เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1498
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-30 16:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1499
เมื่อเห็นว่าหวังหยวนได้ทีก็ยิ่งได้ใจ แต่หวังเฉียงเซิ่งกลับไม่มีหนทางใดจัดการเขาได้เลยเสียงซุบซิบนินทาข้าง ๆ ดังจนแทบทำให้หัวของเขาระเบิด!“หวังหยวนเก่งเกินไปแล้ว เขาถืออะไรอยู่ในมือ? เหตุใดมันถึงดูทรงพลังถึงเพียงนี้?”“ได้ยินมาว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เขาสร้างขึ้นเอง มีเพียงชิ้นเดียวในโลก และได้กลายเป็นของวิเศษในตำนานไปแล้ว!”“ไม่แปลกใจเลย ไม่เช่นนั้นปรมาจารย์ขั้นกลางอย่างเขาจะสามารถเอาชนะปรมาจารย์ขั้นสูงได้อย่างไร?”“จะว่าไปแล้วหวังเฉียงเซิ่งอ่อนแอลงถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใด แม้แต่หวังหยวนยังสู้ไม่ได้ ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเพียงแค่โอ้อวดนักหรือ? ตอนนี้ในที่สุดก็มีคนจัดการเขาได้แล้ว!”“ใช่แล้ว ใช่แล่ว ข้าคิดว่าคนเช่นนี้ควรต้องมีคนกำราบเสียบ้าง ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้เลยว่าจะทำอย่างไรกับพวกเรา!”หวังหยวนได้ยินเสียงซุบซิบนินทาข้าง ๆ ก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้หวังเฉียงเซิ่งอับอายเพียงแต่หวังเฉียงเซิ่งคอยหาเรื่องเขาอยู่ตลอด หวังหยวนจึงรู้สึกเบื่อหน่ายจนต้องลงโทษเขาเช่นนี้“หวังหยวน เจ้ากล้ายิ่งนัก เมื่อออกไปจากที่นี่แล้ว ข้าจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น!”หวังเฉียงเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-30บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1500
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวน หลิวอวี่และนายน้อยเจิ้งก็ส่ายหน้ารัวเมื่อได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของหวังหยวนแล้ว พวกเขาจะไปแย่งผู้หญิงกับหวังหยวนได้อย่างไร อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองตายอย่างไรและหวังหยวนคนนี้ก็ค่อนข้างมีน้ำใจ ติดตามเขาไปในฐานะน้องชายก็ไม่เลว!จากนั้นก็มีศิษย์คนอื่น ๆ อีกมากมายเข้ามาหาเพราะต้องการให้หวังหยวนเป็นพี่ใหญ่หวังหยวนก็ไม่คิดว่าตัวเองจะต่อสู้กับหวังเฉียงเซิ่งเพียงครั้งเดียว แล้วจะได้กลายเป็นพี่ใหญ่ของเหล่าศิษย์แห่งเทียนไว่เทียนเมื่อเห็นลูกน้องมากมายถึงเพียงนี้ หลิวอวี่และนายน้อยเจิ้งก็รู้สึกว่าจำเป็นต้องเน้นย้ำถึงสถานะของตนพวกเขาเป็นคนกลุ่มแรกที่ขอให้หวังหยวนเป็นพี่ใหญ่ ดังนั้นพวกเขาจึงควรมีสถานะสูงที่สุด!หวังหยวนไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้อีกต่อไปจึงวิ่งไปนั่งพักอยู่ด้านข้างโชคดีที่วันถัดมาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็มาถึงวันที่สามเช้าวันที่สาม ต้นผลไม้วิเศษก็เริ่มมีการเคลื่อนไหวหวังเฉียงเซิ่งและลูกน้องทั้งสองของเขาเป็นคนแรกที่ค้นพบ จากนั้นก็เป็นหวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ค่อย ๆ ตอบสนองทุกคนต่อสู้แย่งชิงกันเป็นกลุ่ม สถานการณ์วุ่นวายมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-30บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1501
