Naalimpungatan ako sa tama ng liwanag na tumatagos sa bintanang hubad sa kurtina kung kaya naman dahan dahan kong binuksan ang mga mata ko.
"Teka where the hell are my curtains?" Naguguluhan kong sabi sabay linga sa paligid ko para lang marealize na nasa ibang kwarto ako,
Mayamaya naramdaman ko na lang bigla ang isang brasong yumakap sa akin mula sa likuran.
"It’s still early Babe" inaantok pang sabi ng katabi ko. Nang lingunin ko s’ya ay saka ko lang naalala ang mga nangyari nang nakaraang gabi, ang mga bagay na nagawa ko. Mga bagay na ginawa namin. Parang nagflash back sa isipan ko lahat ng maiinit na sandaling pinagsaluhan namin kagabi kaya naman mariin akong napapikit. Hindi makapaniwalang nagawa ko ang mga bagay an iyon.
"I need to go," hindi lumilingong sabi ko sa kanya, tumayo ako sabay dampot ng kumot at maingat na ibinalot sa hubad kong katawan. Iniiwasang mapatingin sa side niya dahil alam kong wala siyang suot na kahit ano tulad ko.
"Magprepare muna ako ng breakfast for us, " narinig kong sabi niya na ikinalingon ko, pero huli na para magsisi. Nakita ko na s’yang "tayong tayo".
Dahan dahan siyang lumapit sa kinatatayuan ko kaya naman marahan din akong humakbang paatras. Pinamumulahan na ako ng mukha, hiyang hiya na ako ngayon dahil wala na ang epekto ng alak sa sistema ko.
"What do you think you are doing? Can you make yourself decent first." halos nakikiusap kong sabi sa kanya.
Pero patuloy pa rin sya sa paglapit. "Bakit pa? Nakita at nahawakan mo na naman ito ah." natatawa niyang sagot sa akin.
"Utang na loob, magbihis ka na muna!" Pasigaw ko nang sabi sabay talikod sa kanya.
Wala akong narinig na anumang kaluskos pero patuloy akong nakiramdam kaya laking gulat ko ng bigla na lang niya akong yakapin mula sa likuran.
"Hmn, bakit parang takot na takot ka sa akin ngayon? Hindi ka naman ganyan last night." Kinilabutan ako ng halikan niya ako sa gilid ng aking leeg.
Humarap ako sa kanya para sana sawayin siya at patigilin pero hindi ko nagawa dahil agad niyang hinuli ang mga labi ko para sa mainit na halik.
"Hmmmpppp." ang nasabi ko habang lunod sa halik niya. “Kagigising ko lang, hindi pa ako nakakapag toothbrush.” Pag-aalala ko ng sandaling tumigil siya upang titigan ako.
Naramdaman ko na lang na umangat ang katawan ko sa sahig. Kaya naman nagtatanong na tiningnan ko siya.
"Let’s take a bath together," masuyo niyang sabi sa akin.
Magpupumiglas pa sana ako pero naisip ko, para saan pa? Lunod na ako sa kaiga igayang pakiramdam habang balot ng kanyang matipunong braso.
Inilapag niya ako sa bathtub pagpasok sa banyo. Teka, bathtub? Bakit siya may ganito dito? Bahay nya ba talaga ito o pagamit ng isa sa customer nya sa bar, isip isip ko. Muling bumalik ang mga katanungan sa isipan ko mula pa kagabi. Sabagay sa hitsura n’ya hindi malayong magkaron siya ng maperang tutustos sa mga luho at pangangailangan niya.
Nakalimutan kong muli ang katanungang iyon ng maramdaman ko ang pagtabi niya sa akin sa tub. Pumwesto siya sa likuran ko habang unti-unting napupuno ng tubig ang kinalalagyan namin.
Hindi naiibsan ng lamig ng tubig ang init na nararamdaman ko. Tila kumikiliti ang labi niyang lumalandas sa batok ko habang sabay na minamasahe ng mga kamay niya ang dibdib ko. Napapikit ako at lalong napasandal sa kanya ng at inabot ang buhok niya nang ang halik ay dumako na sa may balikat ko at ang isang palad ay nakarating na sa aking gitna.
Animo kumukulo na ang tubig dahil init na init na ang pakiramdam ko, lalo pa at alam ko mula sa likuran na pareho rin kami ng nararamdaman sa ngayon.
At muli, muli kong nalimot ang dahilan kung bakit kasama ko ang lalaking ito. kung bakit kaulayaw ko ang lalaking ang alam ko lang ay Tisoy ang pangalan.
