บทที่ 702

เฝิงเจิ้นตวัดกรงเล็บออกไป พลังปราณที่เหลืออยู่จากกรงเล็บนั้นก็เข้าห่อหุ้มร่างของ

เหลิ่งจวิ้นอย่างท่วมท้น

พรวด!

เหลิ่งจวิ้นไม่อาจทนรับแรงกดดันจากพลังที่แกร่งกล้านี้ได้ จึงกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

“บังอาจ!”

ไม่มีสมาชิกหลักคนใดของตระกูลเหลิ่งที่คาดคิดว่าเฝิงเจิ้นจะเปิดฉากโจมตีก่อน เมื่อพวกเขารู้สึกตัวได้ในที่สุด แต่ละคนก็ตวาดออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว

หลังจากนั้น หนึ่งในยอดฝีมือที่มีระดับการบ่มเพาะขั้นครึ่งก้าวราชาสงครามคนหนึ่งก็โจมตีใส่แผ่นหลังเฝิงเจิ้น ต้องการที่จะบีบบังคับให้เฝิงเจิ้นปกป้องตัวเองเพื่อที่เขาจะได้ปล่อยเหลิ่งจวิ้นไป

“ช่างไม่ประเมินความสามารถของตัวเอง!”

เฝิงเจิ้นแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา สวนหมัดกลับไปด้านหลัง เข้าปะทะกับหมัดของอีกฝ่ายตรงๆ

ตู้ม!

เสียงปะทะกันอย่างรุนแรงดังขึ้น ทว่าร่างกายของเฝิงเจิ้นกลับไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

ในทางกลับกัน เป็นยอดฝีมือขั้นครึ่งก้าวราชาสงครามคนนั้นที่ถอยกลับไปสามถึงสี่ก้าวติด นี่ถึงได้หยุดฝีเท้าลง

ในระดับครึ่งก้าวราชาสงครามเองก็มีคนที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ

ชื่อเสียงของสองราชาแดนเหนือและใต้นั้น เป็นรองเพียงสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น

ดังนั้นชื่อ