Lahat ng Kabanata ng Kakambal Sa Ibang Mundo: Kabanata 31 - Kabanata 40

Hindi agad nakapagsalita si Alea sa nakita. Akala niya ay isang napakalaking palasyo ang kanilang madadatnan ngunit hindi. Isang napakaliit na kubo lamang ang laman ng napakalaking gintong tarangkahan. Ang paligid ay napapaligiran ng mga naglalakihang mga punong-kahoy. Lumapit sila sa kubo at pinakiramdaman ang paligid. Napakatahimik ng buong lugar. Tanging mga huni lamang ng ibon ang kanilang naririnig. Kinatok ni Alea ang pinto ng kubo sabay sabing, "Tao po?" May tao ba diyan?" ngunit walang sumasagot."Alea, sa tingin mo ba ay isang tao ang nagmamay-ari ng lugar na ito?" tanong ni Yulan na nagpipigil ng tawa. Napaisip si Alea at napagtantong mali nga pala ang kaniyang nasabi. Imposible naman kasi na isang tao ang naroon sa lugar na iyon. Nasanay kasi siya sa mundo ng mga tao. "Ano ba ang dapat kung sabihin?" tanong ni Alea kay Yulan ngunit nagkibit balikat lang ito. Muling humarap si Alea sa pintuan. "Magandang araw po!" muling sabi ni Alea sabay

Sa kalagitnaan ng gabi ay bumangon si Alea at lumabas ng silid. Nakapikit lamang ito habang naglalakad. May ibang mga nakakakita sa kaniya ngunit hindi lamang siya pinapansin ng mga ito. Nagtataka man ang iba ngunit walang naglakas loob na lumapit sa kaniya at kausapin. "Halika, Alea. Sumama ka sa akin," sabi ng isang tinig na siyang sinusunod ni Alea.  Nakalabas si Alea sa palasyo at nagpatuloy pa rin sa paglalakad hanggang sa mapunta siya sa isang napakatahimik at madilim na bahagi ng kakahuyan. Huminto si Alea at biglang nagising. Pagmulat ng kaniyang mga mata ay laking pagtataka niya na wala siyang ibang makita. Napakadilim ng buong paligid. "Nasaan ako?" tanong niya sa sarili. "Yulan? Iris? Ash?" pagtawag niya sa mga ito ngunit walang sumasagot.  "Ako, Alea. Hindi mo ba kailangan ng aking tulong?" rinig niyang sabi ng isang boses. Kahit na hindi niya nakikita ito ay alam niya kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon. "Avaleighra? Ikaw ba ang nagdala

Umupo si Avaleighra sa kama at nakangisi pa ring nakatingin kay Alea. "Nandito lang naman ako para ika'y kamustahin, Alea." "Ayos lang naman ako," walang ganang sagot  ni Alea."Alam mo ba, Alea. Paniwalang-paniwala talaga sila na ako ay ikaw. Hindi man lang nila alam na ika'y naririto," sabi ng prinsesa at humalakhak pa. "Dito nga rin eh, paniwalang-paniwala rin sila na ako nga talaga ang prinsesa. Kahit katiting na pagdududa ay hindi ko man lang  nakita sa kanila."Ang ngiti ng prinsesa ay biglang napawi. "Masarap ba ang buhay prinsesa, Alea? Parang wala ka na yatang balak na umuwi sa mundo niyo?""Alam mo sa sarili mo kung gaano ko kagusto na makabalik sa'min at makasama ang aking mga magulang. Mas nanaisin ko pang makasama sila kaysa magpanggap dito bilang ikaw!""Kung gano'n ay kunin mo na ang setro ni ama sa lalong madaling panahon upang makauwi ka na.""Naghahanap pa ako ng tyempo.""Kung makuha mo

Agad na tumakbo si Yulan upang saluhin ang batang si Boboy kahit na alam niyang hindi sapat ang kaniyang liksi upang masalo ito. Pabagsak na ang bata sa lupa at imposible na itong maabutan ni Yulan. Mabuti na lamang at dumating kaagad si Prexius at nasalo ang batang si Boboy. Gagamitin na sana ng reyna ang kaniyang kapangyarihan upang pabagsakin ang ibon pero agad din naman itong sinipa ni Yulan kaya natumba ito.  Tuluyan nang napalayo ang ibon dala ang batang sugatan. Hinugot ni Yulan ang kaniyang espada at itinutok ito sa leeg ng reyna. Ngunit sa sandaling iyon ay may kung anong masakit ang tumama sa kaniyang likod na nakapanghihina sa kaniyang buong katawan. Nawalan ng lakas ang kaniyang mga tuhod. Napaluhod si Yulan at lumingon sa kaniyang likuran. Kaniyang nakita ang bagong hari na hawak-hawak ang setro at ito'y nakatutok sa kaniya. Pero kahit na nanghihina na ang prinsipe ay hindi pa rin nito binitawan ang kaniyang espada. Hinawakan niya ito nang napakahigpit at i

Dahan-dahang lumapit si Avaleighra habang mahigpit na hinawakan ang kaniyang espada. Napaatras naman si Alea dahil ayaw na niya sanang kalabanin ang prinsesa. "Avaleighra, magsimula tayo ulit. Maaayos din natin ang lahat," wika ni Alea."Tapusin na natin ang lahat ng ito, Alea. Kung hindi mo ako kayang paslangin, ako ang papaslang sa iyo.""Avaleighra, makinig ka sa akin. Alam kong nasaktan ka sa mga nangyayari, pero malalampasan din natin ang lahat ng ito. Maniwala ka sa akin.""Huwag kang makinig sa kaniya, anak. Siya ay ating kalaban. Walang magandang naidulot sa iyo ang babaeng iyan. Sana'y hindi na lamang namin siya ipinakilala sa iyo bilang iyong kapatid!" sabi ng reyna."Alam ng hari at reyna ang tungkol sa akin?" mahinang tanong ni Alea. "Tumahimik na lamang kayo, ina. Hindi ko alam kung dapat pa ba kitang paniwalaan," wika ni Avaleighra sa malungkot na boses."At sino ang iyong paniniwalaan? Ang babaeng iyan? Kasamaan lamang a