All Chapters of Body Shot: Chapter 1 - Chapter 10

"Badtrip talagang buhay to! Bwisit!" Naiinis kong sabi sa sarili ko habang walang tigil ang pag inom ng bloody mary. Nandito ako ngayon sa isang bar, actually hindi ito isang ordinaryong bar, gay bar.Sa sobrang sama ng loob ko kanina sa bahay, nagdrive lang ako ng nagdrive hanggang sa makita ko ang bar na ito. Walang pagdadalawang isip, agad akong nagbayad ng entrance fee para makapasok. Mukhang duda pa ang receptionist sa edad ko kaya padabog ko pang ipinakita sa kanya ang aking driver’s license.Bago sa akin ang lugar na ito. Ako si Stacy Mendoza, isang mabait na anak, masunuring simula nang ipinanganak. ‘Ni minsan ay hindi ko sinuway si Dad, ‘ni minsan hindi ako humindi sa mga utos niya sa akin. Kahit ba hindi ko na iyon gusto, kahit ba hindi na bukal sa puso ko, sinunod ko siya. Pero mukhang  hanggang doon na lang, pagod na akong parating maghintay sa atensyon ni dad. Simula noong mamatay si mommy last year, nawalan na ako ng kakampi. Lumayo

Naalimpungatan ako sa tama ng liwanag na tumatagos sa bintanang hubad sa kurtina kung kaya naman dahan dahan kong binuksan ang mga mata ko."Teka where the hell are my curtains?" Naguguluhan kong sabi sabay linga sa paligid ko para lang marealize na nasa ibang kwarto ako,Mayamaya naramdaman ko na lang bigla ang isang brasong yumakap sa akin mula sa likuran."It’s still early Babe" inaantok pang sabi ng katabi ko. Nang lingunin ko s’ya ay saka ko lang naalala ang mga nangyari nang nakaraang gabi, ang mga bagay na nagawa ko. Mga bagay na ginawa namin.  Parang nagflash back sa isipan ko lahat ng maiinit na sandaling pinagsaluhan namin kagabi kaya naman mariin akong napapikit. Hindi makapaniwalang nagawa ko ang mga bagay an iyon."I need to go," hindi lumilingong sabi ko sa kanya, tumayo ako sabay dampot ng kumot at maingat na ibinalot sa hubad kong katawan. Iniiwasang mapatingin sa side niya dahil alam kong wala siyang suot na kahit ano tul

“Arghh!” nagising akong masakit ang ulo. Dumagdag pa ang init ng araw na tumatagos mula sa blinds na nakatakip sa malaking bintana sa kuwarto ko. Naalala ko ang dahilan ng pagsakit ng ulo ko ngayon, medyo naparami yata ang nainom ko kagabi dagdag pa na wala pang laman ang sikmura  mula kahapon. Dahil sa kaba ay hindi ko nagawang kumain, hindi ko alam kung paano ko mairaraos ang pagsayaw sa bar, hindi nga pala ordinaryong bar iyon kundi isang gay bar. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon at pagtanggap ng mga taong makakapanood sa gagawin ko kaya naman ay nakaisang boteng alak yata ako bago umakyat sa stage, nanghiram muna ako ng lakas ng loob sa espiritu ng alak. Noong sa tingin ko ay sapat na ang kapal ng mukha ko ay sinenyasan ko na ang manager na ready na akong magperform. Sa lakas ng liwanag na tumatama sa stage ay hindi ko alintana ang mga taong alam kong tila handang sumagpang sa akin anumang oras. Full of confidence akong humarap at nagsimu

Chap 7"Good afternoon po. Ako po yung practicumer na pinapapunta ni Ms. Perez. Nandito po ba si direk Richard?" Dali dali kong sabi sa mga taong nadatnan ko after kong kumatok at buksan ang glassdoor.Kasi naman sabi ni kuyang guard dumiretso na daw ako sa loob. Hindi ko alam kung tamang pinto ba ang binuksan ko pero dahil ito ang unang pintuan na nakita ko kaya heto ako ngayon. Nag aalangan man ay nilakasan ko ang loob ko.Bigla akong nakaramdam ng hiya noong sabay sabay silang tumingin sa kinatatayuan ko at tila ba nagtataka. Akala mo alien ako na pinasok ko ang sarili nilang mundo. Parang lalo pa akong nahiya, paano ba naman ay very obvious ang mantsa sa blouse ko na natapunan ng juice na iniinom ko habang nagdadrive, nagkataon pang wala akong dalang spare blouse. Kaya kaysa naman ma-late, gumora na din ako.Tumayo ang isang bumbayin na lalaki at lumapit sa akin.

  “Sino?” halos mabingi ako sa lakas ng pagpapaulit sa akin ni Apz nang sabihin ko kung sino ang director  ng teleserye na pagprapracticuman ko. Mukhang hindi pa nasiyahan na malakas ang boses niya, tumayo pa talaga ang kaibigan kong ito sa aking harapan. Nandito kami sa gazebo ng university dahil vacant namin. May isang oras pa bago magsimula ang journalism subject namin na siyang pinakapaborito ko. Balak ko sanang magbasa ng notes ko habang naghihintay ng oras pero mukhang Malabo ko ng magawa iyon, paano ba naman ay tila nag hyper ventilate ang kaibigan ko mula ng marinig ang sinabi ko. “Direk Richard Asuncion daw ang pangalan noong director doon sa teleserye.” Pag-uulit ko naman kahit na hindi ko maintindihan kung bakit biglang nagliwanag ang mga mata ng mga kausap ko pagkabanggit sa pangalan ng director, akala mo ay magandang balita ang dala dala ko sa kanila. “Seryoso ka Stacy? Wala ka man lang reaksyon diyan. Hindi mo kilala si Direk R