Ang tanging mahalaga lang sa oras na iyon ay ang ligayang hatid ng katawang hindi ko mapaniwalaang may abilidad na maghatid sa akin ng hindi maipaliwanag na pakiramdam. Katawang may kakayahang magpalimot sa mga anumang iniisip ko.
Mamaya na, mamaya na ako mag iisip. Mamaya na ako magsisisi. Mamaya ko na titimbangin ang bigat ng minsang paglimot sa sarili.
Saka na muna ang sagot sa lahat ng bakit. Kapag humupa na ang init hatid ng pagkikiskis ng mga hubad naming katawan."Hindi ka na ba talaga kakain? Sige na please, magluluto ako." Narinig kong tanong niya sa akin habang tinutulungan nya akong isuot ang mga damit ko.
"I really have to go." Sagot ko sa kanya. Hindi ko masabing nagmamadali ako dahil late na ako sa University at kinakailangan kong kausapin ang professor ko tungkol sa internship.
"Ano bang pwede kong gawin pa para mapigilan pa kita?" muli niyang pakiusap.
"Wala.”
"As in wala na talaga?"
May nahimigan ako sa tono ng boses niya kaya naman tiningnan ko s’ya ng matalim bilang sagot.
"Your name?"
"My name?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.
"Yeah, our name. Nakakatawa lang kasi na hindi ko man lang alam ang pangalan ng babaeng nakasama ko magdamag dito sa apartment ko. At ako, hindi naman talaga Tisoy ang pangalan ko. Ri-"
"Is it new to you? Hindi ka na naman virgin ah! Kung makapag salita ka diyan!" putol ko sa sinasabi niya.
" But you are!"
"Not anymore."
"Oh yeah, mind if I’ll ask whose the culprit?" Sabay kindat nya sa akin.
My goodness kailangan ba talagang may kindat at ngiting halos makatunaw ng mga buto ko. Na para bang ayaw ko nang umalis at magpakulong na lang sa yummy biceps nya?
"Changing your mind sweetie? Hmmmmm, pwede tayong magyakapan na lang buong araw dito, tutal wala naman akong ibang pupuntahan." Sabi niya na akala mo ay nababasa ang nasa isipan ko.
At ayun na naman ang makasalanan niyang labi na humahalik sa batok ko. “Hmmnn, I still can’t get enough of you. Kinulam mo ba ako?” agad ko siya itinulak noong maramdaman ko ang palad niyang buong landing humahaplos sa braso ko.
“Bakit mo naman ako itinulak?” nagtataka pa niyang tanong sa akin na akala mow ala siyang ginawang mali.
"Pasaway ka kasi! ‘Yan ang bagay sa iyo." Dali dali ko nang inayos ang damit ko saka nagmamadaling hinakbang ang mga paa.
Pero bago pa ako makarating sa pinto ng kwarto ay may naalala ako saka dumukot sa bag at bumalik sa kamang kinauupuan ni Tisoy.
"Tip ko nga pala, thank you for that wonderful experience." ayun lang at agad na akong lumakad na palabas , sumakay ng kotse saka nagmaneho palayo sa bahay na yun. Palayo sa lalaking iyo. Palayo sa isang karanasang hinding hindi ko malilimutan.
