Share
บทที่ 1474
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1475
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวน พี่ชิงอีก็ค่อยวางใจได้ จากนั้นทั้งสองก็เดินทางกลับไปด้วยกันวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มนามว่าหลงชิงตรงดิ่งมายังจวนเสวี่ย“พี่ใหญ่ซู ข้ามาหาท่านแล้ว วันนี้ข้าไม่มีธุระใดที่สำนักชั้นใน ข้ามีข้อสงสัยเกี่ยวกับเคล็ดวิชากำลังภายในอยู่พอดี จึงตั้งใจมาขอคำแนะนำจากท่าน!”เมื่อได้ยินเสียงของหลงชิง หวังหยวนนึกว่าตนเองหูฝาด แต่ไม่คาดคิดว่าสาวใช้จะพาเขาเข้ามาแล้วในเมื่อเป็นสิ่งที่ตนเองรับปากไว้แล้ว หวังหยวนก็จำต้องดูแล แม้จะไม่เต็มใจก็ตาม“เจ้ามีข้อสงสัยใดก็ถามมาได้เลย แต่เจ้าควรรีบมารีบกลับจะดีกว่า เพราะที่นี่ไม่ใช่สำนักชั้นใน หากเจ้าอยู่ข้างนอกนานเกินไปแล้วถูกคนอื่นพบเห็นเข้าก็จะถูกตำหนิได้”หวังหยวนสามารถเข้าออกสำนักชั้นในและสำนักชั้นนอกได้ตามใจชอบ เนื่องจากเป็นศิษย์ของนักพรตชิงอีแต่หลงชิงไม่ใช่เช่นนั้น เขาเป็นศิษย์ภายในจึงจำเป็นต้องอยู่ในสำนักชั้นในตลอดเวลาหากถูกจับได้ว่าแอบหนีออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากอาจารย์ก็จะถูกลงโทษได้ ซึ่งคาดว่าคราวนี้คงแอบหนีออกมา“ไม่เป็นอะไรหรอก มีพี่ใหญ่ซูคอยหนุนหลังข้าอยู่แล้วนี่นา แม้จะถูกพบเห็นเข้า พี่ใหญ่ซูก็ช่วยข้าได้อยู่แล้วใช่ห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1476
หลงชิงกลอกตาไปมา สุดท้ายก็เปลี่ยนคำพูด“อาจเป็นเพราะข้าเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ได้เร็วกว่าคนอื่น จึงเรียนรู้เรื่องเหล่านั้นเสร็จสิ้นไปนานแล้ว พี่ใหญ่ซูอย่าคิดมากเลย เรื่องไม่กี่วันก่อนที่ข้าพูดไป พี่ใหญ่ซูคิดอย่างไร? มีคนมาด้วยไม่เยอะนัก มีเพียงศิษย์สำนักชั้นในไม่กี่คน รวมถึงพี่ใหญ่ซูด้วย พวกเราจะดื่มสุรากัน!”หลงชิงพูดจาวกวนไปมา สุดท้ายก็หวนกลับมาพูดเรื่องการร่วมรับประทานอาหารและดื่มสุราอีกครั้งหวังหยวนไตร่ตรองอย่างรอบคอบ เพื่อไม่ให้หลงชิงรบเร้าอีกจึงยอมตอบตกลง หลงชิงดีใจจนแทบจะกระโดดตัวลอย“ดีมาก พี่ใหญ่ซูตกลงแล้ว ข้าจะรีบกลับไปเตรียมตัว เรานัดกันคืนพรุ่งนี้นะ!”“ก็ได้”หลังจากกลับไปแล้ว หลงชิงก็กระโดดโลดเต้นออกไปหวังหยวนรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ดูเหมือนหลงชิงจะไม่ใช่คนที่มีเจตนาดี คาดว่าในภายหลังคงจะก่อเรื่องให้เขาเป็นแน่แต่ไม่เป็นอะไร ตราบใดที่ระมัดระวังตัวตลอดเวลา เขาก็ไม่กลัวว่าชายผู้นั้นจะใช้กลอุบายอะไรเพราะในสำนักชั้นในและสำนักชั้นนอกนี้ จะมีคนแอบมาหาเขาได้ทุกวันได้อย่างไร?แม้หวังหยวนจะรู้สึกดีใจที่มีคนมาเป็นสหายเพิ่มอีกหนึ่งคนเพราะคนอื่น ๆ ต่างก็ไม่กล้าพูดคุยก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1477
