[Devon Serrano]"Tell me what the fuck are you?!" I hissed out of frustration.He couldn't even talk. He was just looking at me with his lips parted a bit."Miss Serrano...I don't know what you're talking about." He let out a short laugh like I asked him a ridiculous question. "What am I? Hindi ba ako mukhang tao sa paningin mo?"Dumaan ang dalawang estudyante sa gilid namin at napatingin pa sila sa akin. Iniisip nila na inaaway ko si Sir Yuri pero wala akong pakialam. "Napapaligiran ka ng itim na usok..." nanlalaki ang mga matang sambit ko. Kitang-kita ko kung paano nag-iba ang timpla ng mukha niya. Binitawan niya ako at umatras palayo sa akin."I-Itim na usok?" tanong niya, parang naniniguro."What the hell are you?" I asked again, almost a whisper this time. He blinked twice. "M-Miss Serrano, calm down. I don't know what you're talking about."Lie.I could see fear in his eyes right now. He was swallowing hard like I caught him in the act of crime."What's happening here?" I w
[Damon Cahill]Mainipin akong tao pero para sa isang partikular na tao na sobrang importante sa akin, kaya kong maghintay nang matagal."Five-hundred six anak ng tupa, five-hundred seven anak ng tupa—Hay, salamat!" Umalis ako mula sa pagkakasandig sa gilid ng main gate ng Anderson University nang makita ko si Dylan na lumabas doon, sukbit sa isang balikat ang bag at may hawak na isang plastik ng potato chips.Inalis ko ang hood sa ulo ko at pumaswit para kunin ang atensyon niya. Napatigil siya sa pagsubo ng potato chips at luminga sa paligid, hinahanap ako.Para pa rin siyang bata na nawawala. Napailing ako sa naisip ko."Totoy!" tawag ko.Nang magtama ang paningin naming dalawa ay awtomatikong nangasim ang kaniyang mukha. Naglakad siya palapit sa akin at sumubo ng ilang pirasong potato chips."Anong kailangan mo? Bakit ka nandito?" tanong niya, puno pa ang bibig habang ngumunguya.Tiningnan ko nang masama ang hawak niyang potato chips. "Ang tigas talaga ng ulo mo. Akin na nga 'yan."
[Devon Serrano]Bago pa lumingon sa direksyon namin si Sir Yuri ay hinatak ko na ang braso ni Kuya Jason para isama siya sa paglabas sa locker room."Miss Serrano!" habol ni Sir Yuri. Dire-diretso lang ang paglalakad namin ni Kuya Jason hanggang sa humarang siya sa dinaraanan namin. "Anong nakita n'yo?" Iyon kaagad ang tinanong niya. I tried so hard not to yell at him. "Frankly speaking, I saw you talking with that demon-like creature, Sir Yuri."He blinked. "Y-You saw...him?""And the black smokes around you," I added. "Ngayon, sigurado na ako na hindi ka tao. Sigurado rin ako na hindi ka dapat pagkatiwalaan.""Devon," he called my name for the first time. "I know it's hard to believe but I don't mean any harm...lalo na sa 'yo.""Kung totoo 'yan, bakit isa sa inyo ang pumatay sa girlfriend ko?" Kuya Jason joined the conversation. I turned my head to Kuya Jason, giving him a questioning look. Paano niya nasabing may kinalaman ang mga katulad ni Sir Yuri sa pagpapakamatay ni Ate De
