เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1481
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-26 16:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1482
สามคนนี้พูดแต่ละอย่างราวกับว่าหวังหยวนรับสารภาพความผิดแล้วหวังหยวนหยุดเดิน สายตาที่มองพวกเขาสามคนดุร้ายสายตานั้นทำให้หลงชิงตกใจจนเกือบจะเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? พวกเจ้าสามคนย่อมรู้ดีกว่าข้า เมื่อคืนพวกเจ้ากรอกสุราให้ข้าอย่างบ้าคลั่ง เพื่อให้เกิดเรื่องวันนี้ใช่หรือไม่?”หลังจากได้ยินคำถามของหวังหยวน หลงชิงก็รีบตอบ“พี่ใหญ่หวัง ท่านพูดเช่นนี้ได้อย่างไร? เมื่อคืนพวกเราอยากขอบคุณมิตรไมตรีของท่านจริง ๆ ถึงได้จัดงานเลี้ยง ท่านเป็นคนก่อเรื่องลามกอนาจารเอง แล้วจะมาโทษพวกเราได้อย่างไร?”หลงชิงแสดงท่าทีราวกับถูกหวังหยวนใส่ร้าย ทำแม้กระทั่งจะบีบน้ำตาให้ไหลออกมาหวังหยวนไม่ต้องการพูดคุยกับเขาอีก ถึงตอนนั้นนักพรตชิงอีก็จะมีวิธีพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้เขาอยู่แล้วในไม่ช้าพวกเขาก็ตามนักพรตชิงอีมาถึงหอประชุมใหญ่ตอนนี้เสวี่ยโส่วจุนไม่อยู่ที่นี่ ผู้อาวุโสสูงสุดจึงเป็นนักพรตชิงอี เขาจึงมีสิทธิ์นั่งบนเก้าอี้หลัก“เชียนหลง เจ้ามานั่งข้างข้าก่อนแล้วสังเกตการณ์เรื่องนี้ ถ้ามีอะไรผิดแปลก เจ้าก็พูดออกมาได้เลย”นักพรตชิงอีเรียกชื่อเสวี่ยเชียนหลงให้มานั่งข้างเขาเสวี่ยเชียนหลงรั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-26บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1483
“พวกเจ้าทั้งสามยังมัวยืนเฉยอยู่เพื่ออะไร? รีบเล่าเรื่องที่รู้เมื่อคืนมาให้หมดสิ้น จะรอให้ท่านนักพรตชิงอีถามพวกเจ้าก่อนหรืออย่างไร?”หลังจากได้ยินเสียงของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ หลงชิงจึงเพิ่งจะตอบสนองตอนนี้รัศมีอำมหิตของท่านนักพรตชิงอีรุนแรงมาก ทำให้เขาตกใจจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ“เรียนท่านนักพรตชิงอี เมื่อคืนพวกเราสามคนดื่มสุรากินอาหารกับพี่ใหญ่หวัง เนื่องจากได้พบสหายคนใหม่ จึงได้เชิญพี่ใหญ่หวังมาด้วยความยินดี แต่ไม่คาดคิดว่าพี่ใหญ่หวังจะดื่มได้ไม่เก่ง หลังจากเมาแล้วก็จะพาพวกเราสามคนไปที่หน้าห้องของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ เราเห็นพี่ใหญ่หวังเข้าไปในห้องของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์ด้วยตาของเราเองขอรับ!”หลงชิงพูดคำโกหกที่เตรียมไว้ทั้งหมดออกมาหวังหยวนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา ชายผู้นี้ช่างพูดโกหกได้หน้าตาเฉยราวกับไม่ต้องเตรียมไว้ล่วงหน้า“พวกเจ้าทั้งสองเห็นจริงหรือ?”ท่านนักพรตชิงอีไม่ได้สนใจหลงชิง แต่กลับจับจ้องไปที่คนทั้งสองข้าง ๆศิษย์ในสำนักทั้งสองไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง เพียงแค่พยักหน้าซ้ำ ๆ“พวกเจ้าทั้งสามเห็นข้าเข้าไปในห้องของเสี่ยวอวี๋เอ้อร์เมื่อใด?”“พี่ใหญ่หวัง ท่านก็ยอมรับเสียเถิด เรื่องนี้ไม่ใช่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-26บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1484
