Share
บทที่ 1492
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1493
จากนั้นเขาก็ปักไม้ที่เหลาไว้แล้วลงไปในดินเป็นแถวยาวเหยียดแล้วก็ใช้เถาวัลย์สีเขียวถักเป็นเชือก ตอนนี้ทุกอย่างได้ตระเตรียมไว้พร้อมแล้ว ขาดเพียงสิ่งสำคัญอย่างเดียว!“เห็นสิ่งเหล่านี้หรือไม่ มันคือสิ่งของจำเป็นสำหรับการวางกับดัก เพราะไม่มีของที่เหมาะสมกว่านี้แล้ว ข้าจึงใช้สิ่งเหล่านี้แทน พวกเจ้าลองดูให้ดี”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบก็เดินตรงเข้าไปทันทีทั้งสองคนคิดว่าเขาต้องตายแน่แล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าหวังหยวนจะปลุกสัตว์ดุร้ายเพียงตัวเดียว“โฮก!”สัตว์ดุร้ายตัวนี้ยืดตัวพลางมองหวังหยวนตรงหน้าด้วยสายตาเหยียดหยาม ในสายตาของมัน มนุษย์เป็นเพียงอาหารเท่านั้นแต่ว่ามนุษย์จะนำอาหารอร่อย ๆ มาให้มันมากมาย และยังให้มันเฝ้าอยู่ที่นี่อีกด้วยรูปร่างของสัตว์ดุร้ายตัวนี้คล้ายเสือดาว แต่ตัวใหญ่กว่าเสือดาวมาก“เจ้าเพิ่งตื่นมา ท้องคงหิวแย่แล้วสินะ ที่นี่ไม่มีเนื้อให้เจ้ากินหรอก ถ้าเจ้าอยากกินตัวข้าก็ตามข้ามาเถิด!”หวังหยวนจ้องมองเสือดาวตรงหน้าด้วยสายตาท้าทาย เสือดาวก็ไม่รอช้า เริ่มวิ่งไล่ตามหวังหยวนจากนั้นก็เดินเข้าไปในกับดักเถาวัลย์ที่หวังหยวนเตรียมไว้แล้วหวังหยวนกระตุกเชือกอย่างแรง ส่งผลให้เสือด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1494
“หลังจากที่ท่านไปกับพวกเขาแล้ว เห็นหรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง? มันเป็นไปได้อย่างไร?”“ใช่แล้ว ท่านเล่าให้เราฟังหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”อีกสองคนถามด้วยความร้อนใจ อยากรู้ว่าหลังจากที่เขาและหวังหยวนจากไปแล้วเกิดอะไรขึ้นอีก?หวังเฉียงเซิ่งไม่ได้ปิดบัง เล่าทุกอย่างที่ตัวเองเห็นให้พวกเขาสองคนฟัง จากนั้นทั้งสองก็อ้าปากค้างจนคางแทบจะหลุด“หวังหยวนคนเดียวก็จัดการเสือดาวทมิฬได้แล้วหรือ? เขาเป็นเพียงปรมาจารย์ขั้นกลางเท่านั้นไม่ใช่หรือ? เหตุใดข้ารู้สึกว่าฝีมือของเขาไม่น่าจะแข็งแกร่งเท่านี้? เขาได้ใช้อาวุธลับของเขาหรือไม่?”ตอนนี้ทุกคนรู้กันดีว่าหวังหยวนมีอาวุธลับชิ้นหนึ่ง ซึ่งเก่งกาจมาก ไม่ว่าจะต่อสู้ระยะประชิดหรือระยะไกล อาวุธลับชิ้นนั้นก็สามารถใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว“ไม่ได้ใช้ ขณะนั้นข้าอยู่ข้าง ๆ เขา เขาใช้เพียงกับดักก็จัดการเสือดาวทมิฬได้แล้ว เจ้าคนนี้ฉลาดมาก ถ้าเราคิดจะชักชวนเขามาเข้าพวก หรือวางแผนเล่นงานเขาก็คงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”ตอนแรกหวังเฉียงเซิ่งไม่ได้สนใจหวังหยวน แต่ครั้งนี้เมื่อได้เห็นฝีมือที่แท้จริงของเขาแล้ว เขาก็รู้สึกว่าควรจะใส่ใจหวังหยวนอย่างจริงจังเสียแล้วอีกด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1495
