All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 51 - Chapter 60

ตึกข่ายเสวียน เลานจ์ชั้น2“คุณลู่คะ คุณไม่ได้บาดเจ็บมั้ง?”ทันทีที่ลู่เฉินเข้าไปในประตู ฉาวซวนเฟยก็รีบมาต้อนรับเขาทันทีดวงตาที่สวยงามของเธอมีความกังวลเล็กน้อย"ผมเป็นไร"ลู่เฉินส่ายหัว "ฝาแฝดคู่นั้นถูกจัดการแล้ว ต่อไป คุณคิดที่จะทำยังไง?"“สองคนนั้นเป็นมือขวาของหม่าเทียนหาว และตอนนี้พวกเขาต่างก็เสียชีวิตไป ฉันเดาว่าเขาคงจะระวังตัวไว้แล้ว รอดูก่อนดีกว่า จะได้ไม่เขาทำอะไรโดยไม่คำนึงถึงทุกอย่าง” ฉาวซวนเฟยกล่าวตอนนี้ เธอกับหม่าเทียนหาวยังไม่ได้ถึงขั้นที่แตกคอกันโดยสิ้นเชิง ดังนั้นการให้ความสั่งสอนเล็กน้อยกับอีกฝ่าย และทำให้เขารู้ว่ายากแล้วยอมแพ้มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด“โอเค คุณตัดสินใจเองเถอะ” ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไรมาก“โอ้ใช่ คุณลู่คะ ช่วงนี้ คุณซ่อนตัวไปสักพักดีกว่า ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าจ้าวสง ซึ่งเป็นพี่ชายของจ้าวหู่กลับมาแล้ว และเขากำลังมองหาฆาตกรในทุกที่อยู่” ใบหน้าของฉาวซวนเฟยเปลี่ยนเป็นจริงจังประชาชนไม่สู้กับเจ้าหน้าที่ยังไงจ้าวสงก็เป็นรองแม่ทัพในเขตสงคราม แม้เป็นเธอก็จะต้องกลัวเขาเล็กน้อย“ขอบคุณที่เตือนครับ ผมรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร” ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยตำแหน่ง

"ห๊ะ?!"หยางเหว่ยตกตะลึงไปหมดทันทีเมื่อจ้าวเทียนหลงชี้ไปที่เขาเขาไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายจะทำแบบนี้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เขาถูกพัวพันเข้าไปอย่างอธิบายไม่ถูก“ไอ้แก! แกบอกกูมาตามตรง ว่าการตายของพ่อกูเกี่ยวข้องกับแกหรือเปล่า?” จ้าวเทียนหลงตะโกนด้วยเบิกตากว้าง“ไม่... ไม่เกี่ยวกับผมหรอก! ผมไม่รู้อะไรเลย!”หยางเหว่ยตกใจจนเขาส่ายหัวซ้ำๆและเหงื่อออกมามากมาย“ไม่รู้? หรือแค่ไม่อยากบอก?”จ้าวเทียนหลงหรี่ตาลงด้วยสีหน้าไม่ดี“คุณจ้าวครับ! ผมไม่รู้จริงๆครับ! มันเป็นความเข้าใจผิดกันนะครับ!”ร่างกายของหยางเหว่ยเริ่มสั่นไหวเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังอาศัยอำนาจส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัวอยู่ แต่เขาหล่อนพูดไม่ได้เหมือนน้ำท่วมปากเลย“ฮึ่ม! ดูเหมือนว่าถ้าผมไม่ใช้วิธีการบางอย่าง คุณจะไม่สารภาพใช่ไหม? เด็กๆ! มาซ้อมเขาอย่างแรงๆหน่อยสิ!”จ้าวเทียนหลงออกคำสั่ง และในไม่ช้ายามสองคนก็พร้อมที่จะลงมือ"เดี๋ยวก่อน!"ทันใดนั้น หลี่ห้าวก็ตะโกนด้วยความโกรธ "พวกคุณรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร? เขาเป็นคุณหยางนะ! เป็นนายน้อยของของเภสัชกรรมตระกูลหยางนะ! และเขายังเป็นเพื่อนกับนายกสมาคมหวางด้วย หากพวกคุณกล้าทำร้ายเข

หลังจากฟาดไปพักหนึ่ง ในที่สุดหลี่ชิงเหยาก็ทนไม่ไหวและหมดสติไปในขณะนี้ หลังของเธอเต็มไปด้วยเลือด มันดูน่าสมเพชเกินกว่าจะดูบาดแผลที่น่ากลัวเหล่านั้นยังคงไหลเลือดทีละน้อยอยู่แม้ว่าเธอจะหมดสติไปแล้ว แต่ร่างกายของเธอก็ยังคงกระตุกโดยไม่รู้ตัว“ท่านแม่ทัพครับ เธอหมดสติไปแล้วครับ” ผู้ใต้บังคับบัญชาของจ้าวสงรายงาน“สาดให้ตื่นแล้วฟาดต่อ”จ้าวสงพูดอย่างเย็นชา“คุณลุงครับ ให้ผมทำเองได้ไหมครับ”ในเวลานี้ จ้าวเทียนหลงพูดอย่างกระตือรือร้นนับตั้งแต่เขาถูกทำลาย ใจเขาได้เปลี่ยนเป็นอย่างมากยิ่งผู้หญิงที่สวย เขาก็ยิ่งอยากทำลายเธออย่างแรง!“ถ้าคุณชอบ ก็ลองดูสิ” จ้าวสงพยักหน้า"ขอบคุณครับคุณลุง!"จ้าวเทียนหลงยิ้มอย่างดุร้ายหลังจากที่หลี่ชิงเหยาถูกสาดน้ำให้ตื่นขึ้น เขาก็เหวี่ยงแส้ยาวแล้วฟาดใส่เธออย่างแรง“พูดหรือไม่! พูดหรือไม่!”“ฆ่า...ฆ่าฉัน...ฆ่าฉันเร็ว!”หลี่ชิงเหยาไม่สามารถทนต่อการทรมานได้ และเธอเกือบจะเสียสติไปตอนนี้เธอแค่หวังว่าอีกฝ่ายจะฆ่าเธอตายไปอย่างรวดเร็วและให้เธอได้พ้นทุกข์โดยเร็วที่สุด“อยากตายเหรอ?มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น! ผมยังระบายความโกรธของผมไม่พอเลย!”จ้าวเทียนหลงยิ้

