All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 211 - Chapter 220

ใบหน้าเล็กๆ ของเจียงชั่นขาวซีด ก่อนจะรีบเปิดเสื้อยืดของเขาขึ้นเพื่อดูบาดแผล ช่วงด้านหลังเอวมีรอยอยู่อย่างชัดเจนจริง ๆ "แดงหมดแล้ว!" เธอลูบลงไปอย่างเจ็บปวด ก่อนจะหันไปมองยังหลินอวี่ฉิง "พี่อวี่ฉิง พี่ลองดู! ลู่หลี่ซานเตะจนเขากลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว!" ลู่หลี่ซานไม่คิดเลยว่าอวี่ฉิงที่รักที่เพิ่งจะแสดงความรักกับเขาเมื่อครู่นี้ เพียงแค่พริบตาเดียวก็จ้องมองเขาราวกับคนละคน "ทำไมนายถึงได้ไม่รู้จักหนักเบาแบบนี้!" "อวี่ฉิง" ลู่หลี่ซานตีหน้าใสซื่อ "เธอไม่เข้าข้างฉัน..." "เข้าข้างอะไรนาย?" หลินอวี่ฉิงโอบรอบไหล่ของเจียงชั่น "ชั่นชั่นของฉันไม่มีความสุขแล้ว! ไป นายไปซื้อยามาให้กู้หม่างเลย!" ลู่หลี่ซานเบิกตากว้าง ชั่นชั่นของฉัน? เมื่อครู่นี้ยังเป็นอาซานของฉันอยู่เลย? ! นี่มันหมายความว่า พี่สาวน้องสาวสำคัญเสียยิ่งกว่าชายหนุ่มเหรอ? ! เพราะฉะนั้นความรักมันหายไปแล้วเหรอ... ลู่หลี่ซานยืนอึ้งตะลึงอยู่กับที่ เงยหน้าขึ้นแล้วมองสบไปยังท่าทีได้ใจของฮั่วจือสิง "ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนคุณลู่ ช่วยไปซื้อยาให้ผมด้วย" ... หกโมงเช้า ลู่หลี่ซานไม่เพียงแต่ซื้อยากลับมา ยังนำอาหารเช้ากลับมาให้ทุกค

เสียงดังสั่นสะเทือนกระทบเข้าไปในใจของเจียงชั่น เธอเงยหน้าขึ้นทันที เหลือบมองไปยังดวงตาอันเย็นชาของเจียงหมิงหย่วนโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ยกรอยยิ้มราวกับไม่ยิ้มออกมาพอออกจากห้องทำงาน เจียงชั่นยังไม่ทันได้เดินออกจากอาคารใหญ่ไป ก็ถูกเจียงเหยาดึงเอาไว้จากด้านหลัง“หยุดนะ!”เจียงชั่นหันกลับไป เจียงเหยาก็ตบหน้าเธอทันที!อย่างไรก็ตามเจียงชั่นที่มีเตรียมการป้องกันเอาไว้แล้วก็หลบอย่างรวดเร็ว เจียงเหยาไม่รอให้เสียเวลา ขณะที่คิดจะตบเข้ามาเป็นครั้งที่สอง เจียงชั่นก็ใช้แรงบีบข้อมือของเธอ!สายตาของเจียงเหยาดูดุร้าย แต่เจียงชั่นไม่ยอมถอยให้เลยแม้แต่น้อย จับเธอเหวี่ยงออกไปทันทีเอกสารคืนหุ้นตกกระจัดกระจายลงบนพื้น พื้นที่ว่างที่เจียงหมิงหย่วนไม่ได้เซ็นชื่อลงไป ดูทิ่มแทงเป็นพิเศษเจียงเหยาร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งชั่วขณะนั้นอารมณ์ของเจียงชั่นดูซับซ้อนเล็กน้อยหากว่าคิดอีกมุมหนึ่ง หากว่าเธอกับหยิ่นเฉิงมีพ่อคนเดียวกัน ตั้งแต่เล็กจนโตเธอก็มองหยิ่นเฉิงไม่เข้าตา คิดหาทุกวิธีการที่จะทำให้เขาเกิดความลำบาก ถึงสุดท้ายแล้วกลับมารู้ว่าหยิ่นเฉิงไม่ใช่น้องชายของเธอ อย่างไรก็ตามแม่ก็ยังจะนำของที่เป็นของเธอมอบใ

