“แม่คะ แม่กับหลี่ห้าวไปโรงพยาบาลก่อน เรื่องนี้หนูจะจัดการเอง”หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดหลี่ชิงเหยาก็ได้ทำการตัดสินใจ“ชิงเหยา ลูกต้องแก้แค้นแทนน้องชายของหนูนะ ห้ามปล่อยไอ้สัตว์นั้นไปเด็ดขาด!” จางชุ่ยฮัวพูดอย่างโมโห“แม่วางใจเถอะค่ะ หนูมีวิจารณญาณของตัวเอง” หลี่ชิงเหยาพยักหน้าแล้วเธอก็ส่งสัญญาณให้รปภ.สองคนส่งจางชุ่ยฮัวและหลี่ห้าวไปโรงพยาบาล“เลขาจาง คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?” หลี่ชิงเหยานวดขมับ เธอรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย“คุณหลี่ เรื่องนี้มันชัดเจนมากอยู่แล้ว ลู่เฉินเป็นคนที่เริ่มลงมือลงไม้ อีกอย่างพวกรปภ.ก็เห็น มันไม่ต้องสงสัยอะไรเลย” เลขาจางกล่าว“แต่ว่า คนอย่างแม่ฉัน…” หลี่ชิงเหยาลังเลที่จะพูดเธอรู้ดีถึงความแสบของแม่และความโหดเหี้ยมของน้องชายตัวเอง“ไม่ว่ายังไง การต่อยตีคนมันก็เป็นเรื่องที่ผิด!”เลขาจางพูดตามความชอบธรรม "ถึงจะบอกว่ามีการเข้าใจผิดกันจริงๆ มันนั่งลงคุยกันดีๆไม่ได้เลยงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ห้าวเป็นน้องชายแท้ๆของคุณ ที่เขาต่อยตีหลี่ห้าวถึงขั้นนั้น แสดงว่าเขาไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคุณเลยสิ แค่จุดนี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าคุณสมบัติในตัวของเขาน
Read more