แชร์
บทที่ 80
อังคณาที่ถูกกักไว้ในห้องพักฟื้นผู้ป่วย ดินงุ่นง่านไปมา ทั้งอึดอัดและหงุดหงิด เปิดประตูออกไป บอร์ดี้การ์ดก็ยังยืนเฝ้าคุมอยู่ถึงสองคน
“ฉันอยากออกไปข้างนอก จะให้ฉันอุดอู้อยู่แต่ในห้องได้ยังไง”
“เจ้านายสั่งห้ามคุณหนูออกไปไหนทั้งนั้นครับ กลับเข้าไปในห้องด้วยครับ”
อังคณาพยายามดื้อรั้นจะออกจากห้องให้ได้ แต่บอร์ดี้การ์ดสองคนก็ทำตามคำสั่งนายใหญ่อย่างเคร่งครัดเช่นกัน เธอกลับเข้าห้องด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด และพยายามคิดหาวิธีที่จะออกไปให้ได้ อังคณาเอาแต่นั่งชันเข่าอยู่บนเตียง เมื่อคิดบางอย่างออก ก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาทันที
“มาหาฉันที่โรงพยาบาลหน่อย”
“มีอะไรหรือเปล่า”
“มาเถอะน่าไม่ต้องถาม”
ธนัญญาได้แต่ยืนงง เมื่ออังคณาโทรมาสั่งให้เธอเข้าไปหาที่โรงพยาบาลราวกับเป็นเจ้านาย แต่พอถามหาเหตุผล กลับตัดสายไปเสียดื้อๆ เธอจะทนกับเธอได้อีกนานแค่ไหน ทั้งที่รู้ความจริงที่เธอเป็นคนวางแผนทุกอย่าง&
บทที่เกี่ยวข้อง
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 81
อาหารที่ถูกทิ้งไว้ก่อนหน้า กลายเป็นเสบียงเพิ่มขุมกำลังให้กับพวกเขา หลังจากพักยกและอาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อย ทั้งหิวและเหนื่อย อาหารธรรมดากลายเป็นอาหารชั้นยอดทันที ช่วงเวลาแห่งความสุขทำให้ลืมเรื่องกังวลใจไปหมดสิ้น“หมอชนแดนคบกับคุณอัญชิสาจริงจังหรือคะ”“ทำไมคุณคิดว่าไม่จริงจังล่ะ”“คุณอัญชิสาอายุมากกว่าพี่นญอีกนะคะ อายุที่ห่างกันมาจะไม่เป็นอุปสรรคหรือ”“ก็อาจ แต่บางครั้งคนเรามักชอบอะไรที่แตกต่าง ความชอบมันห้ามกันไม่ได้หรอก”“เหมือนหมอชนดูลำบากใจยังไงไม่รู้”“คุณเอาใจใส่น้องชายผมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เพิ่งเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเองไม่ใช่เหรอ”เขตรัฐแกล้งแหย่ธนัญญาที่ดูเหมือนจะสนใจน้องชายเขาเป็นพิเศษ หรือกำลังซ้อมทำตัวเป็นพี่สะใภ้ ระหว่างที่ช่วยกันเก็บจานชามล้างทำความสะอาด“ก็สังเกตจากวันนี้เรื่องที่จะพาคุณอัญไปพบคุณแม่ เหมือนคุณหมอชนอึดอัด มันทำให้ฉันนึกถึงตัวเองตอนนั้น”ธน
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 82
ธนญแจ้งกำหนดการของเขากับนับหนึ่งแก่สพล ที่จะเดินทางไปดูงานวิจัยที่ขุนวางทั้งสัปดาห์ โดยจะเดินทางเย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน ให้เลขาสพลช่วยจองเที่ยวบินไปกลับให้เขากับนับหนึ่งด้วย รวมถึงจองรถยนต์สำหรับใช้เดินทางไปตามที่ต่างๆ ระหว่างอยู่ที่นั่นเมื่อถึงสนามบิน หากมีงานด่วนหรือเอกสารที่ต้องรีบเซ็นให้รีบนำเข้ามา