เมื่อหวังหยวนได้ยินเสียงท้องร้องของพวกเขาจึงหันไปมอง ทว่าทั้งสามกลับแข็งใจหันหน้าหนีไปเสียเมื่อพวกเขาไม่มีทีท่าจะเข้ามาหา หวังหยวนก็คงไม่เข้าไปทักทายก่อน เพราะมีความจำเป็นอย่างไรที่ต้องไปหาเรื่องให้ตัวเอง?หลังจากนั้นไม่นาน เสือดาวตัวใหญ่ก็ถูกพวกเขาแบ่งกันกินจนหมด เหลือเพียงเศษเนื้อนิดหน่อย หวังหยวนจึงเก็บเศษเนื้อเหล่านั้นไว้“ไม่คิดเลยนะพี่หวัง ดูเหมือนว่าหลังจากนี้เราคงต้องกอดขาพี่แล้วล่ะ ไม่คิดเลยว่าในยามคับขันเช่นนี้ ทักษะการเอาตัวรอดในป่าของพี่จะเก่งกาจถึงเพียงนี้!”หลิวอวี่กล่าวพร้อมกับลูบท้องที่ป่องเพราะความอิ่มหนำสำราญ สายตาเต็มไปด้วยความชื่นชมหวังหยวนนายน้อยเจิ้งเองก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน แต่เดิมนั้นเขาไม่ค่อยชอบหวังหยวน แต่ตอนนี้เมื่อคิดดูแล้ว เขาก็ไม่เหมาะกับการเป็นคู่ต่อสู้ของหวังหยวนจริง ๆแม้ว่าก่อนหน้านี้ระดับการบ่มเพาะของเขาอาจจะสูงกว่าหวังหยวนเล็กน้อย แต่ตอนนี้หวังหยวนก็ตามทันแล้วเมื่อคิดถึงเรื่องอื่น ๆ ก็คงไม่มีอะไรที่เขาเทียบหวังหยวนได้เลยไม่แปลกใจเลยที่สตรีศักดิ์สิทธิ์จะมองเขาด้วยสายตาที่แตกต่างออกไป หากเป็นหญิงอื่นก็คงจะเลือกหวังหยวนแทนที่จะเลือกเขาเมื่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1496
เพราะเมื่อมาถึงเกาะสวรรค์น้อยแล้ว ตระกูลของทุกคนก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้นที่สำคัญนายน้อยเจิ้งจ้องมองหวังเฉียงเซิ่ง แต่ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างบุ่มบ่ามเขารีบวิ่งไปข้างหลิวอวี่และประคองเขาขึ้นมา จากนั้นตรวจสอบบาดแผลของหลิวอวี่คร่าว ๆโชคดีที่เป็นเพียงบาดแผลเล็กน้อย ไม่ได้ร้ายแรงอะไรหวังเฉียงเซิ่งเห็นว่าหวังหยวนไม่ได้ตอบ จึงเดินเข้าไปอีกสองก้าวและยืนจ้องอยู่ตรงหน้าหวังหยวน หวังเฉียงเซิ่งตัวสูงกว่าหวังหยวนเล็กน้อย เมื่อหวังหยวนมองเขาก็ต้องเงยหน้าขึ้นในเวลานี้เอง หวังเฉียงเซิ่งจึงสังเกตเห็นว่าสายตาที่หวังหยวนมองเขานั้นไม่เป็นมิตรนัก แถมยังแฝงไปด้วยความเย็นชาอีกด้วย“เจ้าโกรธหรือ? หวังหยวน?”“เพราะพวกสวะสองคนนี้หรือ? พวกเขาไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีสำหรับเจ้า หากเจ้าต้องการอยู่รอดจนถึงที่สุดก็ควรจะเข้าร่วมกลุ่มกับพวกข้าจะดีกว่า แม้ว่าเจ้าคงเข้าใจความคิดของพวกข้าดี แต่พวกข้าสามารถรับรองได้ว่าเจ้าจะได้ไปจนถึงที่สุด เมื่อถึงเวลานั้น พวกเราจะแข่งขันกันอย่างยุติธรรม นับว่าสมเหตุสมผลหรือไม่?”ในแววตาของหวังเฉียงเซิ่งแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่งเพราะคิดว่าตนเองยิ่งใหญ่ห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1497