“เจ้าเอามาสุรามาเยอะเกินไปหรือเปล่า? ไหใหญ่ถึงเพียงนี้ พวกเราที่นี่มีเพียงสี่คน จะดื่มหมดได้อย่างไร?”ไหสุราใบใหญ่ใบนี้ น้อยที่สุดก็ต้องหนักห้าถึงหกจินกระมัง?มองแล้วหากหนักสุดก็คงจะสิบจิน พวกเขามีเพียงสี่คน หากดื่มหมดนี่ พรุ่งนี้จะยังลืมตาตื่นได้หรือไม่?“แท้จริงแล้วไม่ได้มีมากมายนักหรอก อย่าได้ดูที่ไหใบใหญ่เลย เพราะสุราข้างในไม่ได้มีมากมายเช่นนั้น และอีกอย่างคือวันนี้ไม่ใช่หรือที่เราควรจะรื่นเริงกันให้เต็มที่? โอกาสที่พี่ใหญ่ซูจะยินยอมดื่มสุราร่วมกับพวกเรานั้นหาได้ยากยิ่งนัก นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง จึงได้นำมาเสียมากมายเช่นนี้ ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไร แม้จะดื่มไม่หมดก็วางทิ้งไว้เช่นนี้ได้”หลงชิงตอบอย่างสบาย ๆ ก่อนจะวางไหสุราใบใหญ่ใบนั้นลงบนโต๊ะ จากนั้นจึงหยิบถ้วยสี่ใบมาถ้วยสี่ใบวางอยู่ตรงหน้าของแต่ละคน เมื่อมองดูกับแกล้มเหล่านี้แล้วก็ดูดีไม่น้อยหวังหยวนหยิบตะเกียบขึ้นมาชิมจึงรู้ว่ารสชาติดีเยี่ยมเมื่อเห็นหวังหยวนกินกับแกล้มแล้ว หลงชิงก็รินสุราใส่ถ้วยให้หวังหยวนอย่างให้เกียรติหวังหยวนจิบดู สุราแรงมาก ทันทีที่ดื่มลงคอไปก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง“พี่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1478
หลงชิงวางถ้วยสุราลงแล้วแสร้งถามหวังหยวนหวังหยวนวางแผนไว้แล้ว เขาล้มลงบนโต๊ะในทันทีแล้วปัดมือไปมา ทำให้กับแกล้มและถ้วยสุราบนโต๊ะหล่นกระจาย“โอ้โห! เจ้าบ้านี่ดื่มจนเมาแล้วก็เมาไปเถิด แต่อย่าได้ทำลายของเช่นนี้เลย กับแกล้มเหล่านี้ กว่าข้าจะหามาได้ช่างยากเย็นแสนเข็ญ และสุราก็เป็นสุราที่ข้าอุตส่าห์เตรียมไว้ด้วยความตั้งใจ!”หลงชิงเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของตนในตอนนี้ เขาเป็นคนชั่วร้ายอยู่แล้ว หากจะให้เสแสร้งต่อไปก็ยากเกินไปสำหรับเขา“พี่ใหญ่หลง ต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรดี?”“พี่ใหญ่หลง ต่อไปหากท่านร่ำรวยแล้วก็อย่าลืมพี่น้องอย่างพวกข้าล่ะ!”“วางใจได้ ถ้าข้าร่ำรวยขึ้นมาแล้วจะไม่ลืมพวกเจ้าอย่างแน่นอน เอาล่ะ รีบช่วยข้าพาเจ้าบ้านี่ออกไปข้างนอกเถิด!”เมื่อได้รับเงินจากผู้ว่าจ้างมาแล้ว หลงชิงก็ต้องทำให้เรื่องนี้สำเร็จลุล่วงด้วยวิธีเท่านั้นที่จะทำให้เขาได้ก้าวขึ้นเป็นแปดตระกูลใหญ่ได้อย่างแท้จริงและได้เชิดหน้าชูตาในอนาคต!เมื่อได้ยินคำพูดของหลงชิงแล้ว เหล่าศิษย์ภายในอีกสองคนก็รีบจับหัวและเท้าของหวังหยวน จากนั้นก็ช่วยกันแบกเขาออกไปข้างนอก“พี่ใหญ่หลง พวกเราจะรอท่านอยู่ข้างนอก รีบกลับมาเร็ว ๆ นะ!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1479
