Chapter 8

I swallowed hard as I hold the door handle. Parang gusto kong umurong at hindi na makita pa ang kung sinong nasa loob.

But no!

I shouldn't let that fucker win over me!

Never!

Over my fucking dead body!

Bumuntonghininga ako sa huling pagkakataon at matapang na binuksan ang pintuan. Dahan-dahan akong pumasok sa loob at hindi agad nag-aangat ng tingin. Ramdam ko ang presensiya niya sa aking likuran pero hindi agad ako lumingon.

Paano kung mali naman ang iniisip ko?

"You're here."

I swallowed hard as I heard his baritone voice. Unti-unti akong humarap sa kaniya at ganoon na lang ang pangangatal ko.

Paano?

Nag-angat ako ng tingin at tuluyan na akong natulos sa kinatatayuan ko nang magtama ang mga paningin namin.

Hindi...

Imposible pero...

“Sir Vanmer?!”gulat na tanong ko.

I am not mistaken right now! He's right here in front of me!  Ang masungit kong boss na si Vanmer Casiope ang nasa harapan ko ngayon! Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil nandito si Sir Vanmer.

Pero paano nangyari na nandito siya?

Huwag mong sabihin na biktima rin siya dahil napakaimposible naman yata no'n?

"I'm sorry, but I am not Vanmer," madilim na sabi niya.

I chuckled. "Sir naman! Nakalimutan mo na agad ako? No'ng nakaraang araw lang ay may board meeting tayo, ah!"

His brows furrowed. "What the fuck are you talking about, Ms. Anveshika Ferolinoz?" he firmly said.

I gulped with his seriousness.

"S-Sir naman..." tanging naisambit ko dahil nabigla ako sa pagmumura niya.

Sir Vanmer never cursed. Kahit galit siya ay hindi siya nagmumura. Nagagalit lang siya pero hindi talaga siya nagmumura. Kahit nga pagsigaw ay hindi niya magawa. Iyon talaga ang pinakahinahangaan kong katangian ni Sir Vanmer.

"I told you. I am not that Vanmer you were talking about. I am offended, Ms. Anveshika Ferolinoz," may diin niyang sabi.

Mariin ulit akong napalunok.

Hindi ba talaga siya si Sir Vanmer?

Pero paano?

Magkamukhang-magkamukha sila!

My mouth hanged open a bit. I am lost for words. I can't find any right words to say.

Bumagsak ang mga mata niya sa nakaawang kong labi. Agad ko naman itinikom iyon at mariing lumunok.

"I'm sorry..." halos pabulong kong sabi. "Pero hindi... hindi ka talaga si Sir Vanmer? Magkamukha kasi kayo..."

He smirked. "You can personally check, Anveshika."

Dahan-dahan naman siyang lumapit sa kinaroroonan ko. Napakunot ang noo ko dahil sa ginagawa niya.

Ano'ng gagawin niya?

Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko at mariin siyang pinakatitigan nang makarating siya sa harap ko. Bahagya pa akong nakatingala dahil hindi biro ang tangkad niya.

I swallowed hard.

"Check me, Anveshika," he whispered. His warm breath touched my face.

Ginawa ko nga ang sinabi niya. Tinitigan ko nang mariin ang mukha niya. Magkamukha talaga sila ni Sir Vanmer!  Kung sino pa man ang makakakita kay Sir Vanmer ay paniguradong magiging katulad lang ang reaksyon nila sa akin.

May nunal siya sa ibaba ng kanang mata niya, bagay na wala kay Sir Vanmer.

Wala nga bang nunal si Sir Vanmer?

Sa tagal kong nagtatrabaho sa kaniya ay hindi ko naman pinansin ang pisikal na hitsura ni Sir kasi wala naman akong pakialam.

Napalunok ako. Nanginginig ang kamay ko na inangat iyon at inilapat sa ibaba ng kanang mata niya kung nasaan ang nunal niya. Tinitigan ko pa ang mukha niya. Mahahaba ang pilikmata niya. Matangos ang ilong. Mapupula ang mamasa-masa niyang labi na bahagyang nakaawang.

Umangat ang paningin ko at nagsalubong ang mga mata namin. Mas dumilim ang titig niya kaysa kanina. Umigting din ang kaniyang panga, ramdam ko iyon dahil nakahawak pa rin sa mukha niya ang kamay ko.

"Am I still that Vanmer you were talking about?" he softly whispered as he stares at me intently.

Fuck! I felt like my soul has been devoured by him.

He was just staring at me!

I can feel the sexual tension arising but I can't even find myself to move away from him.

"You're n-not..." mahinang sagot ko.

Ramdam ko ang kung anong kuryente ang lumukob sa pagkatao nang hapitin niya ako sa baywang at inilapit sa kaniya.

What the fuck?

"I will never be him, Anveshika... understood?" he whispered as he was leaning on me. I can almost feel his lips touching my ear.

"Mmm," I mumbled as I nodded my head.

"Good, then," sambit niya at pinatakan ng isang marahan na h***k ang tainga ko.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko dahil sa nangyari.

