แชร์

บทที่ 730

“ถ้าทำแบบนี้ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่องแล้ว”

“ดันให้ตัวเองต้องถูกทุบตีก่อนถึงจะยอม ช่างน่าเสียดาย!”

ฉินหมิงยิ้มอย่างดูถูกแล้วหยุด

ประธานคังหวาดกลัวบรรยากาศรอบตัวและความกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวของฉินหมิง แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจและต้องการที่จะสับฉินหมิงเป็นชิ้น ๆ แต่เขาก็ไม่กล้าแสดงออกมา

“ตาแก่ ฉันจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษคุณหยางซะ!”

ฉินหมิงพูดอย่างเย็นชา

“ได้ ๆ…”

ประธานคังคลานพื้นไปหยุดต่อหน้าหยางจิง จากนั้นก็คุกเข่าลงและร้องขอความเมตตาว่า “คุณหยาง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่กี้นี้ทั้งหมดของความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้กับฉันในครั้งนี้ด้วย…”

"ฉัน..."

หยางจิงตกตะลึง

เธอรู้ว่าสถานะของเธอนั้นแตกต่างกับของประธานคังมาก เธอจึงได้อดทนต่อความอัปยศอดสูและไม่กล้าที่จะคาดหวังถึงคำขอโทษจากปากของประธานคัง

แต่ตอนนี้ฉินหมิงช่วยให้เธอได้รับความยุติธรรมแล้วจริง ๆ!

ประธานคังไม่เพียงแต่ขอโทษเธอเท่านั้น เขายังคุกเข่าลงเพื่อขอโทษเธอด้วย เพียงแค่นี้ก็พอแล้วสำหรับการลบล้างความอัปยศอดสูที่เธอเพิ่งได้รับ

“ลืมมันไปซะเถอะค่ะ คุณลุกขึ้นเถอะ...”

หลังจากที่พูดจบ สายตาของหยาง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status