ลู่ฉางเกอเป็นใครล่ะ?ตัวซวยที่ทำให้ทั่วทั้งเมืองจงโจวไม่สงบสุข!เขาเป็นปีศาจชั่วร้ายที่ทำให้คนนับไม่ถ้วนลนลานจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ!และเป็นผู้ก่อเหตุการณ์ฆ่าคนที่โหดร้ายที่เมืองจิงตูครั้งนั้นในเมื่อสิบปีก่อน!ก่อนหน้านี้ ไม่มีใครคาดคิดได้ว่าวัยรุ่นเพียงอายุสิบห้าปีคนหนึ่งเกือบจะแทงท้องฟ้าทะลุได้แล้ว!มิน่า... มิน่าเล่าที่พอท่านนายพลเห็นคนนี้เขาจะตกใจขนาดนี้ที่แท้แล้ว คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาคือลู่ฉางเกอที่เป็นลูกกิเลนที่หายไปนานนับสิบปีนั้น!"ตุ๊บ!"ขาสองข้างของนายทหารระดับผู้ช่วยอ่อนแอลง เขานั่งลงกับพื้นโดยตรงชั่วขณะหนึ่ง เขาก็หมดอาลัยตายอยากแล้ว!หลังจากลู่เฉินหันกลับมามองจ้าวสงกับนายทหารระดับผู้ช่วย เขาก็ไม่ได้สนใจพวกเขาอีกต่อไป แต่กลับเดินตรงไปที่ตรงหน้าจ้าวเทียนหลง"คุณลุงครับ ช่วยผมด้วยนะครับคุณลุง!"จ้าวเทียนหลงอุ้มขาที่หักของเขาและตะโกนไม่หยุด ร่างกายของเขาขยับไปข้างหลังอย่างต่อเนื่องเหมือนหนอนตัวหนึ่ง เพื่อพยายามที่จะอยู่ห่างจากลู่เฉิน"ผมเคยบอกแล้ว ผมจะให้คุณตายโดยไม่มีศพ!"ลู่เฉินหยิบแส้ยาวที่ติดหนามขึ้นมาจากพื้น แล้วฟาดเข้าที่หน้าจ้าวเทียนหลงอย่างแรง"อ้า!

สองวันต่อมา ในโรงพยาบาลผิงอันหลี่ชิงเหยาที่โคม่าตลอด ในที่สุดก็ตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ สิ่งที่เธอเห็นเป็นห้องที่เรียบง่ายมากมีโต๊ะหนึ่งตัวกับเก้าอี้สองตัวและเตียงอีกเตียงมันคุ้นตาเล็กน้อย เหมือนเธอเคยมาที่นี่มาก่อน"คุณตื่นแล้วเหรอ"ในเวลานี้ ลู่เฉินก็เดินเข้ามาอย่างกะทันหันในมือของเขายังถือโจ๊กเนื้อหมูใส่ผักกวางตุ้งชามหนึ่งไว้แม้ว่ามันจะจืดมาก แต่สําหรับหลี่ชิงเหยาที่หิวมาสองวันแล้ว มันก็น่าดึงดูดมากทีเดียวจนท้องของเธอเริ่มทนไม่ไหวและร้องโครกครากออกมา"คุณเป็นคนช่วยฉันหรอ?"หลี่ชิงเหยาค่อนข้างอึดอัดเลยชิงถามก่อน"คุณได้รับบาดเจ็บ เป็นลมอยู่ข้างถนน ผมเลยไปหิ้วคุณกลับมา" หลู่เฉินตอบอย่างสงบ"หิ้วกลับมา?"หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วและทันใดนั้นเธอก็นึกได้และถามว่า "โอ้ใช่แล้ว ฉันหมดสติไปนานแค่ไหนแล้ว? ตอนนี้ตระกูลจ้าวเป็นไงบ้าง? พ่อแม่ของฉันตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า?"การถามกลับเหมือนยิงปืนเป็นชุด ๆ ทําให้ลู่เฉินรู้สึกเวียนหัวไปพักหนึ่งเขาได้แต่อธิบายทีละข้ออย่างอดทนว่า "คุณอยู่ในอาการโคม่าสองวันสองคืนแล้ว ครอบครัวของคุณปลอดภัยดี สําหรับตระกูลจ้าว ถูกคนอื่นเผาไปหมดแล้ว"