และระหว่างที่เขาไม่อยู่ให้ทำเมล์แจ้งมอบหมายให้รองธนาเป็นผู้อนุมัติเซ็นเอกสารแทนในระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น ตรีวิทย์ก็ขออนุญาตลาพักร้อนด้วยเช่นกัน ด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ธนญเองก็เข้าใจ หากแต่ไม่ได้แสดงออกต่อหน้าพนักงานคนอื่น รวมถึงสพล ที่แม้จะรู้ว่าตรีวิทย์คือน้องชายของธนญ หากแต่ธนญเองก็ไม่เคยแสดงออกถึงความลำเอียงหรือไม่เป็นธรรมต่อลูกน้องให้เขาเห็น ธนญเพียงแค่กำชับตรีวิทย์ให้ช่วยสพลเคลียร์งานก่อนลาพักให้เรียบร้อยก่อนแต่เมื่อมีโอกาสอยู่ด้วยกันตามลำพัง เขาจึงได้มีโอกาสถามไถ่ตรีวิทย์ ว่าเตรียมตัวอย่างไรในการไปพบพ่อแม่ของมินตรา และซักซ้อมเรื่องที่ควรพูดหรือไม่ควรพูดกันให้ดีด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 83
ตรีวิทย์ฉายเดี่ยวมาที่อินดีสผับ ในฐานะน้องชายของธนญ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและพนักงานต้อนรับที่อยู่ด้านหน้าจึงต้องจำเขาได้ และรู้จักเขาเป็นอย่างดี เขาถูกพาไปยังโต๊ะประจำของธนญและผองเพื่อน บรรยากาศต่างๆ ทำให้เขาเริ่มสนใจ มองไปรอบๆ ผู้คนที่อยู่ในนี้ล้วนแต่คุ้นหน้าคุ้นตาในข่าวสังคมและธุรกิจ แม้เขาจะไม่ค่อยได้สนใจมากนัก หากแต่ต้องรอบรู้ เพื่อช่วยในเรื่องธุรกิจตามที่ธนญเคยแนะนำหญิงสาวส่วนใหญ่ไม่ใช่สาวหน้าตาดี แต่ส่วนใหญ่มีบุคลิก การศึกษา เสื้อผ้าหน้าผม ที่ดูมีรสนิยม จึงทำให้ดูสวยงามกันไปหมด จนกระทั่งเขาได้สะดุดตาไปที่สาวนางหนึ่งที่สวยจริงๆ สำหรับเขา เธอดูเร่าร้อนและเจิดจรัส โดดเด่นท่ามกลางกลุ่มคนชายหญิงที่ดูเรียบง่ายเกศิตาและสหัสวรรษ รวมถึงพนักงงานสาวนิอร เจ้าหน้าที่ให้คำปรึกษาด้านการลงทุน และชายหญิงอีกสองถึงสามคน สหัสวรรษได้พาลูกค้ากลุ่มนักลงทุนมือใหม่ ที่อยู่ในความดูแลของนิอร ที่ได้รับผลกำไรในไตรมาศที่ผ่านมา ซึ่งรวมถึงเกศิตาที่เธอได้ลงทุนเป็น
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 84
อัญชิสาขับรถให้กับชนแดน เนื่องจากเขาเหนื่อยเกินไปที่จะขับรถเองเพื่อไปเข้าเวรที่อีกโรงพยาบาล หลังจากออกจากห้องผ่าตัด เธอปล่อยให้เขาได้นอนพัก เพราะตลอดทั้งคืนเขายังไม่ได้นอนเลยเมื่อถึงโรงพยาบาล อัญชิสาแตะเขาเบาๆ ก่อนจะเขย่าเพิ่มแรงขึ้นอีกหน่อย เพราะดูเหมือนเขาจะหลับลึกมาก ทันทีที่อัญชิสาเริ่มเขย่า ชนแดนก็ลืมตาตื่นขึ้นด้วยอาการงัวเงีย เขาเอามือทั้งสองกุมหน้าไว้ เพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น“เหนื่อยมากเหรอคะ”“นิดหน่อยครับ ไม่นอนมาสองคืนติดแล้ว พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปบ้านแม่นะ คุณอย่าลืมกลับบ้านไปหาคุณพ่อด้วย ท่านสั่งไว้จำได้ไหม ว่าท่านจะฝากของไปให้แม่ผม ฝากเรียนท่านด้วยว่าผมไปด้วยตัวเองไม่ได้ เพราะเข้าเวรยาว พรุ่งนี้ต้องขับรถ ต้องขอพักเอาแรงเสียหน่อย”“ค่ะ งั้นคุณไปพักในห้องทำงานก่อนแล้วกัน ฉันไปซื้อเครื่องดื่มกับอาหารเช้าให้”เมื่อลงจากรถแล้ว ชนแดนไม่ลืมเตือนอัญชิสาเรื่องสำคัญ&nbs
