All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 221 - Chapter 230

เจียงชั่นตะลึงไป เธอไม่ได้รู้จักคนจากหยางเฉิงเลย แล้วจดหมายเชิญนี่มันอะไรกัน? "คุณหนูรอง?" ป้าโจวทางปลายสายเร่งเธออีกครั้ง "ตกลงแล้วเมื่อไหร่คุณจะมารับมันไปคะ?" "อ๋อ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ก็แล้วกัน..." เจียงชั่นยังไม่ทันได้พูดจบ ก็ได้ยินเสียงตอบอย่างเร่งรีบของป้าโจวออกมา ตามมาด้วยเสียงบ้าอำนาจของเจียงเหยา "ฉันเรียกเธอตั้งกี่รอบ หูหนวกไปแล้วหรือว่ายังไง! หากว่าทำงานที่นี้ต่อไม่ได้แล้ว ก็รีบกลับบ้านเก่าเธอไปซะ!" ป้าโจวรีบวางสายอย่างตื่นตระหนก เจียงชั่นได้ยินเสียงเร่งรีบเหล่านั้น ก็ส่ายหัวออกมาอย่างทำอะไรไม่ได้ "เมื่อกี้นี้เธอพูดสายกับใครอยู่?" สองมือของเจียงเหยากอดอยู่ตรงหน้าอก จ้องมองไปยังป้าโจวอย่างพินิจพิเคราะห์ ปกติป้าโจวก็หวาดกลัวเธออยู่แล้ว เมื่อถูกเธอถามเช่นนี้ ก็ยิ่งชะงักพูดไม่ออก สายตาของเจียงเหยามองต่อไป เห็นจดหมายในมือเธอเข้า "นั่นอะไร?" ใบหน้าป้าโจวแข็งค้าง คิดที่จะเอาไปหลบด้านหลังแต่ก็หลบไม่พ้น "เอาออกมา!" "คุณหนูใหญ่ นี่..." เมื่อดูท่าทีอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ของป้าโจวแล้ว ในใจของเจียงเหยาก็ยิ่งรู้สึกรำคาญ ตรงเข้าไปข้างหน้าแล้วแย่งมาอย่างแรง! ป้าโจวทนไม่ได

เจียงเหยาชะงักฝีเท้าทันที หันกลับไปจ้องมองเธอ“ไม่ว่าเธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ฉันไม่ได้รู้จักฮั่วจือเหยียนคนนี้เลย” เจียงชั่นพูดออกมาอย่างเรียบเฉย “ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร จะมีอำนาจแบบไหน ของพวกนี้ไม่ได้เขี่ยวข้องอะไรกับฉันเลย”“ฉันมีสามีแล้ว และฉันก็รักเขามาก จุดประสงค์ในชีวิตของฉันไม่ใช่แต่งงานกับครอบครัวร่ำรวย!”เจียงเหยาขมวดคิ้ว สงสัยในความจริงจากคำพูดของเธอมากบนโลกใบนี้ยังมีคนที่ไม่ชอบความมั่งคั่งอยู่อีกเหรอ?อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นสายตาที่สงบนิ่งของเจียงชั่น จู่ ๆ หัวใจของเธอก็มีความไม่พอใจอยู่หลายส่วน“เฮอะ พูดซะน่าฟัง!” เจียงเหยายังพูดออกมาอย่างรุนแรง “เธอไม่ได้กินองุ่นแล้วจะพูดว่าองุ่นเปรี้ยวได้เหรอ!”เจียงชั่นยิ้มออกมาเมื่อครู่นี้ที่เจียงเหยาเสียดสีว่าเธอไม่รู้จักแบรนด์เนมระดับโลก บอกว่าสีซอให้ควายฟังแต่ในตอนนี้เธอเองก็รู้สึกว่ากำลังสีซอให้ควายฟังคำจำกัดความของความสุขแตกต่างกันออกไป มุมมองแตกต่างกัน แน่นอนว่าต้องพูดไม่เหมือนกัน“แล้วแต่เธอจะคิด ฉันไม่สนใจ” เจียงชั่นยิ้มออกมาจาง ๆ หันหลังให้เธออย่างไม่แยแสเจียงเหยาโมโหเสียจนต้องกระทืบเท้าออกมาเดิมทีคิดอยากเห็นท่าทีโม

