอหรือไร ไม่เห็นเจ้าจะนึกถึงร่างกายของตัวเองบ้างเลย?”“ท่านอ๋องคงไม่ได้เป็นห่วงข้า...”“ไม่ใช่!”“อื้อๆ สตรีที่ชั่วร้ายเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างข้า ไม่คุ้มค่าให้ท่านอ๋องต้องกังวลหรอก มีเพียงอาการไข้เย็นของแม่นางซูเท่านั้นถึงจะคู่ควรให้ท่านอ๋องสนใจ”เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะแหะๆ ตัดสินใจว่าจะไม่จริงจังกับผู้ชายคนนี้ นางเริ่มปล่อยไปตามยถากรรม.เซียวเย่หลันเหลือบมองนางแวบหนึ่ง และกล่าวเสียงอึมครึมว่า “พูดแบบนี้ แสดงว่าเจ้าใกล้จะหายดีแล้วกระมัง”“ต้องขอบคุณพรของท่านอ๋อง”เซี่ยเชียนฮวันเริ่มหาวในเมื่อไม่สามารถหลบหนีไปจากเงื้อมมือของเซียวเย่หลันได้ นางจึงเอนตัวพิงที่มุมรถ จากนั้นก็เริ่มงีบหลับพักผ่อนเซียวเย่หลันมองนาง แล้วพึมพำเสียงเบาว่า “เจ้าอยากเผชิญหน้ากับคนป่วย มากกว่ากลับมาพบข้า”……ตกดึกหอหลันเซียงมืดมิดไร้แสงสว่างสถานที่ที่ห่างไกล หากไม่มียามคอยลาดตระเวน หรือเซี่ยเชียนฮวันกับสาวใ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 239
ฝีเท้านี้ ไม่เหมือนเซี่ยเชียนฮวัน ไม่เหมือนเสี่ยวตง แต่ดูคล้ายผู้ชายหรือว่าเป็นท่านอ๋อง?!ซูอวี้เออร์ตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น ดวงตาของนางได้รับบาดเจ็บ และห้องนี้ก็มืดมิดไร้แสงไฟ ทำให้หาทางออกอื่นไม่ได้นางไม่มีทางเลือก จึงทำได้เพียงมุดเข้าไปที่ใต้เตียง และพยายามกลั้นหายใจรอจนกระทั่งประตูถูกผลัก ซูอวี้เออร์ก็ได้ยินเสียงของผู้ชาย ในใจก็พลันตื่นตกใจ ท่านอ๋องจริงๆ ด้วยวรยุทธ์ของเซียวเย่หลันสูงมาก ประสาทการได้ยินก็เหนือกว่าคนทั่วไปหลายเท่าดังนั้น ซูอวี้เออร์จึงไม่กล้าแม้แต่จะหายใจทางจมูก ทําได้เพียงอ้าปากเบาๆ สูดหายใจเข้า แล้วพ่นออกอย่างเงียบๆ นางรู้สึกอึดอัดใจ และหดหู่อย่างบอกไม่ถูกแต่ไม่ว่านางจะอึดอัดมากแค่ไหนก็ไม่สามารถปล่อยให้เซียวเย่หลันพบว่าตัวเองแอบเข้ามาในเรือนของเซี่ยเชียนฮวันยามวิกาล“อื้อ…”เมื่อเซียวเย่หลันวางเซี่ยเชียนฮวันลงบนเตียง เซี่ยเชียนฮวันก็สะลืมสะลือตื่นขึ้นมานางเผลอหลับไปในรถม้า และเป็นเซียวเย่หลันที่อุ้มนางลงมา ทั้งยังอุ้มมาส่งถึงหอหลันเซียง“รอก่อน”เซี่ยเชียนฮวันพบว่าชายคนนี้กำลังถอดเสื้อผ้าให้นาง ก็พลันได้สติกลับคืนมา และตระหนักได้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันอ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 240
ซูอวี้เออร์คิดแล้วก็ไม่เข้าใจเซี่ยเชียนฮวันกล้าดีอย่างไรให้ท่านอ๋องไปเอาน้ำร้อนมาให้ แถมยังให้ช่วยเช็ดตัวอีก!นี่ไม่เท่ากับว่าทำเหมือนท่านอ๋องเป็นข้ารับใช้หรอกหรือ?หากนางป่วยแล้วทำเช่นนั้นบ้างล่ะ ตามกฎแล้ว นางคงถูกลากออกไปโบยด้วยไม้กระดาน!ซูอวี้เออร์มักแสดงท่าทีอ่อนโยนกับเซียวเย่หลัน ประพฤติตัวเหมือนเป็นภรรยาที่ดี แน่นอนว่าคงไม่กล้าร้องขอเช่นนั้น แม้ว่าเซียวเย่หลันจะดูแลนางแต่คงไม่มีทางเห็นด้วย และคงเรียกสาวใช้มาทำแทนเท่านั้นชั่วขณะหนึ่ง อารมณ์ของซูอวี้เออร์ก็ซับซ้อนขึ้นมา นางรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากนางรู้สึกอิจฉา และอยากจะออกไปฆ่าเซี่ยเชียนฮวันด้วยมือตัวเองหากไม่ใช่เพราะเสียงฝีเท้าของเซียวเย่หลันดังขึ้น บางทีซูอวี้เออร์อาจจะถูกเพลิงริษยาบั่นทอนสติปัญญา แล้วออกไปทำมันจริงๆ “นอนดีดี”เซียวเย่หลันวางอ่างล้างหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำร้อนลงบนเก้าอี้ตัวเล็กด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ก่อนจะถอดเสื้อให้เซี่ยเชียนฮวัน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถอดปิ่นปักผมของนางออกก่อน แก้มวยผมของนาง และปล่อยให้เส้นผมสีดำสนิทร่วงหล่นลงมาเหมือนธารน้ำตก มันตกลงบนผิวขาวผ่องดุจหิมะ ดึงความละเอียดอ่อนของสต