ผลไม้วิเศษเหล่านี้มีกลิ่นหอมเข้มเกินไปจนทำให้พวกเขารู้สึกเวียนหัว แต่ก็ยังอยากจะยัดผลไม้วิเศษทั้งหมดเข้าไปในท้อง“ข้าอดใจไม่ไหวแล้ว จะลองกินดูก่อน!”นายน้อยเจิ้งเป็นคนแรกที่อดใจไม่ไหว หยิบผลไม้วิเศษขึ้นมากัดเข้าปากหวังหยวนมองดูเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วเฝ้ารอเงียบ ๆ เพื่อดูว่ามีผลข้างเคียงใดหรือไม่หลังจากที่นายน้อยเจิ้งกินผลไม้วิเศษลูกแรกเข้าไป เขาก็พบว่าพละกำลังในร่างกายฟื้นคืนมาบ้าง และรู้สึกว่าการบ่มเพาะพลังลมปราณได้ก้าวหน้าขึ้นเล็กน้อย แม้แต่กล้ามเนื้อหน้าท้องก็ยังกลายเป็นแปดมัด!“นี่มันของดีจริง ๆ!”เมื่อเห็นผลจากการกินของนายน้อยแห่งตระกูลเจิ้ง หลิวอวี่ก็กินเข้าไปหนึ่งลูกเช่นกัน จากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาทั้งสามคนกินผลไม้วิเศษไปมากมาย จนการบ่มเพาะพลังลมปราณในร่างกายใกล้จะก้าวข้ามขีดจำกัดหลังจากกินจนอิ่มหนำสำราญ พวกเขาก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังมีภารกิจที่ต้องทำ ไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้างจากนั้นจึงรีบหยิบผลไม้วิเศษขึ้นมาหนึ่งลูกแล้วรีบไปหางูยักษ์หากไม่เห็นก็จะไม่รู้เลย ไม่คาดคิดว่างูยักษ์จะตัวใหญ่ถึงเพียงนี้ เมื่อมันแผ่พังพานจะสูงได้ถึงสิบเมตร!
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1502
หลังจากเคี้ยวเบา ๆ สองสามครั้ง ผลไม้วิเศษก็ถูกกลืนลงท้องไปจากนั้นมันก็ใช้หางปัดไปที่ตัวของมันเอง แล้วเกล็ดชิ้นหนึ่งก็หลุดออกมาอย่างง่ายดาย แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่ดี มันจึงแลบลิ้นเลียแผลสองสามครั้งหวังหยวนดูเหมือนจะเข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่มันไม่อยากกินผลไม้วิเศษ เพราะการถอนเกล็ดออกมานั้นเจ็บปวดเกินไปหลังจากได้เกล็ดมาแล้ว หวังหยวนก็โค้งคำนับงูยักษ์ จากนั้นพาลูกน้องทั้งสองคนวิ่งขึ้นเขาไปอย่างรวดเร็วเมื่อหวังหยวนจากไปแล้ว หวังเฉียงเซิ่งและลูกน้องทั้งสองก็มาถึงช้ากว่า พวกเขาบาดเจ็บจากการต่อสู้ไปทั้งตัว ดูแล้วน่าเวทนา“นี่ เจ้างูยักษ์ กินเสีย!”หวังเฉียงเซิ่งตะโกนใส่งูยักษ์ เขาวางผลไม้วิเศษสีแดงไว้ตรงหน้าของมันเหมือนมอบของขวัญ แต่ว่างูยักษ์ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยงูยักษ์ยังอ้าปากหาว แล้วก็หลับสนิทด้วยการกระทำนี้ทำให้หวังเฉียงเซิ่งและคนอื่น ๆ ตกใจจนยืนนิ่งอยู่กับที่ เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า?“พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดมันไม่กินผลไม้วิเศษล่ะ? เราไม่ได้จำกฎผิดแน่นอนนะ!”“ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผลไม้วิเศษก็ถูกวางไว้ที่นี่แล้ว ควรจะถือว่าเราทำภารกิจสำเร็จแล้วน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1503