“นายน้อย..” ฟางฮั่นลังเลฮั่วจือสิงมองเขาก่อนจะกระซิบ “มีอะไร?”ลูกน้องหนุ่มเม้มปากเบา ๆ “ผมรู้ว่านายน้อยได้วางแผนในอนาคตไว้ให้คุณเจียง แต่ตามกฎหมายแล้ว ตอนนี้...เธอเป็นภรรยาของกู้หม่าง”“นายน้อย ถ้าหากว่าได้มอบทรัพย์สินมากมายและบริษัทให้กับคุณเจียง มันจะไม่ได้หมายความว่านายน้อยมอบให้กู้หม่างด้วยครึ่งหนึ่งเหรอครับ?”ฮั่วจือสิงยิ้มอย่างมั่นใจเขาเองก็ได้คิดหาทางออกให้กับปัญหานี้แล้ว และขอให้เย่เชินช่วยดูเรื่องกฎหมายอีกแรงสถานะทางการเงินของเธอกับเขายังไม่ได้มีการผูกมัดกันแม้ว่าจะเป็นคู่รักกันก็ตาม วิธีที่ดีที่สุดสำหรับฮั่วจือสิงคือการเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรให้ชัดเจนว่าทรัพย์สินเหล่านี้จะเป็นของเจียงชั่นเท่านั้นและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลอื่น“ไม่ต้องกังวล” เขามองฟางฮั่น “กู้หม่างจะไม่ได้อะไรไปจากฉัน”“กลับไปที่เจียงโจวครั้งนี้ ฉันตั้งใจจะอธิบายทุกอย่างให้เจียงชั่นได้รู้ เธอเป็นคนฉลาดและรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป ฉันเชื่อ..ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผู้หญิงคนนี้จะพร้อมเผชิญไปกับฉัน”ฟางฮั่นพยักหน้า ทว่ามีความไม่สบายใจอยู่ลึก ๆแต่เมื่อเห็นว่าฮั่วจือสิงมั่นใจและพอใจในสิ่งที่คิด เขาก็ไ

ทั้งคู่ต่างก็เป็นหลานชายแท้ ๆ ของเขา แม้จะชื่นชอบฮั่วจือสิงมากกว่า แต่เขาก็ไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับฮั่วจือเหยียนว่าแล้วไม้เท้าหัวมังกรก็ถูกกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง“ฮั่วจือเหยียน ประสบการณ์น้อยแล้วยังขยันแต่จะสร้างปัญหา เขาต้องมีสมองมากกว่านี้สิ!” ชายชราเอ่ยด้วยความโกรธ“บอกพ่อของเขาให้มาหาฉันเดี๋ยวนี้! ให้อบรมลูกชายของเขาให้ดี!”“ผู้หญิงที่จือเหยียนจับตัวมาคือเจียงชั่นจริง ๆ หรือเปล่า?”“คุณท่าน...” พ่อบ้านเฉินลังเล “ดูเหมือนว่าอาจจะเป็นคุณเจียงจากเจียงโจวจริง ๆ ก็ได้ แต่ได้ยินมาว่าในตระกูลเจียงมีลูกสาวอยู่สองคน ผมก็เลยไม่มั่นใจว่าจะใช่เธอจริง ๆ ไหม...”ฮั่วเหวินหยวนหรี่ตาลงด้วยแววเจ้าเล่ห์จ้องไปที่อีกฝ่ายถ้าเป็นอย่างนั้นนี่จะเป็นโอกาสที่ดีที่จะทำให้ฮั่วจือสิงเลิกกับผู้หญิงคนนั้นเขาเข้าใจหลานชายของตัวเองดี ฮั่วจือสิงขี้หวงของของเขามาก ชายหนุ่มอาจจะโกรธอยู่ครู่หนึ่งเวลาที่มีคนมาแตะต้องของของตัวเอง แต่เมื่อสงบลง เขาจะเริ่มเหินห่างไปจากเธอ...ฮั่วเหวินหยวนเข้าใจ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกสงบขึ้นมาเล็กน้อย“คุณท่าน เราจะหาคนมาคอยจับตาดูนายน้อยให้แน่ใจว่าเขาจะปลอดภัยและไม่ใ

ฟางฮั่นตกตะลึง เพราะวันนี้เขาจะต้องไปหาคณะกรรมการเพื่อหารือเรื่องการปฏิรูปบริษัท ฮั่วจือสิงจะกลับไปที่เจียงโจวในช่วงเวลาที่เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ได้ยังไง“นายน้อยกำลังกังวลเรื่องคุณเจียงใช่ไหมครับ?” ฟางฮั่นเอ่น “ไม่ต้องห่วง ตอนนี้คนของผมกำลังจับตาดูเธออยู่ คุณเจียงยังคงปลอดภัยดีครับ”“แล้วทำไมเธอถึงไม่รับโทรศัพท์ฉัน!” ฮั่วจือสิงอดไม่ได้ที่จะคำรามออกมาด้วยความกังวลฟางฮั่นเองก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไงจริง ๆ แล้วการที่หญิงสาวไม่รับสายก็น่าจะมีหลายสาเหตุ ไม่ว่าจะโทรศัพท์แบตหมด ไม่ได้ยิน หรือแม้แต่ไม่มีสัญญาณก็เป็นไปได้...อีกอย่างต้องรับสายทันทีกลางดึกแบบนี้ เจียงชั่นจะไม่หลับไม่นอนเลยหรืออย่างไร? นายน้อยของเขาเองก็เช่นกัน...ฮั่วจือสิงอดไม่ได้ก่อนจะรีบไปหยิบกุญแจรถแล้ววิ่งออกไปทว่าจู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขามองหน้าจออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรับสายด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อย“ที่รัก...”“ฉันขอโทษค่ะ” น้ำเสียงของเจียงชั่นราวกับเสียงของคนที่เพิ่งตื่นนอน “เมื่อตอนเย็นฉันไปทานข้าวกับเพื่อนแล้วเราก็ดื่มเบียร์กัน...”“คุณก็รู้นี่คะว่าเวลาที่ฉันดื่มมากไปฉันมักจะหลับ พอถึงบ้านฉันก็สลบไ