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 85
ธนญและนับหนึ่งหลังจากเดินทาง ออกจากสนามบิน พวกเขาตรงไปยังโรงแรมที่พักใกล้ๆ ทัน โดยรถยนต์และโรงแรมที่พัก สพลได้จัดเตรียมไว้ให้พวกเขาล่วงหน้าเรียบร้อย จึงไม่ต้องเสียเวลาอยู่ที่สนามบินนานนัก พวกเขามีเวลาพักผ่อนได้เต็มที่ เพราะต้องออกเดินทางแต่เช้าตอนรุ่งสางเพื่อขึ้นดอยธนญและนับหนึ่งนั้นเดินทางมาล่วงหน้า เพื่อใช้เวลาอยู่ด้วยในช่วงวันหยุดเสาร์และอาทิตย์ด้วยกันเต็มที่เหมือนเช่นในอดีต ในบรรยากาศท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามของป่าเขา ก่อนจะลุยงานต่อในเช้าวันจันทร์ที่ศูนย์วิจัยพันธุ์พืชแม้จะนอนพักแค่หนึ่งคืนในช่วงสั้นๆ แต่สหพลก็จองห้องพักหรู และสะดวกสบายเป็นส่วนตัวให้กับพวกเขา ทั้งบรรยากาศและความสวยงามแบบพื้นเมืองระหว่างที่ทำการเช็คอินห้องพักอยู่นั้นใครคนหนึ่งก็เข้ามาทักทายนับหนึ่งด้วยความดีใจ ที่พบเธอ ตอนแรกนั้นนับหนึ่งจำเขาไม่ได้ ทำให้ชายหนุ่มต้องไล่เรียงเหตุการณ์ จนทำให้นับหนึ่งยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า“ผมเมืองเหนือไงครับ เราเคย
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 86
มัดกล้ามเนื้อที่ไหลลื่นไปด้วยของเหลวถูกกำแน่นอยู่ในฝ่ามือหนา ที่ขยับขึ้นลงช้า เป็นจังหวะ ร่างที่ยืดตรงทรงตัวด้วยเข่า ผงาดอยู่ตรงหน้าค่อมร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของธนัญญา ดวงตาหรี่มองจุดยุทธศาสตร์ของเขาที่กำลังขยับรุกแรงปรารถนาด้วยตัวเอง ธนัญญาจึงพยุงกายขึ้นนั่งตัวตรงหลังพิงหัวเตียง ก่อนจะใช้มือเอื้อมไปสัมผัสเอ็นเนื้อที่แสนยืดหยุ่น แกะนิ้วของเขาออกช้าๆ และครอบครองมันด้วยนิ้วเรียวเล็กของธนัญญา จนเขตรัฐต้องครางกระเส่าออกมาก หัวแม่มือที่บี้บดปลายมนทำให้เขตรัฐถึงกับโค้งตัวลง ด้วยความเสียวซ่านธนัญญายืดตัวเข้าไปจูบที่ริมฝีปากของเขาที่กำลังเผยอ เธอดูดดื่มจนกลืนกินเสียงครางกระเส่าหายเข้าไปในลำคอ ก่อนจะผละลงมาจูบและดูดดื่มปลายมนที่กำลังชูคอหลอกล่ออยู่ตรงหน้า ความอบอุ่นนุ่มละมุนของลิ้นที่โอบรัดลำเนื้อแก่นกาย ทำให้เขาทรมานเกร็งแน่น อีกทั้งปลายนิ้วเล็กเรียวที่กำลังบีบรัดตามจังหวะเข้าออก สร้างแรงกระสันเหนือคำบรรยาย“อ่า ธนัญญาผมสามารถทำมันได้อีก รอบนี้หนักหน่วงเหลือเกิ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 87
