All Chapters of HIS PLEASURE FULFILLER: Chapter 61 - Chapter 70

Alas tres na ng madaling araw nang makarating sina Serene sa rancho Del Fuego. Sa buong byahe nila ni Sevi ay hindi siya umimik. Mabuti na lamang at hindi naman siya nito kinausap ng kinausap nakapag- isip isip siya. Hinayaan niyang isipin ang mga bagay na pinagsaluhan nila ni Luther simula sa umpisa.Hindi niya naman mapigilan ang sariling hindi ito isipin dahil ganun siguro talaga. Ganun siguro talaga kapag bago pa. Nang makarating sila sa rancho ay kating- kati na siyang umalis doon at umuwi na sa bahay nila. Pero hindi niya magawa dahil kailangan niya pang makipag- usap kay maam Minerva at pormal na magpaalam rito.Ayaw naman niyang umalis na lang siya ng basta- basta lalo pa at hindi naman siya nito pinakitaan ng masamang ugali, sa katotohanan nga ay sobrang bait nito sa kaniya at sa kaniyang pamilya. Napakamaunawain nito dahil sa kabila ng ginawa ng kaniyang ama ay hindi pa rin nito ipinakulong ang kaniyang ama.Tahimik ang buong bahay nang dumating sila. Walang gising, maliban

“Mama si Adam kinain na naman yung pagkain ko!” nagsusumbong na sigaw ni Lucas sa kaniya.Napabuntung- hininga si Serene bago niya bitawan ang kaniyang cellphone. Ilang sandali pa nga ay tuluyan ng nakalapit sa kaniya si Lucas habang maluha- luha. Sa araw- araw ay ganito lagi ang eksena ng buhay niya. Kahit abala siya sa pakikipag- negosasyon ng bago niyang itatayong branch ng kaniyang flower shop sa kabilang bayan.Agad siyang niyakap ni Lucas at kaagad niya rin naman itong niyakap pabalik. Ilang sandali pa ay sumusunod naman na doon si Adam na hawak- hawak ang isang cupcake sa kamay nito, bagamat sa labi nito ay may nakaguhit pang chocolate na naiwan mula sa kinain nito.“Hindi ko naman kinain e, tinago ko lang.” natatawang saad ni Adam.Muli na naman siyang napabuntung- hininga. Sa kanilang dalawa ay si Adam talaga ang masasabi niyang may pagkapilya. Si Lucas namay ay tahimik pero may kakulitan din naman. Napangiti na lamang siya at pagkatapos ay napailing. Nakalapit na rin sa kani

Hindi dalawin ng antok si Serene ng gabing iyon. Kanina ay hindi siya maksagot sa kaniyang ina nang tinatanong siya nito. Halos hindi niya alam kung ano ang gagawin niyang pakiusap rito para hindi ito bumyahe at pumunta sa rancho Del Fuego para sabihin na may anak silang dalawa ni Luther. Ayaw na niya ng eskandalo. Isa pa ay maayos naman na ang buhay nila. Naibibigay niya ang mga kailangan ng mga anak niya. Sobra- sobra pang pagmamahal ang ibinibigay niya rito kaya bakit pa? “Hindi mo ba alam kung gaano kasakit ang lumaking walang ama Serene? Kahit anong gawin mo ay hindi mo mapupunan ang paghahanap nila ng ama.” Naalala niyang sabi sa kaniya kanina ng kaniyang ina. Napamulat niya ng kaniyang mga mata at pagkatapos ay tinitigan ang kaniyang mga anak na nasa magkabilang panig niya na mahimbing ng natutulog. Selfish nga ba siyang matatawag dahil ipinagkait niya sa mga ito na makilala ang tunay nilang ama? Ginawa niya lang iyon dahil gusto niyang protektahan ang mga ito. Ginawa niya i

Badtrip na nga siyang umalis sa bahay nila at nagpunta siya rito para magpahupa ng kaniyang inis pero mukhang mas maiinis pa yata siya ngayon dahil sa babaeng kaharap niya. Bakit kasi hindi na lamang nito sabihin sa kaniya kung sino ito hindi yung tatanungin pa siya nito kung hindi niya ba ito nakikilala. Sayang lang ang oras. Kung nagpakilala na sana ito sa kaniya e di tapos na ang usapan nila.“Luther ako si Aemie nakalimutan mo na ba? Ang bilis mo naman yatang nakalimot.” may himig na pagtatampo ang boses nito.Napakunot ang kaniyang noo dahil sa binanggit nitong pangalan. Napaisip siya, pakiramdam niya ay pamilyar ang pangalan nito. Kilala niya ito, pero hindi niya maalala kung saan na nga ba niya narinig ang pangalang iyon. Napapikit siya. Parang pumupurol ang kaniyang utak dahil sa nainom niya.Aemie… Aemie…Ilang beses niyang inulit ang pangalan nito hanggang sa isang alaala ang lumitaw sa isipan niya. Tyaka luminaw sa kaniya ang lahat kung sino ang babaeng nasa harapan niya n

“Ma’am kailangan po ng pirma ninyo.” sabi ng cashier kay Serene. Kasalukuyan siyang nasa hardware dahil may mga kailangan pa siyang bilhin na bagong materyales para sa ipinapagawa niyang bago niyang branch. Patapos naman na ito at may ilang pintura na lang na ipinabili sa kaniya kaya naroon siya. “Ah asan?” medyo nangingiting sambit niya. Itinuro naman sa kaniya ng kahera kung saan siya pipirma na agad niya namang pinirmahan at pagkatapos ay ibinigay na ang resibo sa kaniya. Binuksan niya rin ang compartment ng kaniyang kotse dahil doon niya ipapakarga ang binili niya. Pagkabukas nga niya ay mabilis din naman sumunod ang isang tauhan ng hardware at inilagay na nga doon ang pinamili niya, “Salamat.” sabi niya bago niya tuluyang isinara iyon at pumasok na sa loob ng kotse. Napabuntung- hininga siya. Sa totoo lang ay kanina pa siya tila nawawala sa kaniyang sarili. Masyado kasing madaming tumatakbo sa kaniyang isipan ng mga oras na iyon at halos hindi niya alam kung ano ang uunahin n