Kabanata 31

Hindi agad nakapagsalita si Alea sa nakita. Akala niya ay isang napakalaking palasyo ang kanilang madadatnan ngunit hindi. Isang napakaliit na kubo lamang ang laman ng napakalaking gintong tarangkahan. Ang paligid ay napapaligiran ng mga naglalakihang mga punong-kahoy. 

Lumapit sila sa kubo at pinakiramdaman ang paligid. Napakatahimik ng buong lugar. Tanging mga huni lamang ng ibon ang kanilang naririnig. Kinatok ni Alea ang pinto ng kubo sabay sabing, "Tao po?" May tao ba diyan?" ngunit walang sumasagot.

"Alea, sa tingin mo ba ay isang tao ang nagmamay-ari ng lugar na ito?" tanong ni Yulan na nagpipigil ng tawa. Napaisip si Alea at napagtantong mali nga pala ang kaniyang nasabi. Imposible naman kasi na isang tao ang naroon sa lugar na iyon. Nasanay kasi siya sa mundo ng mga tao. "Ano ba ang dapat kung sabihin?" tanong ni Alea kay Yulan ngunit nagkibit balikat lang ito. 

Muling humarap si Alea sa pintuan. "Magandang araw po!" muling sabi ni Alea sabay