Chapter 5

“Arghh!” nagising akong masakit ang ulo. Dumagdag pa ang init ng araw na tumatagos mula sa blinds na nakatakip sa malaking bintana sa kuwarto ko.

Naalala ko ang dahilan ng pagsakit ng ulo ko ngayon, medyo naparami yata ang nainom ko kagabi dagdag pa na wala pang laman ang sikmura  mula kahapon.

Dahil sa kaba ay hindi ko nagawang kumain, hindi ko alam kung paano ko mairaraos ang pagsayaw sa bar, hindi nga pala ordinaryong bar iyon kundi isang gay bar. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon at pagtanggap ng mga taong makakapanood sa gagawin ko kaya naman ay nakaisang boteng alak yata ako bago umakyat sa stage, nanghiram muna ako ng lakas ng loob sa espiritu ng alak. Noong sa tingin ko ay sapat na ang kapal ng mukha ko ay sinenyasan ko na ang manager na ready na akong magperform.

Sa lakas ng liwanag na tumatama sa stage ay hindi ko alintana ang mga taong alam kong tila handang sumagpang sa akin anumang oras. Full of confidence akong humarap at nagsimula ng dance routine na natutunan ko kanina lang din. Hindi naman sa pagmamayabang, alam ko naman na may ibubuga ang katawan ko para maging star dancer ngayong gabi. Ebidensya ang halos nakabibinging tili at sigaw ng mga tao doon, mga bakla, matrona, dalaga, halo halo na sila. Lalo pang lumakas ang sigawan nang mag umpisang mabasa ng shower ang buo kong katawan. Pinagbuti ko ang paggiling habang ninanamnam ang tubig na dumadaloy sa aking katawan, nagawa ko pang tumingala na para bang sarap na sarap ang aking pakiramdam. Iniisip na nasa sariling banyo at wala sa matao at maingay na lugar na iyon.

Sa kabila ng liwanag na bumubulag sa aking mga mata ay hindi ko naiwasang mapansin ang isang babaeng nag iisa sa kanyang puwesto. Bukod tangi na  siya lamang ang hindi humihiyaw sa kabila ng ingay sa paligid niya. Agad kong napansin ang lungkot sa mga mata niya noong saglit na magtama ang aming mga mata. Mas lalo ko pang ginalingan ang paggiling ng aking katawan, umaasang pagtuunan ako ng pansin ng babaeng iyon.

Mas lalo pa akong ginanahang ipakita ang talent ko sa pagsayaw noong muli ay mapansin kong hindi na humihiwalay ang tingin niya sa akin. Para bang nabato balani na siya at ayaw na niya akong lubayan ng tingin. Pwes lalo pa kitang babaliwin, matindi ang urge ko na mapansin niya. Pero bakit, anong dahilan? Dahil siguro may pakiramdam akong iba siya, naiiba siya sa lahat ng tao na nandito sa loob ng bar.

Pero ano itong nararamdaman ko, hindi ko maipaliwanag. Hindi ko kailanman naramdaman ang ganito. Sanay akong makahalubilo ang iba’t ibang klase ng tao dahil na rin sa nature ng aking trabaho pero bago sa akin ang lahat ng ito. Matindi ang pagnanais ko na umalis sa kinaroroonan at lapitan ang babaeng pumukaw sa aking isipan saka iaalis siya sa magulong mundo. Para bang nakalimutan ko pasumandali kung nasaan at ano ang ginagawa ko sa lugar na iyon.

Tila nagising ako ng marinig ang nakabibinging hiyawan at palakpakan ng mga taong nakapaligid sa akin. Wala na palang music, hudyat na tapos na ang number ko noong gabing iyon. Mabilis akong pumanaog sa stage kahit na naririnig ko ang walang katapusang more mula sa audience. Hindi na ako lumingon at dumiretso na sa dressing room kung nasaan ang mga gamit ko.