[Devon Serrano]Ilang segundo na ang lumipas pero walang nagsasalita sa aming lima. Nakaupo kami sa harap ng mahabang mesa. Nasa pinakadulo si Wayne, ang sinasabing lider ng grupo. Nasa kaliwang bahagi si Dylan at ang babaeng naka-crop top habang kami naman ni Kuya Jason sa kanang bahagi. May dalawang tasa ng kape ang nakalagay sa harap namin. "Why don't you introduce yourselves to us first?" Wayne broke the silence. He put his fingers together while he was staring at us."I'm—""Siya si Devon, 'yong nakakita ng mga Nayagi sa totoong anyo nila," sabad ni Dylan sa sasabihin ko. Muntik na tuloy akong mapairap. "Tapos si Kuya Jason naman 'yang kasama niya. Hindi nga ako makapaniwala na naniwala kaagad siya sa akin."Tss. Bakit ba siya ang sumasagot? Sinamaan ko siya nang tingin at nakita niya iyon kaya kinagat niya ang pang-ibabang labi, naghahamon."Bakit ba ikaw ang sumasagot? Ikaw ba ang kausap ni Wayne?" asik ng babaeng katabi niya."Inunahan ko na! Kilala ko 'yang si Devon, eh! M
[Damon Cahill]"Sigurado kang magre-resign ka na?" tanong ko kay Yuri habang pinapanood ko siyang salinan ng alak ang shot glass. Kumukuyakoy lang ako sa tabi niya at kumakain ng potato chips."If that's the only way para hindi ma-involve sa atin si Devon, gagawin ko." Tinungga niya nang isahan ang laman ng shot glass. "Bakit kasi hindi ka na lang magpakilala sa kaniya? Hindi 'yong magtatago ka. Para ka naman kasing ewan.""Matatanggap niya ba ako kapag nagpakilala 'ko sa kaniya?" Napailing siya. "Imposible.""Iyon lang." Kinuha ko ang shot glass, sinalinan iyon ng alak, at tinungga. "Noong malaman niya nga na hindi ako tao, kitang-kita ko sa mga mata niya na diring-diri siya sa 'kin. Kaya...mas mabuting hindi niya na lang alam kung sino ako."Pabagsak kong ibinaba ang shot glass sa mesa. "Tanga mo talaga, brad. Ang talino mo, professor ka tapos nagpapakatanga ka sa babaeng 'yon.""That's love," natatawang sabi niya sabay suntok sa braso ko. "Malabo, eh. Ang tanong: Nararapat ba si
"Magpakita ka. Mas swerte ka nga kasi mag pamilya ka pa," sabi niya maya-maya.Tiningnan ko siya. "Wala ka nang pamilya?"Umiling siya bilang sagot. "Patay na ang mga magulang ko. Wala rin akong naging asawa noong normal na tao pa lang ako. Kahit ngayon, wala akong balak na mag-asawa kasi...sino namang tatanggap sa katulad natin, 'di ba? Sa totoo lang, kaya kita dinala rito para naman may makasama ako. Mahirap din mag-isa, 'no?"Napaismid ako. "Anong akala mo? Titira ako rito kasama mo?""May mauuwian ka ba?" Tinaasan niya ako ng kilay."W-Wala." Umiwas ako ng tingin."Dito ka na lang." Sumandig siya sa upuan at nilagay ang mga kamay sa likod ng ulo. "Kahit huwag ka nang magtrabaho basta may kasama ako rito. Tuturuan pa kitang maging magaling na Nayagi.""Bakit hindi ka na lang kasi maghanap ng babaeng ibabahay mo? Ah, alam ko na. Wala ka pa sigurong nagugustuhang babae."Napatingala siya sa kisame, nakangiti na parang tanga. "Actually, meron. Matagal ko na siyang mahal.""Sino naman?
