All Chapters of Body Shot: Chapter 51 - Chapter 60

 Pagmulat ng mga mata ko ay nagtaka ako kung nasaan ba ako. Nang igala ko palibot ang paningin ko sa paligid ay saka ko lang naalala kung nasaan baa ko at anong ginagawa ko rito.Binalikan ko sa isipan ko ang mga nangyari kagabi, hindi tuloy maiwasang mag init ang pisngi ko nang maalala ko ang mga maiinit na sandaling pinagsaluhan namin kagabi. Pagbaling ko sa tabi ko ay nagtaka pa ako na wala na siya, lumipat ba siya sa kuwarto niya dahil siya kumportable s kamang ito? Inabot ko na lang ang unan na ginamit niya saka mahigpit na yinakap iyon. Sa ngayon ay ito na lang muna ang yayakapin ko. Mamaya ko na siya haharapin.Busy pa ako sa pagbabalik sa mga nangyari kagabi habang inaamoy amoy ang unan nang makarinig ako ng pagtikhim. Kaya naman ay agad akong humarap sa pinagmulan ng pagtikhim na naging dahilan ng pamumula ng pisngi ko. Huling huli niya ako habang inaamoy ang unan na ginamit niya. Nakatayo lang naman siya sa may pintuan, looking so fresh habang na

 Pagpasok ko sa kuwarto ay agad kong hinagis sa kama ang cellphone ko at saka humiga. Hindi ko alam, pero para bang pagod na pagod ako ngayon. Nag-drive lang naman ako papunta sa ospital. Iyon lang ang ginawa ko ngayong araw pero iba ang pagod na nararamdaamn ko. Nakatitig lang ako sa kisame habang nakapatong sa noo ang magkasalikop kong mga palad. Pilit inaaalam kung ano ang mali, kung bakit nagkaganoon? Bakit ang labo ni Stacy? Ano pa ba ang gusto niya? Bakit ayaw niya? Ang daming bakit, para na namang sasabog ang ulo ko dahil sa sakit.Ano pa ba ang plano niya? Bakit hindi niya sabihin sa akin? Maayos na kami, pero iyon lang pala ang akala ko. Matindi ang pagpipigil ko sa kanya kanina, ang sabi ko ay huwag na lang siya magpunta sa shoot, kayang kaya ko naman na pirmahan na lang ang mga papel na kailangan niya. Para ano pa ba at naging direktor ako ng show kung hindi ko kayang agwin iyon, kung hindi ko man lang mapaboran ang taong mahal ko. Pero matigas nag ulo

 Monday, shoot day. Dahil nga sa ayaw kong pumayag na hindi magpunta sa shoot ay nandito ako ngayon, nakasakay sa sasakyan niya. Sinundo niya ako kanina sa bahay at sabay kaming pupunta sa location. Uuwi daw kasi si dad kahapon kaya dali dali akong nagpahatid kay Richard pauwi sa bahay. Maghapon akong naghintay pero halos maghating gabi na rin noong dumating si dad. Gustuhin ko mang kausapin siya ay hindi ko na nagawa dahil hindi rin naman na ako pwedeng magpuyat. Pagkagising ko naman kanina ay nakaalis na siya, nag iwan lang siya ng note. Ayaw ko man ay hindi ko na naman naiwasang malungkot, hanggang kailan kaya kami ganito ng tatay ko?“O, bakit tahimik ka?” puna niya sa akin.“Wala.”“Kinakabahan ka pa rin babe?”Tumango ako. Bago kami naghiwalay kahapon ng umaga ay muli naming napag usapan ang grupo. Firm pa rin kasi ang decision ko na huwag munang ipaalam sa kanila, na sinang ayunan naman niya. Okay, s

 “Anong oras na?” nagtatakang kong tanong pagmulat ng mga mata ko. Nabungaran ko ang medyo namumungay na mata ng boyfriend ko na nakatunghay sa akin. Nagising ako dahil sa mahinang tapik na ginawa niya sa akin.“Two AM na.” sagot niya naman sa akin at humikab pagkatapos. “Nakakapagod na araw pero as long as ikaw ang makikita ko pagpasok ng sasakyan ay tanggal ang pagod ko agad.”Inismiran ko lang ang pambobola niya, ang lalaking ito talaga. Kahit saan ay ipipilit ang mambola. “Pack up na ba?” tanong ko na lang. “Dalawang oras din pala akong nakatulog.” Dagdag ko pa pero hindi muna ako bumangon mula dito sa likurang upuan ng van, marahan muna akong nagstretch.Nandidilat na mata ang isinagot niya sa mukha ko, tila hindi makapaniwala sa sinabi ko.“Bakit? Bakit ganyan ang hitsura mo?” nagtataka kong tanong sa kanya.“Ano ang sinasabi mong dalawang oras? Paanong

 “Ang lakas ng ulan!” Sabi pa niya pagkatapos naming makasakay sa kotse niyang dala. Papunta kami ngayon sa bahay namin para kumuha ng mga gamit ko. “Biglang buhos na naman ito, katulad noong nakaraan.” At talagang ngumiti pa sa akin ng pilyo ang lalaking ito. Hindi ko tuloy naiwasang pamulahan ng pisngi, dahil tulad niya, naalala ko rin iyong last time na naabutan kami ng malakas na ulan at na-stranded sa bahay.“Tingnan mo.” Pagpapatuloy niya pa. “Kung hindi kita sinundo ngayon, eh ‘di magco-commute ka. Sa ganitong panahon? Buti kung makahanap ka ng masasakyan.”“Syempre mayroon naman niyan.”“At mga ilang oras naman kaya ang hihintayin mo bago ka makahanap?”Nagkibit balikat lang ako bilang sagot. Para kasing kahit anong sabihin ko ay talo pa rin ako. Pagkaraan ay may na-realize ako, tiningnan ko lang siya, naisip ko na gusto ko iyong ganitong side niya. Iyong ch