All Chapters of Beyond The Lines: Chapter 231 - Chapter 240

“What's happening?” Ruan asked as he put the cup of coffee on the table. “Tinanghali ako ng gising. Nakakahiya. Langya kasi, ang daming pinainom sa 'kin ng mga gago,” he murmured.“Galing dito ang Senior kasama si Alodia. Mas mabuti na ring hindi mo sila nakita. Baka nawala ka rin sa mood gaya namin,” matabang kong saad.“Oh. Nasaan na sila?”“I don't know. Bigla na lang silang nawala. Hindi ko alam kung umuwi na o may pinuntahan lang.”“I see. What's the problem?” tanong niya bago humigop ng kape. Pagkatapos ay muli nyang inilapag ang tasa sa mesa habang nangungunot ang noo. Hindi ko alam kung dahil sa liwanag o talagang naguguluhan sya.“Well... Ibinenta ng Senior ang islang ito kay Alodia. I don't know. I don't understand.”Nanatiling nakakunot ang kanyang noo, patunay na hindi ito dahil sa liwanag kundi dahil totoong naguguluhan sya. “Why would he do that? Ibinigay na nya sa mga Clausen ito. Pagmamay-ari na ito ng buong angkan nila. Sa kanya pa rin nakapangalan pero hindi lang sya

Nakabalik na kami, nag-iinit pa rin ang mukha ko. Sabay-sabay na nag-angat ng tingin at lumingon sa amin ang mga naglalangoy na tabing dagat. From sailing the sea to going down from the canoe, the way Russel kissed me earlier is still circulating inside my head. I can still feel the warmth of his lips on mine and my heart is still racing fast. I cannot just remove away the effect of his kiss from my system. Well, I mean, that's too romantic! Naramdaman ko ulit kanina ang nakalulunod na kabang idinulot sa akin ng kasal namin, partikular sa puntong hinalikan niya ako sa harap ng lahat. Nakadagdag pa ng epekto ang mahahabang litanya niya bago ako hinalikan. It feels like he just married me for the second time. Ang kaibahan lang, sa gitna iyon ng kawalan kung saan ang dagat at ang mga bato ang nagsilbing saksi sa muli naming pag-iisang dibdib. “How's the date?” Ruan smirked at us. Sila na lang nina Luke ang naglalangoy pa rin. Nakaahon na ang mga babae.“It's fine,” mapaglaro ring sagot n

Walang lingon akong umalis doon. Venus and Olive followed me inside. Inignora ko ang pagtawag nila sa akin at tila wala sa sariling umakyat ako sa taas. Maging sina Slyghen at Madeley ay hindi ko nagawang tanguan man lang nang makasalubong ko sila. “Wait...” Slyghen stopped me. “Are you okay? Bakit basa ka? Naglangoy ka mag-isa?” I gave her a dry smile. “Uh, sort of. Nilalamig na ako actually.”“Oh, I see. Sige, magbihis ka na. Baka sipunin ka pa nyan. Dapat niyaya mo kami,” natatawang wika niyaHindi na ako nag-abalang sumagot. I politely excused myself. Saglit pa kaming nagkatinginan ni Madeley at kita ko ang kuryosidad niya. Tila may nais pa siyang sabihin ngunit naunahan siya ng pagdadalawang-isip. “What happened?” rinig kong tanong ni Ma'am Navi. Hindi man ako tumingin ay alam kong boses niya iyon. Nasundan pa ng sunod-sunod na tanong mula sa mga taong nasa baba dahilan para tuluyan na akong nakaiwas kina Venus at Olive na balak sumunod sa akin.Pagbukas ko ng pinto ng kwarto,

“Sigurado kang ayos ka lang, hija? Pasensya na talaga. Nahihiya na kami sa 'yo dahil sa inaasal ni Papa.” Ma'am Navi, right now, is looking at me with concern. Nang matapos kami ni Olive sa pagkain, hindi namin inasahang bababa rin nang ganoong oras si Ma'am Navi upang uminom ng maligamgam na tubig. Walang water dispenser sa kwarto nila kaya naman heto, kaming tatlo ay narito sa kusina. She's wearing a silky robe. Ang hanggang balikat na buhok ay nakalugay at medyo magulo. Bakas na bakas sa kanyang mga mata na kagigising nya lang. She's prettier in the morning. Ilang beses ko na syang nakitang bagong gising at hindi maitatago ang likas na kagandahan niya. Hindi na kataka-takang maganda rin si Madeley. Idagdag pang may dugong Clausen sya. “Okay na po talaga ako. Pasensya na rin po sa gulo namin ni Alodia...” nahihiyang sagot ko. “Mabuti at naabutan kita rito. Gusto rin talaga kitang makausap tungkol kay Alodia.”Bahagya akong kinabahan. Ramdam ko sa kaseryosohan ng boses niya ang im

I'm at least 60% done with the painting when I paused for lunch. Ganoon kabilis ang progress. Actually, hindi naman ako ganito kabilis noon. Malaki ang naitulong sa akin ng ilang taong pagpapatuloy kaya mas gamay ko na ang pagpipinta. Pero kinailangan ko na ring tumigil muna dahil tirik na ang araw at mainit na sa pwesto ko. Walang silungan doon na magsisilbing panangga ko sa init ng araw. Bukod sa masakit sa balat ang init ay nakasisilaw sa mata ang sinag nito. Kung sipagin ako ay mamayang hapon ko na lang itutuloy at pwede rin namang sa kwarto ko na lamang tapusin dahil sapat na ang nagawa ko. Hindi naman gaanong komplikado ang mga kulay dahil simple't kaunti lang. Mula sa makinang na dagat, maliwanag na kalangitan, maberdeng kagubatan, maiitim na tipak ng bato, at malinis na buhangin. Mabilis kong nakabisado ang mga iyon. Kahit dumungaw na lang ako sa balkonahe ay matatapos ko ito. “Green clouds are cool but dangerous. There are scientific explanations about that,” pagbibigay opin