แชร์

บทที่ 705

“ไม่อย่างนั้น ฉินหมิงและคุณหนูใหญ่เฝิงได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่าไร เราก็จะคืนมันใส่ตัวของเหลิ่งจวิ้นเป็นสองเท่า!”

นายท่านซูพูดพลางแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา

“แก…”

นายท่านเหลิ่งโกรธจัดจนหน้าซีดแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“อ้อ ฉันขอบอกอีกเรื่องหนึ่งด้วย ถ้าพวกแกตระกูลเหลิ่งกล้าทำร้ายฉินหมิงอีกในอนาคต อะไร ๆ มันจะไม่ง่ายเหมือนในตอนนี้อีกแล้ว!”

“ราชาแดนใต้ พวกเรากลับ!”

นายท่านซูพูดทิ้งท้ายอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็เรียกเฝิงเจิ้น ทุกคนเดินกลับออกไปอย่างมั่นใจ

“บัดซบ!”

“มันช่างน่าโมโหจริงๆ!”

เมื่อเห็นนายท่านซูและคนอื่น ๆ ค่อย ๆ หายลับไป นายท่านเหลิ่งก็โกรธมาก

อย่างไรก็ตาม เหลิ่งจวิ้นยังอยู่ในมือของเฝิงเจิ้น เขาและทุกคนในตระกูลเหลิ่งไม่กล้าแสดงท่าทีหุนหันพลันแล่น จึงทำได้เพียงเฝ้าดูนายท่านซู เฝิงเจิ้น และคนอื่น ๆ จากไป

“นายท่าน ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?”

สมาชิกหลักของตระกูลเหลิ่งกลุ่มหนึ่งเข้ามาถามด้วยสีหน้ากังวล

“ยังจะทำอะไรได้อีก?”

“ตาแก่ซูเรียกร้องการชดเชยจากเรา แต่จริง ๆ แล้วเขาแค่ใช้เรื่องในวันนี้ตักเตือนเราว่าตระกูล

เหลิ่งไม่ควรลงมือกับฉินหมิงอีกในอนาคต!”

นายท่านเหลิ่งพูดพร้อมกับแสดงควา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status