"บวกกับเงินฝากก่อนหน้านั้นและยังมีเงินปันผลจากกองทุนอีก..." ดวงตาและคิ้วของเธอเผยความตื่นเต้นออกมา "สามี คุณลองทายดูว่าพวกเราจะมีเงินเท่าไรกัน!" ฮั่วจือสิงหัวเราะเบา ๆ แล้วส่ายหัว เจียงชั่นกระซิบพูดตัวเลขออกมา แล้วก็ดูมีความสุขมากเสียจนหุบปากไม่ได้ "สามี ในที่สุดฉันก็สามารถซื้อรถให้คุณได้แล้ว!" "อะไรนะ?" ฮั่วจือสิงหยุดตะเกียบที่อยู่ในมือ แล้วมองเธออย่างประหลาดใจ "ซื้อรถนะสิ!" เจียงชั่นพูดซ้ำออกมา "ฉันไม่ใช่ว่าบอกกับคุณเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วเหรอจะซื้อรถให้คุณ! เพียงแต่ในตอนนั้นฉันมีเงินเก็บไม่พอ" หัวใจของฮั่วจือสิงเต็มไปด้วยความอบอุ่น เหมือนจะเป็นในตอนที่เธอยังอยู่ในบริษัทนั้น ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย แม้แต่เงินเดือนก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว จากนั้นเธอก็พูดว่า ต่อไปจะกู้เงินซื้อบ้านหลังใหญ่ แล้วยังจะซื้อรถให้เขาคันหนึ่ง เขาจะได้ขับออกไปอย่างสะดวก เธอใช้เงินกับเขา ดูเหมือนว่าจะไม่เคยรู้สึกแย่เลย... ฮั่วจือสิงกุมมือเล็กของเธอเบา ๆ แล้วหันไปมองเธอ "ไม่ต้องซื้อให้ผมหรอก เอาเก็บไว้ให้แม่กับเสี่ยวเฉิงใช้" "ค่าใช่จ่ายของพวกเขาสองคนฉันเก็บเอาไว้แล้ว!" เจียงชั่นย

“เอ่อ ผมไม่ได้อยากมา เป็นเหล่าไป๋ที่ต้องการจะมา!” เย่เชินรีบกันตัวเองออก ฮั่วจือสิงเหลือบมองไป๋จิ่งหยวนอย่างมืดมน “ไม่ใช่นะลูกพี่สาม ผม…” “นายไม่เพียงแต่ต้องการจะมา ยังบอกว่าอยากนั่งรถคันใหม่ของลูกพี่สาม!” “เหล่าเย่!” ไป๋จิ่งหยวนเต็มไปคำพูดที่ไม่อาจพูดกับเขาได้ ฮั่วจือสิงพูดออกมาอย่างเย็นชา “ไม่ใช่บอกกับนายว่าหากไม่มีเรื่องอะไรก็อย่ามาเที่ยวเดินเล่นรอบ ๆ นี้? ถ้าชั่นชั่นเห็นแล้วจะทำยังไง!” “ผม…” ไป๋จิ่งหยวนอยากจะร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่มีน้ำตา เย่เชินกดมุมปากลอบยิ้มออกมา “ช่างเถอะนายท่านสาม ตั้งแต่เล็กแล้วเขาก็ไม่ฉลาดมากนัก อย่ามาคิดแค้นกับเขาเลย!” ไป๋จิ่งหยวน “...” “ใช่แล้ว รถใหม่ของคุณนี่สวยมากจริง ๆ!” เย่เชินยิ้มออกมาเหมือนสุนัขจิ้งจอกเฒ่า “เป็นสายตาของเจียงชั่นสินะ?” มาตอนนี้ใบหน้าของฮั่วจือสิงถึงมีรอยยิ้มขึ้นมา เย่เชินพูดออกมา “สายตาของเจียงชั่นดีมากจริง ๆ นายท่านสาม รถที่คุณมีก่อนหน้านั้นมันดูจะใช้ประโยชน์ไม่ได้ สมรรถภาพของรถคันนี้ โดยเฉพาะสีเหมาะสมกับพี่มาก!” ใบหน้าของไป๋จิ่งหยวนเผยความดูถูกออกมาทันที ทว่าฮั่วจือสิงอารมณ์ดูไม่เลวเลย กระทั่งยังพูดออกมาว

ฮั่วจือสิงขมวดคิ้วออกมา ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย ฮั่วจือซินไม่คุ้นเคยกับโลกภายนอก ตั้งแต่เล็กจนโตก็เป็นเด็กดีมาโดยตลอด อย่างไรก็ตามยิ่งเป็นเด็กสาวเช่นนี้ ก็ยิ่งพบเจอคนใจร้าย เขาสูดลมหายใจลึก ค่อนข้างจะปวดหัว นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งถึงได้ขับรถออกไป … ด้านนอกสมาคมส่วนตัวเมืองหยางเฉิง ซูเฉินก็รอติดต่อกันมาถึงเจ็ดวันแล้ว เขามาทุกวัน เพื่อขอพบฮั่วจ่านเฮ่อ ตั้งแต่เจ็ดโมงเช้ายืนไปจนถึงช่วงค่ำแปดนาฬิกา และถึงแม้ให้จะพูดเก่งอย่างไรแต่บอดี้การ์ดด้านนอกก็ยังคงมีใบหน้าที่ไร้ซึ่งอารมณ์ ฮั่วจ่านเฮ่อได้ยินชื่อของเขาก็หงุดหงิดขึ้นมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องพบเขาเลย และก็เป็นในตอนที่ซูเฉินใกล้จะสิ้นหวังแล้วนั้น พ่อบ้านก็เดินออกมารายงาน “ประธานซู คุณชายใหญ่มาเชิญคุณเข้าไป” ดวงตาของซูเฉินเป็นประกาย แล้วรีบวิ่งเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว พื้นที่ว่างในสวนด้านหลังสมาคมมีกรงเหล็ก ซูเฉินยังไม่ทันได้เข้าใกล้ ก็รู้สึกได้ว่ามีกลิ่นเหม็นเน่าลอยมากลางอากาศ เขาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะแข็งใจเดินต่อไป ทันใดนั้นก็พบว่ากรงเหล็กนั้นเลี้ยงนกอีแร้งเอาไว้สองตัว! ฮั่วจือเหยียนเล่นกับกำไลข้อมือ ในต