บทที่ 62

หนุ่มสาวราวเจ็ดถึงแปดคนยืนห้อมล้อมเตียงผู้ป่วยที่เพิ่งฟื้นตัวอย่างสืบสาย  ดูจะน่าอึดอัดสักหน่อยสำหรับผู้พบเห็น  แต่มันกลับเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นสำหรับเขา  พัศวีเปิดประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนๆ พร้อมหน้าพร้อมตา  พรีม  เดินตามเขาเข้ามาอย่างเคอะเขิน

ทันทีที่ธนญและนับหนึ่งมองเห็นพรีม  พวกเขาต่างอึ้งไป นิ่งงันไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมา  ว่าดีใจที่ได้พบกับพรีม หากแต่เป็นอารมณ์มึนงงสงสัย  ว่าทำไมพวกเขาถึงมาด้วยกัน  ในอดีตพรีมตั้งป้อมเป็นอริกับนับหนึ่งเพราะแอบหลงรักธนญ เธอกันท่าและหาเรื่องนับหนึ่งอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งจบการศึกษา  แต่เมื่อเวลาผ่านไปต่างฝ่าย ต่างก็ค่อยๆ ลืมกันไป  จนไม่หลงเหลือความบาดหมางใดๆค้างคาอยู่ในใจกันอีก  หากแต่ความตะขิดตะขวงใจที่ไม่ได้เจอกันนาน  จึงยังไม่รู้ว่าจะวางสีหน้าแบบใดให้กันและกัน

มัสยาซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ณัฐการ สะกิดณัฐการเบาๆ  เมื่อเห็นพัศวีควงคู่มากับสาวที่พวกเธอคุ้นหน้าคุ้นตา   และดูท่าทางจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

“ดูสิว่าฉันพาใครมาเยี่ยมนาย”

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อเรื่องนี้บน Application