บทที่ 1489

ทั้งสามสนทนากันอย่างเพลิดเพลิน แต่หวังหยวนกลับรู้สึกได้ถึงสายตาแปลก ๆ อยู่เสมอ

สายตานี้ราวกับดวงตาของงูในความมืด เย็นชาและโหดเหี้ยม

“พวกเจ้ารู้สึกเหมือนมีคนแอบมองอยู่หรือไม่?”

“ก็พวกเขาทั้งสามนั่นไม่ใช่หรือ?”

หลังจากได้ยินคำพูดของหวังหยวน นายน้อยเจิ้งก็ส่งสัญญาณให้เขามองไปทางด้านข้าง

หวังหยวนมองตามสายตาของเขาไปก็เห็นชายสามคนจ้องพวกเขานิ่งอยู่

แววตาที่เผยออกมาเต็มไปด้วยความดูถูกและท้าทาย

“เจ้าคือหวังหยวนสินะ ดูแล้วก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรเลย ดูเหมือนว่าการทดสอบสามอย่างที่ผู้นำตระกูลแปดตระกูลใหญ่และเสวี่ยโส่วจุนได้กำหนดไว้ให้เจ้าน่าจะผ่านได้ง่ายดาย”

“ข้าเคยได้ยินชื่อของเจ้ามาก่อน วันนี้ได้พบตัวจริงแล้วก็เห็นว่าธรรมดามาก”

เมื่อเห็นว่าหวังหยวนกำลังมองมาที่พวกตน ชายทั้งสามก็เดินตรงเข้ามาทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งมาก

“หวังหยวน เจ้าคิดว่าตัวเองมีความสามารถพอที่จะต่อสู้กับพวกเราชาวเทียนไว่เทียนหรือ เจ้าเป็นเพียงผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ขั้นกลางเท่านั้น คิดว่าตัวเองเก่งกล้าสามารถแล้วจริงหรือ?”

หวังเฉียงเซิ่งยืนอยู่ตรงหน้าหวังหยวน ส่วนสูงของเขาสูงกว่าหวังหยวนสิบเซนติเมตร เขาเป็นช