Share
บทที่ 1471
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1472
“วางใจเถิด พี่ใหญ่เสวี่ย ข้าจะไม่ยกเชียนหลงให้กับชายอื่นอย่างง่ายดายแน่นอน และพวกเขาก็ช่วยเชียนหลงไม่ได้ด้วย แม้ว่าจะแต่งงานกันแล้วก็จะทำให้เชียนหลงต้องสูญเสียชีวิตไปโดยเปล่าประโยชน์ แม้ว่าในที่สุดข้าจะไม่ชนะการประลองยุทธ์เพื่อหาคู่ ข้าก็จะคิดหาวิธีพาเชียนหลงหนีไปอย่างแน่นอน จะไม่ปล่อยให้นางต้องจบชีวิตลงตรงนี้เป็นแน่!”เมื่อหวังหยวนพูดถ้อยคำเหล่านี้ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นพี่ใหญ่เสวี่ยรู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น แม้ว่าหวังหยวนจะไม่ชนะการประลองยุทธ์เพื่อหาคู่ เขาก็ยังจะพาเชียนหลงหนีไปนี่ก็เป็นสิ่งที่พี่ใหญ่เสวี่ยอยากเห็นเช่นกัน คงเป็นไปตามที่บิดาวางแผนไว้จึงได้ส่งองครักษ์ไปช่วยเหลือหวังหยวนในที่ลับ“ดี ข้าชอบนิสัยเช่นนี้ของเจ้า ข้ารับเจ้าเป็นน้องเขยของข้าแล้ว”พี่ใหญ่เสวี่ยหัวเราะด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็โอบไหล่หวังหยวนแรงขึ้นอีกเล็กน้อยหวังหยวนไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพี่ใหญ่เสวี่ยคิดอย่างไรเมื่อครู่นี้ยังบอกว่าจะไม่ยอมรับเขาเป็นน้องเขย แต่ตอนนี้จู่ ๆ ก็ยอมรับเสียอย่างนั้น“มีอีกเรื่องหนึ่ง ข้ารู้ว่าเจ้ามีภรรยาสามคน ภรรยาสามคนของเจ้าอนุญาตให้เจ้าแต่งงานอีกครั้งได้หรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1473
เสวี่ยเชียนหลงไม่คาดคิดว่าหวังหยวนจะเข้ากันได้ดีกับพี่ชายของตนเองเช่นนี้ ทว่าเป็นเช่นนี้ก็ช่วยให้สถานการณ์ราบรื่นดีมากในอีกไม่กี่วันต่อมา หวังหยวนก็ได้เดินเที่ยวไปทั่วเทียนไว่เทียนพร้อมกับพี่ชิงอีแท้จริงแล้วศิษย์ของเทียนไว่เทียนแบ่งออกเป็นศิษย์ภายในและศิษย์ภายนอก“พวกเจ้าดูสิ นั่นน่าจะเป็นหวังหยวนผู้ชนะการทดสอบทั้งสามครั้งไม่ใช่หรือ?”“ดูเหมือนเช่นนั้นกระมัง บุรุษข้างกายเขาคือนักพรตชิงอีไม่ใช่หรือ? ได้ยินมาว่าหวังหยวนผู้นั้นเป็นศิษย์ของนักพรตชิงอี แน่นอนว่าต้องเป็นเขาอย่างไม่ต้องสงสัย!”“ข้ายังนึกว่าเขาจะเป็นบุรุษหน้าตาหยาบกระด้าง ไม่คิดว่าจะอ่อนโยนสง่างามเช่นนี้ ช่างดูหล่อเหลาเสียจริง!”“พวกผู้หญิงทั้งหลายช่างตื้นเขินนัก พวกเจ้าไม่รู้หรือว่าเขาผู้นั้นเอาชนะคนที่แปดตระกูลใหญ่ส่งไปสู้ถึงสิบคนด้วยตัวคนเดียวได้? นับว่าเก่งกาจยิ่งนัก พวกเราศิษย์ภายในและศิษย์ภายนอกรวมตัวกันจะมีผู้ใดทำได้เช่นนี้บ้าง?” ขณะที่หวังหยวนและนักพรตชิงอีเดินผ่านลานบ้านของศิษย์ภายใน เหล่าศิษย์ก็มารวมตัวกันทันที แล้วพากันพูดคุยเรื่องราวของหวังหยวนอย่างออกรสหวังหยวนไม่คาดคิดว่าตนเองจะเป็นที่สนใจของผู้คนมากม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1474
