Kabanata 235

Tahimik akong bumaba sa hagdan. Iniiwasan kong makagawa ng kahit anong ingay. It's just four in the morning, nagising ako nang makaramdam ng gutom. Dahan-dahan lang din akong umalis mula sa kama upang hindi magising si Russel. Malakas kasi ang pakiramdam ng isang iyon. Iniwan ko silang mag-ama roon kaysa magpasama pa ako. Kaya ko namang magluto mag-isa.

Maliwanag sa baba. Hindi talaga sila nagpapatay ng ilaw sa gabi dahil may mga kasama kami. Bago pa man ako makaliko patungo sa kusina ay napansin ko agad ang nakabukas na pinto sa kanang bahagi ng living room. Diretso ang daang iyon sa garahe, bukod pa ang daan sa likod ng kusina. Sino naman kaya ang lumabas nang ganto kaaga at bakit?

Dahil sa tawag ng kuryosidad, sumilip ako sa siwang ng pinto. Sinalubong ng malamig na simoy ng hangin ang mukha ko. Nang wala akong makitang tao ay hindi ako nakuntento. Binuksan ko nang mas malaki ang pinto at tumayo sa pintuan. Inilibot ko ang aking paningin sa malawak na buhanginan sa harap. Wala nama