Pagdating ng bahay, nalungkot akong muli. Hindi ko na naman dinatnan si Dad. Mag isa na naman ako dahil nagpaalam umuwi ng probinsiya ang kasambahay namin.Dire-diretso ako sa banyo para maligo dahil male-late na nga ako sa klase, masungit pa naman ang prof namin.Habang naliligo ay hindi ko naiwasang balikan sa isipan ang mga nangyari simula kagabi, mula sa pagpunta ko sa gay bar hanggang sa paggising ko kaninang umaga sa ibang kama.Muling naalala ang dancer na nakasama ko magdamag, Malabo na sigurong magkita kaming muli dahil hinding hindi na ako babalik sa lugar na iyon. Bagama’t may panghihinayang na hindi ko man lang nalaman ang totoo niyang pangalan ay binalewala ko na. Alam ko sa sarili kong ibabaon ko na sa limot ang pagkakamaling iyon sa buhay ko. Yes, isa lamang iyong pagkakamali. Kahibangan dahil sa sama ng loob.Minadali ko na ang pagligo at pagbibihis saka sumakay muli sa kotse ko at nagdrive na papuntang university.Pagkapark n
“Arghh!” nagising akong masakit ang ulo. Dumagdag pa ang init ng araw na tumatagos mula sa blinds na nakatakip sa malaking bintana sa kuwarto ko. Naalala ko ang dahilan ng pagsakit ng ulo ko ngayon, medyo naparami yata ang nainom ko kagabi dagdag pa na wala pang laman ang sikmura mula kahapon. Dahil sa kaba ay hindi ko nagawang kumain, hindi ko alam kung paano ko mairaraos ang pagsayaw sa bar, hindi nga pala ordinaryong bar iyon kundi isang gay bar. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon at pagtanggap ng mga taong makakapanood sa gagawin ko kaya naman ay nakaisang boteng alak yata ako bago umakyat sa stage, nanghiram muna ako ng lakas ng loob sa espiritu ng alak. Noong sa tingin ko ay sapat na ang kapal ng mukha ko ay sinenyasan ko na ang manager na ready na akong magperform. Sa lakas ng liwanag na tumatama sa stage ay hindi ko alintana ang mga taong alam kong tila handang sumagpang sa akin anumang oras. Full of confidence akong humarap at nagsimu
“Good afternoon Rekdi.” Bati sa akin ni Racquel, ang production assistant namin. Rekdi ang tawag nila sa akin for an obvious reason, binaligtad na direk.Tinanguan ko lang siya saka inabot ang papel na ibinigay niya sa akin. Successful ang story conference na naganap last week kahit pa na-late ako ng dating noong araw na iyon. At ngayon nga ay unang araw ng Pre-production namin. Pagmi-meetingan ang mga dapat ihanda sa araw ng shoot.Next week ay start na ng shoot namin kaya naman aligaga na kami, kailangang plantsado na ang lahat bago pa man mag umpisa. Pinakaayaw ko sa lahat na mahahassle sa mismong araw ng trabaho.“Juls.” Baling ko sa assistant director ko, habang pinapasadahan ng tingin ang sequence breakdown na inibot sa akin ni Racquel. “Nainform na ba si Jonathan sa schedule ng taping natin? Baka mamaya ay late ang mga artista niya ha, lalo na yang si Jc. Balita ko ay napakahinhin niyang kumilos.” Tukoy ko sa isang acto
Chap 7"Good afternoon po. Ako po yung practicumer na pinapapunta ni Ms. Perez. Nandito po ba si direk Richard?" Dali dali kong sabi sa mga taong nadatnan ko after kong kumatok at buksan ang glassdoor.Kasi naman sabi ni kuyang guard dumiretso na daw ako sa loob. Hindi ko alam kung tamang pinto ba ang binuksan ko pero dahil ito ang unang pintuan na nakita ko kaya heto ako ngayon. Nag aalangan man ay nilakasan ko ang loob ko.Bigla akong nakaramdam ng hiya noong sabay sabay silang tumingin sa kinatatayuan ko at tila ba nagtataka. Akala mo alien ako na pinasok ko ang sarili nilang mundo. Parang lalo pa akong nahiya, paano ba naman ay very obvious ang mantsa sa blouse ko na natapunan ng juice na iniinom ko habang nagdadrive, nagkataon pang wala akong dalang spare blouse. Kaya kaysa naman ma-late, gumora na din ako.Tumayo ang isang bumbayin na lalaki at lumapit sa akin.