“ข้านึกออกแล้ว บนไหล่ซ้ายของชายผู้นั้นเมื่อคืนมีปานสีแดงเข้ม ขอให้พวกเจ้าทั้งสี่ถอดเสื้อที่ไหล่ซ้ายออกด้วย!”หลังจากเสี่ยวอวี๋เอ้อร์พูดจบก็หันกลับมามองหวังหยวน หลงชิงและศิษย์ภายในอีกสองคน ตอนนี้พวกเขาทั้งสี่เป็นผู้ต้องสงสัยหลงชิงตกใจจนนิ่งอึ้งไปไม่คิดว่าเสี่ยวอวี๋เอ้อร์จะจำเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ได้ ตอนนี้แย่แล้ว!เหงื่อเย็นหยดเล็ก ๆ ไหลซึมออกมาจากหน้าผากของเขา ร่างกายสั่นระริกไม่หยุด หวังหยวนสังเกตเห็นความผิดปกติของเขาเมื่อคืนคนที่ทำเรื่องนั้นกับเสี่ยวอวี๋เอ้อร์คือหลงชิงจริง ๆ ตอนนี้ถือว่าเขาจะได้รับผลกรรมแล้ว!“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็ขอถอดเสื้อตรงไหล่ซ้ายให้พี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์ตรวจดู!”หลังจากพูดจบ หวังหยวนก็ดึงเสื้อของตนเองลง แผ่นหลังของเขาเรียบเนียนขาวใส ไม่มีปานสีแดงเข้มเลยศิษย์ในสำนักทั้งสองก็ถอดเสื้อของตนออกเช่นกัน และก็ไม่มีปานสีแดงเข้มเช่นเดียวกับหวังหยวน ตอนนี้เหลือเพียงหลงชิงคนเดียว“หลงชิง เหตุใดเจ้ายังไม่ถอดเสื้อของเจ้าออกอีก?”ท่านนักพรตชิงอีมองหลงชิงด้วยสายตาเฉียบคม ทันใดนั้นก็พอจะเข้าใจเงื่อนงำของเรื่องนี้แล้วหลงชิงหวาดกลัวจนตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ว จะยังสนใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-26บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1485
“เจ้าเป็นอะไรไป? หวังหยวน เหตุใดยังยืนงงอยู่อีกเล่า? รีบถอดเสื้อของเขาออกเดี๋ยวนี้ แล้วดูให้ชัด!”ในจวนเสวี่ยและเทียนไว่เทียนกลับเกิดเรื่องอุกอาจเช่นนี้ขึ้น แม้แต่นักพรตชิงอีก็ยังไม่อาจละเว้นได้หวังหยวนฟังแล้วจึงค่อย ๆ เดินเข้าหาหลงชิง ชายผู้นั้นเริ่มถอยหลังกรูด แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวหวังหยวน“อย่าเข้ามานะ! ออกไปซะ!”หากถูกจับได้ว่าเป็นผู้กระทำการในครั้งนี้ พี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์จะต้องสับเขาเป็นชิ้น ๆ อย่างแน่นอน ทั้งเสวี่ยโส่วจุนและนักพรตชิงอีก็จะไม่ปล่อยเขาไว้เช่นกัน“เจ้าเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่าไม่มีใครหนีพ้นผลของกรรมชั่วของตนได้หรือไม่”หวังหยวนก้าวเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าหลงชิงจากนั้นคว้าคอเสื้อของเขาขึ้นมาฉีกออก แล้วรอยปานสีแดงเข้มก็ปรากฏอยู่บนไหล่ซ้าย“ประเสริฐนัก เจ้าเป็นคนทำจริง ๆ! ในฐานะศิษย์ภายใน กลับกล้ากระทำการชั่วช้าเช่นนี้กับสหายร่วมสำนัก ทั้งยังวางยาผู้อื่นด้วย เจ้าช่างมีเล่ห์เหลี่ยมนัก! เรื่องนี้ข้าจะแจ้งให้เสวี่ยโส่วจุนทราบ และเจ้าจะไม่ได้อยู่ในเทียนไว่เทียนแห่งนี้อีกต่อไปแล้ว!”นักพรตชิงอีสะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไปเห็นได้ชัดว่าอนุญาตให้พี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์ลงโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1486
