All Chapters of The Tale of Nayagi: Chapter 1 - Chapter 10

[Devon Serrano]Gabi na nang makauwi kami ni Kuya Gab. Natagalan ako sa pamimili ng mga gamit ko sa school tapos bumili rin ako ng tatlong libro na may genre na Paranormal. Ipon ko 'yon galing sa mga allowance na bigay ni Tito Arthur. Hindi ko kasi kayang mabuhay nang wala akong librong binabasa.Bago kami makarating sa bahay ay nakiusap si Kuya Gab na huminto muna kami sa tindahan ni Aling Maritez. Bibili raw kasi siya ng sigarilyo. Habang hinihintay ko siya, binuksan ko nang kaunti ang katabi kong bintana para marinig ang pakikipag-usap ni Aling Maritez at Aling Cora kay Kuya Gab na ngayon ay humihithit ng sigarilyo. Kahit gabi na ay hindi pa rin sila nauubusan ng tsismis. Malay ko ba kung ako na ang pinag-uusapan nila. "Sinong pinag-drive mo? Si Deanna?" usisa ni Aling Cora."Si Devon ho," sagot ni Kuya Gab."Si Devon? 'Yong anak ni Digna na makinis nga pero hindi naman kagandahan?" Tumawa si Aling Maritez.Nahiya naman ako sa 'yo. Sabi na nga ba at marami silang nasasabi kapag

[Devon Serrano]Death is inevitable. Only God knows when or how we will die. Ang Dios lang ang may karapatan na bawiin ang buhay na binigay niya. Pero sa ginawa ni Ate Deanna, parang pinangunahan niya ang Dios. Kung totoong ang Dios lang ang may karapatan sa buhay ng mga nilalang sa mundo, bakit 'yon nagawa ni Ate Deanna? Kontrolado pa ba 'yon ng Dios? Hindi ako mahilig magbasa ng Bible pero alam kong pinagbabawal ng panginoon na kitilin ng mga tao ang sarili nilang buhay dahil matinding kasalanan iyon.Kung gano'n, sinong dapat sisisihin sa nangyari? Si Ate Deanna? Ang Dios? O ang mga tao sa paligid niya? Ako?Alam kong may problema siya noong gabing 'yon pero hindi ko binigyan ng pansin. Dapat pinilit ko siyang sabihin sa akin ang problema niya, hindi sana nangyari sa kaniya ito. Buhay pa sana siya ngayon."Anak ko!" Walang tigil sa pag-iyak si Mama habang nasa harap ng kabaong ni Ate Deanna. Inaalalayan siya ni Tito Arthur dahil mukhang mahihimatay na siya.Nanatili akong nakata

[Devon Serrano]"I know..."Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak niya sa braso ko.Umangat ang sulok ng labi ko at tuluyang inalis ang braso ko mula sa pagkakahawak niya."Alam kong alam mo na ako si Devon Serrano, na kapatid ni Deanna Serrano na nagpakamatay dahil sa 'yo," matigas na wika ko.Umawang ang labi niya at mabilis akong tinulak. Bumaba siya mula sa kama at tiningan ako nang masama. Akala niya siguro ay siya ang panalo sa aming dalawa. "I saw you staring at my ID before we got here." Bumaba rin ako mula sa kama at isinuot ulit ang blouse ko. "Actually, I did it on purpose. I want you to show your true color to me kapag tayo na lang dalawa.""Ang lakas ng loob mo," wika niya sabay ngisi. "Anong ginagawa mo? Gusto mo bang malaman kung ako ang dahilan kung bakit nagpakamatay ang kapatid mo? Hindi mo naman kailangan na gawin 'to para malaman ang totoo." Humakbang siya palapit sa akin at yumuko sa mukha ko kaya halos magdikit ang mga mukha namin. "Dahil papatunayan ko sa 'yo n

Nang makabalik kami ng kaibigan ko sa condo, inutusan niya kaagad ako na magpalit ng suot dahil 'yon daw ang suot ko noong patayin ko ang kapatid ni Leon."Iniimbestigahan siya ng mga pulis," nakatulalang sabi ng kaibigan ko habang nakaharap sa laptop niya.Isinuot ko ang dilaw kong t-shirt at umupo sa tabi niya para sumilip sa laptop.Kumunot ang noo ko dahil Plants vs Zombies pala 'yon. Akala ko nagtatrabaho si gago."Stupid. Nasa diwa ako ni Devon," sabi niya nang tingnan ko siya nang masama. "The police officers were asking her about Yael's suicide case." Napatalon ako sa gulat nang suntukin niya ako sa braso. "Kasalanan mo 'to, eh. Hindi sana iimbestigahan si Devon kung hindi mo pinakialaman 'yong Yael na 'yon.""Talagang iiimbestigahan siya dahil nasa loob siya ng condo unit ng Yael na 'yon bago nagpakamatay. Saka huwag mo nga akong sisihin. Nabasa ko ang emosyon ni Yael. Puno ng pagsisisi ang puso niya dahil sa nangyari sa kapatid niya kaya inutusan ko siya na tapusin na lang a

[Devon Serrano]"Tell me what the fuck are you?!" I hissed out of frustration.He couldn't even talk. He was just looking at me with his lips parted a bit."Miss Serrano...I don't know what you're talking about." He let out a short laugh like I asked him a ridiculous question. "What am I? Hindi ba ako mukhang tao sa paningin mo?"Dumaan ang dalawang estudyante sa gilid namin at napatingin pa sila sa akin. Iniisip nila na inaaway ko si Sir Yuri pero wala akong pakialam. "Napapaligiran ka ng itim na usok..." nanlalaki ang mga matang sambit ko. Kitang-kita ko kung paano nag-iba ang timpla ng mukha niya. Binitawan niya ako at umatras palayo sa akin."I-Itim na usok?" tanong niya, parang naniniguro."What the hell are you?" I asked again, almost a whisper this time. He blinked twice. "M-Miss Serrano, calm down. I don't know what you're talking about."Lie.I could see fear in his eyes right now. He was swallowing hard like I caught him in the act of crime."What's happening here?" I w