บททั้งหมดของ กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา: บทที่ 61 - บทที่ 70

หนุ่มสาวราวเจ็ดถึงแปดคนยืนห้อมล้อมเตียงผู้ป่วยที่เพิ่งฟื้นตัวอย่างสืบสาย  ดูจะน่าอึดอัดสักหน่อยสำหรับผู้พบเห็น  แต่มันกลับเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นสำหรับเขา  พัศวีเปิดประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนๆ พร้อมหน้าพร้อมตา  พรีม  เดินตามเขาเข้ามาอย่างเคอะเขินทันทีที่ธนญและนับหนึ่งมองเห็นพรีม  พวกเขาต่างอึ้งไป นิ่งงันไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมา  ว่าดีใจที่ได้พบกับพรีม หากแต่เป็นอารมณ์มึนงงสงสัย  ว่าทำไมพวกเขาถึงมาด้วยกัน  ในอดีตพรีมตั้งป้อมเป็นอริกับนับหนึ่งเพราะแอบหลงรักธนญ เธอกันท่าและหาเรื่องนับหนึ่งอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งจบการศึกษา  แต่เมื่อเวลาผ่านไปต่างฝ่าย ต่างก็ค่อยๆ ลืมกันไป  จนไม่หลงเหลือความบาดหมางใดๆค้างคาอยู่ในใจกันอีก  หากแต่ความตะขิดตะขวงใจที่ไม่ได้เจอกันนาน  จึงยังไม่รู้ว่าจะวางสีหน้าแบบใดให้กันและกันมัสยาซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ณัฐการ สะกิดณัฐการเบาๆ  เมื่อเห็นพัศวีควงคู่มากับสาวที่พวกเธอคุ้นหน้าคุ้นตา   และดูท่าทางจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษ“ดูสิว่าฉันพาใครมาเยี่ยมนาย”

อัญชิสากลืนอาหารเข้าไปได้ สองถึงสามคำ  ก็มีทีท่าว่าจะอาเจียน  เธอลุกไปที่ห้องน้ำ  ไม่สามารถเดินได้เร็วอย่างที่คิด  จึงต้องใช้มือข้างหนึ่งปิดปากตัวเองไว้ให้สนิท  เพื่อไม่ให้สำรอกออกมาเลอะเทอะ  แม้จะมีเมือกเหนียวซึมล้นออกมา  แต่ก็ทันปล่อยลงโถชักโครกอัญชิสาอาเจียนจนเส้นเลือดและเส้นเอ็นบริเวณลำคอเรียวเล็กขึ้นสันนูน  อาการมวนในท้องกระอักกระอวน  เพราะอาการท้องว่าง  ทำให้เมื่อมีอาหารลงไปในกระเพาะ  จึงเกิดปฏิกิริยาท้องไม่รับ  ดันสิ่งที่เข้าไปออกมาโดยอัตโนมัติชนแดนเดินตามมาดูช้าๆ ภาพที่เห็นอัญชิสาเกาะขอบโถ  และโก่งคออาเจียนอย่างทรมาน จนน้ำหูน้ำตาไหล  ส่วนที่มือหนึ่งกุมอยู่ที่ท้องของตัวเอง  เพราะมีอาการจุกเสียด“เหมือนคุณจะมีอาการโรคกระเพาะร่วมด้วย”ชนแดนหยุดนั่งลงข้างๆ  ก่อนจะช่วยลูบหลัง  และประคองเธอมาที่อ่างน้ำ  เพื่อล้างปากและล้างคราบเศษอาหารและคราบอาเจียนต่างๆ ที่คาวคุ้ง  เหงื่อบนหน้าผากที่เกาะพราว  เพราะอาการเครียด  และความเหนื่อยล้า และทรมาน