“Dad, aalis ka na naman?” Natuwa na sana ko dahil sa wakas ay naabutan ko siya dito sa bahay pero nawala agad ang sayang naramdaman ng mapansin ko ang bag na dala dala niya. Excited pa mandin sana akong ipaalam sa kanya na nakakuha na ako ng internship, kahit pa hindi iyon ang talagang plano ko noong una.“Andyan ka na pala, mabuti at naabutan mo ako. Ikaw na muna ang bahala dito at may conference lang akong dadaluhan sa Singapore. Isasama ko na rin ang Tita Alice mo para naman makapamasyal na rin siya.” Tukoy niya sa sekretaryang ngayon ay papakasalan na raw. “Nagtatampo na sa akin iyon at hindi ko siya naipapasyal lately dahil ang daming trabaho sa opisina.”“Mabuti pa si Tita Alice, kapag nagtatampo bumabawi ka. Sa akin kaya dad, kailan ka babawi? Kailan ka magkakaroon ng oras para sa akin?” hindi ko na naiwasang manumbat. Masyado nang mabigat ang nararamdaman kong pagtatampo. Alam kong hindi siya ganito, hindi niya ak
“Sino?” halos mabingi ako sa lakas ng pagpapaulit sa akin ni Apz nang sabihin ko kung sino ang director ng teleserye na pagprapracticuman ko. Mukhang hindi pa nasiyahan na malakas ang boses niya, tumayo pa talaga ang kaibigan kong ito sa aking harapan. Nandito kami sa gazebo ng university dahil vacant namin. May isang oras pa bago magsimula ang journalism subject namin na siyang pinakapaborito ko. Balak ko sanang magbasa ng notes ko habang naghihintay ng oras pero mukhang Malabo ko ng magawa iyon, paano ba naman ay tila nag hyper ventilate ang kaibigan ko mula ng marinig ang sinabi ko. “Direk Richard Asuncion daw ang pangalan noong director doon sa teleserye.” Pag-uulit ko naman kahit na hindi ko maintindihan kung bakit biglang nagliwanag ang mga mata ng mga kausap ko pagkabanggit sa pangalan ng director, akala mo ay magandang balita ang dala dala ko sa kanila. “Seryoso ka Stacy? Wala ka man lang reaksyon diyan. Hindi mo kilala si Direk R
Chapter 10 Final pre-prod meeting na ngayon bago mag umpisa ang shoot. Kailangan na plantsado na ang lahat bago magstart mag shoot lalo pa at medyo mabusisi ang gagawing pilot episode. Ito ang pinaka importanteng part ng isang programa. Dito makikita ang magiging impression ng audience sa programa. "Ahmmm, Rekdi." pukaw ni Jonathan sa atensyon ko. "Yes Jonathan? Don't tell me na may conflict na agad sa sched ng mga artista mo?" bilang isang talent coordinator ay ayusin ang schedules ng mga artistang kailangan sa set. Ito ang pinakaayaw ko sa lahat, hindi pa man nag uumpisa ay may hassle na, bad vibes sabi nga ng iba. “Nakikiusap kasi ang manager ni A.” tukoy niya sa bidang lalaki namin. “Baka pwedeng mahiram si A ng kahit tatlong oras lang. May book launch lang kasi s’ya sa Galle. Sa hapon pa naman iyun rekdi, tengga t
Chapter 11“Hello po, Sir Sam.” Bungad ko pagsagot niya sa telepono. Humugot muna ako ng malalim na buntong hininga bago muling magpatuloy sa pagsasalita. “Medyo male-late po ako. Nagloko lang po kasi ang sasakyan ko.” Saglit akong nakinig sa sinasabi niya sa kabilang linya. “No sir, ayos lang po ako, tinopak lang po ito. Ganito kasi talaga minsan ang sakit nitong kotse ko, kailangan lang pong palamigin muna ang makina.” Nagsalita uli siya sa kabilang linya. “Yes po. Pasensiya na po talaga but I think medyo malapit na rin po ako sa location.” Nanghihina kong tinapos ang tawag, buti na lang talaga at nai-save ko ang cellphone number ni sir Sam noong magtext siya about sa pull-out.Kung kailan naman talaga ako nagmamadali dahil today ang unang araw ng shoot saka naman nagka aberya ng ganito. Bigla na lang huminto at ayaw magstart. “Napakagaling mo talaga tumayming!” hindi ko napigilang kausap sa sasakyan k