คนเหล่านี้รีบแก้ตัวรวดเร็วเสียจริงนักพรตชิงอีไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระเหล่านี้จึงพยักหน้าแล้วเตรียมพาหวังหยวนจากไป ทว่าศิษย์ผู้นั้นที่วิ่งมาหลบเมื่อสักครู่นี้กลับดึงแขนของหวังหยวนไว้“เอ่อ หวังหยวน ข้ามีเรื่องอยากจะคุยกับเจ้าสักเล็กน้อย ให้ข้าไปด้วยได้หรือไม่?”หลงชิงจับมือของหวังหยวนด้วยมือสั่นเทา ดูเหมือนจะหวาดกลัวมากแม้หวังหยวนจะไม่อยากยุ่งเรื่องของผู้อื่น แต่สุดท้ายก็ตอบตกลงเหล่าศิษย์เห็นหลงชิงและหวังหยวน รวมถึงนักพรตชิงอีดูเหมือนสนิทสนมกันก็ตกใจไม่น้อยพวกเขาไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่าหลงชิงจะรู้จักกับนักพรตชิงอี“พวกเจ้าดูสิ นั่นไม่ใช่หลงชิงที่เป็นศิษย์ภายในหรอกหรือ? เขาไปยืนอยู่กับหวังหยวนได้อย่างไร ทั้งสองคนนี้รู้จักกันมาก่อนหรือ? ดูเหมือนจะไม่ใช่เลยสักนิด หวังหยวนเก่งกาจถึงเพียงนี้ แต่หลงชิงกลับมีความสามารถธรรมดามาก”“หรือว่าจะเป็นเพราะหวังหยวนมีจิตใจดีจึงได้ช่วยเหลือเขาเป็นพิเศษ หลงชิงถูกศิษย์ภายนอกเหล่านั้นกลั่นแกล้งมาหลายครั้งแล้ว”“ช่างน่าขันเสียจริง ตัวเองเป็นศิษย์ภายในแท้ ๆ กลับถูกศิษย์ภายนอกกลั่นแกล้ง หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ศิษย์ภายในอย่างพวกเราจะเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1475
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวน พี่ชิงอีก็ค่อยวางใจได้ จากนั้นทั้งสองก็เดินทางกลับไปด้วยกันวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มนามว่าหลงชิงตรงดิ่งมายังจวนเสวี่ย“พี่ใหญ่ซู ข้ามาหาท่านแล้ว วันนี้ข้าไม่มีธุระใดที่สำนักชั้นใน ข้ามีข้อสงสัยเกี่ยวกับเคล็ดวิชากำลังภายในอยู่พอดี จึงตั้งใจมาขอคำแนะนำจากท่าน!”เมื่อได้ยินเสียงของหลงชิง หวังหยวนนึกว่าตนเองหูฝาด แต่ไม่คาดคิดว่าสาวใช้จะพาเขาเข้ามาแล้วในเมื่อเป็นสิ่งที่ตนเองรับปากไว้แล้ว หวังหยวนก็จำต้องดูแล แม้จะไม่เต็มใจก็ตาม“เจ้ามีข้อสงสัยใดก็ถามมาได้เลย แต่เจ้าควรรีบมารีบกลับจะดีกว่า เพราะที่นี่ไม่ใช่สำนักชั้นใน หากเจ้าอยู่ข้างนอกนานเกินไปแล้วถูกคนอื่นพบเห็นเข้าก็จะถูกตำหนิได้”หวังหยวนสามารถเข้าออกสำนักชั้นในและสำนักชั้นนอกได้ตามใจชอบ เนื่องจากเป็นศิษย์ของนักพรตชิงอีแต่หลงชิงไม่ใช่เช่นนั้น เขาเป็นศิษย์ภายในจึงจำเป็นต้องอยู่ในสำนักชั้นในตลอดเวลาหากถูกจับได้ว่าแอบหนีออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากอาจารย์ก็จะถูกลงโทษได้ ซึ่งคาดว่าคราวนี้คงแอบหนีออกมา“ไม่เป็นอะไรหรอก มีพี่ใหญ่ซูคอยหนุนหลังข้าอยู่แล้วนี่นา แม้จะถูกพบเห็นเข้า พี่ใหญ่ซูก็ช่วยข้าได้อยู่แล้วใช่ห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1476