Hinalikan... hinalikan niya ako sa tainga!

Nang makabawi sa pagkakagulat ay napansin kong wala na siya sa harapan ko. Nasa loob na siya ng pinaka-kwarto ng opisina niya.

Ano'ng nangyari?

Dearil!

Nang naglakad ako patungo sa office table ko ay pakiramdam kong para akong mabubuwal anumang oras.

Bakit ganito ang epekto niya sa akin?

But hell! I admit, he has this fucking sexual appeal!  Ang lakas ng sexual appeal niya!

Para akong nahipnotismo kahit nakatitig lang ako sa kaniya.

This shoudn't be!

I shouldn't be involved with anyone here. Hindi ko alam pero wala akong tiwala sa mga taong nasa paligid ko. Wala akong pagkakatiwalaan kahit na sino rito.

Nang kumalma ako ay pinilit ko ang sarili ko na magbasa ng mga dokumentong nakapatong sa lamesa ko. Nagbasa rin ako ng mga files na naka-save sa computer na nasa harap ko.

Wala namang problema ang kompanya ng mga Ravides. Ang totoo pa nga ay bigatin ang mga proyekto nila kaya halos lahat din ng mga nabasa ko ay magagandang feedback mula sa mga naging kliyente ng kompanya.

Napaigtad ako nang tumunog ang intercom sa tabi ng computer desk. Napasapo ako sa aking d****b para mapakalma ang sarili.

Shit! Mamamatay yata ako sa gulat dito!

"Anveshika, will you come here, please?"

Napakunot ang noo ko. Kailangan talaga na may ‘please’?

Nakakapanibago talaga. Nasanay ako sa boss ko na malamig ang pakikitungo pero kabaliktaran iyon ng boss ko ngayon.

"In a minute, Sir Dearil," tugon ko gamit ang intercom.

Tinuwid ko ang bahagyang nagusot na pencil skirt ko. Tinanggal ko na lang din muna ang blazer na suot ko. Pasok pa rin naman sa dress code ang suot ko kahit wala ang blazer kaya wala naman problema 'to.

Kumatok muna ako ng tatlong beses bago ko binuksan ang pintuan ng opisina niya. Nasanay lang talaga ako na kumatok muna, gano'n kasi ang ibinilin noon sa akin ni Sir Vanmer.

I just shrugged.

Ngumiti ako nang magtama ang mga paningin namin pagpasok ko. Kung pwede lang sumimangot magdamag! But no, I will do my job properly even though I want to punch his face!

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa harap ng table niya na may nakapatong na sandamakmak na mga dokumento.

"How may I help you, sir?" I asked formally.

He swallowed hard as he surveyed my whole. Napalunok din ako. Bigla naman akong nabahala sa paraan ng pagtingin niya sa akin. Mali ba na tinanggal ko ang blazer ko?

He cleared his throat. "Please, photocopy these." Inabot niya sa akin ang hindi gaanong makapal na dokumento. Inabot ko naman iyon at dinala sa aking d****b.

"Anything else, sir?" tanong ko pa.

He just shook his head.

"I'll take my leave, then." Hindi ko na hinintay pa ang reaksyon niya dahil agad na akong lumabas ng opisina niya.

"Where's the photocopier?" tanong ko kay Gian na nasa front desk.

"We have in 40th, 30th, 20th and 10th," nakangiting sagot niya sa akin.

"Thank you." Then I bid my goodbye.

Dahil nasa 50th floor itong opisina ni Sir Dearil, sa 40th ang pinakamalapit. Mabilis lang din akong nakarating doon. May staff na naroon kaya hinintay ko na lang na matapos ang pag-photocopy.

Nawala ako sa pagkatulala nang maramdaman ang pag-vibrate ng cellphone ko kaya agad ko iyong kinuha mula sa bulsa ng pencil cut skirt ko.

Unknown Asshole:

Seems like you're enjoying, Anveshika Ferolinoz.

Kumunot ang noo ko. Tiningnan ko ang numero at natatandaan kong iyon ang tumawag sa akin kahapon maliban kay Gian. Bumalik lang ulit ang pagkainis ko sa kaniya kaya pinangalan ko talaga iyong Unknown Asshole.

Sino ba siya?

Ano ba'ng kailangan niya sa akin?

Ginugulo niya lang ang isipan ko dahil sa sinabi niyang hindi siya ang kaaway. Hindi ko talaga alam kung ano ang magagawa ko sa kaniya kapag nagkaharap kami.

Napairap na lang ako sa kawalan at hindi ni ni-reply-an ang mensahe. Baka mas lalo lang ako mainis sa susunod na mensaheng ipapadala niya.

"Hija, ito ang original at ito naman ang photocopied." Inabot naman sa akin ang mga dokumento ng may katandaanng babae na staff doon.

"Salamat po," magalang na sagot ko.

"Ngayon lang nagkaroon ng sekretarya si Sir Dearil," komento niya habang nakangiting nakatitig sa akin.

Naguluhan ako sa sinabi niya.

Ha?