Mabilis kong dinampot ang mga damit ko para makapagpalit. May nararamdaman akong takot, takot hindi para sa sarili, kung hindi para sa babaeng nakita ko kanina. Umaasa akong hindi pa siya umaalis at maabutan ko pa siya pagkatapos kong magbihis. Para bang nais ko siyang protektahan.

Papasok na sana ako sa banyo ng may kumatok, binuksan ko ang pinto at medyo nairita ng mapagbuksan ang manager ng bar. Inis ako sa kanya dahil lantad na lantad kung paano niya ako pagnasaan noong una kaming magkaharap, tinitigan ako mula ulo hanggang paa at pabalik na akala mo hinuhubaran ako sa isip niya. Nagawa pa akong offeran na ibabahay daw niya ako. Kayang kaya niya daw tustusan lahat ng luho ko pati na ng pamilya ko. Hahahaha! In his dreams, pero kahit pa sa panaginip niya ayaw kong mangyari iyon, hindi ko yata masisikmura na ibahay ng isang binabae. Wala akong problema sa kung anong klaseng tao sila pero ayaw kong maugnay sa kanila romantically, not my cup of tea.

“Bakit?” maaskad kong tanong sa kanya, hindi ko niluluwagan ang pagkakabukas ng pinto  kahit pa kita ko sa mga mata niya ang pagnanais na pumasok,  dahil medyo natatakot ako na mapag isa kami sa loob ng kuwarto. Medyo may kalakihan din ang katawan niya at hindi ko alam kung ano ang maari niyang magawa sa akin, kung hanggang saan ang kaya niya. Mabuti na ang nag iingat, baka makapatay pa ako kapag may ginawa siyang kagaguhan sa akin.

“Pagkatapos mo diyan lumabas ka muna.”

Kunot noon ang isinukli ko sa kanya.

“Sige na, isa lang naman. Wala na akong choice. Mapilit yung babae at isa pa nagbayad agad, sobra sobra pa.”

“Per-“aapila sana ako dahil wala sa usapan namin ang te-table ako. Malinaw ang usapan na hanggang isang sayaw lang. iyon lang ata wala ng iba pa.

“Alam kong wala sa usapan natin ito, pero kasi naawa ako sa babae. Mukhang lungkot na lungkot.” Pagkarinig ko niyon ay agad kong naalala ang babaeng pumukaw sa pansin ko kanina habang nagpeperform sa stage.

Tinanguan ko na lang ang manager saka muling sinara ang pintuan.

Matapos makapagpalit ay mabilis akong lumabas bitbit ang cellphone at wallet ko. Ito lang naman ang dala ko kanina noong magpunta ako sa bar, ang damit na suot ko kanina sa stage ay provided na nila.

Agad akong iginiya ng manager sa babaeng sinasabi niya, kinabahan ako  dahil ang direksyon na tinatahak naming ay papunta sa mesa ng babaeng iyon.

"Madam, heto na po si Tisoy. " narinig kong pakilala sa akin. Tisoy, iyon nga pala ang stage name na binigay niya sa akin kanina. Mabilis na umalis ang manager pagkatapos akong kindatan.

Agad ko namang hinila ang upuan sa tabi niya saka umupo.

“Bakit Tisoy?” tanong niya sa akin matapos kong makaupo.

Nginitian ko lang siya, ngiting parang tanga dahil hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayong malapitan ko na siyang kaharap. Pero iba yata ang epekto sa kanya ng dimples ko dahil napansin kong medyo natulala siya.

Agad lumakas ang loob ko na makita ko ang epekto ng ngiti ko sa kanya, ngiti pa lang iyon ha.

Tinanong ko ang pangalan niya pero ayaw niyang sabihin  kaya nagkibit balikat lang ako.

Tinitigan ko siya at napansin ko na mas bata pa siya sa paningin ko ngayong malapitan ko siyang nakikita, sabi ko pa nga ay mukha siyang minor pero tigas niya iyong itinanggi.

