บทที่ 65

เมื่อออกมาจากห้องทำงานของนับหนึ่ง  มินตราเข่าแทบทรุด เพราะไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน  มินตราค่อยๆพยุงร่างที่อ่อนแรง  นั่งลงเก้าอี้ทำงานของตัวเองช้า  ใบหน้าซีดเผือด  หายใจไม่ออก  เพราะมันอั้นและจุกอยู่กลางอก  น้ำตาคลอเอ่ออยู่ที่เบ้า  มินตราพยายามกระพริบตา  เพื่อกั้นให้น้ำตากลับเข้าไปข้างในไม่ให้ไหลออกมา

มินตรานึกถึงวันแรกที่ได้เจอกับตรีวิทย์  จนเลยเถิดไปถึงการมีสัมพันธ์ที่ไม่ใครรู้  ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน  แม้จะเพราะเรื่องบนเตียง  แต่ความผูกพันมันเริ่มก่อตัวทีละนิด  จนเปลี่ยนเป็นความชอบ  แต่เธอยังไม่ได้มั่นใจว่ามันคือความรักไหม  เธอรักตัวเองและครอบครัวมากกว่า  พยายามคิดอยู่เสมอว่าตรีวิทย์ก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไป  ที่ยังไม่พร้อมรับผิดชอบเด็กคนหนึ่ง หรือการมีชีวิตคู่  เพราะวัยที่เพิ่มผ่านพ้นวัยรุ่นเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ไม่นาน

ตรีวิทย์ ตื่นจากอาการเมามาย  ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง  เสื้อผ้ายับยู่  เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา  ที่ปาเข้าไปเกือบบ่ายสอง &nbs