บททั้งหมดของ พลิกชะตารัก มรดกเซียน: บทที่ 721 - บทที่ 730

แต่ในตอนนี้ หลังจากที่เธอเห็นว่าท่าทีของโจวเจี้ยนที่มีต่อฉินหมิงนั้นดูเหมือนจะเป็นฝ่ายที่ต่ำศักดิ์กว่าโดยสมบูรณ์ ในใจก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทว่าเธอก็ลอบคาดเดาว่าบางทีโจวเจี้ยน อาจจะเป็นคนที่ค่อนข้างถ่อมตัวก็เป็นได้!เพราะนอกจากนี้ เธอก็ไม่สามารถคิดหาเหตุผลอื่นได้อีกแล้ว“ฉินหมิง ตอนนี้สัญญาก็เซ็นแล้ว เรากลับกันเถอะ”หลี่เจียฮุ่ยพูด“ไม่ต้องรีบ เมื่อกี้นี้พวกคุณเอาแต่คุยเรื่องงานยังไม่ได้กินข้าวเลย”“รอกินอะไรให้อิ่มท้องก่อนค่อยกลับไปก็ยังไม่สาย”ฉินหมิงยิ้มและพูด เขาเคยชินกับการใช้ชีวิตที่ประหยัดมาก่อน เมื่อมีอาหารมื้อหรูบนโต๊ะตรงหน้าเขาก็ไม่อยากจะทิ้งมันไปให้เสียเปล่า“อย่ากินจะดีกว่านะ!”“ฉินหมิง คุณไม่รู้อะไร รองประธานหลี่เป็นคนใจแคบและเจ้าคิดเจ้าแค้นมาก คุณทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ ฉันไม่คิดว่าเขาจะยอมปล่อยมันไปง่าย ๆ !”“ในความคิดของฉัน เราควรออกไปก่อนจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นขืนคนพวกนั้นตามมาแก้แค้น คงได้เป็นปัญหาใหญ่แล้ว!”หยางจิงพูดอย่างรวดเร็ว“แก้แค้นเหรอ?”“ผมแค่กลัวว่าเขาจะไม่มีความกล้านั้น!”“ตราบเท่าที่เขากล้ามา ผมรับประกันได้เลยว่าเขาจะทำให้เขามาได้แต่กลับไปไม่ไ

"คุณ..."ดวงตาของหลี่เจียฮุ่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยครั้งนี้เธอและหยางจิงได้รับสิทธิ์ความร่วมมือจากโจวกรุ๊ป แถมยังช่วยให้บริษัทประหยัดกำไรไปได้ 10% เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากแต่ประธานคังกลับไม่สอบถามพวกเธอสักคำ เข้ามาก็ตำหนิแล้วไล่เธอกับหยางจิงออกจากบริษัทสิ่งนี้ทำให้เธอทั้งรู้สึกน้อยใจและเสียใจเมื่อเทียบกับความคับข้องใจของหลี่เจียฮุ่ยแล้ว หยางจิงดูสงบกว่ามากเธอเกิดมาในตระกูลธรรมดา ๆ แม้ว่าตระกูลของเธอจะไม่ได้ร่ำรวยมาก แต่พ่อแม่ของเธอก็รักเธอมาก ไม่เคยที่จะลงไม้ลงมือตบตีเธอแม้สักครั้ง!แต่ตอนนี้ประธานคังที่เป็นเพียงเจ้านายของเธอ เขาไม่ใช่พ่อแม่ของเธอด้วยซ้ำ แต่กลับตบหน้าเธออย่างแรง!นี่สำหรับเธอแล้วนับว่าเป็นความอัปยศอดสูครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต อย่างไรก็ตามการแสดงออกของเธอช่างดูสงบมากจนน่าประหลาดใจ“ประธานคัง ฉันเข้ามาทำงานในบริษัทนี้จะว่าไปก็เป็นเวลากว่าหกปีแล้ว หลายปีที่ผ่านมาฉันทำงานอย่างขันแข็งและเจรจาสัญญาติดต่อลูกค้าให้กับบริษัทเป็นจำนวนมาก แม้ว่าจะไม่มีผลงาน แต่อย่างน้อยก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันทำเพื่อบริษัทไปเยอะมาก!”“แม้ว่าการหารือเรื่องความร่วมมือกับกับกลุ

