บททั้งหมดของ พลิกชะตารัก มรดกเซียน: บทที่ 701 - บทที่ 710

“ตาแก่เหลิ่ง แกอย่ามาใช้ลูกไม้นี้กับฉัน!”“พวกแกตระกูลเหลิ่งส่งคนไปลอบโจมตีฉินหมิงและทำร้ายเฝิงรั่วซวงจนได้รับบาดเจ็บหนัก แถมเกือบจะฆ่าคนทั้งคู่แล้ว!”“วันนี้ฉันและราชาแดนใต้จึงมาที่นี่เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมแทนทั้งสองคน!”นายท่านซูแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา ออร่าที่ทรงพลังพวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา ขัดขวางการโจมตีของนายท่านเหลิ่ง“เหลวไหล!”“ฉินหมิงถูกลอบโจมตีแล้วมันเกี่ยวอะไรกับตระกูลเหลิ่งของเรา”“แกเอาแต่พูดว่าตระกูลเหลิ่งของพวกเราเป็นคนลงมือ แล้วมีหลักฐานไหมล่ะ”นายท่านเหลิ่งพูดอย่างเย็นชามาก“จากการสืบสวนของตระกูลซูของเรา ครั้งนี้เหลิ่งยง เหลิ่งเหยียน และเหลิ่งชางเป็นผู้ที่ลอบโจมตีฉินหมิง และทั้งสามคนก็ได้รับบาดเจ็บเพราะฉินหมิง!”“ถ้าพวกแกตระกูลเหลิ่งมีจิตสำนึกอยู่บ้าง เรียกทั้งสามคนออกมาเผชิญหน้ากับพวกเราสิ!”“ถ้าทั้งสามคนปลอดภัยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ฉันกับราชาแดนใต้จะไปทันที!”นายท่านซูยิ้มอย่างเย็นชาไม่แพ้กันเมื่อได้ยินแบบนี้ ทั้งนายท่านเหลิ่งและสมาชิกหลักของตระกูลเหลิ่งก็ยับยั้งความตื่นตระหนกเอาไว้ไม่อยู่ พวกเขาไม่คิดเลยว่าตระกูลซูจะรู้รายละเอียดเรื่องนี้ชัดเจนมาก

เฝิงเจิ้นเยาะเย้ย“เฝิงเจิ้น อย่าได้หยิ่งผยองมากเกินไปนัก แกคิดว่าตระกูลเหลิ่งของเรากลัวแกจริง ๆ เหรอ?”“ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้ถ้าแกปล่อยจวิ้นเอ๋อร์ไป ฉันจะถือว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!”“ถ้าไม่ หลังจากเหตุการณ์นี้ ตระกูลเหลิ่งของเราจะบดขยี้ตระกูลเฝิงของแกอย่างแน่นอน!”ดวงตาของนายท่านเหลิ่งเย็นชาและคมกริบ เจตนาฆ่าลุกโชนอยู่ในดวงตาของเขาด้วยความแข็งแกร่งและรากฐานของสองราชาแดนเหนือและใต้ พวกเขานั้นด้อยกว่าสี่ตระกูลใหญ่อย่างมาก ถ้าพวกเขาตั้งแล้วว่าจะโค่นล้มราชาแดนใต้เฝิงเจิ้น พวกเขาย่อมสามารถทำได้แน่นอน“นายท่านเหลิ่ง ไม่ต้องมาข่มขู่ให้ผมกลัวหรอก ผมเฝิงเจิ้นไม่กลัว!”“แม้ว่าตระกูลเฝิงของเราจะไม่แข็งแกร่งเท่ากับตระกูลเหลิ่งของคุณ แต่ตราบเท่าที่ตระกูลเหลิ่งของคุณกล้าที่จะลงมือ ต่อให้ต้องสู้จนตัวตาย ตระกูลทั้งตระกูลล่มสลาย ผมก็จะทำลายตระกูลเหลิ่งของพวกคุณให้เจ็บหนักจนถึงที่สุด!”เฝิงเจิ้นพูดอย่างเย็นชามากทำร้ายศัตรูนับหมื่น สูญเสียทหารฝ่ายตัวเองแปดพัน เขาราชาแดนใต้ไม่ใช่พวกกระจอกที่จะมายืนรอให้คนอื่นจ่อดาบใส่คอ แม้ว่าตระกูลเหลิ่งจะมีความสามารถในการทำลายตระกูลเ