[Devon Serrano] Tatlong katok mula sa labas ng pinto ang nagpatigil sa akin sa pag-iyak. Wala na siya sa harap ko. Pagkatapos niyang aminin sa akin na siya ang pumatay sa kapatid ko ay naglaho na lang siya bigla. Gustong-gusto ko siyang patayin! Pero paano?! Paano ko gagawin 'yon kung ang kakayahan ko lang ay makita siya?! Wala akong alam sa mga katulad niya at hindi ko rin alam kung ano ang mga kahinaan niya! Narinig ko ulit ang sunod-sunod na pagkatok sa pinto ko kaya inayos ko ang sarili ko bago ko binuksan 'yon. It was Manang Lydia. She was holding an eight-inches panda stuffed toy. "What is it?" I asked her with my voice broken. "Devon, naglinis ako ng dating kwarto ng Ate Deanna mo. Nakita ko 'to." Inabot niya sa akin ang panda pero tiningnan ko lang 'yon. "Anong gagawin ko riyan, Manang Lydia?" The old woman smiled at me. "May voice recorder 'to. Aksidente kong napindot nang pulutin ko sa ilalim ng kama niya. May mensahe siya para sa 'yo." Tiningnan ko ang stuffed toy
"Anonymous Secret Files?" basa ko sa pangalan ng group page na pinakita ni Wayne sa akin sa laptop niya.The group page has more than a million members. Karamihan sa mga post na nakita ko ay tungkol sa depression, anxiety at social issues na nararanasan at napapanahon ngayon, at galing iyon sa mga anonymous sender. "Hindi lang pino-post sa page ang mga confessions ng members namin, dahil bago pa 'yon ilabas, nabigyan na namin ng advice at motivational message ang sender, so they wouldn't do anything that could harm themselves."Napatingin ako kay Wayne nang marinig ang sinabi niya. "So, you spend a lot of time motivating your senders and giving them a piece of advice?""Not really. We use automated response feature to ask the sender first if they need a person to talk to, and then if they replied 'yes', we take the action of motivating them. You know, some of them merely want to share their problems and our group page serves as a breather to them."Wow. Just...wow. Hindi na lang ako
[Devon Serrano]"Hindi mo naman sinabing may girlfriend ka na, anak."This is freaking awkward.I mentally cursed Dylan for introducing me to his mother as her girlfriend. Paalis na sana ako kanina sa bahay nila pero nakita nila ako. Kaya heto kami ngayon at nakaupo sa malawak nilang living room. Ayaw akong lubayan ng titig ng nanay ni Dylan. Panay pa ang ngiti sa akin na para bang nakakita siya ng dyosa."Aalis na po ako." Tumayo na ako bitbit ang bag ko pero hinatak ni Dylan ang likod ng damit ko para umupo ulit ako."Dito ka muna, Babe."Babe? What the fuck?Pinandilatan ko siya ng mata. Sa isip ko ay paulit-ulit ko na siyang sinasaksak. Ngumiti lang siya at nag-type sa cellphone niya. Maya-maya ay tumunog ang cellphone ko at nakitang nag-chat siya sa 'kin.Dylan Cahill:Makisama ka na lang. Hindi ko naman kasalanan na natulog ka pa sa kwarto ko kaya naabutan niya tuloy na may babae akong pinapasok sa kwarto ko. Animal ka.I gave him a deadly glare but he just made a face. I sighed
"Iniisip mo siguro kung bakit hindi siya nakatira dito kasama namin ni Nanay," tanong ni Dylan maya-maya.Pinaikot ko ang mga mata ko. Maghuhula na lang siya tapos mali pa. Hindi na lang ako sumagot kahit pa interesado rin akong malaman."Hindi kasi pwedeng magpakita si Kuya kay Nanay...at hindi rin pwedeng malaman ng lahat na buhay pa siya. Halos lahat ng Nayagi ay nagtatago at hindi nagpapakita dahil nga alam ng mga tao na patay na sila. Pero may ilan sa kanila ang namumuhay nang normal katulad ni Sir Yuri. At si Kuya Damon...gustuhin niya man na makasama ako pero hindi pwede.""Bakit? Namatay ba siyang kriminal noon para magtago siya?" I asked him sarcastically. It was supposed to insult his brother but he looked at me seriously. Mukhang siya ang nainsulto."Tama ka. Nakakulong siya nang mamatay siya sa loob ng selda. Pero mali ka sa sinabi mong kriminal siya." Tumayo siya bitbit ang tray na may mga pagkain. Tapos na pala siya. "Alam mo...lahat ng tao ay may madilim na kwento. Mas
