Chapter 59

“Ang lakas ng ulan!” Sabi pa niya pagkatapos naming makasakay sa kotse niyang dala. Papunta kami ngayon sa bahay namin para kumuha ng mga gamit ko. “Biglang buhos na naman ito, katulad noong nakaraan.” At talagang ngumiti pa sa akin ng pilyo ang lalaking ito. Hindi ko tuloy naiwasang pamulahan ng pisngi, dahil tulad niya, naalala ko rin iyong last time na naabutan kami ng malakas na ulan at na-stranded sa bahay.

“Tingnan mo.” Pagpapatuloy niya pa. “Kung hindi kita sinundo ngayon, eh ‘di magco-commute ka. Sa ganitong panahon? Buti kung makahanap ka ng masasakyan.”

“Syempre mayroon naman niyan.”

“At mga ilang oras naman kaya ang hihintayin mo bago ka makahanap?”

Nagkibit balikat lang ako bilang sagot. Para kasing kahit anong sabihin ko ay talo pa rin ako. Pagkaraan ay may na-realize ako, tiningnan ko lang siya, naisip ko na gusto ko iyong ganitong side niya. Iyong ch