“เมื่อครู่ข้าคิดจริง ๆ ว่าท่านกับพี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์มีอะไรกัน เพราะเมื่อคืนข้าเห็นท่านกลับมาพร้อมกลิ่นสุราเต็มตัว แล้ววันนี้พี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์ก็มาอาละวาด ดังนั้น...”เสวี่ยเชียนหลงไม่ได้พูดจบ แต่ความหมายของนางชัดเจนแล้ว นางหึงหวง“เมื่อคืนข้ารู้ทันแผนการของพวกเขา จึงใช้แผนตบตา โยนหลงชิงเข้าไป แม้ว่าข้าจะถูกหลอกจริง ๆ ข้าก็ไม่มีทางแตะต้องพี่เสี่ยวอวี๋เอ้อร์อยู่แล้ว เพราะข้าไม่เคยเห็นหน้านางมาก่อนด้วยซ้ำ”หวังหยวนลูบศีรษะเสวี่ยเชียนหลงเบา ๆ คำพูดเหล่านี้ก็เป็นการอธิบายให้เสวี่ยเชียนหลงฟังเสวี่ยเชียนหลงพอใจกับคำตอบนี้เป็นอย่างมากทั้งสองยืนอยู่ในห้องโถงเช่นนั้นพลางสบตากันอย่างอ่อนโยนขณะที่อีกด้านหนึ่งในลานสำนักชั้นในกลับมีเสียงร้องโหยหวนแปลก ๆ ดังขึ้นตลอดทั้งวันวันต่อมาร่างของหลงชิงก็ถูกโยนออกมา ไม่มีผู้ใดสนใจเขาเลย เพราะเป็นสิ่งที่นักพรตชิงอีได้ตักเตือนไว้ก่อนแล้วอีกด้านหนึ่งในตระกูลเจิ้งมีผู้คนหลายคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ กำลังปรึกษาหารือกันว่าจะจัดการกับหวังหยวนอย่างไร“ไม่คิดเลยว่าหวังหยวนจะรู้ทันแผนการของเรา และยังทำให้เราเสียหมากไปเสียเปล่าอีกด้วย!”“เด็กคนนั้นฉลาดใช้ได้ เรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1487
จากนั้นก็มีผู้คนเข้ามาในสถานที่จัดงานเยอะขึ้นเรื่อย ๆ“ดูสิ คนนั้นน่าจะเป็นศิษย์พี่หวังที่ตอนนี้ก้าวเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ขั้นสูงแล้ว หวังเฉียงเซิ่งใช่หรือไม่!”“น่าจะใช่เขาจริง ๆ ยังมีศิษย์พี่ระดับปรมาจารย์ขั้นสูงคนอื่นอีกสองคน! ฮั่วไคเหลี่ยงกับเซี่ยหลาน! ไม่คิดว่าเขาจะมาด้วย!”“ศิษย์พี่เซี่ยดูเหมือนจะหมายปองสตรีศักดิ์สิทธิ์ไว้ตั้งนานแล้ว แต่ก็ยังไม่ลงมือทำอะไรเลย เหตุผลหลักก็เพราะสตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้สนใจเขา ครั้งนี้มาเข้าร่วมการประลองหาคู่ คาดว่าเตรียมตัวมานานแล้วเป็นแน่!”“พี่ใหญ่เหอก็เป็นผู้มีความสามารถคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าการต่อสู้ครั้งใหญ่ในครั้งนี้จะน่าสนใจมาก”“ไม่รู้ว่าพวกเราเหล่านี้มาเพื่ออะไรกัน หรือว่าแค่มาเป็นตัวประกอบ?”เหล่าตัวประกอบพูดคุยกันอย่างโจ่งแจ้งจากนั้นเสวี่ยโส่วจุนและผู้นำตระกูลทั้งแปดของตระกูลใหญ่ก็มาถึงที่นี่“ยินดีต้อนรับทุกท่านที่มาร่วมงานประลองหาคู่ของบุตรสาวของข้า กติกาของการประลองหาคู่ในครั้งนี้ก็ง่ายมาก ทุกคนต้องอยู่ในเกาะสวรรค์น้อยให้ได้เจ็ดวัน และในเจ็ดวันนี้จะมีผลไม้วิเศษเกิดขึ้น โดยเวลาที่ผลไม้วิเศษสุกนั้นไม่แน่นอน”“ทุกคนสามารถใช้วิธีการใด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1488
