บทที่ 217

“เอ่อ ผมไม่ได้อยากมา เป็นเหล่าไป๋ที่ต้องการจะมา!”

เย่เชินรีบกันตัวเองออก

ฮั่วจือสิงเหลือบมองไป๋จิ่งหยวนอย่างมืดมน

“ไม่ใช่นะลูกพี่สาม ผม…”

“นายไม่เพียงแต่ต้องการจะมา ยังบอกว่าอยากนั่งรถคันใหม่ของลูกพี่สาม!”

“เหล่าเย่!” ไป๋จิ่งหยวนเต็มไปคำพูดที่ไม่อาจพูดกับเขาได้

ฮั่วจือสิงพูดออกมาอย่างเย็นชา “ไม่ใช่บอกกับนายว่าหากไม่มีเรื่องอะไรก็อย่ามาเที่ยวเดินเล่นรอบ ๆ นี้? ถ้าชั่นชั่นเห็นแล้วจะทำยังไง!”

“ผม…”

ไป๋จิ่งหยวนอยากจะร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่มีน้ำตา เย่เชินกดมุมปากลอบยิ้มออกมา

“ช่างเถอะนายท่านสาม ตั้งแต่เล็กแล้วเขาก็ไม่ฉลาดมากนัก อย่ามาคิดแค้นกับเขาเลย!”

ไป๋จิ่งหยวน “...”

“ใช่แล้ว รถใหม่ของคุณนี่สวยมากจริง ๆ!” เย่เชินยิ้มออกมาเหมือนสุนัขจิ้งจอกเฒ่า “เป็นสายตาของเจียงชั่นสินะ?”

มาตอนนี้ใบหน้าของฮั่วจือสิงถึงมีรอยยิ้มขึ้นมา

เย่เชินพูดออกมา “สายตาของเจียงชั่นดีมากจริง ๆ นายท่านสาม รถที่คุณมีก่อนหน้านั้นมันดูจะใช้ประโยชน์ไม่ได้ สมรรถภาพของรถคันนี้ โดยเฉพาะสีเหมาะสมกับพี่มาก!”

ใบหน้าของไป๋จิ่งหยวนเผยความดูถูกออกมาทันที

ทว่าฮั่วจือสิงอารมณ์ดูไม่เลวเลย กระทั่งยังพูดออกมาว