บทที่ 61

พรีม  ลงจากรถอย่างว่าง่าย  เธอตกตะลึงกับความโอ่อ่ากว้างขวาง  ที่แตกต่างจากภายนอกอย่างสิ้นเชิง  พรีมมองไปรอบๆ โรงจอดรถขนาดใหญ่หน้ากว้าง ที่สามารถจอดรถได้กว่าสี่ถึงห้าคัน  ด้านหลังของรถยนต์สามคันที่จอดอยู่  เป็นประตูไม้บานคู่ขนาดใหญ่ 

พรีมต้องตกตะลึงกับการตกแต่งภายในของเขา เพราะเมื่อประตูบานใหญ่ที่เปิดออก  คือห้องรับแขกกึ่งห้องนั่งเล่นสบายๆ ไม่มีแบบแผนนัก เพดานบุฝ้ากันความร้อน และติดตั้งแอร์คอนดิชั่นราวกับอยู่ในบ้านจริงๆ  แม้จะไม่มีหน้าต่างให้มองเห็นทิวทัศน์ภายนอก  แต่กลับไม่รู้สึกว่าขาดสิ่งใดสักนิด  โกดังที่เป็นแนวลึกถูกวางโครงสร้างใช้สอยได้มากมาย  มีพื้นที่จัดให้เป็นสวนเล็กๆที่อยู่ถัดไปด้านใน  กั้นด้วยผนังกระจกใส ที่มีหลังคาโปร่งแสงให้แดดส่องลงมาถึง  ราวกับสตูดิโอที่เซ็ตฉากไว้สำหรับการถ่ายทำภาพยนต์  แต่เขากลับทำมันให้เป็นที่อยู่อาศัยได้จริง 

“ว้าว! ไม่อยากเชื่อ  นายทำได้ยังไง”

“โกดังสินค้าเก่า  เมื่อก่อนเป็นพื้นที่โรงงานเล็กๆ ตั้งแต่สมัยคุณปู่  พอกิจก