“เหตุใดพวกเจ้าขึ้นมาช้ากันนัก? พวกข้าขึ้นมาตั้งนานแล้ว หากไม่ติดว่าต้องเข้าไปในเขาวงกตพร้อมกัน พวกข้าคงได้ป้ายตราไปแล้ว”หลิวอวี่ยืดเส้นยืดสาย มองอีกฝ่ายด้วยสายตาหยามเหยียดหวังเฉียงเซิ่งแทบจะขาดใจตายเขาไม่คาดคิดเลยว่าตนเองจะถูกคนที่มีวิทยายุทธ์ต่ำกว่าตนเองทำให้เสียหน้า แถมยังดูถูกเขาอีก“พวกเจ้ารนหาที่ตายนัก!”หวังเฉียงเซิ่งบันดาลโทสะ ชักดาบออกมาโดยไม่สนใจบาดแผลบนร่างกาย เตรียมต่อสู้กับพวกเขาอีกครั้ง แต่เซี่ยหลานที่อยู่ข้าง ๆ รีบห้ามเขาไว้“พี่ใหญ่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาลงมือ ท่านคงจำได้ดีว่าหวังหยวนมีอาวุธลับอันร้ายกาจ หากเราเผลอก็อาจถูกเขาสังหารได้ในพริบตา!”เซี่ยหลานกระซิบข้างหูหวังเฉียงเซิ่งเขาเกลี้ยกล่อมหวังเฉียงเซิ่งให้หลีกเลี่ยงการต่อสู้ เพราะภารกิจหลักตอนนี้คือการเข้าไปในเขาวงกตหลังจากเกลี้ยกล่อมอยู่หลายครั้ง หวังเฉียงเซิ่งจึงค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลงเมื่อเข้าไปในเขาวงกตแล้ว เขาจะมีหนทางฆ่าคนเหล่านี้ได้มากมายทุกคนยืนอยู่ด้วยกันจึงเปิดประตูเขาวงกตสำเร็จภายในมืดมิด มองเห็นรูปปั้นหินรูปคนขนาดใหญ่หลายตัวอยู่ที่ประตู พวกมันถือขวานและแส้ ดูน่าเกรงขามมาก“ปรากฏว่าเขาวงกตเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1504
โชคดีที่หวังหยวนมีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็ว เขารีบวิ่งผ่านเสาด้านข้างไปหาหลิวอวี่ แล้วคว้าเอวเขากลับมาที่เดิมทั้งกระบวนการใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที จากนั้นรูปปั้นหินเหล่านั้นก็กลายเป็นหินอีกครั้ง ไม่ขยับเขยื้อน“พี่ใหญ่ เราจะทำอย่างไรดี? รูปปั้นหินเหล่านี้ตัวใหญ่เกินไปและยังเคลื่อนไหวได้รวดเร็วอีกด้วย หากเราพุ่งตรงไปตามทางนี้ คงมีแต่ตายกับตาย”นายน้อยเจิ้งพูด ขณะที่หวังหยวนหยิบปืนออกมาเตรียมพร้อม รูปปั้นหินเหล่านี้ตัวใหญ่มากหากใช้ปืนยิงไปแบบสุ่มก็คงไม่สามารถล้มพวกมันได้หวังเฉียงเซิ่งซ่อนตัวอยู่ข้างหลังหวังหยวน มองดูพวกเขาเงียบ ๆ ว่าจะรับมือกับด่านนี้อย่างไรด้านหลังรูปปั้นหินเหล่านี้เป็นห้องที่ปิดสนิท และมีแม่กุญแจที่ทำจากทองคำเห็นได้ชัดว่าภายในน่าจะมีของมีค่าบางอย่างซ่อนอยู่ จึงได้ประดับประดาประตูให้หรูหราเช่นนี้หากไม่ผิดคาด ภายในน่าจะเป็นเป้าหมายของการเดินทางครั้งนี้ นั่นก็คือป้ายตราหวังหยวนลูบคางครุ่นคิดพลางสังเกตโครงสร้างโดยรอบอย่างละเอียดนอกจากทางนี้แล้วก็ไม่มีทางอื่นให้เลือกอีก พวกเขาจึงต้องเดินตรงไปแต่รูปปั้นหินเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ดังนั้นต้องมีวิธีอื่นที่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1505
“หวังหยวนระวัง พวกเขาตามเรามาตลอด ตอนนี้ขึ้นบันไดมาแล้ว กำลังจะเข้าไปใกล้ท่านแล้ว!”เมื่อไม่สามารถขึ้นไปสู้กับพวกเขาได้ ก็ต้องแจ้งให้หวังหยวนทราบ เพื่อให้หวังหยวนระมัดระวังตัวหวังหยวนหันกลับมาดูก็พบหวังเฉียงเซิ่ง เซี่ยหลาน และอีกคนหนึ่งอยู่ด้านหลังจริง ๆพวกนี้ช่างน่ารำคาญจริง ๆ“หวังหยวน ข้าบอกไว้แล้วว่าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ นี่เป็นโอกาสอันดี ถึงแม้เราจะผลักเจ้าตกลงไปก็ไม่ถือว่าเป็นความผิดของเรา อาจเป็นเพราะขาเจ้าไม่แข็งแรงจึงร่วงตกลงไปเองก็ได้!”