เมื่อได้ยินคำพูดเยาะเย้ยถากถางของหวังเฉียงเซิ่ง หวังหยวนก็ไม่ได้ใส่ใจนักเวลานี้เขายังไม่ได้แสดงความสามารถทั้งหมดของตนออกมาเพราะมีผู้คนมากมายกำลังเฝ้าดูอยู่ หากเปิดเผยความสามารถที่แท้จริงของตนในเวลานี้ หวังหยวนก็รู้สึกว่าตนจะเสียเปรียบในภายหลังทว่าด้วยความคิดเช่นนี้ของหวังหยวน หวังเฉียงเซิ่งจึงรู้สึกว่าหวังหยวนนั้นอ่อนแอไร้พิษสงหวังเฉียงเซิ่งผู้นี้ยิ่งได้ทีก็ยิ่งรุกไล่ ทุกครั้งที่โจมตีหวังหยวน เขามักจงใจโจมตีจุดสำคัญของหวังหยวนเสมอซึ่งเรื่องนี้ทำให้หวังหยวนโกรธเคืองเป็นอย่างมาก ทั้ง ๆ ที่เป็นเพียงการประลองเท่านั้น แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเอาเป็นเอาตายเช่นนี้หวังหยวนเตะหวังเฉียงเซิ่งจนกระเด็นไปอีกครั้ง แล้วก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อปรับสภาพของตนเองเขาพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเอง แต่หวังเฉียงเซิ่งที่ถูกเตะกระเด็นไปแล้วก็ยังไม่ยอมหยุด เขาวิ่งเข้ามาหาหวังหยวนอีกหวังหยวนและหวังเฉียงเซิ่งก็ต่อสู้กันอีกครั้ง หวังเฉียงเซิ่งยังคงพูดจาเยาะเย้ยถากถางเขาอยู่“เจ้าโกรธแล้วหรือเปล่า? ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ หรือว่าเจ้ารู้แผนการของข้าแล้ว?”“ข้าเดาว่าเจ้าคงกำลังคิดว่าเป็นเพียงการประลองเท่านั้น ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1498
“มันยังไม่จบหรอกนะ หวังหยวน นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น!”หวังเฉียงเซิ่งตะโกน แล้วเตะอาวุธของตนเองกระเด็นไป ก่อนจะกระโจนเข้าโจมตีหวังหยวนด้วยมือเปล่าหวังหยวนไม่คาดคิดว่าคนผู้นี้จะดื้อรั้นเช่นนี้ จากนั้นเคลื่อนไหวร่างกายอย่างว่องไวมาอยู่ด้านหลังของหวังเฉียงเซิ่ง แล้วเล็งปืนไปที่ท้ายทอยของเขาในทันทีเมื่อได้ยินเสียงเหนี่ยวไกปืนดังจากด้านหลังของตนเอง หวังเฉียงเซิ่งก็ตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อยเพราะเขาเคยเห็นพลังของสิ่งนี้มาก่อนแล้วเขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าหวังหยวนจะสามารถมาอยู่ด้านหลังของเขาได้ภายในเวลาเพียงไม่กี่วินาที และยังใช้ปืนจ่อหัวของเขาไว้ด้วยในใจของเขาได้จินตนาการถึงวิธีการที่หวังหยวนจะทรมานเขาหลายวิธีหากเขาขยับเพียงเล็กน้อย หวังหยวนจะใช้สิ่งนี้ยิงหัวของเขาจนกระจุย เลือดสาดกระจายเลยหรือไม่?“ข้าสาบานว่าหากเจ้าขยับอีกครั้ง ข้าจะใช้สิ่งนี้ยิงหัวของเจ้าให้กระจุย ให้เลือดของเจ้าสาดกระจายไปเลย!”แม้ว่าคำพูดของหวังหยวนจะเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม แต่เหตุใดถึงฟังดูเหมือนขี้เกียจเช่นนี้?เซี่ยหลานและฮั่วไคเหลี่ยงก็ไม่คาดคิดว่าเพียงไม่กี่กระบวนท่า หวังหยวนก็สามารถ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1499