“นายน้อยเจิ้ง เจ้าตั้งใจจะไปเอาผลไม้วิเศษอย่างไร? คนระดับปรมาจารย์ขั้นสูงเหล่านั้นจะต้องรีบไปยังตำแหน่งที่ดีที่สุดก่อนอย่างแน่นอน”หวังหยวนยืนอยู่ข้างนายน้อยเจิ้งนายน้อยเจิ้งรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาคิดว่าหวังหยวนจะสงสัยว่าเขาจะเป็นสายลับหรือมีแผนร้าย และน่าจะอยู่ให้ห่างจากเขาแต่ไม่คิดว่าหวังหยวนจะยืนอยู่ข้างเขาจริง ๆ และยังปรึกษากับเขาด้วยว่าจะดำเนินการต่อไปอย่างไร“หวังหยวน เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าก่อนหน้านี้เราเคยมีความขัดแย้งกัน เกิดเรื่องใหญ่ถึงเพียงนั้นแล้ว ในระหว่างการแข่งขัน เจ้ายังไว้ใจข้าอีกหรือ หากข้าแทงข้างหลังเจ้าขึ้นมา เจ้าจะทำอย่างไร?”นายน้อยเจิ้งเลิกคิ้วมองหวังหยวน ความยั่วยุฉายชัดในดวงตาเขา“หากนายน้อยเจิ้งตั้งใจจะทำเช่นนั้นจริง ๆ ข้าก็ไม่มีความคิดเห็นใดหรอก”แววตาของหวังหยวนเย็นชา ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดออกมา นายน้อยเจิ้งก็ไม่แน่ใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร“หวังหยวน นายน้อยเจิ้ง ไม่คิดว่าพวกเจ้าทั้งสองจะอยู่ที่นี่ด้วย ไปด้วยกันเถิด!”เสียงใสดังมาจากด้านหลัง พวกเขาทั้งสองหันกลับไปพร้อมกันแล้วเห็นเด็กคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาพวกเขาเหตุใดจึงเรียกว่าเด็ก? ก็เพราะเขาตัวเล็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-27บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1489
ทั้งสามสนทนากันอย่างเพลิดเพลิน แต่หวังหยวนกลับรู้สึกได้ถึงสายตาแปลก ๆ อยู่เสมอสายตานี้ราวกับดวงตาของงูในความมืด เย็นชาและโหดเหี้ยม“พวกเจ้ารู้สึกเหมือนมีคนแอบมองอยู่หรือไม่?”“ก็พวกเขาทั้งสามนั่นไม่ใช่หรือ?”หลังจากได้ยินคำพูดของหวังหยวน นายน้อยเจิ้งก็ส่งสัญญาณให้เขามองไปทางด้านข้างหวังหยวนมองตามสายตาของเขาไปก็เห็นชายสามคนจ้องพวกเขานิ่งอยู่แววตาที่เผยออกมาเต็มไปด้วยความดูถูกและท้าทาย“เจ้าคือหวังหยวนสินะ ดูแล้วก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรเลย ดูเหมือนว่าการทดสอบสามอย่างที่ผู้นำตระกูลแปดตระกูลใหญ่และเสวี่ยโส่วจุนได้กำหนดไว้ให้เจ้าน่าจะผ่านได้ง่ายดาย”“ข้าเคยได้ยินชื่อของเจ้ามาก่อน วันนี้ได้พบตัวจริงแล้วก็เห็นว่าธรรมดามาก”เมื่อเห็นว่าหวังหยวนกำลังมองมาที่พวกตน ชายทั้งสามก็เดินตรงเข้ามาทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งมาก“หวังหยวน เจ้าคิดว่าตัวเองมีความสามารถพอที่จะต่อสู้กับพวกเราชาวเทียนไว่เทียนหรือ เจ้าเป็นเพียงผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ขั้นกลางเท่านั้น คิดว่าตัวเองเก่งกล้าสามารถแล้วจริงหรือ?”หวังเฉียงเซิ่งยืนอยู่ตรงหน้าหวังหยวน ส่วนสูงของเขาสูงกว่าหวังหยวนสิบเซนติเมตร เขาเป็นช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-28