“ฉันจะหางานที่มีรายได้สูงแบบนี้ได้อีกไหม คุณไม่ต้องมากังวลแทนฉันหรอก!”หยางจิงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชาแต่แม้ว่าเธอจะพูดแบบนี้ ในใจของเธอก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธอทำงานอยู่ที่บริษัทคังกรุ๊ปมานานกว่าหกปีแล้ว ไม่รู้ว่าเธอใช้ความพยายามไปมากแค่ไหนกว่าจะก้าวขึ้นมานั่งตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายขายได้ในที่สุดถ้าเธอออกจากบริษัทคังกรุ๊ป มันจะเป็นเรื่องยากมากที่เธอจะหางานใหม่ที่มีตำแหน่งเดียวกันและมีรายได้ปีละกว่าหนึ่งล้าน เกรงว่าเธออาจจะต้องกลับไปเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่!ซึ่งค่าตอบแทนนี้มันสูงมาก!“พวกเธอสองคนก็รู้ดี ว่าพวกเธอได้มีส่วนร่วมอย่างมากในการช่วยให้บริษัทได้รับสิทธิ์ความร่วมมือกับโจวกรุ๊ปในครั้งนี้ ผลงานนี้ใหญ่มาก และฉันก็จะไม่ปฏิบัติต่อพวกเธออย่างเลวร้ายอย่างแน่นอน!”“ประธานหยาง ตราบเท่าที่เธอเต็มใจที่จะอยู่ต่อ ฉันจะเลื่อนตำแหน่งให้เธอขึ้นเป็นผู้จัดการใหญ่ จะเพิ่มเงินเดือนและผลประโยชน์ให้เธอเป็นสองเท่าด้วย!”“ส่วนผู้จัดการหลี่ หลังจากที่ประธานหยางได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว ตำแหน่งของเธอจะตกเป็นของเธอ และเธอจะขึ้นมาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายคนใหม่ของบริษัทเรานับจากนี้!”“ตอนนี้พวกเธอสองคนยั

“แกกล้าดียังไงมาแย่งคนของฉัน? แกกำลังรนหาที่ตายอยู่ใช่ไหม?”ประธานคังจับจ้องฉินหมิงด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น เขาแทบอยากจะฉีกฉินหมิงออกเป็นชิ้น ๆ!“คุณสิที่รนหาที่ตาย”“ตาแก่ ฉันจะให้โอกาสคุณ คุกเข่าลงและขอโทษประธานหยางตอนนี้ และขอให้เธอยกโทษให้กับคุณ ฉันอาจจะพิจารณาปล่อยคุณไป!”“ไม่อย่างนั้น คุณก็รอรับผลที่จะตามมาได้เลย!”ฉินหมิงไพล่มือไว้ด้านหลัง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าการตบหนึ่งฉาดที่หยางจิงได้รับจากประธานคังเมื่อสักครู่นี้เกิดจากเขาทางอ้อม ตอนนี้หยางจิงได้ออกจากบริษัทคังกรุ๊ปและเลือกเข้าร่วมกับหมิงเหยากรุ๊ปของเขาแล้วเขาย่อมต้องออกหน้าแทนหยางจิง ช่วยทวงความยุติธรรมและช่วยระบายความโกรธแค้นแทนเธอ!“อยากให้ฉันคุกเข่าขอโทษเธอ?”“ไอ้หนู แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร!”ประธานคังโกรธมาก เขาโบกมือจากนั้นก็สั่งบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา "แกสองคนไปสั่งสอนบทเรียนให้กับไอ้เด็กนี่หน่อย มันจะได้รู้ว่าท้องฟ้านั้นสูงขนาดไหน!"“นอกจากนี้ อย่าลืมแย่งสัญญาพวกนั้นมา ตราบเท่าที่มีสัญญานั้นอยู่ในมือ หยางจิงและหลี่เจียฮุ่ยอยากจะย้ายไปบริษัทไหนมันก็ไม่สำคัญอีกแล้ว!”ประธานคังมีสีหน้าเคร่งขรึม

“ถ้าทำแบบนี้ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่องแล้ว” “ดันให้ตัวเองต้องถูกทุบตีก่อนถึงจะยอม ช่างน่าเสียดาย!”ฉินหมิงยิ้มอย่างดูถูกแล้วหยุดประธานคังหวาดกลัวบรรยากาศรอบตัวและความกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวของฉินหมิง แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจและต้องการที่จะสับฉินหมิงเป็นชิ้น ๆ แต่เขาก็ไม่กล้าแสดงออกมา“ตาแก่ ฉันจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษคุณหยางซะ!”ฉินหมิงพูดอย่างเย็นชา“ได้ ๆ…”ประธานคังคลานพื้นไปหยุดต่อหน้าหยางจิง จากนั้นก็คุกเข่าลงและร้องขอความเมตตาว่า “คุณหยาง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่กี้นี้ทั้งหมดของความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้กับฉันในครั้งนี้ด้วย…”"ฉัน..."หยางจิงตกตะลึงเธอรู้ว่าสถานะของเธอนั้นแตกต่างกับของประธานคังมาก เธอจึงได้อดทนต่อความอัปยศอดสูและไม่กล้าที่จะคาดหวังถึงคำขอโทษจากปากของประธานคังแต่ตอนนี้ฉินหมิงช่วยให้เธอได้รับความยุติธรรมแล้วจริง ๆ!ประธานคังไม่เพียงแต่ขอโทษเธอเท่านั้น เขายังคุกเข่าลงเพื่อขอโทษเธอด้วย เพียงแค่นี้ก็พอแล้วสำหรับการลบล้างความอัปยศอดสูที่เธอเพิ่งได้รับ“ลืมมันไปซะเถอะค่ะ คุณลุกขึ้นเถอะ...”หลังจากที่พูดจบ สายตาของหยาง