บททั้งหมดของ บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: บทที่ 1471 - บทที่ 1480

“วางใจเถิด พี่ใหญ่เสวี่ย ข้าจะไม่ยกเชียนหลงให้กับชายอื่นอย่างง่ายดายแน่นอน และพวกเขาก็ช่วยเชียนหลงไม่ได้ด้วย แม้ว่าจะแต่งงานกันแล้วก็จะทำให้เชียนหลงต้องสูญเสียชีวิตไปโดยเปล่าประโยชน์ แม้ว่าในที่สุดข้าจะไม่ชนะการประลองยุทธ์เพื่อหาคู่ ข้าก็จะคิดหาวิธีพาเชียนหลงหนีไปอย่างแน่นอน จะไม่ปล่อยให้นางต้องจบชีวิตลงตรงนี้เป็นแน่!”เมื่อหวังหยวนพูดถ้อยคำเหล่านี้ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นพี่ใหญ่เสวี่ยรู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น แม้ว่าหวังหยวนจะไม่ชนะการประลองยุทธ์เพื่อหาคู่ เขาก็ยังจะพาเชียนหลงหนีไปนี่ก็เป็นสิ่งที่พี่ใหญ่เสวี่ยอยากเห็นเช่นกัน คงเป็นไปตามที่บิดาวางแผนไว้จึงได้ส่งองครักษ์ไปช่วยเหลือหวังหยวนในที่ลับ“ดี ข้าชอบนิสัยเช่นนี้ของเจ้า ข้ารับเจ้าเป็นน้องเขยของข้าแล้ว”พี่ใหญ่เสวี่ยหัวเราะด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็โอบไหล่หวังหยวนแรงขึ้นอีกเล็กน้อยหวังหยวนไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพี่ใหญ่เสวี่ยคิดอย่างไรเมื่อครู่นี้ยังบอกว่าจะไม่ยอมรับเขาเป็นน้องเขย แต่ตอนนี้จู่ ๆ ก็ยอมรับเสียอย่างนั้น“มีอีกเรื่องหนึ่ง ข้ารู้ว่าเจ้ามีภรรยาสามคน ภรรยาสามคนของเจ้าอนุญาตให้เจ้าแต่งงานอีกครั้งได้หรือไม่?”

คนเหล่านี้รีบแก้ตัวรวดเร็วเสียจริงนักพรตชิงอีไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระเหล่านี้จึงพยักหน้าแล้วเตรียมพาหวังหยวนจากไป ทว่าศิษย์ผู้นั้นที่วิ่งมาหลบเมื่อสักครู่นี้กลับดึงแขนของหวังหยวนไว้“เอ่อ หวังหยวน ข้ามีเรื่องอยากจะคุยกับเจ้าสักเล็กน้อย ให้ข้าไปด้วยได้หรือไม่?”หลงชิงจับมือของหวังหยวนด้วยมือสั่นเทา ดูเหมือนจะหวาดกลัวมากแม้หวังหยวนจะไม่อยากยุ่งเรื่องของผู้อื่น แต่สุดท้ายก็ตอบตกลงเหล่าศิษย์เห็นหลงชิงและหวังหยวน รวมถึงนักพรตชิงอีดูเหมือนสนิทสนมกันก็ตกใจไม่น้อยพวกเขาไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่าหลงชิงจะรู้จักกับนักพรตชิงอี“พวกเจ้าดูสิ นั่นไม่ใช่หลงชิงที่เป็นศิษย์ภายในหรอกหรือ? เขาไปยืนอยู่กับหวังหยวนได้อย่างไร ทั้งสองคนนี้รู้จักกันมาก่อนหรือ? ดูเหมือนจะไม่ใช่เลยสักนิด หวังหยวนเก่งกาจถึงเพียงนี้ แต่หลงชิงกลับมีความสามารถธรรมดามาก”“หรือว่าจะเป็นเพราะหวังหยวนมีจิตใจดีจึงได้ช่วยเหลือเขาเป็นพิเศษ หลงชิงถูกศิษย์ภายนอกเหล่านั้นกลั่นแกล้งมาหลายครั้งแล้ว”“ช่างน่าขันเสียจริง ตัวเองเป็นศิษย์ภายในแท้ ๆ กลับถูกศิษย์ภายนอกกลั่นแกล้ง หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ศิษย์ภายในอย่างพวกเราจะเ