“T-teka… Ano ito? Bakit may ganito? A-anong nangyayari?” Nauutal kong tanong kay Richard na hanggang ngayon ay nananatiling nalakuhod sa harapan ko at nakalahad sa akin ang palad niyang may tangan na kahita ng singsing.“At saka ano ang ginagawa nila rito?” Tumayo ako mula sa kinauupuan at lalakad na sana para lumapit sa mga taong nakapaligid sa amin. Ano ba ang ginagawa nila rito sa resort? Bakit sila nandito, parang napakaimposible naman na gusto lang nilang manood ng shoot. Pahakbang na ako nang tumayo rin si Richard at pigilan ako.“Babe, where do you think you are going?”“And you,” baling ko sa kanya. “What do you think you are doing right now? Ano ang ibig sbaihin nito?” Pagkasabi ko noon ay nakita kong napalunok ng ilang beses ang kaharap ko sabay napakamot sa batok niya.“K-kasi Babe… A-ano kasi…” Siya ngayon ang hindi magkandatuto sa pagsag
“Stacy.” Napalingon akong muli kay Kuya Eric nang marinig ko na tinawag niya ako. “Upo ka daw muna doon. Mag stand-in ka raw muna, iche-check lang namin ang camera angle.” Pagpapatuloy niya pa.Wala na akong nagawa kung hindi ang sumunod sa sinabi ni kuya. Well, noong practicum days ko naman ay madalas na pinapagawa nila sa akin ito. Hindi ba nga at inamin sa akin ni Richard na madalas siya ang nagsasabi kina kuya Mike at kuya Eric na ipagawa sa akin ito, dahil nga may motibo siya. Gusto niya raw kasi akong makita kahit sa monitor lang.Medyo creepy sa totoo lang pero nakakakilig rin naman. Noong nakwento niya sa akin iyon habang magkatabi kaming nakahiga sa kama niya at sinita ko siya. Ang sabi ko pa nga ay kung gusto niya pala akong makita, sana pala ay in-assign niya ako sa loob ng ObVan. Doon ay palagi niya akong makikita. Pero ang sabi niya lang sa akin ay masyado na raw garapal kung iyon ang ginawa niya. Inikutan ko lang siya
“No Stacy, hindi mo na kami kailangang tulungan. Kayang kaya na namin ito.” Pagsaway sa akin ni sir Sam.Nakikita ko naman kasi kung gaano sila ka aligaga sa ngayon. Ramdam ko na kulang na kulang sila sa tao kaya alam ko na nahihirapan sila. Hindi pa ba sapat na proof ang haggard na hitsura ni ate kanina. Iyong tipong nagpapanic at halos maiyak na dahil sa dami ng ginagawa, na kahit nakakaramdam ng pagod ay hindi makapagreklamo dahil halos lahat sila ay pawang maraming ginagawa.“At saka malalagot kami nito kay Rekdi kapag nakita niyang pinatutulong ka namin. Baka makasama naman ito sa kalagayan mo.” Dagdag niya pa.“Ay oh, ang OA naman. Hindi naman po ako magbubuhat ng camera at ilaw, o kaya naman ay imposible naman akong maghihila ng mga kable dito. Kaya ayos lang ko, hindi ito makakasama sa akin. Sa totoo nga lang po ay namiss ko ang tumulong sa production. Though halos saglit lang naman po ang pagpapracticum
Chapter 143“Rekdi, si Stacy!” Nagulat ako nang biglang magsalita si Eric.“Si Stacy? Nasa kabilang resort, kasama ng Daddy niya at ni Miss Amanda?” Hindi tumitinging sagot ko sa kanya. Abala ako sa pag iinspeksyon sa checklist namin. Baka kasi may ma-miss out ako, mahirap na.“Hindi Rekdi! Tingnan mo, kausap siya nina Raq at Sam!” Si Mike naman ngayon na kababakasan ng pagpapanic sa boses.Dahil sa narinig ay saka lang ako lumingon sa direksyong tinitingnan nila. At dahil nga salamin naman ang dingding ng opisinang kinaroroonan namin ay kitang kita ko ang kagandahang hinding hindi ko pagsasawaan kailanman. Awtomatiko akong napangiti, ilang araw ko na nga bang hindi nasilayan ang mukha ng Babe ko?Hindi ko napigilan ang sarili ko, agad akong tumayo mula sa kinauupuan ko at akmang hahakbang na palabas ng opisina nang pigilan ako ng dalawang kasama ko.“Rekdi, saan ka pupunta?”&ldqu
Ang bilis naman ang aksyon ni Lord, pinagbigyan agad ang kanina lang ay hinihiling ko. Simula pa kagabi ay ipinagdarasal ko na sana ay makasama ko si Richard kahit na alam ko naman na imposible iyon na mangyari. Papunta kaming south at ang grupo naman niya ay sa north ang punta. Kahit saang anggulo ko isipin ay hindi talaga kami magpapang abot.Kahit hindi ko alam ang tunay na dahilan kung bakit sila napunta sa resort na ito ay hindi na iyon mahalaga sa ngayon. Imposible naman kasi na sinadya ng boyfriend ko na dito sila mag location sa katabing resort kung saan kami nagbabakasyon. Wala siyang paraan para malaman kung nasaan kami dahil kahit nga ako ay clueless sa pupuntahan namin kaninang umaga. Kaya nga nagulat ako nang makita kong medyo pamilyar ang lugar na tinatahak ng van. Mas lalo namang imposible na sabihin sa kanya ni Daddy, hindi nga sila nag uusap kung hindi ko pa pilitin si Daddy eh, ang sabihin pa kaya kung saan kami magpupunta? Kung pwede nga lang