หลงชิงกลอกตาไปมา สุดท้ายก็เปลี่ยนคำพูด“อาจเป็นเพราะข้าเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ได้เร็วกว่าคนอื่น จึงเรียนรู้เรื่องเหล่านั้นเสร็จสิ้นไปนานแล้ว พี่ใหญ่ซูอย่าคิดมากเลย เรื่องไม่กี่วันก่อนที่ข้าพูดไป พี่ใหญ่ซูคิดอย่างไร? มีคนมาด้วยไม่เยอะนัก มีเพียงศิษย์สำนักชั้นในไม่กี่คน รวมถึงพี่ใหญ่ซูด้วย พวกเราจะดื่มสุรากัน!”หลงชิงพูดจาวกวนไปมา สุดท้ายก็หวนกลับมาพูดเรื่องการร่วมรับประทานอาหารและดื่มสุราอีกครั้งหวังหยวนไตร่ตรองอย่างรอบคอบ เพื่อไม่ให้หลงชิงรบเร้าอีกจึงยอมตอบตกลง หลงชิงดีใจจนแทบจะกระโดดตัวลอย“ดีมาก พี่ใหญ่ซูตกลงแล้ว ข้าจะรีบกลับไปเตรียมตัว เรานัดกันคืนพรุ่งนี้นะ!”“ก็ได้”หลังจากกลับไปแล้ว หลงชิงก็กระโดดโลดเต้นออกไปหวังหยวนรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ดูเหมือนหลงชิงจะไม่ใช่คนที่มีเจตนาดี คาดว่าในภายหลังคงจะก่อเรื่องให้เขาเป็นแน่แต่ไม่เป็นอะไร ตราบใดที่ระมัดระวังตัวตลอดเวลา เขาก็ไม่กลัวว่าชายผู้นั้นจะใช้กลอุบายอะไรเพราะในสำนักชั้นในและสำนักชั้นนอกนี้ จะมีคนแอบมาหาเขาได้ทุกวันได้อย่างไร?แม้หวังหยวนจะรู้สึกดีใจที่มีคนมาเป็นสหายเพิ่มอีกหนึ่งคนเพราะคนอื่น ๆ ต่างก็ไม่กล้าพูดคุยก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1477
“เจ้าเอามาสุรามาเยอะเกินไปหรือเปล่า? ไหใหญ่ถึงเพียงนี้ พวกเราที่นี่มีเพียงสี่คน จะดื่มหมดได้อย่างไร?”ไหสุราใบใหญ่ใบนี้ น้อยที่สุดก็ต้องหนักห้าถึงหกจินกระมัง?มองแล้วหากหนักสุดก็คงจะสิบจิน พวกเขามีเพียงสี่คน หากดื่มหมดนี่ พรุ่งนี้จะยังลืมตาตื่นได้หรือไม่?“แท้จริงแล้วไม่ได้มีมากมายนักหรอก อย่าได้ดูที่ไหใบใหญ่เลย เพราะสุราข้างในไม่ได้มีมากมายเช่นนั้น และอีกอย่างคือวันนี้ไม่ใช่หรือที่เราควรจะรื่นเริงกันให้เต็มที่? โอกาสที่พี่ใหญ่ซูจะยินยอมดื่มสุราร่วมกับพวกเรานั้นหาได้ยากยิ่งนัก นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง จึงได้นำมาเสียมากมายเช่นนี้ ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไร แม้จะดื่มไม่หมดก็วางทิ้งไว้เช่นนี้ได้”หลงชิงตอบอย่างสบาย ๆ ก่อนจะวางไหสุราใบใหญ่ใบนั้นลงบนโต๊ะ จากนั้นจึงหยิบถ้วยสี่ใบมาถ้วยสี่ใบวางอยู่ตรงหน้าของแต่ละคน เมื่อมองดูกับแกล้มเหล่านี้แล้วก็ดูดีไม่น้อยหวังหยวนหยิบตะเกียบขึ้นมาชิมจึงรู้ว่ารสชาติดีเยี่ยมเมื่อเห็นหวังหยวนกินกับแกล้มแล้ว หลงชิงก็รินสุราใส่ถ้วยให้หวังหยวนอย่างให้เกียรติหวังหยวนจิบดู สุราแรงมาก ทันทีที่ดื่มลงคอไปก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง“พี่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1478