หลงชิงกลอกตาไปมา สุดท้ายก็เปลี่ยนคำพูด“อาจเป็นเพราะข้าเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ได้เร็วกว่าคนอื่น จึงเรียนรู้เรื่องเหล่านั้นเสร็จสิ้นไปนานแล้ว พี่ใหญ่ซูอย่าคิดมากเลย เรื่องไม่กี่วันก่อนที่ข้าพูดไป พี่ใหญ่ซูคิดอย่างไร? มีคนมาด้วยไม่เยอะนัก มีเพียงศิษย์สำนักชั้นในไม่กี่คน รวมถึงพี่ใหญ่ซูด้วย พวกเราจะดื่มสุรากัน!”หลงชิงพูดจาวกวนไปมา สุดท้ายก็หวนกลับมาพูดเรื่องการร่วมรับประทานอาหารและดื่มสุราอีกครั้งหวังหยวนไตร่ตรองอย่างรอบคอบ เพื่อไม่ให้หลงชิงรบเร้าอีกจึงยอมตอบตกลง หลงชิงดีใจจนแทบจะกระโดดตัวลอย“ดีมาก พี่ใหญ่ซูตกลงแล้ว ข้าจะรีบกลับไปเตรียมตัว เรานัดกันคืนพรุ่งนี้นะ!”“ก็ได้”หลังจากกลับไปแล้ว หลงชิงก็กระโดดโลดเต้นออกไปหวังหยวนรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ดูเหมือนหลงชิงจะไม่ใช่คนที่มีเจตนาดี คาดว่าในภายหลังคงจะก่อเรื่องให้เขาเป็นแน่แต่ไม่เป็นอะไร ตราบใดที่ระมัดระวังตัวตลอดเวลา เขาก็ไม่กลัวว่าชายผู้นั้นจะใช้กลอุบายอะไรเพราะในสำนักชั้นในและสำนักชั้นนอกนี้ จะมีคนแอบมาหาเขาได้ทุกวันได้อย่างไร?แม้หวังหยวนจะรู้สึกดีใจที่มีคนมาเป็นสหายเพิ่มอีกหนึ่งคนเพราะคนอื่น ๆ ต่างก็ไม่กล้าพูดคุยก

หลงชิงวางถ้วยสุราลงแล้วแสร้งถามหวังหยวนหวังหยวนวางแผนไว้แล้ว เขาล้มลงบนโต๊ะในทันทีแล้วปัดมือไปมา ทำให้กับแกล้มและถ้วยสุราบนโต๊ะหล่นกระจาย“โอ้โห! เจ้าบ้านี่ดื่มจนเมาแล้วก็เมาไปเถิด แต่อย่าได้ทำลายของเช่นนี้เลย กับแกล้มเหล่านี้ กว่าข้าจะหามาได้ช่างยากเย็นแสนเข็ญ และสุราก็เป็นสุราที่ข้าอุตส่าห์เตรียมไว้ด้วยความตั้งใจ!”หลงชิงเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของตนในตอนนี้ เขาเป็นคนชั่วร้ายอยู่แล้ว หากจะให้เสแสร้งต่อไปก็ยากเกินไปสำหรับเขา“พี่ใหญ่หลง ต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรดี?”“พี่ใหญ่หลง ต่อไปหากท่านร่ำรวยแล้วก็อย่าลืมพี่น้องอย่างพวกข้าล่ะ!”“วางใจได้ ถ้าข้าร่ำรวยขึ้นมาแล้วจะไม่ลืมพวกเจ้าอย่างแน่นอน เอาล่ะ รีบช่วยข้าพาเจ้าบ้านี่ออกไปข้างนอกเถิด!”เมื่อได้รับเงินจากผู้ว่าจ้างมาแล้ว หลงชิงก็ต้องทำให้เรื่องนี้สำเร็จลุล่วงด้วยวิธีเท่านั้นที่จะทำให้เขาได้ก้าวขึ้นเป็นแปดตระกูลใหญ่ได้อย่างแท้จริงและได้เชิดหน้าชูตาในอนาคต!เมื่อได้ยินคำพูดของหลงชิงแล้ว เหล่าศิษย์ภายในอีกสองคนก็รีบจับหัวและเท้าของหวังหยวน จากนั้นก็ช่วยกันแบกเขาออกไปข้างนอก“พี่ใหญ่หลง พวกเราจะรอท่านอยู่ข้างนอก รีบกลับมาเร็ว ๆ นะ!

“หวังหยวนไม่น่าจะเป็นคนเช่นนั้นนะ หรือว่าจะมีอะไรเข้าใจผิดกัน?”“เข้าใจผิดหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราคนธรรมดา พวกเราแค่ดูละครดี ๆ ตรงนี้ก็พอแล้ว ดูว่าใครผิดใครถูก!”เสียงของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ดังมากจนดึงดูดความสนใจของเสวี่ยเชียนหลงเสวี่ยเชียนหลงใจหายแวบหนึ่ง หรือว่าเมื่อคืนหวังหยวนทำอะไรกับเสี่ยวอวี๋เอ้อร์จริง ๆ?เมื่อคืนตอนที่หวังหยวนกลับมา เชียนหลงก็เห็นเขาหวังหยวนกลับมาดึกมาก และยังมีกลิ่นสุราแรงมากด้วยเสวี่ยเชียนหลงส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ นางต้องเชื่อใจหวังหยวน!นางกับเขาผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มามากมายแล้ว จะมาสงสัยเขาเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ได้อย่างไร?ควรรอให้หวังหยวนมาแล้วค่อยตัดสินเสวี่ยเชียนหลงขมวดคิ้ว จากนั้นก็สั่งให้สาวใช้ข้างกายไปบอกหวังหยวนให้รีบมาที่ประตู และจัดการเรื่องของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ให้เรียบร้อยเมื่อคืนดื่มสุรามากเกินไป หวังหยวนจึงนอนหลับจนถึงตอนนี้ แม้แต่เสียงตะโกนของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ข้างนอก เขาก็ยังไม่ได้ยินจนกระทั่งสาวใช้มาบอก เขาจึงรู้เรื่องเพื่อไม่ให้เสวี่ยเชียนหลงเข้าใจผิด เขาจึงรีบเปลี่ยนชุดแล้วมาที่ประตู จากนั้นจึงพบว่าเสี่ยวอวี๋เอ้อร์กำลังโ