“ไม่อย่างนั้น ฉินหมิงและคุณหนูใหญ่เฝิงได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่าไร เราก็จะคืนมันใส่ตัวของเหลิ่งจวิ้นเป็นสองเท่า!”นายท่านซูพูดพลางแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา“แก…”นายท่านเหลิ่งโกรธจัดจนหน้าซีดแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้“อ้อ ฉันขอบอกอีกเรื่องหนึ่งด้วย ถ้าพวกแกตระกูลเหลิ่งกล้าทำร้ายฉินหมิงอีกในอนาคต อะไร ๆ มันจะไม่ง่ายเหมือนในตอนนี้อีกแล้ว!”“ราชาแดนใต้ พวกเรากลับ!”นายท่านซูพูดทิ้งท้ายอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็เรียกเฝิงเจิ้น ทุกคนเดินกลับออกไปอย่างมั่นใจ“บัดซบ!”“มันช่างน่าโมโหจริงๆ!”เมื่อเห็นนายท่านซูและคนอื่น ๆ ค่อย ๆ หายลับไป นายท่านเหลิ่งก็โกรธมากอย่างไรก็ตาม เหลิ่งจวิ้นยังอยู่ในมือของเฝิงเจิ้น เขาและทุกคนในตระกูลเหลิ่งไม่กล้าแสดงท่าทีหุนหันพลันแล่น จึงทำได้เพียงเฝ้าดูนายท่านซู เฝิงเจิ้น และคนอื่น ๆ จากไป“นายท่าน ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?”สมาชิกหลักของตระกูลเหลิ่งกลุ่มหนึ่งเข้ามาถามด้วยสีหน้ากังวล“ยังจะทำอะไรได้อีก?”“ตาแก่ซูเรียกร้องการชดเชยจากเรา แต่จริง ๆ แล้วเขาแค่ใช้เรื่องในวันนี้ตักเตือนเราว่าตระกูลเหลิ่งไม่ควรลงมือกับฉินหมิงอีกในอนาคต!”นายท่านเหลิ่งพูดพร้อมกับแสดงควา

นับตั้งแต่ที่เธอเห็นความสามารถของฉินหมิง และฉินหมิงได้ช่วยหลี่เจียฮุ่ยจากเหตุการณ์ลักพาตัวเมื่อครั้งที่แล้ว เธอก็มองฉินหมิงเหมือนกับว่าอีกฝ่ายเป็นลูกเขยของเธอไปแล้ว ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกถูกชะตาเธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าลูกสาวของเธอและฉินหมิงจะได้อยู่ด้วยกันเพียงแต่ว่าฉินหมิงดูเหมือนจะหายไปในช่วงนี้และไม่มาปรากฏตัวให้เห็นเลย เธอจึงนึกกังวล แต่ก็ทำอะไรไม่ได้“แม่คะ อย่าพูดเหลวไหลแบบนั้นสิ หนูจะไปออกเดทกับฉินหมิงได้ยังไง…”ใบหน้าที่สวยงามของหลี่เจียฮุ่ยขึ้นสีแดงก่ำ เธอพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย“เจียฮุ่ย อย่าหาว่าแม่จู้จี้เลยนะ ผู้ชายที่ดีแบบฉินหมิงนั้นสมัยนี้หาได้ยากมากแล้ว ดังนั้นลูกต้องรีบคว้าโอกาสไว้!”“ไม่อย่างนั้น ถ้าลูกพลาดหมู่บ้านนี้ไป จะไปหาร้านข้างหน้าก็คงไม่มีอีกแล้ว!”เจียงหลานสอนด้วยใบหน้าที่จริงจังมาก“หนูรู้ค่ะ หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุด...”หลี่เจียฮุ่ยเห็นด้วยอย่างอ่อนแรง“อะไรนะ?”“ลูกตอบตกลงแล้ว…?”เจียงหลานผงะ แทบไม่อยากจะเชื่อหูของเธอเธอเคยบอกลูกสาวของเธอให้รีบจับฉินหมิงไว้ แต่หลี่เจียฮุ่ยในตอนนั้นยังไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อฉินหมิง ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธเรื่องนี้ซ้ำ

เมื่อประตูรถเปิดออก หญิงสาวอายุประมาณยี่สิบเจ็ดหรือยี่สิบแปดปี มีรูปร่างสะโอดสะองคนหนึ่งก็เดินลงมาจากรถหญิงสาวคนนี้มีใบหน้าที่สวยงามมาก องคาพยพทั้งห้าของเธอช่างได้รูป และเธอก็มีไฝอยู่ที่มุมปากเม็ดหนึ่งเสื้อผ้าบนร่างของเธอยังดูดีและทันสมัย ทุกอิริยาบถของเธอช่างเต็มไปด้วยเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ ทว่าก็ยังไม่สูญเสียไปซึ่งความเฉียบแหลมและมีความสามารถ เพียงแค่มองก็สามารถบอกได้ทันทีว่าเธอเป็นผู้หญิงประเภทที่แกร่งเมื่ออยู่ในที่ทำงาน“ประธานหยาง!”เมื่อเห็นอีกฝ่ายหลี่เจียฮุ่ยโบกมือ เป็นฝ่ายเริ่มทักทายก่อนบริษัทที่หลี่เจียฮุ่ยทำงานอยู่ในตอนนี้มีชื่อว่าบริษัทคังกรุ๊ป เป็นบริษัทเสื้อผ้าแบรนด์ดังบริษัทหนึ่งในเมืองเจียงเฉิงเธอเป็นผู้จัดการแผนกของฝ่ายขายของบริษัท ส่วนสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้คือเจ้านายคนปัจจุบันของเธอ มีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายของบริษัทชื่อว่าหยางจิงนอกจากนี้ การที่หลี่เจียฮุ่ยสามารถก้าวขึ้นมาเป็นผู้จัดการฝ่ายขายได้นั้น ล้วนมาจากการสนับสนุนของหยางจิงที่คอยเลื่อนตำแหน่งให้เธอทีละขั้น ๆ หยางจิงชื่นชมในความสามารถด้านการทำงานของเธอมาก จึงปฏิบัติต่อเธออย่างดีและเมตตามาต่อเธอมาโ