All Chapters of Unraveled Puzzle: Chapter 11 - Chapter 20

  “You have a car?” kuryosong tanong niya.  Agad siyang lumabas sa elevator nang bumukas ang mga pinto nito. Sumunod naman ako sa kaniya. Para pa akong madadapa sa pagsunod ko sa kaniya dahil sa sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. What’s happening to me? "Beside yours," sagot ko. I tried to sound calm and I think I made it. Tumango naman siya. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad. Sinadya kong hindi siya sabayan sa paglakad niya kaya nandito ako likod, nakasunod lang. Habang nasa likod niya ako ay hindi ko mapigilan na tingnan ang kabuuan niya habang naglalakad kami. He has a lean body. I think his muscles were just put in the right places. The way he walked, screams authorativeness and power. 

 Warning: Brutal triggers.  Tinanaw ng isang lalaki ang paglayo ng sasakyan ng bagong babae sa lugar nila, ang El Kanjar. "Mukhang hindi ka naniniwala. Tingnan natin kung hindi ka pa maniwala matapos ang gabi na 'to," bulong nito sa kaniyang sarili. Pinanood din ng lalaki ang pag-alis ng dalawang sasakyan na nakabuntot sa babaeng iyon. Nakita niyang mga bodyguards ang sakay noon dahil bumaba ang isa sa kanila kanina at sumulyap sa sasakyan noong babae na pumasok sa village. "Tingnan din natin kung magawa n'yo ba na mabantayan talaga siya ng maayos," mariing bulong niya pa. Napangisi ang lalaki. Noong una niyang nakita ang babae sa kagubatan ay inakala niyang wala itong buhay. Nakahandusay lang iyon sa lupa at madungis ang hitsura. Lalapitan niya sana iyong babae nang may nakauna sa kaniya. Agad siyang nagtago sa

 Warning: SPG | R18+  Nagising ako nang maramdaman kong may nakadagan sa may baywang ko. May nararamdaman pa akong hilo pero hindi na kasingbigat tulad kanina. May kung ano ring nakapatong sa noo ko kaya kinuha ko iyon. Isa pa lang bimpo.  I sighed.  Inilibot ko ang paningin ko sa kinaroroonan ko ngayon. Hindi ako pamilyar sa kwartong ito.  Nasaan ako?  Sino na naman ang nagdala sa akin dito?  Ang naaalala ko lang kanina ay nawalan ako ng malay sa harap ni Sir Dearil... Sandali... Nawalan ng malay... Sa harap ni Sir Dearil... Fuck!

  Kinabukasan ay magaan ang pakiramdam ko nang magising ako. Nag-unat-unat pa ako ng aking mga braso pero wala pa akong balak na bumangon. Pikit mata akong yumakap sa katabi kong unan. Pero sandali...  Bakit ang init ng unan na ‘to?  Bakit may katigasan? Iginalaw ko pa ang kamay ko sa unan na iyon. Nanatili pa ring nakapikit ang mga mata ko at pinapakiramdam ang unan na katabi ko. Naglakbay ang mga kamay ko pababa. Napakunot pa lalo ang noo ko nang maramdaman na mayroong mga bukol doon. Kinapa ko pa iyon at binilang. What the hell?  Ano ‘tong anim na bukol? Wala sa sariling idinilat ko ang mga mata ko. Shit!

  Kinabukasan ay pumasok na ulit ako sa Ravides Holdings. I should thank Damien for taking good care of me. Argh!  Naalala ko na naman ang nangyari! Nakakahiya, Anveshika!  Parang wala akong sakit no’ng mga oras na ‘yon!  I just shook my head. Nagtungo muna ako sa pantry para kumuha ulit ng kape. Napatingin ako sa mga katabing drinking machine.  Gusto kaya ni Damien ng gatas o tea?  I sighed as I get my phone on my coat’s pocket. I ringed Damien’s phone number. “Hey, good morning, baby.” Agad na namul