“Mukhang masarap nang maglakad sa buhanginan ah.” Sabi ko sa sarili ko. Hanggang ngayon kasi ay nandito pa rin ako sa loob ng restaurant, wala namang masyadong customer kaya naisip ko kanina na ayos lang na magtagal muna ako rito. Sayang naman ang kagandahan ng paligid kung magkukulong lang ako sa loob ng cottage namin katulad ng ginagawa nina Daddy at Tita Amanda.Pagkatapos naming mag usap kanina ni Tita at magkwentuhan pa ng kaunti ay lubusang gumaan na ang pakiramdam ko. Nabawasan na ang matagal nang nakadagang mabigat sa dibdib ko. Ngayon ay masasabi ko na tuluyan ko nang napalaya ang lahat ng sama ng loob na naramdaman ko kina dad at tita Amanda. Alam ko sa sarili ko na wala na akong ill feelings na nararamdaman sa relasyon, as in totally wiped out na lahat ng sakit na naramdaman ko noon.Malaking tulong na sa bahay namin tumira si Tita dahil nakilala ko siya ng husto. Nalaman ko kung bakit siya nagustuhan ni dad, nalaman ko kung bakit m
“Paano ba iyan Babe, problem solved na.” Mayamaya ay narinig kong sabi sa akin ng boyfriend ko sa kabilang linya. Sinabi ko kasi sa kanya na alam na ni Daddy na buntis ako.“Eh ano naman ngayon?” Hindi ko napigilan ang sarili kong tarayan siya. Akala niya ba ay nakalimutan ko na ng atraso niya sa akin. Ngayon niya lang sinagot ang tawag ko sa kanya, nagpadala lang siya sa akin kanina ng text na kagigising niya lang. Pagkatapos ay wala na. Nakakapanibago na talaga siya ngayon.“Eh ‘di kasalan na ang susunod.”“Kasalan? Nino?” Tanong ko sa kanya. “Sina Dad at Tita Amanda ba? Pero wala naman silang nababanggit sa akin eh, happy na raw sila na magkasama sila. I don’t think na magpapakasal pa sila.” Totoo naman ang sinabi ko, dahil noong minsan ay natanong ko silang dalawa habang magkakasalo kami sa breakfast. Kako ay bakit hindi pa sila magpakasal since okay na naman ako sa relasyo
“Ano, kamusta ang set up natin Juls?” Nagpa-panic kong tanong kay Juls.“Rekdi naman, dumadagdag ka lang sa pagkakataranta namin eh. Relax ka lang diyan.”“Paanong hindi ako matataranta, anong oras na eh. Ang usapan namin ng Daddy ni Stacy ay before sunset niya dadalhin rito ang Babe ko.”“Alas-dos pa lang naman Rekdi. Hayaan mo na lang muna kami rito, kami na ang bahala.” Pagpapahinahon naman sa akin ni Sam.“At isa pa Rekdi, ano ba ang ikinatatakot mo? Iyon bang mawala ang sunset, pwede naman nating dayain sa ilaw iyan.”“Siraulo ka talaga Mike, ginawa mo pang shoot itong proposal ni Rekdi.” Sita sa kanya ni Eric.Lahat kami ay nandito na sa Batangas, sa katabing resort kung saan naroon ngayon si Stacy. Kumpleto nag grupo ko, wala man silang papel sa gagawin ko ay gusto ko na maging saksi sila sa gagaiwn kong ito. Ang totoo ay kagabi pa nandito ang grupo
“Anak, bakit mukhang malungkot ka ngayon? Hindi ka ba excited sa magiging bakasyon natin?” Tanong sa akin ni dad paglingon niya sa akin dito sa backseat. Nasa harapan kasi siya nakaupo katabi ng company driver namin habang kami naman ni Tita Amanda ang nakaupo rito sa likuran ng van. Maaga kaming umalis ng bahay at ngayon nga ay nasa bandang Batangas na kami.“Excited naman po dad.” Walang kagana ganang sagot ko sa kanya.“Iyan ba ang mukha ng excited?” Tanong naman sa akin ng katabi kong si Tita. Napilitan tuloy akong ngumiti para mapanatag silang dalawa.“Nakow! Alam ko na kung bakit, alam ko na ang dahilan ng pinagkakaganyan mong bata ka.”Kinunotan ko lang ng noo si Dad saka pumikit na lang.“Uy, huwag ka nang matulog. Malapit na tayo. Kanina ka pa tulog ng tulog. Anong oras ka ba natulog kagabi? Baka nakipagtelebabad ka pa sa Richard na iyon samantalang sinabihan na kita na ma