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2074
ดูเหมือนว่าเมืองหลิงจะเป็นเมืองที่รุ่งเรืองและมั่งคั่งที่สุดในดินแดนทั้งเก้า!ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข เป็นที่หมายปองของทุกคน!เมื่อทุกคนกลับถึงบ้านของหวังหยวน พวกหลี่ซื่อหานได้สั่งให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว เมื่อทุกคนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว หวังหยวนจึงแนะนำหลิ่วหรูเยียนให้เหล่าภรรยารู้จักพวกนางชินกับเรื่องแบบนี้แล้วบุรุษมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติ ไม่นานพวกนางก็สนิทสนมกันดั่งพี่สาวน้องสาวเนื่องจากไป๋ลั่วหลีอยู่ที่นี่ด้วย หวังหยวนจึงไม่อาจอยู่พูดคุยกับภรรยาได้ เพราะต้องไปดูแลไป๋ลั่วหลีก่อนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทหวังหยวนกลับมานั่งที่โต๊ะ หลังจากดื่มกับไป๋ลั่วหลีสองสามจอกแล้วจึงกล่าวว่า “คุณหนูไป๋เดินทางมาไกล คงไม่ใช่แค่มาขอบคุณข้ากระมัง?”“ตอนนี้เราเป็นสหายกันแล้ว หากเจ้ามีเรื่องอยากปรึกษาก็บอกมาตามตรงเถิด ไม่ต้องอ้อมค้อม! ข้าไม่ใช่คนใจแคบ! หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วย ข้าก็ยินดี”หวังหยวนเป็นคนใจกว้างไป๋ลั่วหลีได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าและถอนหายใจเป็นเช่นที่ร่ำลือกันจริง ๆ!หวังหยวนมีสายตาเฉียบแหลม แม้จะอายุยังน้อยแต่ก็มองคนได้ทะลุปรุโปร่ง ไม่มีความคิดใดหลบเลี่ยงสายตาเขาไปได้!“ในเมื่อท
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2073
“ทุกท่านดื่มกันเถิด!”“ไม่ต้องสนใจข้า!”“ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ปราบพรรคทมิฬได้เท่านั้น แต่ยังทำให้เมืองอู่เจียงเจริญรุ่งเรือง เส้นทางคมนาคมทางน้ำก็เปิดใช้งานแล้วทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะความร่วมมือของพวกท่าน!”หวังหยวนยกจอกสุราขึ้นดื่มกับทุกคนวันนี้มีสุรา วันนี้ก็เมามาย ช่างรื่นรมย์ยิ่งนัก!เมื่อฟ้าสาง ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ เช้าวันรุ่งขึ้น หวังหยวนออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านต้าหวังภายในค่ำวันนั้น หวังหยวนก็กลับมาถึงหมู่บ้านต้าหวัง“ท่านหวัง! ไม่ได้พบกันนานเลยนะเจ้าคะ!”“กำลังนึกถึงท่านพอดีเลยเจ้าค่ะ!”เมื่อหวังหยวนเข้าเมืองหลิงก็เห็นไป๋ลั่วหลีเดินเข้ามาหาได้พบเพื่อนเก่า หวังหยวนรู้สึกยินดี รีบลงจากม้าเดินไปหาไป๋ลั่วหลี แล้วถามว่า “คุณหนูไป๋มาที่นี่ได้อย่างไร?”“ข้าตั้งใจมาที่นี่เพื่อขอบคุณท่าน!”“หากไม่ใช่เพราะว่าท่านมอบปืนไรเฟิลซุ่มยิงให้ ข้าจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้อย่างไร?”“ยิ่งกว่านั้น ครั้งก่อนที่เมืองอู่เจียง ท่านยังช่วยชีวิตข้าด้วย บัดนี้ข้าหายดีแล้ว จึงต้องมาขอบคุณท่านด้วยตัวเองเจ้าค่ะ!”พี่น้องต้าหู่และเอ้อหู่ได้รออยู่ก่อนแล้ว ทั้งสองยืนต้อนรับอยู่ข้าง ๆ ด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2072