นางแก้วผกาแม่ของแดนดินเฝ้ามองกลุ่มคนที่นั่งอยู่เต็มโถงเรือนเล็ก ซึ่งเป็นที่พักของลูกชายคนกลางอย่างไม่ไว้ใจนัก ในขณะที่แดนดินเดินตรงมาทางประตูหลังบ้านที่สามารถเลื่อนบานกระจกเปิดโล่ง ชมทิวทัศน์บึงบัว สำหรับพักผ่อนหย่อนใจสำหรับครอบครัว เขาวางร่มคันใหญ่ไว้ที่ระเบียงไม้ และเปิดประตูเลื่อนเข้ามาภายใน“ปลอดภัยแน่เหรอตาดิน”“ผมว่าพวกเขาไม่มีพิษมีภัยหรอกครับแม่ ดูจะกลัวผมเสียมากกว่า”เขาตอบแม่อย่างใจเย็น แถมหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อนึกถึงสายตาของลายน้ำที่ดูหวาดระแวงต่อเขา“แล้วเป็นใครกันล่ะ ถามไถ่กันดีหรือยัง”“ไม่ทราบเหมือนกันครับแม่ รู้แต่ชื่อเล่น กับเป็นนักท่องเที่ยวมาจากกรุงเทพฯ ทำไมมาเดินตากฝนเรื่องอื่นๆ ยังไม่ได้ถาม ผู้หญิงสามคนผู้ชายสี่คน”แม่ของเขาตีที่ต้นแขน ที่เขาชะล่าใจเกินไป ไม่ถามไถ่คนแปลกหน้าให้ละเอียด แถมยังพาเข้าบ้าน และปล่อยให้อยู่กันตามลำพังอีก“พี่เขตกับนายชนถึงไหนแล้วครับแม
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 88
เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ธนัญญาก็นำเสื้อผ้าข้าวของออกจากระเป๋า เพื่อนำออกมาแขวนไว้ในตู้ รวมถึงของใช้ส่วนตัวอื่นๆ ที่เตรียมมาด้วย และไม่ลืมที่จะจัดการข้าวของ ของเขตรัฐด้วยเช่นกัน“แม่คุณดูท่านจะชอบคุณอัญนะคะ”“คุณอัญเป็นคนอัธยาศัยดี เข้ากับคนง่ายน่ะ”“แต่ท่านไม่ค่อยคุยกับฉันเลย”“น้อยใจแม่ผมเหรอ แม่ไม่รังเกียจคุณหรอก ไม่ต้องกังวล แม่อาจจะแค่เกร็ง เพราะคุณเป็นลูกสาวเศรษฐี”เขตรัฐปลอบใจ พร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่นให้ธนัญญา แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่ธนัญญาอาจดูเข้าถึงยากสำหรับแม่ของเขาที่ใช้ชีวิตในชนบทมานาน“แล้วนัญควรทำยังไง”“ไม่ต้องทำอะไรมาก เป็นตัวคุณเองนั่นแหละ อย่าเสแสร้งหรือแกล้งทำ ไม่ต้องพยายามฝืนตัวเอง แม่ผมไม่ชอบคนที่ฝืนตัวเองเท่าไหร่หรอก ชอบก็บอกชอบ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ แม่ผมเป็นคนตรงๆ เข้าใจง่าย”“ค่ะ”ธนัญญารับคำ ฉีกรอยยิ้มเรียกความมั่นใจให
บทล่าสุด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 154
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 153
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 152
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 151
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 150
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 149
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 148
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 147
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 146
