บทที่ 71

อังคณาร้องเสียงหลง  ด้วยความตกใจ  ที่คงทรัพย์ลุกขึ้น  แต่เขากลับตรงไปเปิดประตูและออกไปจากห้อง  โดยไม่พูดอะไร  ทำให้อังคณาปล่อยลมหายใจอย่างรวดเร็ว  ก่อนจะล้มตัวลงนอนเพราะเริ่มรู้สึกปวดที่แขนและหน้าอก  ทั้งที่หมอนยังหล่นอยู่บนพื้น  เมื่อนึกถึงดวงตาของคงทรัพย์ที่จ้องมองเธอ  ก็รู้สึกหวั่นใจขึ้นมา  เธอไม่เคยกลัวใคร  แต่สำหรับคงทรัพย์เธอพยายามที่จะไม่กลัวเขา  แต่ทุกครั้งที่เห็นสายตาเย็นชาที่จ้องมองมา  มันกลับทำให้ใจสั่น และหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที

“จ้องยังกับอาฆาตกันมาแต่ชาติปางก่อน”

อังคณาบ่นพึมพร่ำกับตัวเอง  พยายามข่มตาให้หลับ  แต่ก็ไม่อาจลืมหน้าของเขาได้  คงทรัพย์เป็นใครกัน  เธอรู้แค่ว่าเขาเป็นเพื่อนของธนญ  พี่ชายของธนัญญา  แต่ดูจากบุคลิกของเขา  คงไม่ใช่เพื่อนธรรมดาอย่างแน่นอน  และดูออกจะไปทางน่ากลัวเกินไปเสียด้วยซ้ำ

มินตรากับตรีวิทย์หลังจากหลบอังคณามาได้  มินตรารีบพาตรีวิทย์ไปทำแผล  เนื่องจากการยื้อยุดฉุกกระชาก  ทำให้แผลที