หลงชิงวางถ้วยสุราลงแล้วแสร้งถามหวังหยวนหวังหยวนวางแผนไว้แล้ว เขาล้มลงบนโต๊ะในทันทีแล้วปัดมือไปมา ทำให้กับแกล้มและถ้วยสุราบนโต๊ะหล่นกระจาย“โอ้โห! เจ้าบ้านี่ดื่มจนเมาแล้วก็เมาไปเถิด แต่อย่าได้ทำลายของเช่นนี้เลย กับแกล้มเหล่านี้ กว่าข้าจะหามาได้ช่างยากเย็นแสนเข็ญ และสุราก็เป็นสุราที่ข้าอุตส่าห์เตรียมไว้ด้วยความตั้งใจ!”หลงชิงเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของตนในตอนนี้ เขาเป็นคนชั่วร้ายอยู่แล้ว หากจะให้เสแสร้งต่อไปก็ยากเกินไปสำหรับเขา“พี่ใหญ่หลง ต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรดี?”“พี่ใหญ่หลง ต่อไปหากท่านร่ำรวยแล้วก็อย่าลืมพี่น้องอย่างพวกข้าล่ะ!”“วางใจได้ ถ้าข้าร่ำรวยขึ้นมาแล้วจะไม่ลืมพวกเจ้าอย่างแน่นอน เอาล่ะ รีบช่วยข้าพาเจ้าบ้านี่ออกไปข้างนอกเถิด!”เมื่อได้รับเงินจากผู้ว่าจ้างมาแล้ว หลงชิงก็ต้องทำให้เรื่องนี้สำเร็จลุล่วงด้วยวิธีเท่านั้นที่จะทำให้เขาได้ก้าวขึ้นเป็นแปดตระกูลใหญ่ได้อย่างแท้จริงและได้เชิดหน้าชูตาในอนาคต!เมื่อได้ยินคำพูดของหลงชิงแล้ว เหล่าศิษย์ภายในอีกสองคนก็รีบจับหัวและเท้าของหวังหยวน จากนั้นก็ช่วยกันแบกเขาออกไปข้างนอก“พี่ใหญ่หลง พวกเราจะรอท่านอยู่ข้างนอก รีบกลับมาเร็ว ๆ นะ!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1479
คราวนี้แย่แล้ว คนที่นอนอยู่ในห้องต้องเป็นหวังหยวนไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงกลายเป็นตัวเขาเองไปได้?คราวนี้จบสิ้นแล้ว!ห้ามเปิดเผยตัวเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเขาต้องตายแน่!ก่อนจะจากไป เขาได้ทิ้งของชิ้นหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับหวังหยวนไว้ในห้องเมื่อหญิงสาวคนนั้นตื่นขึ้นมาจะได้รู้ว่าใครเป็นคนล่วงละเมิดนางหลังจากหลงชิงจากไปแล้ว หญิงสาวในห้องก็ตื่นขึ้นมาเมื่อมองดูสภาพตัวเองก็พอจะเดาได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนางยังเป็นสาวพรหมจารีอยู่ แต่พอถึงเช้าวันนี้กลับกลายเป็นหญิงสาวที่ถูกพรากความบริสุทธิ์ไปเสียแล้ว“กรี๊ด! เป็นใคร? เป็นใครกัน? ที่กล้าทำเรื่องสกปรกโสมมเช่นนี้กับข้า อย่าให้ข้าจับตัวเจ้าได้นะ ข้าจะหั่นเจ้าเป็นชิ้น ๆ!”หญิงสาวในห้องโวยวายเสียงดัง เสียงของนางเรียกความสนใจจากผู้คนมากมาย เรื่องของนางคงจะปิดไม่มิดแล้วเมื่อนางแต่งตัวเสร็จก็เตรียมจะถือดาบออกไปตามหาชายคนนั้น แต่แล้วก็เหยียบของชิ้นหนึ่งบนพื้น มันเป็นกระดาษแผ่นหนึ่งเมื่อนางหยิบขึ้นมาดูก็พบว่ามีข้อความดูถูกเหยียดหยามนาง และลงท้ายด้วยชื่อหวังหยวน!“หวังหยวน หวังหยวนที่เป็นคนโด่งดังเมื่อไม่นานมานี้หรือ? คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