คราวนี้แย่แล้ว คนที่นอนอยู่ในห้องต้องเป็นหวังหยวนไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงกลายเป็นตัวเขาเองไปได้?คราวนี้จบสิ้นแล้ว!ห้ามเปิดเผยตัวเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเขาต้องตายแน่!ก่อนจะจากไป เขาได้ทิ้งของชิ้นหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับหวังหยวนไว้ในห้องเมื่อหญิงสาวคนนั้นตื่นขึ้นมาจะได้รู้ว่าใครเป็นคนล่วงละเมิดนางหลังจากหลงชิงจากไปแล้ว หญิงสาวในห้องก็ตื่นขึ้นมาเมื่อมองดูสภาพตัวเองก็พอจะเดาได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนางยังเป็นสาวพรหมจารีอยู่ แต่พอถึงเช้าวันนี้กลับกลายเป็นหญิงสาวที่ถูกพรากความบริสุทธิ์ไปเสียแล้ว“กรี๊ด! เป็นใคร? เป็นใครกัน? ที่กล้าทำเรื่องสกปรกโสมมเช่นนี้กับข้า อย่าให้ข้าจับตัวเจ้าได้นะ ข้าจะหั่นเจ้าเป็นชิ้น ๆ!”หญิงสาวในห้องโวยวายเสียงดัง เสียงของนางเรียกความสนใจจากผู้คนมากมาย เรื่องของนางคงจะปิดไม่มิดแล้วเมื่อนางแต่งตัวเสร็จก็เตรียมจะถือดาบออกไปตามหาชายคนนั้น แต่แล้วก็เหยียบของชิ้นหนึ่งบนพื้น มันเป็นกระดาษแผ่นหนึ่งเมื่อนางหยิบขึ้นมาดูก็พบว่ามีข้อความดูถูกเหยียดหยามนาง และลงท้ายด้วยชื่อหวังหยวน!“หวังหยวน หวังหยวนที่เป็นคนโด่งดังเมื่อไม่นานมานี้หรือ? คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1480
“หวังหยวนไม่น่าจะเป็นคนเช่นนั้นนะ หรือว่าจะมีอะไรเข้าใจผิดกัน?”“เข้าใจผิดหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราคนธรรมดา พวกเราแค่ดูละครดี ๆ ตรงนี้ก็พอแล้ว ดูว่าใครผิดใครถูก!”เสียงของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ดังมากจนดึงดูดความสนใจของเสวี่ยเชียนหลงเสวี่ยเชียนหลงใจหายแวบหนึ่ง หรือว่าเมื่อคืนหวังหยวนทำอะไรกับเสี่ยวอวี๋เอ้อร์จริง ๆ?เมื่อคืนตอนที่หวังหยวนกลับมา เชียนหลงก็เห็นเขาหวังหยวนกลับมาดึกมาก และยังมีกลิ่นสุราแรงมากด้วยเสวี่ยเชียนหลงส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ นางต้องเชื่อใจหวังหยวน!นางกับเขาผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มามากมายแล้ว จะมาสงสัยเขาเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ได้อย่างไร?ควรรอให้หวังหยวนมาแล้วค่อยตัดสินเสวี่ยเชียนหลงขมวดคิ้ว จากนั้นก็สั่งให้สาวใช้ข้างกายไปบอกหวังหยวนให้รีบมาที่ประตู และจัดการเรื่องของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ให้เรียบร้อยเมื่อคืนดื่มสุรามากเกินไป หวังหยวนจึงนอนหลับจนถึงตอนนี้ แม้แต่เสียงตะโกนของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ข้างนอก เขาก็ยังไม่ได้ยินจนกระทั่งสาวใช้มาบอก เขาจึงรู้เรื่องเพื่อไม่ให้เสวี่ยเชียนหลงเข้าใจผิด เขาจึงรีบเปลี่ยนชุดแล้วมาที่ประตู จากนั้นจึงพบว่าเสี่ยวอวี๋เอ้อร์กำลังโ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1481