"’Wanna try me? I'll prove na hindi na ako bata, I can make you moan." Nagulat ako ng marinig ko ang mga salitang iyon sa kanya.

Pero dahil nga sa nainom ko kanina idagdag pa ang inorder niyang alak ay lalo akong nakaramdam ng kakaiba.

Dumukwang ako sa kanya at saka siya binulungan.

Nang walang anu-ano ay tumayo siya at hinila ako palabas mula sa magulo at maingay na lugar na iyon. Iginiya niya ako palapit sa nakaparadang kotse doon at saka pinasakay. Matapos niyang makaupo sa harap ng manibela ay napansin ko ang pagdadalawang isip niya. Mukhang aatras pa yata, isip isip ko. Kahit may konting idea ako sa gusto niyang mangyari ng gabing iyon ay naghinay hinay ako. Alam kong dala lamang ng alak kaya ganito siya, halata kong tulad ko ay hindi siya sanay sa mga nangyayari ngayon.

Sa kabila ng tapang na ipinapakita niya ay alam kong may babaeng lungkot na lungkot na nagtatago. At matindi ang pagnanais kong tuklasin iyon, alamin ang dahilan ng lungkot sa kanyang mga mata at subukang alisin at palitan ng saya.

“My place,” sabi ko na lang dahil mukhang wala siyang idea kung saan kami pupunta. Mas nanaisin ko pang dalhin siya sa bahay ko dahil alam ko nasafe siya doon, malayo sa maingay at delikadong lugar na kinaroroonan naming.

Pero napaisip ako, safe nga ba siya? Magiging safe ba siya kung kaming dalawa lamang ang nasa bahay, ngayon pa? Ngayon pang malakas ang nararamdaman kong atraksyon sa babaeng ni hindi ko alam ang pangalan.

Ako na ang nagdrive papunta sa bahay at agad siyang pinapasok ng makarating doon. Pansin ko ang hindi makapaniwalang ekspresyon sa mukha niya ng igala niya ang mga mata sa bahay ko. Pagpasok pa lamang ng gate ay umawang na ang kanyang bibig, halata ang pagtataka na nararamdaman niya. Sino nga ba ang mag aakala na mayroon akong ganitong bahay kung ang nasa isip ay isa lamang akong dancer sa bar. Paniguradong iniisip niya na may baklang tumutustos sa akin kung hindi man ay isang matrona.

Lihim akong napangiti at saka nagpaalam sa kanya na may kukunin lang sa kusina.

“Richard, kumalma ka.” Kausap ko sa sarili ko nang mapag isa sa kusina. Hindi malaman kung ano ang unang kukunin. Mukhang sa unang pagkakataon sa buhay ko ay hindi ako sigurado sa dapat kong gawin. May ibang hatid sa sistema ko ang babaeng kasama ko ngayon na never ko pang naramdaman sa tanang buhay ko.

“Tequila,” basa ko sa nag iisang alak na meron ako doon. Naubos nga pala ang stock ko noong nagpunta ang grupo ko dito sa bahay. “Pwede na ito.”

Paglabas ko ng kusina ay nakita ko siyang hindi pa rin makapaniwala sa nakikita.

“Bodyshots?” naalala kong sinabi ko sa kanya na hindi niya naman tinanggihan.

Isinuggest ko pa na lagyan ng twist ang gagawin namin. Tinitingnan ko siya habang sinusulat ko ang mga parte ng katawan na makakaranas ng bodyshot, nakita ko siyang napapalunok. Kinabahan akong muli dahil naisip ko na baka umatras na siya at matakot.

Noong magsimula kami ay unti unti ring uminit ang paligid namin, para bang may apoy na anumang oras ay tutupukin kami. Humanga ako at kinabahan na rin sa pinapakita niyang tapang, nangako sa sariling anuman ang kahihinatnan namin ngayong gabi ay hindi ako titigil na alamin ang dahilan ng lungkot sa kanyang mga mata. Gusto kong ako ang mag alis noon.

