บทที่ 72

ชนแดนมองหน้าอัญชิสาในความมืด  เขาเริ่มรู้สึกแปลกใจ  ที่เธอเริ่มกลัวคนแปลกหน้า  แต่เมื่อรู้ว่าเป็นเขา  เธอกลับผ่อนคลายลงง่ายๆ  เมื่อนึกถึงครั้งแรกที่ได้พบกัน  ทั้งที่เขามากับผู้หญิงคนอื่น  เธอยังกล้าที่จะแย่งเขาไปจากผู้หญิงคนนั้นอย่างหน้าตาเฉย  แสดงความต้องการเขา  โดยไม่ได้รู้สึกกลัวหรือต่อต้านเลยสักนิด

“ปกติไม่กลัวคนแปลกหน้าไม่ใช่หรือ  ทำไมวันนี้ถึงตื่นเต้นนักล่ะ”

อัญชิสาได้แต่เงียบ  คำพูดของเขากำลังค่อนแคะเธออยู่  แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าที่ชัดเจน  แต่ประกายสะท้อนในแววตา มันวาววับอยู่ตรงหน้า  เสียงลมหายใจแผ่วเบา  และเสียงหัวใจตึกตัก อาการวิงเวียนเหมือนจะเป็นลม

“ปล่อย ฉันหายใจไม่ออก”

“จะให้ผ่ายปอดให้หรือ”

ชนแดนเหยียดยิ้มในความมืด  แม้จะมองไม่เห็นแต่ก็รู้สึกได้  อัญชิสาถูกเขาล้อเลียนครั้งแล้วครั้งเล่า  เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดอยู่ภายใน และพยายามจะพลิกกาย  แต่ชนแดนไม่ยอม  เพราะร่างกายที่แข็งแกร่ง  ทำให้แรงหญิงสาวไม่อาจสู้