หวังหยวนสิ้นหวัง ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร พี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์ก็ไม่ฟังเหตุใดนางจึงเชื่อสนิทใจว่าเขาคือชายที่ล่วงเกินนางเมื่อคืน?หรือว่าหลงชิงได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้ก่อนจากไป?“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าออกไปเมื่อใด แต่ข้ามีกระดาษแผ่นหนึ่งที่มีลายมือชื่อของเจ้าอยู่!”เสี่ยวอวี๋เอ้อร์หยุดโจมตีขณะพูด แล้วหยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากกระเป๋าหวังหยวนรับกระดาษมาอ่านอย่างละเอียดลายมือไม่เหมือนเขาเลย มีเพียงลายมือชื่อเท่านั้นที่เป็นชื่อของเขา“พี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์เข้าใจผิดแล้ว ลายมือนี้ไม่ใช่ข้าเขียน ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ข้าเขียนให้ดูตรงนี้ได้เลยว่าไม่ใช่ลายมือข้า!”ขณะที่หวังหยวนกำลังจะโน้มน้าวเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ให้ปล่อยเขาไป หลงชิงก็วิ่งมาพร้อมคนอื่น ๆ“พี่ใหญ่หวังอยู่นี่เอง ขอโทษด้วย! เรื่องเมื่อคืน พวกเราไม่คิดว่าจะกลายเป็นเช่นนี้!”หลงชิงและศิษย์สำนักชั้นในสองคนนั้นมาทำอะไรที่นี่?หวังหยวนขมวดคิ้วมองพวกเขาดูเหมือนว่าคนทั้งสามตั้งใจมาตัดสินความผิดของเขาเรื่องราวใหญ่โตจนนักพรตชิงอีมาดูด้วย เสวี่ยเชียนหลงก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งออกมาจากห้อง“วันนี้คึกคักดีจริง ๆ เสี่ยวอวี๋เอ้อร์ เจ้ามาทำอะไรที่นี่ แทน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1482
สามคนนี้พูดแต่ละอย่างราวกับว่าหวังหยวนรับสารภาพความผิดแล้วหวังหยวนหยุดเดิน สายตาที่มองพวกเขาสามคนดุร้ายสายตานั้นทำให้หลงชิงตกใจจนเกือบจะเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? พวกเจ้าสามคนย่อมรู้ดีกว่าข้า เมื่อคืนพวกเจ้ากรอกสุราให้ข้าอย่างบ้าคลั่ง เพื่อให้เกิดเรื่องวันนี้ใช่หรือไม่?”หลังจากได้ยินคำถามของหวังหยวน หลงชิงก็รีบตอบ“พี่ใหญ่หวัง ท่านพูดเช่นนี้ได้อย่างไร? เมื่อคืนพวกเราอยากขอบคุณมิตรไมตรีของท่านจริง ๆ ถึงได้จัดงานเลี้ยง ท่านเป็นคนก่อเรื่องลามกอนาจารเอง แล้วจะมาโทษพวกเราได้อย่างไร?”หลงชิงแสดงท่าทีราวกับถูกหวังหยวนใส่ร้าย ทำแม้กระทั่งจะบีบน้ำตาให้ไหลออกมาหวังหยวนไม่ต้องการพูดคุยกับเขาอีก ถึงตอนนั้นนักพรตชิงอีก็จะมีวิธีพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้เขาอยู่แล้วในไม่ช้าพวกเขาก็ตามนักพรตชิงอีมาถึงหอประชุมใหญ่ตอนนี้เสวี่ยโส่วจุนไม่อยู่ที่นี่ ผู้อาวุโสสูงสุดจึงเป็นนักพรตชิงอี เขาจึงมีสิทธิ์นั่งบนเก้าอี้หลัก“เชียนหลง เจ้ามานั่งข้างข้าก่อนแล้วสังเกตการณ์เรื่องนี้ ถ้ามีอะไรผิดแปลก เจ้าก็พูดออกมาได้เลย”นักพรตชิงอีเรียกชื่อเสวี่ยเชียนหลงให้มานั่งข้างเขาเสวี่ยเชียนหลงรั
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