[Devon Serrano]"Hindi mo ba siya dadalhin sa ospital?" tanong ko kay Dylan habang nakatitig kay Damon na ngayon ay nakahiga sa kama. Panay ang ungol niya. Wala siyang suot na damit kaya kitang-kita ko ang malaki at namumulang sugat niya sa dibdib. "Kayang pagalingin ng mga Nayagi ang sarili nila. Kung simpleng sugat lang, magaling na sana kaagad si Kuya. Pero dahil galing sa apoy ng kapwa niya Nayagi ang sugat na 'yan, mabagal ang paggaling niya."I turned my head to Dylan. He was standing beside me while looking at Damon. Mukhang nawala na ang lagnat niya. Kanina ko pa nahahalata na halos ayaw niya akong tingnan."Alam kong galit ka kay Kuya pero kung may balak kang masama sa kaniya, huwag mo nang ituloy," sabi niya habang hindi nakatingin sa akin.I stared at his side profile. He really looked like his brother. Magkaiba nga lang ng hairstyle."Galit ka ba?" tanong ko sa kaniya."Sinong hindi magagalit?" he shot back. "Pinuntahan mo 'ko rito at inakala kong concern ka sa akin kasi
[Devon Serrano]"Tama nga ako...ikaw ang may pakana nito." Nagulat na lang ako nang biglang sakalin ni Damon ang kausap niya at nawala silang dalawa sa paningin ko. Nangibabaw ang pagkabasag ng malaking vase sa likod ko at napalingon ako ro'n.Damon was locking his arm around the other Nayagi's neck but the latter was able to free himself by doing a backflip. They both landed drastically on the floor full of broken pieces of vase.Naunang tumayo ang Nayaging kalaban ni Damon at akmang susugod ulit pero humarang kaagad ako sa kaniya."Ginamit mo 'ko..." gigil na sabi ko sa kaniya.Nakikilala ko siya. Siya 'yong Nayagi na nagsabi sa akin na gamitin ko si Dylan para makilala kung sino ang admin ng Alpas Confession Files. Obviously, he used me to lure out Damon."Ano naman ngayon kung ginamit kita?" nakangising tanong niya. "Hindi ikaw ang pakay ko kaya tumabi ka!"Bago niya pa ako matabig pagilid ay naunahan na siya ni Damon na hindi ko namalayang nakatayo na pala sa likod ko. He purpos
[Devon Serrano]Pinagmasdan ko ang itsura niya. Nakasuot pa siya ng puting t-shirt at blue pajama na may design ng cartoon characters. Gulong-gulo ang buhok niya at putlang-putla ang mukha."Papasukin mo 'ko." Nilampasan ko siya para makapasok sa kwarto niya."Wow. Hindi pa nga ako nakakasagot pero pumasok ka na."I made a disgusted face as I roamed my eyes around his room. Damit dito, damit doon. Controller dito, potato chips doon. Ano ba 'to? Plates niya lang yata ang maayos na nakalagay sa study table."Mas lalo kang magkakasakit dahil sa itsura ng kwarto mo," napapailing na sabi ko.I heard his lazy sigh before he went back to his bed. Patalon ang ginawa niya, una ang mukha. "Pumunta ka ba rito para punain ang kwarto ko? Para ka namang si Mama," reklamo niya habang nakasubsob ang mukha sa unan."Do not compare me to your mother. Kung anak kita, hindi kita iiwan dito kung alam kong may sakit ka.""Nakalimutan ko na Nursing student ka pala. Paranas namang alagaan, oh. Marunong ka b