เขตรัฐพามินตราขึ้นมายังห้องผู้ป่วยของตรีวิทย์  เมื่อเปิดประตูเข้าไป  พบว่ามีเพียงธนัญญา นั่งเฝ้าตรีวิทย์อยู่เพียงลำพัง“คนอื่นไปไหนกันหมดครับ  ทำไมคุณถึงอยู่คนเดียว”“คนอื่นๆ ไปห้องพี่สืบสายกันหมดแล้ว  กลัวว่าพวกคุณขึ้นมาจะไม่เจอใคร  ฉันเลยอาสานั่งเฝ้า  เพราะกลัวตาวิทย์ฟื้นขึ้นมาแล้วไม่เห็นใคร”สายตาที่ธนัญญามองเขตรัฐ และมินตราเต็มไปด้วยคำถาม  เขตรัฐเข็นมินตราเข้าไปนั่งที่ข้างเตียง“มินเฝ้าคุณตรีวิทย์ไปก่อนแล้วกัน  พี่กับคุณนัญจะไปเยี่ยมคุณสืบสายก่อน”“ค่ะ”มินตรารับคำสั้นๆ  เธอเอาแต่มองหน้าที่หลับใหลของตรีวิทย์ด้วยความเป็นห่วง  ผิวขาวซีดเซียวของเขายามนอนสงบนิ่ง  ทำให้เธอเป็นห่วงขึ้นมา  และสงสารเขาจับใจ  อาจเพราะเขาเป็นทายาทของสินธรธนารักษ์  การที่เธอท้องกับเขา  คงทำให้เขาเครียดมากจริงๆ ธนัญญาเดินตามเขตรัฐออกมาเงียบๆ  โดยไม่พูดอะไร  ก่อนจะเข้าในลิฟท์  เพื่อไปชั้นบนที่สืบสายนอนพักฟื้นอย

เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้  ตรีวิทย์จึงขอออกจากโรงพยาบาลทันที  เพราะเขาเป็นห่วงมินตรา  ตรีวิทย์พยายามจะดึงสายน้ำเกลือออกจากแขนด้วยตัวเอง  แต่นับหนึ่งและธนญห้ามไว้  ก่อนจะเรียกพยาบาลเข้ามาเอาออกให้  ในเมื่อห้ามไม่อยู่  จึงปล่อยเขาไป  ตรีวิทย์สวมเสื้อผ้าสำรองที่ธนญเตรียมไว้ให้สำหรับวันออกจากโรงพยาบาล  ซึ่งกำหนดการณ์คือวันพรุ่งนี้  แต่เมื่อน้องชายดึงดัน  เขาก็ไม่ห้าม  แค่เป็นห่วงแผลที่ศีรษะของเขาเท่านั้น“ผมจะไปดูเขา  ปกติมินตราไม่ใช่คนเงียบแบบนั้น  การที่เขาเงียบ  แสดงว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่  ผมกลัว”“คุยกับมินตราดีๆ ค่อยๆ คุยด้วยเหตุและผล  มินตราไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล  และใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ สู้กับเธอสิคะคุณตรีวิทย์”“ครับ” มินตรากลับมาถึงห้อง ด้วยอารมณ์โกรธ เธอถูกนางอนงค์นาถดูถูกด้วยสายตาไม่พอ  ยังกล่าวคำดูถูกว่าไม่มีหัวนอนปลายเท้า  สำหรับคนร่ำรวยในสังคมมันสำคัญมากนักหรือ  เธอก็มีพ่อมีแม่  แถมท่านทั้งส

เมื่อเห็นว่าอัญชิสาและครอบครัวคลายกังวลลงมาก  ชนแดนจึงปลีกตัวออกไป  หาซื้อเครื่องดื่มมาให้เพราะตั้งแต่มาถึง  พวกท่านคงจะมัวแต่เป็นห่วงอาการของลูกจนไม่ได้คิดถึงตัวเองการแต่งกายสบายๆ ของชนแดน  เป็นที่สะดุดตาของเจ้าหน้าที่หมอและพยาบาลเวรดึกเป็นอย่างมาก  เพราะไม่เคยเห็นเขาในเสื้อผ้าเครื่องกายเช่นนี้มาก่อน  นอกจากชุดกีฬา และชุดทำงานปกติ  ทุกคนต่างยิ้มทักทายเขา  ชนแดนออกจะเขินสักเล็กน้อยที่เขาอยู่ในสภาพนี้ไม่นานชนแดนก็กลับมาพร้อมกับน้ำดื่ม กาแฟร้อน นมอุ่นๆ และของว่างทานรองท้องแก้หิว  เพราะร่างกายที่ตื่นขึ้นมากลางดึกทั้งที่เป็นเวลานอนพักผ่อน  มักจะแสดงอาการหิวที่มากกว่าอาการหิวในเวลาปกติ“เครื่องดื่มครับกับของว่างรองท้อง  ผมไม่ทราบว่าพวกท่านชอบดื่มแบบไหน  ก็เลยเลือกเป็นกาแฟร้อนกับนมอุ่นมาให้  ส่วนของคุณกาแฟร้อนนี่แก้แฮงค์”ชนแดนวางเครื่องดื่มและของว่างในกล่องที่บรรจุถุงกระดาษรักษ์โลกไว้ที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่  ก่อนจะยื่นกาแฟร้อนแก้วหนึ่งให้อัญชิสา  อัญชิสาส่งสายตาตำหนิเขาที่ บ