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 241
แม้ว่าร่างกายของนางจะปกคลุมไปด้วยจุดเลือดสีดำดูน่าสยองขวัญ แต่ยามที่เซียวเย่หลันสัมผัสผิวของนาง กลับให้ความรู้สึกเหมือนกำลังสัมผัสกับเครื่องเคลือบหยกที่ละเอียดอ่อน เปราะบางและสวยงามเขาคิดว่าคนที่เขารักมากที่สุดควรจะเป็นซูอวี้เออร์แต่ยามที่เขาโอบกอดซูอวี้เออร์ กลับไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน เขากระทั่งทำอย่างลวกๆ เพราะแค่อยากยุติการสัมผัสทางกายโดยเร็วที่สุดแต่ทำไม มีเพียงผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่ให้ความรู้สึกที่แตกต่าง“อย่าขยับ” เซี่ยเชียนฮวันหันหน้าเล็กน้อย แล้วสบตากับเขา “ข้าบอกให้ท่านขยับมือไปที่ใด ท่านก็ขยับมือไปที่นั้นสิ”“ตกลง”เซียวเย่หลันเห็นด้วยทันทีดังนั้น เซี่ยเชียนฮวันจึงนอนบนเตียง และชี้นิ้วสั่งอย่างเกียจคร้าน “ขยับไปทางซ้าย...ใช่ ออกแรงอีกนิด ขยับไปอีกหน่อย...อย่าบีบตรงนี้แรง!ถ้าผิวปริขึ้นมาจะมีเลือดออกได้”เซียวเย่หลันพูดไม่ออกก แต่ก็แสดงความอดทนที่หาได้ยากเช่นกัน เขาทำตามคำสั่งของเซี่ยเชียนฮวันด้วยการช่วยนางเช็ดตัวอย่างช้าช้าซูอวี้เออร์ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นลอยเข้าหู ก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกมีดกรีดท่านอ๋อง พระองค์คือเทพสงครามผู้มีเกียร
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 242
“ท่านชอบความสะอาดหรือไม่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า...เอ๊ะ!ยังไม่รีบเอากรงเล็บของท่านออกไปอีก”บางทีอาจจะเป็นเพราะอาการป่วย เวลาที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจึงมีน้ำเสียงขึ้นจมูก ทำให้ฟังดูกระเง้ากระงอดขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้ดูเหมือนสถบเลยหลังจากที่เซียวเย่หลันจับข้อเท้าของนาง อีกทั้งร่างกายก็ถูกชายหนุ่มพลิกคว่ำ จากนี้ก็ขึ้นอยู่กับความเมตตาของเขาแล้วเซี่ยเชียนฮวันกัดริมฝีปากอย่างไม่ยอมแพ้ นางดิ้นรนแล้วกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่าแม่นางซูผู้นั้นอาบน้ำด้วยกลีบดอกไม้สิบชนิดทุกวัน ร่างกายสะอาดเอี่ยมอ่องตั้งแต่หัวจรดเท้า มีกลิ่นหอมจรุงใจ ทำไมท่านถึงไม่ไปหานางเล่า?”ได้ยินเซี่ยเชียนฮวันกล่าวถึงตัวเอง ซูอวี้เออร์ซึ่งซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงก็พลันตัวสั่นหูผึ่งขึ้นมา และอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วยแต่คาดไม่ถึงว่า เซียวเย่หลันจะตอบกลับเสียงนิ่งว่า “การอาบน้ำด้วยกลีบดอกไม้ไม่จำเป็นว่ากลิ่นหอมของดอกไม้จะติดตัวไปด้วย อย่างน้อยข้าก็ไม่เคยได้กลิ่น วิธีการอาบน้ำที่ฟุ่มเฟือยและยุ่งยากนี้เป็นแค่ความปรารถนาส่วนตัวของพวกผู้หญิง มันไร้ประโยชน์ในความเป็นจริง”“คิดได้สมกับเป็นชายแท้จริงๆ”เซี่ยเชียนฮวันพึมพำทันใดนั้นนาง
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