[Devon Serrano]"Nayagi..." bulong ko kasabay ng pagkuyom ng aking mga kamao.Posibleng ang admin ng Alpas at ang Nayagi na pumatay sa kapatid ko ay iisa.Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip nang maramdaman ko ang presensya ng isang nilalang sa likod ko.Tumayo kaagad ako para harapin kung sinuman ang nilalang na 'yon."Sino ka?!" tanong ko sa Nayagi na kaharap ko.Hindi ko siya kilala. Ibang Nayagi ang kaharap ko ngayon. Nakasuot siya ng itim na muscle tee shirt kaya kitang-kita ko ang mga braso niyang puno ng tattoo. Spiky ang buhok niya at may lip ring sa labi. Nakangisi siya sa akin ngayon.I could feel the shivers in my spine as I stared at his full, black eyes."Gusto mong malaman kung sino ang admin ng grupe page na 'yan?" tanong niya habang humahakbang palapit sa akin. Napaatras ako pero hindi ako nagpakita ng takot."Anong alam mo?" I tried so hard not to stutter. I had to look feisty in front of him.He took another step forward, forcing me to take a step back."Kaya mo bang g
[Damon Cahill]"Buhay pa ba 'yan?""Buhay pa, boss. Gumagalaw pa, eh.""Tirahin na natin 'yan. Ang angas, eh.""H-Huwag..." Umubo ako nang may kasamang dugo, pilit kong hinahabol ang aking paghinga. "M-May kapatid ako...""Pa'no 'yan? Wala kaming pakialam!" Nangibabaw ang mala-demonyong pagtawa ng lalake."Tapusin na natin 'yan!"Ilang saglit pa ay naramdaman ko ang pagbaon ng matulis na bagay sa sikmura ko. Paulit-ulit 'yon at wala akong ibang nagawa kundi ang sumigaw sa sakit.Biglaan ang pagbangon ko habang naghahabol ng hininga. Tumutulo pa ang pawis mula sa noo ko.Luminga ako sa buong paligid at kaagad akong nasilaw sa liwanag ng araw na sumisilip sa bintana ng sala. Unti-unti kong naalala ang nangyari kagabi: ang pagsugod ni Leon, ang pagpapakain niya ng bulaklak kay Yuri at ang pagsaksak niya sa akin.Kaagad kong tiningnan ang sugat sa hita ko at nakitang magaling na 'yon."Yuri?" tawag ko sa kaniya nang makitang nakahandusay siya sa sahig, hindi gumagalaw.Gumapang ako palapi
[Rayver Cahill] "Ang dadrama naman ng mga 'to," nakasimangot na bulong ko habang binabasa ang confession ng mga sender ko. "Puro drama wala namang silbi." Tumunog ang phone ko na nakalagay sa gilid ng laptop. Napabuga ako ng hangin nang makitang si Dylan 'yon. Ano na naman kayang nagawa ko? Palagi naman siyang galit tuwing tumatawag siya. "Napatawag ka?" bungad ko nang sagutin ko ang tawag. "Umamin ka nga sa akin, ikaw ba ang pumatay do'n sa kapatid ni Devon?" Halatang galit siya dahil ang taas ng boses niya, makasigaw wagas. "Saan mo nakuha 'yan?" kalmadong tanong ko. "Sagutin mo na lang! Alam mo bang ikaw ang kauna-unahang Nayagi na iha-hunting namin at papatayin?! Hindi ka nag-iingat! Hindi mo ba alam na nakakakita ng Nayagi si Devon?!" Kinamot ko ang aking sentido at humikab. "Hayaan mo na. Sinadya ko naman na magpa-hunting sa kaniya. Hindi ko lang inasahan na sasali siya sa grupo n'yo. Ano, kaya mo ba ako tinawagan para ipapatay sa grupo mo?" "Tanga ka ba? Magtago ka
[Devon Serrano] "Matangos ang ilong... medyo singkit na mga mata...manipis na labi...matulis ang panga...saka makapal na kilay...okay na ba 'to?" Ipinakita ni Dylan sa akin ang isang sketch ng mukha ng Nayaging nakaharap ko. Kaming dalawa lang ngayon ang magkaharap habang nasa kabilang dulo ng mesa si Scarlet at Wayne, nakikipag-usap sa mga sender nila via chat. "Kapalan mo pa nang kaunti ang kilay," wika ko sa kaniya. "At 'yong bangs niya, nakaharang sa kanang mata...parang ganito." Dumukwang ako sa mesa para abutin ang buhok niya. "O-Oy! Anong ginagawa mo?!" Inilag kaagad niya ang ulo niya kaya umupo na ulit ako nang maayos at pinagmasdan ang mukha niya. "B-Bakit ganyan ka makatingin? Crush mo ba 'ko, ha?!" "Tangina, Dylan, nasa kabilang dulo kami ng mesa pero rinig na rinig ko 'yang boses mo!" angil ni Scarlet habang nakaharap sa isang laptop. "Ito kasi si Devonyo, eh!" Tinuro niya ako na parang batang nagsusumbong. "Ngayon ko lang kasi napansin..." wika ko nang hindi ina