หลังจากพูดจบ หวังเฉียงเซิ่งก็ชักอาวุธออกมาเริ่มโจมตีหวังหยวน ความเร็วของเขาเร็วมาก และเน้นโจมตีที่เท้าของหวังหยวนทุกครั้งแต่หวังหยวนก็ไม่ใช่คนธรรมดา เขาหยิบปืนออกจากกระเป๋ามายิงที่แขนซ้ายของหวังเฉียงเซิ่งยังไม่ทันที่หวังหยวนจะได้พักหายใจ เซี่ยหลานที่อยู่ด้านข้างก็โจมตีเข้ามาอีก พัดในมือของเขากลายเป็นใบมีดที่คมกริบอย่าเพิ่งดูถูกเซี่ยหลานที่ดูเหมือนไม่สนใจอะไรเลย แต่แท้จริงแล้วจิตใจของเขาละเอียดอ่อนที่สุด และยังเป็นคนโหดเหี้ยมอีกด้วยทุกครั้งที่โจมตีหวังหยวน เขามุ่งแต่จะแทงไปที่ลำคอของหวังหยวนส่วนฮั่วไคเหลี่ยงไม่มีอะไรพิเศษ แต่พละก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-01บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1506
หวังหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพตรงหน้าคนผู้นี้ช่างบ้าคลั่งจริง ๆ เพื่อชัยชนะแล้วทำได้ทุกอย่าง แม้ว่าจะทำลายผลประโยชน์ของตนเองก็ตามจากนั้นหวังหยวนก็เล็งที่ขาขวาของเขา แล้วยิงไปหนึ่งนัดครั้งนี้หวังเฉียงเซิ่งไม่สามารถหลบได้ เขาคุกเข่าลงบนพื้น ขาขวามีเลือดไหลไม่หยุด แต่เขาก็ไม่สนใจเขาปาดาบประจำกายออกไปหมายจะให้แทงทะลุกะโหลกของหวังหยวน แต่ไม่คาดคิดว่าจะถูกหวังหยวนยิงที่ขาซ้ายอีกครั้งสุดท้ายหวังเฉียงเซิ่งที่เพิ่งขาพิการทั้งสองข้างก็คุกเข่าอยู่บนขั้นบันได ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ เขาจ้องมองหวังหยวนด้วยความเคียดแค้นสุดขีด ราวกับว่าหวังหยวนเป็นศัตรูที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ของเขา!“คนอย่างเจ้าไม่คู่ควรกับสตรีศักดิ์สิทธิ์”หลังจากพูดประโยคนี้กับหวังเฉียงเซิ่งแล้ว หวังหยวนก็เหยียบหัวของเขาแทนขั้นบรรได แล้วกระโดดร่อนลงไปที่หน้าประตูได้สำเร็จไม่เพียงแต่จะพ่ายแพ้ต่อหวังหยวนเท่านั้น แต่ยังถูกหวังหยวนใช้เป็นที่รองเท้าอีกด้วย นับเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!ในที่สุดหวังเฉียงเซิ่งก็ทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดเขาผลักกำแพง จากนั้นใช้แรงจากกำแพงที่เด้งกลับมาพุ่งตัวตกลงไปที่พื้นทันทีที่ร่างของเขาสัม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-01
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2070
“แต่น่าเสียดายที่วีรบุรุษเช่นเจ้ากลับติดตามเจ้านายที่ไม่คู่ควร จึงต้องมาพบจุดจบเช่นนี้!”“ข้าขอเตือนอีกครั้ง หากเจ้ายินดีมาอยู่กับข้าหรือบอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าอีก!”หลิ่วหรูเยียนไม่เอ่ยคำใดแค่นี้ก็สาสมแล้วลั่วเฉินน่าสงสารยิ่งกว่าโอวหยางอวี่ อย่างน้อยโอวหยางอวี่ยังได้ตายอย่างรวดเร็ว!แต่ลั่วเฉินเล่า?ตอนนี้ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาย่ำแย่มาก มีลมหายใจอยู่ก็เหมือนรอวันตายการมีชีวิตอยู่ยังทรมานยิ่งกว่าการตาย!“เลิกคิดเถิด!”“ข้าจะไม่ยอมแพ้!”