Nagtimpi ako, pinigilan ko ang sarili ko. Hindi ko hinayaang humulagpos ang pagtitimping nararamdaman ko dahil hindi ko alam kung saan kami aabutin kapag hinayaan kong tangayin ng pagnanasang kanina ko pa nararamdaman mula ng magtama ang mga mata namin sa bar.

Muntik na akong panawan ng ulirat ng hubarin niya ang suot na blazer at lumantad ang puno ng kanyang dibdib.

“Nice shoulders,” nasabi ko na lang ng mapansin niyang sa dibdib niya ako nakatingin. Bakit ba, eh sa makatawag pansin naman talaga iyon pero siyempre hindi ko kinakailangang ipahalata sa kanya iyon.

Nagpatuloy ang paglalaro naming habang unti unti ring nababawasan ang mga suot naming damit.

Pinaikot ko ang bote at saka bumunot ng papel. Nang mabasa ang nakasulat doon ay agad kong binudburan ng asin ang aking dila. Iba ibang senaryo na ang naiisip ko. Nakita ko siyang dumukwang at naramdaman ko na lang ang dila niya sa aking dila habang nilalasahan ang asin na ibinudbod ko doon.

Ibang kilabot ang bumalot sa aking katawan at tuluyan na nga na humulagpos ang kanina ko pang pagtitimpi. Ipinaikot ko ang aking braso sa maliit niyang bewang saka mariin siyang hinalikan.

“I can’t take it anymore.” Tunog daing kong sabi saka ipinaupo siya sa aking kandungan. Wala na Richard, natuluyan ka na, tupok na tupok ka na. Nasaan na ang pagnanais mong protektahan siya kung sa sarili mo pa lang ay nanganganib na siya?  Bumaba ang halik ko sa leeg niya kasabay ng paghila sa tube top niyang suot. Lalo pang nag init ang pakiramdam ko dahil walang pag aalinlangan siyang sumasagot sa bawat halik ko sa kanya. Maging ang mga kamay niya ay hindi na malaman kung saang parte ng katawan ko idadantay.

Napahiga ako ng marahan niya akong itulak sa sofa saka ginaya ang mga ginawa ko sa kanya kanina. Dalang-dala na ako, init na init na ang pakiramdam ko. Hindi na ako makapaghintay na madala siya sa aking kwarto at maihigasa aking kama.

Naputol ang pagbabalik ko sa mga nangyari kagabi ng marinig ko na magring ang cellphone ko. Naalala ko na mula sa sala ay ipinatong ko ‘yun somewhere dito sa kwarto kanina noong nag attempt akong ihatid siya.

“Rekdi.” Narinig kong sabi ni Sam pagkasagot ko ng tawag niya,  si Sam ang matalik kong kaibigan at isang production manager. “Kanina pa ako text ng text sa iyo ah.”

“Bakit ba? Kagigising ko lang.” naiinis ko pang sabi dahil naputol ang pag aalala ko sa mga nangyari kagabi.

“Rekdi alas-dos na, kagigising mo pa lang?” gulat niyang sagot. “Napuyat ka noh?”

Hindi ko na pinansin ang tunog pang aasar niya, mas pinagtuunan ko ng pansin ang sinabi niyang oras. Two pm na? Ala una ang meeting namin ngayon.

“Kumpleto na ba kayo diyan?”

“Yes Rekdi.” Shit, isip ko. Hindi ko ugaling ma late sa meeting namin. Dapat ay ehemplo ako ng mga tao ko.

“Sige, I’ll be there in 15 minutes. For now, i-distribute mo muna yung week 1 and 2 na script, maliligo lang ako.

Pagkababa ko ng telepono ay dali dali akong pumasok sa banyo at naligo. Mabuti at malapit lang ang office naming mula sa bahay ko. Nakalimutan kong ngayon nga pala ang story conference ng bago kong ididirek na teleserye. Yes, I am Richard Asuncion, a TV director and a scriptwriter as well.