ทุกคนต่างพยักหน้าแต่ในใจก็รู้สึกอาลัยการได้อยู่เคียงข้างหวังหยวนนับเป็นโชคดี ใครบ้างอยากจากเขาไป?เพราะการได้อยู่ใกล้ชิดหวังหยวนย่อมมีโอกาสก้าวหน้า!แต่น่าเสียดาย ในเมื่อหวังหยวนตัดสินใจเช่นนี้แล้ว พวกเขาได้แต่ทำตาม“ข้าจะไปล่องเรือต่อ!”“พวกท่านกลับเข้าเมืองกันก่อนเถิด!”“งานเลี้ยงเตรียมพร้อมแล้ว เมื่อขึ้นฝั่งก็ไปที่วังของข้า แล้วข้าจะรีบตามไป ไม่ต้องรอพิธีรีตอง!”ทุกคนรับคำ แล้วลงเรือเล็กมุ่งหน้ากลับเมืองอู่เจียง!ทางด้านหวังหยวนก็พาหลิ่วหรูเยียนและต่งอวี่ล่องเรือชมแม่น้ำต่อ“ลั่วเฉินเป็นอย่างไรบ้าง?”“ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ได้ยินว่าเขายังคงปากแข็งได้อีกหรือ?”หวังหยวนมองไปที่ต่งอวี่แล้วถามขึ้นดูเหมือนว่าเขาคงไม่มีวาสนาได้ทรัพย์สมบัติของพรรคทมิฬ จึงเสียเวลามากมายไปโดยเปล่าประโยชน์!“ข้าละอายใจนักขอรับ!”“ข้าตัดนิ้วเขาไปหลายนิ้ว ใช้วิธีทรมานไปมากมาย แต่เขาก็ยังไม่ยอมปริปากพูด เหมือนกับปากทำด้วยเหล็กเลยขอรับ!”“ข้าคิดว่าแม้จะให้เวลาข้าอีกหนึ่งสัปดาห์ ข้าก็คงเปิดปากเขาไม่ได้...”“คนผู้นี้ช่างดื้อรั้นนัก!”ต่งอวี่ถอนหายใจ แต่ก็อดชื่นชมไม่ได้!แม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2071
“ไม่ใช่เช่นนั้น!”หลิ่วหรูเยียนส่ายหน้า ในเมื่อหวังหยวนซื่อสัตย์กับนาง นางก็ไม่ควรปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองนางจึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้ามีใจให้ท่านมานานแล้ว แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ข้าเริ่มหลงรักท่าน!”“ข้าแค่กลัวว่าคนรอบข้างท่านจะรับข้าไม่ได้!”“เพราะก่อนหน้านี้ข้าทำเรื่องไม่ดีกับท่านไว้มากมาย...”“ซ้ำยังเกือบฆ่าท่านด้วย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวจากใจจริง นี่คือสิ่งที่นางกังวลหวังหยวนหัวเราะ ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “เจ้าพูดผิดแล้ว! คนรอบข้างข้าล้วนเชื่อฟังข้า จะน่ากลัวอย่างที่เจ้าคิดได้อย่างไร?”“ส่วนภรรยาของข้าไม่ใช่คนชอบสร้างปัญหา ไม่เช่นนั้นข้าจะวางใจปล่อยให้พวกนางอยู่ข้างหลังได้อย่างไร?”“บ้านของข้าจะสงบสุขได้อย่างไร?”หลิ่วหรูเยียนตกตะลึง แต่ก็เป็นเช่นนั้นจริง!หวังหยวนเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก การมีสตรีอยู่รอบกายหลายคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก!ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้เป็นฮ่องเต้ แต่เขาก็มีคุณสมบัติของผู้นำเทียบเท่าฮ่องเต้ทั้งสาม!การมีภรรยาหลายคนจะเป็นอะไรไป?“ในเมื่อท่านไม่รังเกียจ ข้าก็ยินดีอยู่เคียงข้างท่าน!”“เป็นผู้หญิงของท่าน!”หลิ่วหรูเยียนกล่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