ลั่วเฉินใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด้วยความโกรธ“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตามใจเจ้า”“ข้าอยากรู้ว่ากระดูกเจ้าจะแข็งได้สักกี่น้ำ”พูดจบหวังหยวนก็ไม่เสียเวลากับลั่วเฉิน พาหลิ่วหรูเยียนเดินออกจากคุกระหว่างทาง ทั้งสองไม่ได้หันไปมองตานสยงเฟยต่อไปแค่เค้นถามลั่วเฉินก็พอแล้ว หากไม่ได้ผลค่อยไปหาตานสยงเฟย!เพราะตานสยงเฟยจัดการยากกว่าลั่วเฉินมาก!ตานสยงเฟยรู้ดีว่าที่ซ่อนทรัพย์สมบัติคือเครื่องช่วยชีวิตของเขา ตราบใดที่เขายังปากแข็ง หวังหยวนก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้!นี่คือประโยชน์อย่างเดียวของเขา!เขาต้องเก็บไพ่ตายใบนี้ไว้ ไม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2069
“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอม แล้วรีบแต่งตัว ไม่ได้ตอบคำถามของหลิ่วหรูเยียนจะให้เขาตอบเช่นไร?หรือว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจ?แต่เมื่อนึกถึงภรรยาหลายคนที่บ้านก็รู้สึกหนักใจ เพิ่งจะแต่งงานกับเสวี่ยเชียนหลงยังไม่ถึงปี ก็มีหญิงงามมาเพิ่มอีกคน แล้วจะอธิบายกับภรรยาอย่างไร!แต่จะเดินจากไปง่าย ๆ เลยก็คงไม่ดีหรือไม่?หวังหยวนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คงต้องตัดสินใจในภายหลัง“จริงสิ”“ข้าต้องไปที่คุก เจ้าจะไปด้วยกันหรือไม่?”หวังหยวนมองหลิ่วหรูเยียน แล้วเอ่ยถาม“แน่นอน!”หลิ่วหรูเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าอยากเห็นลั่วเฉินถูกทรมานเพื่อระบายความแค้น!”ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคุกต่งอวี่รีบเข้ามาต้อนรับ เมื่อเห็นหวังหยวนก็โค้งคำนับ แล้วกล่าวว่า“ท่านผู้นำ!”“เมื่อคืนข้าอยู่ที่นี่ตลอด ใช้บทลงโทษต่าง ๆ นานากับลั่วเฉินจนเขาบาดเจ็บสาหัส แต่เขากลับปากแข็งไม่ยอมปริปากเลยขอรับ!”“หากไม่ใช่เพราะเขาใกล้จะตายเต็มทน เราคงไม่ปล่อยให้เขาพักหรอกขอรับ”ต่งอวี่กล่าวด้วยความโกรธช่างน่าโมโหนัก!เขาใช้ความอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว แต่ลั่วเฉินก็ยังปากแข็ง!ปากอย่างกับแม่กุญแจ!ยากที่จะแงะออกจริงๆ!เขารู้สึกหนัก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2068
ต่งอวี่รับคำแล้วพาลั่วเฉินไปที่คุกก็แค่พวกกระดูกแข็งเท่านั้น!หากใช้การทรมานเข้าช่วยก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครทนได้ กระดูกจะแข็งเพียงใดกัน?หากทนได้ แสดงว่าแค่ทรมานไม่มากพอ!“ข้าคิดว่าเขาคงไม่ยอมเปิดปาก”“แม้ว่าท่านจะฆ่าเขา เขาก็คงไม่บอกที่ซ่อนทรัพย์สมบัติ”หลิ่วหรูเยียนเดินไปข้างหวังหยวน มองคนพาตัวลั่วเฉินออกไป แล้วกล่าวต่อว่า “เขาไม่ใช่คนอย่างโอวหยางอวี่ นับว่าเป็นขุนพลที่กล้าหาญและซื่อสัตย์“หวังหยวนพยักหน้า เขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?แต่จำต้องลองดูสักครั้ง“เจ้าจัดการโอวหยางอวี่ไปแล้วหรือ?”หวังหยวนเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามด้วยรอยยิ้ม“ใช่แล้ว”“เขายังหวังจะให้นึกถึงความสัมพันธ์ในอดีต ใช้คำพูดโน้มน้าวข้า แต่น่าเสียดายตอนนี้ใจข้าแข็งดั่งหิน ต้องการแค่ล้างแค้นให้บิดามารดา ทวงความยุติธรรมให้พวกท่านเท่านั้น!”“ในสายตาข้า ชีวิตคนของพรรคทมิฬไร้ค่า!”“ไม่ต้องพูดถึงโอวหยางอวี่ แม้แต่ตานสยงเฟย ข้าก็จะฆ่าเขา!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่นความแค้นในการฆ่าบิดาไม่อาจลืมเลือน จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?หวังหยวนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “เช่นนั้นก็ดี”“แต่หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2067
