All Chapters of Unraveled Puzzle: Chapter 1 - Chapter 10

 This is a story from the writer's imagination, hence this is purely fictitious. It is drizzled with a bit of reality to keep it fit for your imagination. All realistic nouns are purely used for fictional purposes, do not take it seriously.  Space and time have been rearranged to suit the convenience of the story and with the exception of public figures. This story is under the writer's ownership, plagiarism of this story is a crime. This isn’t a perfect sotry. Flawed characters will be spotted, so, if you’re into green flags characters, this story is not suitable for you. PLAGIARISM IS A CRIME. ASHTRIZONE2021

 “Sir, you'll have your board meeting after lunch," mahinahon kong sabi nang makapasok sa pinaka-kwarto ng opisina ng boss ko. Nasa labas naman ng opisina niya ang office table ko. I worked for him as his secretary. He's Vanmer Casiope, the cold CEO of Casiope Empire. "I'll be there. No, scratch that, you'll come with me," malumanay na sambit niya habang hindi inaalis ang paningin niya sa screen ng laptop niya. "Yes, sir," pagsang-ayon ko. Hindi na rin naman na bago iyon sa akin. Halos sa lahat ng meeting niya ay kasama ako bilang sekretarya niya. "I'll take my leave now,” paalam ko. Tumango lang siya bilang sagot sa akin. I just shrugged my shoulders and stormed out of his office. Nang maupo ako sa table ko ay napabuntonghininga na lang ako. Wala na akong gagawin dahil natapos ko na kanina lahat. Naghihintay na lang ako ng mga susunod na utos ni Sir Vanm

 Gumising ako nang maramdaman ang sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Pikit mata akong bumangon sa kinahihigaan dahil nakakaramdam pa ako ng bahagyang pagkahilo. Napasapo ako sa ulo ko dahil do’n. Idinilat ko ang aking kaliwang mata at agad na bumagsak iyon sa bintanang katapat ng kama ko. I sighed. Sino naman ang nagbukas ng kurtina ng bintana?  Hindi pa sana ako magigising! Anong oras na ba?  Tirik na tirik naman na yata ang araw? I groaned when I felt my head throbbing like hell. Mahina kong hinilot ang sentido para maibsan kahit papaano ang hilo na nararamdaman. Fuck! Bakit ang sakit ng ulo ko?  Ano'ng nangyari kagabi?&nbs

 BLISSFUL DAY, ANVESHIKA! ENJOY YOUR STAY. THE HOUSE IS YOURS. — D.S.R Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatitig sa screen ng laptop laman ang mensahe na iyon. Para saan ba ‘yon? Sino ang nagpadala ng mensahe na ‘yon? Siya ba ang nasa likod ng lahat ng ‘to? Hindi ko alam kung matutuwa ba ako roon o matatakot. Nakakatuwa kasi kahit papaano ay may tutuluyan na ako rito at siyempre, hindi mawawala ang takot ko sa lugar na ito. Hindi ko nga alam kung nasaan ako kaya hindi dapat maging kampante na walang mangyayari sa akin sa lugar na ‘to. I won’t let my guard down this time. I regretted that I didn’t follow my guts before the party happens. We should have talked about that deeply. Hindi dapat kami nagpadalos-dalos at agad na pumayag na pumun

 Kinabukasan ay maaga akong gumising. Kahit hindi pa rin ako sigurado sa naghihintay sa akin ngayong araw ay haharapin ko pa rin iyon. Hindi ko malalaman kung ano ang mangyayari kung hindi ko ito haharapin. Ang hindi ko lang talaga maintindihan ay kung bakit kailangan na gawin 'to?  Ano ang saysay ng pagpunta ko rito sa lugar na 'to?  Iyon talaga ang hindi ko makuha. Matapos ko makapag-ayos sa sarili ay natuwa ako sa tumambad sa walk-in closet na naroon. Napangiti ako dahil ang mga damit na narito ay talagang pasok sa panlasa ko. Hanga ako sa gagong 'yon. Mukhang maayos naman ang taste ng kidnapper ko. I picked a white ruffled top and a cream pencil cut skirt partnered with a cream blazer. I also wear a cream stilettos. At saka ko