เมื่อเห็นว่าหวังหยวนได้ทีก็ยิ่งได้ใจ แต่หวังเฉียงเซิ่งกลับไม่มีหนทางใดจัดการเขาได้เลยเสียงซุบซิบนินทาข้าง ๆ ดังจนแทบทำให้หัวของเขาระเบิด!“หวังหยวนเก่งเกินไปแล้ว เขาถืออะไรอยู่ในมือ? เหตุใดมันถึงดูทรงพลังถึงเพียงนี้?”“ได้ยินมาว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เขาสร้างขึ้นเอง มีเพียงชิ้นเดียวในโลก และได้กลายเป็นของวิเศษในตำนานไปแล้ว!”“ไม่แปลกใจเลย ไม่เช่นนั้นปรมาจารย์ขั้นกลางอย่างเขาจะสามารถเอาชนะปรมาจารย์ขั้นสูงได้อย่างไร?”“จะว่าไปแล้วหวังเฉียงเซิ่งอ่อนแอลงถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใด แม้แต่หวังหยวนยังสู้ไม่ได้ ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเพียงแค่โอ้อวดนักหรือ? ตอนนี้ในที่สุดก็มีคนจัดการเขาได้แล้ว!”“ใช่แล้ว ใช่แล่ว ข้าคิดว่าคนเช่นนี้ควรต้องมีคนกำราบเสียบ้าง ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้เลยว่าจะทำอย่างไรกับพวกเรา!”หวังหยวนได้ยินเสียงซุบซิบนินทาข้าง ๆ ก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้หวังเฉียงเซิ่งอับอายเพียงแต่หวังเฉียงเซิ่งคอยหาเรื่องเขาอยู่ตลอด หวังหยวนจึงรู้สึกเบื่อหน่ายจนต้องลงโทษเขาเช่นนี้“หวังหยวน เจ้ากล้ายิ่งนัก เมื่อออกไปจากที่นี่แล้ว ข้าจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น!”หวังเฉียงเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1500
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวน หลิวอวี่และนายน้อยเจิ้งก็ส่ายหน้ารัวเมื่อได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของหวังหยวนแล้ว พวกเขาจะไปแย่งผู้หญิงกับหวังหยวนได้อย่างไร อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองตายอย่างไรและหวังหยวนคนนี้ก็ค่อนข้างมีน้ำใจ ติดตามเขาไปในฐานะน้องชายก็ไม่เลว!จากนั้นก็มีศิษย์คนอื่น ๆ อีกมากมายเข้ามาหาเพราะต้องการให้หวังหยวนเป็นพี่ใหญ่หวังหยวนก็ไม่คิดว่าตัวเองจะต่อสู้กับหวังเฉียงเซิ่งเพียงครั้งเดียว แล้วจะได้กลายเป็นพี่ใหญ่ของเหล่าศิษย์แห่งเทียนไว่เทียนเมื่อเห็นลูกน้องมากมายถึงเพียงนี้ หลิวอวี่และนายน้อยเจิ้งก็รู้สึกว่าจำเป็นต้องเน้นย้ำถึงสถานะของตนพวกเขาเป็นคนกลุ่มแรกที่ขอให้หวังหยวนเป็นพี่ใหญ่ ดังนั้นพวกเขาจึงควรมีสถานะสูงที่สุด!หวังหยวนไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้อีกต่อไปจึงวิ่งไปนั่งพักอยู่ด้านข้างโชคดีที่วันถัดมาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็มาถึงวันที่สามเช้าวันที่สาม ต้นผลไม้วิเศษก็เริ่มมีการเคลื่อนไหวหวังเฉียงเซิ่งและลูกน้องทั้งสองของเขาเป็นคนแรกที่ค้นพบ จากนั้นก็เป็นหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ค่อย ๆ ตอบสนองทุกคนต่อสู้แย่งชิงกันเป็นกลุ่ม สถานการณ์วุ่นวายมา
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