“เพียะ เพียะ เพียะ!”หลิ่วหรูเยียนไม่พูด เพียงแค่ยกมือขึ้นตบหน้าโอวหยางอวี่หลายครั้งจนหน้าบวมปูด!ทหารหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างมองโอวหยางอวี่ด้วยสายตาเย็นชาทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะตัวเขาเอง!แต่ต้องยอมรับว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง ไม่ควรไปยั่วยุนาง!“เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต ข้าจึงจะให้เจ้าตายอย่างสงบ!”“ไม่เช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าให้การมีชีวิตยังดีกว่าตาย!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวด้วยความโกรธแค้นคนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดีสักคน ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง!ตอนนี้นางแค่อยากฆ่าคนระดับสูงของพรรคทมิฬให้หมด!“น้องหรูเยียน...”โอวหยางอวี่ตะโกนอีกครั้ง แต่หลิ่วหรูเยียนลงดาบตัดหัวเขาขาดในดาบเดียว!คนชั่วช้าคนหนึ่งจบชีวิตลง!“หัวหน้าองครักษ์คนหนึ่งจากในสี่คน! ก็แค่นี้!”หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจ ไม่เอ่ยคำใด นางโยนดาบทิ้ง แล้วเดินไปหาหวังหยวนตอนนี้หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับลั่วเฉิน“หรูเยียนกลับมาแล้ว โอวหยางอวี่คงตายแล้ว”“คนเช่นนั้น ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”หวังหยวนส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มลั่วเฉินหัวเราะลั่น แล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว! คนทรยศ ขี้ขลาดเช่นนั้น ไม่ฆ่าเขา แล้วจะฆ่าใคร?”“เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2066
“เท่าที่ข้ารู้ พรรคทมิฬมีทรัพย์สมบัติมากมาย!”“วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามาก็เพื่อถามว่าทรัพย์สมบัติเหล่านั้นอยู่ที่ใด?”“ก่อนที่ข้าจะบุกหน้าผา ได้ยินว่าของพวกนั้นถูกขนย้ายไปแล้วจริงหรือไม่?”หวังหยวนมองไปที่โอวหยางอวี่ แล้วถามตรงประเด็นโอวหยางอวี่พูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่เอ่ยคำใด“ฮ่าฮ่าฮ่า!”ลั่วเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะลั่น“โอวหยางอวี่!”“เจ้าคิดว่าท่านประมุขไม่รู้ความทะเยอทะยานของเจ้าหรือ?”“เรื่องสำคัญเช่นนี้ จะบอกคนชั่วเช่นเจ้าได้อย่างไร?”“ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะประจบสอพลอก็คงไม่มีโอกาสแล้วกระมัง?”นี่...โอวหยางอวี่รู้สึกจนใจ หน้าแดงก่ำ เขาไม่รู้ที่ซ่อนทรัพย์สมบัติจริง ๆ!ไม่เช่นนั้นเขาคงบอกหวังหยวนไปแล้วเพื่อเอาชีวิตรอด!หวังหยวนจะมองความคิดของโอวหยางอวี่ไม่ออกได้อย่างไร?เขาหรี่ตาลง ก่อนจะเตะโอวหยางอวี่ แล้วหันไปพยักหน้าให้หลิ่วหรูเยียน เขาชี้ไปที่โอวหยางอวี่ แล้วกล่าวว่า “คนผู้นี้ไร้ประโยชน์ เจ้าจัดการเขาเถิด!”“จะปล่อยเขาไปหรือจะฆ่าเขาก็สุดแล้วแต่เจ้า ไม่ต้องถามข้า!”หลิ่วหรูเยียนดีใจ รู้สึกซาบซึ้งใจมากส่วนโอวหยางอวี่กลับมีสีหน้าหวาดกลัว รีบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2065
“ได้เลย!”หวังหยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นจึงพาหลิ่วหรูเยียนไปยังสวนหลังบ้านเนื่องจากงานเลี้ยงยังไม่เลิก ทุกคนยังคงดื่มกินอย่างสนุกสนาน หวังหยวนจึงใช้สวนหลังบ้านเป็นสถานที่สอบสวนไม่นานต่งอวี่ก็พาโอวหยางอวี่และลั่วเฉินมา ข้างหลังพวกเขามีทหารหลายคน“ท่านหวัง!”“ท่านโปรดอย่าทำร้ายข้าเลย!”“ก่อนหน้านี้ข้าตาบอด จึงได้ไปอยู่กับตานสยงเฟย แต่ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากท่านให้โอกาสข้า ต่อไปข้ายินดีรับใช้ท่านให้ดีที่สุดขอรับ!”“หากท่านไม่ต้องการใช้ข้าก็ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าท่าน และจะไม่สร้างความเดือดร้อนใด ๆ ให้ท่านแน่นอนขอรับ!”โอวหยางอวี่รีบคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา!ครั้งก่อน แม้แต่ตอนอยู่บนหน้าผา เขาก็หมดอำนาจแล้ว ได้แต่ถูกขังอยู่ในห้องทุกวันแม้ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นเพราะหวังหยวน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเป็นนักโทษ หากไม่สามารถพูดโน้มน้าวหวังหยวนได้ ต่อไปเขาก็คงมีแต่ต้องตายเท่านั้น!วันชื่นคืนสุขผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว!หลิ่วหรูเยียนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ ช่างเป็นคนขี้ขลาดนัก!เพิ่งจะพบหน้ากันก็คุกเข่าขอความเมตตาแล้วหรือ?ครั้งก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2064
หวังหยวนเดินไปหาหลิ่วหรูเยียน แล้วถามด้วยรอยยิ้ม“ข้าจำได้”“เพียงแต่...”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีลังเล ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างจากตอนนั้น ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผลและรู้จักกาลเทศะ!”“ในเมื่อตานสยงเฟยมีประโยชน์ต่อท่าน ข้าจะฆ่าเขาเพื่อความสาแก่ใจเพียงครู่เดียวได้อย่างไร?”สุดท้ายหลิ่วหรูเยียนก็รีบวิ่งออกไป ไม่อยากเห็นหน้าตานสยงเฟยอีก!ไม่เช่นนั้นนางเกรงว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว ลงมือฆ่าเขาจนทำลายแผนการของหวังหยวน!“เจ้าช่างโชคดี”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังรักษาหัวไว้บนบ่าได้”หวังหยวนมองตานสยงเฟยด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้เอ่ยคำใด แล้วเดินออกไปข้างหลังมีเพียงเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจของตานสยงเฟยในเมื่อเขามีไพ่ตายอยู่ในมือก็ไม่ต้องกลัวตาย!สักวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นอิสระ!...“ช้าก่อน!”หลังจากออกจากคุกแล้ว หวังหยวนก็รีบวิ่งตามหลิ่วหรูเยียนไปหลิ่วหรูเยียนหันกลับมามองหวังหยวน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “มีเรื่องอะไรอีกหรือ?”“ข้าแค่อยากถามเจ้าว่า ในบรรดาคนของพรรคทมิฬที่พวกเราจับมาได้มีคนระดับสูงคนอื่น ๆ อีกหรือไม่?”พรรคทมิฬมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีสาวกมากมาย แสดงว่าคงคนม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2063
ทันใดนั้น ตานสยงเฟยก็หัวเราะลั่น ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!“ดูเหมือนว่าข้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง สิ่งที่เจ้าต้องการคือทรัพย์สมบัติของข้างั้นหรือ?”“แต่ก็ดี พวกเรามาทำข้อตกลงกัน!”“หากเจ้าปล่อยข้าไป ทรัพย์สมบัติและทรัพยากรทั้งหมดของข้าจะเป็นของเจ้า แต่หากเจ้าไม่ยอมรับข้อเสนอ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้สิ่งเหล่านั้น!”ตานสยงเฟยกล่าว พร้อมกับจ้องหน้าหวังหยวน“จริงสิ”“หลิ่วหรูเยียนกลายเป็นคนของเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่เชื่อคำพูดข้าก็ลองถามนางดู ว่าทรัพย์สมบัติของข้ามากมายมหาศาลจริงหรือไม่!”“ถามดูก็รู้ผล!”ตานสยงเฟยกล่าวอย่างมั่นใจเหตุผลที่เขาสามารถสร้างพรรคทมิฬและรวบรวมสาวกมากมายจนมีอิทธิพลในดินแดนทั้งเก้าได้ ก็เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมหาศาล!แม้ว่าจะเทียบกับหวังหยวนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน!อย่างน้อยในดินแดนทั้งเก้าก็ยังมีที่ให้เขายืนหยัดในฐานะผู้นำ!หลิ่วหรูเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหวังหยวนกำหมัดแน่น ไม่เอ่ยคำใด แต่ทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความโกรธของนาง!ความแค้นเพราะบิดาถูกสังหารนั้นไม่อาจลืมเลือน!ศัตรูอยู่ตรงหน้า แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ช่างไร้ความสามารถ!“เขาพูดจริงหรือ?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2062
หลายปีมานี้นางเชื่อคำพูดของตานสยงเฟยมาโดยตลอด คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า แม้กระทั่งเกลียดชังบิดามารดาของตนเองด้วยซ้ำ!เหตุใดพวกเขาจึงทอดทิ้งนาง?ทำให้นางต้องระหกระเหินมานานหลายปี!แต่ทั้งหมดนี้กลับเป็นคำโกหกของตานสยงเฟย บิดามารดาของนางไม่ได้ทอดทิ้งนาง แต่ถูกตานสยงเฟยฆ่าตายต่างหาก!บัดนี้เมื่อความจริงปรากฏ นางจึงอยากไปเคารพหลุมศพของพวกเขา!เป็นการแสดงความกตัญญูและทำให้หมดห่วง“เป็นเช่นนี้เอง”หวังหยวนพยักหน้า“ได้!”“ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าจะพาเจ้าไปที่คุกเอง”“เพื่อป้องกันไม่ให้ตานสยงเฟยใช้อุบายอันใด”หลิ่วหรูเยียนมีท่าทีแปลกไป อาจจะถูกตานสยงเฟยชักจูงได้หลิ่วหรูเยียนไม่ได้ปฏิเสธ นางพยักหน้า หวังหยวนจึงพานางไปที่คุกที่จวน ทุกคนยังคงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน!ภายในคุกเนื่องจากตานสยงเฟยและพรรคพวกล้วนเป็นคนชั่ว หวังหยวนจึงสั่งให้ขังพวกเขาไว้ที่ชั้นใต้ดินของคุกที่นี่มักจะใช้ขังนักโทษอุกฉกรรจ์ยิ่งไปกว่านั้น การจะหนีออกไปจากที่นี่ก็ช่างยากเย็นพอ ๆ กับการปีนสู่สวรรค์!“หวังหยวน!”“ข้าสำนึกผิดแล้ว ขอท่านปล่อยข้าไปเถิด!”“ต่อไปนี้ข้ายินดีอยู่เคียงข้างรับใช้ท่าน!”“
